NAS or Something Like That, Version 2, Part I, addendum

Λοιπόν, όπως έγραψα σαν σχόλιο στο προηγούμενο άρθρο μου, βρήκα και τον τρόπο να κάνω το μηχάνημα και media server (uPnP/DLNA με transcoding κλπ.).
Αυτό μεγάλωσε τις απαιτήσεις προς το μηχάνημα.
Μέσα σε αυτά άρχισα να βλέπω ότι το μηχάνημα αυτό (ένας μια χαρά Windows Server 2003), αν ήταν αρκετά ισχυρό θα μπορούσε να εξυπηρετήσει και άλλες ανάγκες, όπως την ανάγκη του να έχω ένα “mail aggregator” (δεν λέω mail server γιατί απλά θέλω να είναι ένας client που μαζεύει όλα τα accounts μου), αλλά και την επιθυμία να έχω έναν συμπαθητικό Virtual Machine Server!
Όλα αυτά ξεφεύγουν από την κλίμακα ενός παλαιού Pentium 4 (έστω και στα 3.2GHz με Hyper-Threading, με 2GB RAM που είναι ο unRAID μου).
Εκεί άρχισαν να μου μπαίνουν “μαμούνια” για κάτι πιο δραστικό (από το ήδη δύσκολο έργο του να μετατραπεί αναίμακτα ΜΕ ΤΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ ΤΟΥ ο unRAID σε WHS)…
Πέρα από το NAS μου, έχω ένα HTPC στο σαλόνι μου, αρκετά σύγχρονης τεχνολογίας (Core2), αλλά και άλλα δυο μηχανήματα “γραφείου”. Εδώ είναι το… κόλπο. Το ένα μηχάνημα του γραφείου μου είναι ένα Core2Quad με 2 καλές VGA σε SLI, Windows 7 Ultimate κλπ. Αυτό το μηχάνημα θεωρητικά το είχα μόνο για gaming (πότε τρομάρα σου;…) και πράγματα απαιτήσεων (πχ. Photoshop και τέτοια). Το άλλο μηχάνημα, επίσης σύγχρονης τεχνολογίας (Core2) αλλά πιο αδύναμο, πολύ πιο ισχυρό πάντως από το P4, με Windows… Server 2008 (είναι η δουλειά μου και έπρεπε να έχω τριβή), το οποίο είχε αναλάβει το δύσκολο έργο του να είναι το main workhorse μου. Εκεί έρχονται τα mail μου, γίνεται το activesync μου κλπ. Θεωρητικά είχε φτιαχτεί πριν φτιάξω τον χωριστό file-server, ώστε ΑΥΤΟ να είναι το μηχάνημα που θα μένει ανοιχτό (torrents, mail aggregation κλπ.). Όταν μπήκε ο NAS και όταν έβαλα τα (ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ) Windows 7 στο “καλό” μηχάνημα, αυτό εδώ άρχισα να το ανοίγω όλο και λιγότερο.
Πήρα λοιπόν την μεγάλη απόφαση… Αυτό το μηχάνημα θα καταργηθεί! Ένα μηχάνημα λιγότερο στα πόδια μου (κυριολεκτικά) και ένα πολύ ισχυρότερος NAS (που Ο Θεός να τον κάνει NAS με όσα θα κάνει)!
Ένα μηχάνημα έτοιμο για τις αυξημένες απαιτήσεις, έτοιμο και για το επόμενο WHS που θα είναι 64bit (βασικά και ο P4 μου είναι 64μπιτη σειρά), με PCI και PCIe (που χρειάζεται για σοβαρές SATA2 κάρτες).
Αυτό βέβαια οδηγεί σε ένα migration plan σαφώς πιο πολύπλοκο. “Χαρίζει” όμως έναν επιπλέον (μικρό πάντως, 320GB) δίσκο για το NAS. Χρειάζεται και επιπλέον μια κάρτα IDE/SATA όμως (βρήκα μια PCIe 1xIDE+2xSATA2+2xeSATA2) μια και αυτό το μηχάνημα έχει ένα IDE bus λιγότερο (άρα θα έπρεπε να θυσιάσω δυο IDE δίσκους από το NAS) αλλά και έναν επιπλέον SATA που δεν θα είχε bus να μπει… Με αυτή την κάρτα λύνω το θέμα ΣΥΝ είμαι έτοιμος για τον τελευταίο μου δίσκο πριν αρχίσω αντικαταστάσεις (έχοντας αισίως φτάσει στους 11 δίσκους σε κουτί που χωράει 12).
Για… γούστο θα αναφέρω χοντρικά τη διαδικασία. Για τους PCάκηδες αυτό είναι “ελαφρύ διάβασμα”, για τους άλλους ανυπόφορο κείμενο. Φυσικά δεν είναι πράγματι για γούστο (δεν θα έγραφα όλα αυτά για πλάκα) αλλά το παρακάτω θα είναι το πραγματικό guideline μου για το migration:
1) Μεταφέρω στο unRAID ότι δεδομένα θέλω να κρατήσω από το server 2008.
2) Φυλάσσω (βασικό) όλες τις ρυθμίσεις/rules κλπ. του Outlook!
* Σε αυτό το σημείο το Server 2008 μηχάνημα είναι έτοιμο να “πεθάνει” αλλά πριν γίνει αυτό πρέπει να γίνουν βήματα στο άλλο. *
3) Αλλάζω τον unRAID server από την έκδοση που τρέχει τώρα (αλλά επιτρέπει torrent client κ.α.) στην τελευταία beta όπου όμως βλέπει τον PCI SATA controller μου που τώρα έχει δυο 320GB δίσκους που… κάθονται (πράγμα που τελικά θα βοηθήσει).
4) Προσθέτω τον ένα (ο άλλος δεν μου χρειάζεται).
5) Μεταφέρω όλα τα δεδομένα από έναν από τους 320GB IDE σε αυτόν που πρόσθεσα.
6) Αφαιρώ όλες τις εξαρτήσεις του unRAID από τον συγκεκριμένο IDE.
7) Τον αφαιρώ.
8) Ανοίγω πάλι το μηχάνημα και του λέω να ξαναυπολογίσει το parity του (ένα βήμα ίσως περιττό αλλά θα επιτρέψει να έχω μέχρι αρκετά αργότερα ένα λειτουργικό unRAID με δεδομένα που λειτουργούν για πιθανότητα ανάγκης ή… επιστροφής).
* Σε αυτό το σημείο έχω έναν άδειο IDE 320GB στο χέρι και ένα unRAID server που εξακολουθεί να είναι λειτουργικός, αλλά και έναν ακόμα άδειο SATA 320GB. *
9) Μπαίνει ο IDE 320GB στο μηχάνημα που είχε τα Server 2008.
10) Εδώ, αντικαθιστώ την VGA του Server 2008 που ως WHS δεν θα την χρειαστεί, που είναι μια DX11 compliant (!), ATI HD4000-κάτι (!) με 1GB RAM (!!!) με την κατώτερη (HD3400 νομίζω) που έχω στο καημένο HTPC μου (και παίζει 1080p… νομίζω θα “χαρεί” με το boost pου θα του δώσω).
11) Εγκαθιστώνται σε αυτόν το δίσκο τα WHS (θέλει 20GB partition)
* Σε αυτό το σημείο βρίσκομαι στο “πρώην server 2008” με εγκατεστημένο το WHS στο IDE 320GB και ελεύθερα 300GB σε αυτό το δίσκο για data, συν ο 320GB SATA που ήδη ήταν μέσα ο οποίος φορμάρεται και προστίθεται στο data pool. *
* Εδώ να εξηγηθεί ΓΙΑΤΙ έγινε η ιστορία με τον IDE… Γιατί πολύ απλά οι IDE παρά την αρχαιότητα τους θα είναι οι τελευταίοι δίσκοι που θα αλλαχθούν στο NAS μου… Γιατί; Γιατί έχω σε σύνολο IDE+SATA buses όσα bays έχει για δίσκους το μηχάνημα μου (12), άρα δεν υπάρχει λόγος να αφαιρέσω έναν IDE για να πάρει τη θέση του ένας SATA (δεν έχω άλλα SATA bus) και εφόσον η SATA τεχνολογία είναι η ζωντανή, πιθανότερο είναι να φτάσω να έχω αντικαταστήσει όλους τους SATA εν καιρώ (έχουν φτάσει στην αγορά και 2TB πια), παρά να αλλάξω τους μικρούς IDE. Θα πρέπει να φτάσω στο σημείο οι δίσκοι SATA να είναι ΑΧΑΝΕΙΣ αλλά ταυτόχρονα να μη με φτάνουν 8 SATA bus (!), ώστε να προτιμήσω κάποια στιγμή να πάρω κι άλλη SATA (SATA3;) κάρτα και να θυσιάσω IDE δίσκο (αλλά και πάλι θα πρέπει να φτάσω να θέλω ακόμα τέσσερεις SATA για να θυσιάσω και τον τελευταίο IDE). Αυτό με κάνει να θέλω να βάλω το WHS σε έναν IDE γιατί θα μείνει τον περισσότερο χρόνο απείραχτος. *
12) Κλείνω το unRAID και αφαιρώ (“ξερά” όπως λένε) έναν δίσκο του ακόμα αρχίζοντας από τους μικρότερους (320GB).
* Το “ξερά” γίνεται ώστε το unRAID να θεωρήσει ότι έχασε ένα δίσκο του (αυτό ήταν και το νόημα του ότι το array το είχα διατηρήσει υγειές μέχρι τώρα) με αποτέλεσμα αν κάτι δεν πάει καλά με το επόμενο βήμα, να βάλω το δίσκο πίσω και ότι και να έχει πάθει (format κλπ.) το unRAID θα τον “ξαναχτίσει” και δεν θα έχω χάσει τίποτα! *
13) Προσθέτω τον δίσκο που έβγαλα στο WHS μηχάνημα. Θυμίζω αυτός ο δίσκος είναι ReiserFS και έχει μέσα δεδομένα!
14) Βάζω ReiserFS driver για Windows, δοκιμάζω αν πράγματι βλέπει το δίσκο που έχω προσθέσει!
15) Αν όλα πάνε καλά μεταφέρω όλα τα δεδομένα από τον ReiserFS δίσκο στον 320άρη (NTFS) που κάποτε είχε το Windows 2008!
16) Αν όλα πάνε καλά και αδειάσει αυτός ο ReiserFS, τότε τον φορμάρω NTFS και τον προσθέτω στο data pool μου!
* Λόγω των βημάτων 8 και 12, μέχρι τώρα δεν έχω ρισκάρει τίποτα! Θα μπορούσα να ξαναξηλώσω το δίσκο αυτόν, να τον ξαναβάλω στο unRAID και το unRAID να επισκεύαζε ότι έκανα! Από το επόμενο βήμα αυτή τη δυνατότητα τη χάνω, αλλά την είχα όσο ακριβώς χρειαζόταν, να επιβεβαιώσω δηλαδή ότι μπορώ να κάνω mount το ReiserFS και να μεταφέρω δεδομένα! *
17) Εδώ αρχίζει ένα μεγάλο χειρωνακτικό κομμάτι. Εφόσον έχω εξασφαλίσει ότι τα βήματα μου “παίζουν”, κλείνω τα δυο μηχανήματα και…
18) Βγάζω το P4 motherboard την PCI SATA κάρτα και τροφοδοτικό από το κουτί του (πρώην) unRAID.
19) Βγάζω το σύγχρονο motherboard, το τροφοδοτικό και τους τρεις δίσκους (έφτασα στους τρεις αν θυμάστε: IDE με λειτουργικό + αυτός που ήταν ήδη μέσα + αυτός ο πρώην ReiserFS) από το κουτί του (πρώην) Server 2008 (και νυν WHS).
20) Τα βάζω… ανάποδα. Προσθέτω την PCI SATA και την νέα PCIe SATA2+IDE στο νέο σύστημα.
* Εδώ το P4 σύστημα χωρίς δίσκο μένει στο κουτί του πρώην Server 2008 και μπαίνει στην άκρη… (τυχερέ μπαμπά, πριν ένα μήνα σου αναβάθμισα το PC, τώρα θα στο ξανα-αναβαθμίσω). Το (πρώην) unRAID έχει πια το σύγχρονο hardware και ΟΛΟΥΣ τους δίσκους! Έχει όμως σε αυτό το σημείο, τρεις έτοιμους και… ΟΚΤΩ μη έτοιμους! Όλοι είναι συνδεμένοι ώστε να γίνουν mount. Bonus στην κατάσταση είναι (α) ότι ο ένας 750GB από τους δυο ήταν unRAID parity που τώρα είναι άχρηστο και (β) έχω έναν 320άρη SATA που είναι άδειος (γιατί δεν είχε χρησιμοποιηθεί ακόμα από το unRAID αν θυμάστε). Αυτά θα βοηθήσουν το επόμενο βήμα. Ξεκινάει πια η δουλειά σε λειτουργικό μηχάνημα. *
21) Ο 750GB που ήταν το parity του unRAID μπορεί να φορμαριστεί σε NTFS, να μπει στο WHS pool και να πάρει τα δεδομένα του άλλου 750GB.
22) Προσθέτω στο pool μου και τον άδειο 320άρη.
23) Αδειάζοντας ο 750GB πάνω στο χώρο του pool, ελευθερώνεται. Τελικός σκοπός αυτού του δίσκου (και εφόσον δεν έχω ακόμα δίσκους μεγαλύτερους από 750GB) είναι να γίνει parity δίσκος για το FlexRAID. Σε αυτό το βήμα λοιπόν, εγκαθίσταται το FlexRAID και φτιάχνω ένα αρχικό “snapshot” της κατάστασης ως έχει: 300GB (320-20) + 320GB + 320GB + 320GB + 750GB δίσκοι με δεδομένα πάνω στον 750GB που θα γίνει parity.
* Αυτό το βήμα γίνεται ώστε να δοκιμαστεί και το FlexRAID αλλά και να έχω μια υποτυπώδη ασφάλεια τουλάχιστον για τα δεδομένα που έχω ήδη μετακομίσει. Εδώ πια έχω έξι δίσκους σε χρήση και πέντε που έχουν δεδομένα και δεν έχουν μετατραπεί. Από το επόμενο βήμα και πέρα δεν χρειάζεται ιδιαίτερη διαδικασία, αλλά προσοχή θέλει το εξής. Ανάλογα τι ελεύθερο χώρο θα έχει αυτή τη στιγμή το pool (δεν θα κάτσω να υπολογίσω τώρα, θα δω εκείνη τη στιγμή τι θα βγει), θα συνεχίσω τη μεταφορά είτε ξεκινώντας από τους μικρότερους δίσκους (320GB), είτε από τους μεγαλύτερους που έχουν μείνει (500GB), ώστε να χωρέσουν όλοι και ο τελευταίος, ουσιαστικά μετά τη τελευταία μεταφορά να μείνει ελεύθερος! (αλλιώς θα χρειαστώ ΚΙ ΑΛΛΟΝ δίσκο έστω και προσωρινά σε USB για προσωρινή μεταφορά δεδομένων) *
24) Ανάλογα ποιος θα αποφασιστεί από τη σημείωση επάνω, θα μεταφερθούν δεδομένα από τον έβδομο δίσκο (ReiserFS) και αφού αδειάσει θα γίνει μέρος του pool.
25) Το ίδιο με τον όγδοο.
26) Το ίδιο με τον ένατο.
27) Το ίδιο με τον δέκατο.
28) Ο ενδέκατος αν όλα πάνε καλά, θα μεταφερθεί ολόκληρος στο κενό που θα έχει το pool, θα μπει ο ίδιος στο pool και θα μείνει προσωρινά άδειος μέχρι να αποφασίσει το WHS ότι τον χρειάζεται ή μέχρι το μεθεπόμενο προαιρετικό βήμα.
29) Εδώ πρέπει το FlexRAID να ξανατρέξει επειγόντως και να μου ξαναδώσει ασφάλεια!
30) Προαιρετικά, εδώ θα τρέξει ένα add-in του WHS που εξισορροπεί τα δεδομένα μεταξύ των δίσκων (μην ξεχνάμε έχω μείνει με έναν άδειο). Θα δω αν θα το κάνω αυτό το βήμα, αν το add-in τρέχει με τον τρόπο που θέλω (δηλ. φροντίζει τα shares να είναι το καθένα όσο γίνεται μαζεμένο σε έναν δίσκο).
31) Αν το #30 τρέξει, μετά ξανατρέχω το FlexRAID για να ησυχάσω.
32) Και την έβδομη μέρα, θα κάαααθομαι να απολαύσω τη δημιουργία μου. 🙂 Βασικά δεν το βλέπω να κάθομαι γιατί θα ξεκινήσει το… tweaking του WHS με το να κάνει αυτά που έχω σχεδιάσει να κάνει.
Πείτε τα σχόλια σας (“χαρά στο κουράγιο σου” και τέτοια) και ευχηθείτε μου καλή δύναμη.
Αν έχετε καμιά ένσταση για το σχεδιασμό μου θα χαρώ να την ακούσω ΠΡΙΝ αρχίσω τη διαδικασία or forever hold your peace (μετά θα είναι αργά και δεν θα με νοιάζει να ακούσω τι λάθος έκανα).

NAS or Something Like That, Version 2, Part I

Σε αυτό το άρθρο, παραθέσω το για μένα “αντίπαλο δέος” στην (πάλε ποτέ;) επαναστατική λύση του unRAID στο home και SOHO network storage.
Η λύση είναι στην πραγματικότητα ένα… μείγμα δυο προϊόντων!
Το καθένα με τα πλεονεκτήματα του και τα μειονεκτήματα του, ο συνδυασμός τους με πολλά πλεονεκτήματα (αλλά και πάλι ίσως κάποια μειονεκτήματα), απέναντι σε μια αρκετά καθιερωμένη λύση της οποίας τα πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα έχω ήδη αναφέρει.
Τα δυο προϊόντα θα τα αναφέρω ένα-ένα, ώστε στο τέλος μόνο να φανεί το γιατί αυτός ο συνδιασμός κατά τη γνώμη μου νικάει το ΠΑΡΟΝ unRAID. Ωστόσο θα παραθέτω τις διαφορές και κατά τη διάρκεια της ανάλυσης των επί μέρους στοιχείων.
Το πρώτο κομμάτι του συνδυασμού λέγεται: Microsoft Windows Home Server!
Ναι κι όμως… Είπα την “σατανική” λέξη που αρχίζει από Μ.
Ήξερα (φυσικά) την ύπαρξη του, αλλά δεν είχα ψάξει επισταμένα τις δυνατότητες του, ειδικά εφόσον είχα καθημερινή πρόσβαση σε πολύ σοβαρότερα (έλεγα) server περιβάλλοντα. Ακόμα και αυτό εδώ το post γράφεται σε έναν… Windows Server 2008 που εκτελεί χρέη PC! (μια και έπρεπε να έχω καθημερινή τριβή με την χρήση του, αφού είναι μέρος της δουλειάς μου)
Τότε στο ψάξιμο είχα δει ότι μάλλον δεν με καλύπτει όπως θα ήθελα από πλευράς ασφαλείας των δεδομένων μου, αλλά αυτό είναι θέμα συζήτησης πιο κάτω.
Μετά την πρόσφατη μου όμως αναζήτηση, άρχισα να ανακαλύπτω τι είναι αυτά που ΚΑΝΕΙ καλά το WHS, ας δούμε…
Το WHS έχει δυνατότητα να παρουσιάσει (πέρα από 20GB που κρατάει για τον εαυτό του – για την εγκατάσταση του συστήματος) όλο σας τον χώρο από δίσκους που έχετε στο σύστημα σας, σαν έναν, χωρίς περιορισμούς μεγεθών ή είδους bus. Σαν software JBOD το οποίο παρουσιάζει σαν shared folders. Αν το WHS σταμάταγε εκεί, είχε “χάσει” όμως. Αυτό όμως το χαρακτηριστικό του ήταν από τα δυνατά του χαρτιά για την δική μου χρήση.
Το WHS ξεκίνησε ως λύση που θα έφτανε στον καταναλωτή μόνο μέσω μεγάλων vendors όπως HP και Dell και πράγματι έτσι ξεκίνησε (και συνεχίζει) και σήμερα μπορείτε να βρείτε έτοιμα συστήματα WHS από μεγάλα ονόματα. Αργότερα όμως αποφάσισε να στραφεί στο enthousiast κοινό της η Microsoft και το άφησε να κυκλοφορεί και ως OEM που μπορεί να αγοραστεί (και σε πολύ καλή τιμή – φτηνότερα από το unRAID) και να μπει σε συναρμολογημένα μηχανήματα. Αυτό έδωσε μεγάλη ώθηση στο customization του μέσω add-ins!
Όντας σύστημα που έχει σχεδιαστεί για να μπαίνει στην πρίζα και στο δίκτυο, χωρίς οθόνη, πληκτρολόγιο κλπ. όλη του η διαχείριση (και όλα τα add-ins) είναι και πρέπει να είναι φτιαγμένα για να παίζουν είτε μέσω web interface, είτε μέσω της κονσόλας του που είναι ένα ιδιότυπο RDP-based παράθυρο. Εκεί είναι και μέρος της μαγείας. Παρακάτω θα παρουσιάσω και μερικά add-ins που βρήκα να μου αρέσουν.
Άλλο πράγμα που κάνει είναι η δυνατότητα πλήρους (και scheduled) backup (και restore) ολόκληρων PC (μέχρι 10) στο δίκτυο. Ένα σπίτι αποκτά “μαγικά” disaster recovery.
Το θέμα είναι ότι το WHS είναι χτισμένο πάνω στην πολύ σταθερή βάση του Windows Server 2003 R2 SP2 και ουσιαστικά μπορεί κάποιος να το χρησιμοποιήσει (με περιορισμούς) ακριβώς έτσι! Ως Windows machine δηλαδή, άρα χάνονται ως δια μαγείας περιορισμοί drivers (παίζουν οι πιο κοινοί των XP) αλλά και εγκατάστασης κάποιων προγραμμάτων που θα θέλατε να παίζουν συνεχώς σε ένα μηχάνημα που είναι ούτως ή άλλως ανοιχτό συνεχώς. Παράδειγμα το torrent client που με όλο πατέντα έβαλα στο unRAID μου. Ε, εδώ αρκεί να εγκαταστήσει κανείς το γνωστό μTorrent το οποίο θα διαχειρίζεται μέσω terminal services ή… θα δούμε παρακάτω! Επίσης αφού είναι ένας Windows server όλα διέπονται κανονικά από user security (τι ανήκει σε ποιον, ποιος βλέπει τι κλπ.).
Με τα updates (η MS είπε να τα ονομάσει Power Packs) που βγήκαν για το WHS (είμαστε στο 3 beta), έχουν δοθεί πολύ ωραίες δυνατότητες, όπως η δυνατότητα να εμφανιστεί ως media server, δυνατότητα remote (over the Internet!) πρόσβασης του κ.α.
Στο 3 beta βελτιώνεται η υποστήριξη των Windows 7 αφού μέχρι που προσθέτει τα media shares στα ανάλογα libraries του 7 (δηλ. το Music share αυτόματα προστίθεται στο Music library των Windows 7 PC του δικτύου σας).
Η δύναμη φαίνεται από τα πολλά add-ins που υπάρχουν. Ας αναφέρω κάποια ενδεικτικά.
  • Υπάρχει add-in για να προστεθεί (και να διαχειριστεί) μέσα στο WHS ένας FTP server (είτε της ίδιας της MS, είτε ένας από τους γνωστούς freeware). Αυτό το φαινομενικά απλό service στο unRAID υπήρχε τόσο ξεκούρδιστο που ήταν σαν να μην υπήρχε (αφού δεν σεβόταν home directories και shares).
  • Υπάρχει add-in για την συνεργασία του WHS με UPS (αλλά και των clients που βλέπουν τον WHS!). Αυτό το ΒΑΣΙΚΟ πράγμα δεν υπήρχε στον unRAID καθόλου (NAS χωρίς να ξέρει πότε θα πέσει το ρεύμα και το ΠΟΥΛΑΕΙ!) και μόνο οι linux-wizards που λέγαμε στο άλλο άρθρο είχαν κάνει τα μαγικά τους για να δωθεί (περίπου) μια λύση.
  • Υπάρχει add-in για διαχείριση power-down ΚΑΙ power-on και του ίδιου του WHS αλλά και των clients, με βάση schedules (πχ. όταν κοιμόμαστε κλπ.).
  • Υπάρχει add-in για τη διαχείριση του μTorrent μέσω της κονσόλας του WHS!
  • Υπάρχει σε add-in ο Squeezebox Server! (εκπληκτικό music streaming)
  • Υπάρχει add-in γενικώς για streaming! (ακόμα και με transcoding)
  • Υπάρχει add-in για να δείτε την webcams σας που είναι πανω στο WHS! (απλοϊκό home security, αλλά και το μεγαλείο να παίζει κάτι απλώς με XP drivers αντί να ψάχνεσαι)
  • Υπάρχει add-in για φτιάξιμο “intranet” αλλά και public σελίδων μέσα στον WHS!
  • Άλλο add-in φροντίζει την εύκολη διαχείριση του από WM ή iPhone!
Αυτά μόνο ενδεικτικά…
Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν βάλει TV κάρτα πάνω στον WHS και την κάνουν stream στο δίκτυο τους!
Κάθε καλός server πρέπει να προβλέπει για την ασφάλεια των δεδομένων από αστοχία. Ο WHS το προβλέπει και αυτό φυσικά, με έναν απλό και έξυπνο τρόπο. Τα shares που ο χρήστης θεωρεί σημαντικά, τα “τικάρει” για redundancy και το σύστημα φροντίζει να έχει κόπια σε διαφορετικό δίσκο (πρέπει φυσικά να έχεις πάνω από έναν)! Αυτό είναι καλό και εύκολο για σπιτική χρήση. Έχει όμως ένα μεγάλο μείον αν κάποιος θέλει να έχει ασφαλή ΟΛΑ του τα δεδομένα. Εκεί ουσιαστικά έχεις ένα άτυπο mirror, άρα αν έχεις ένα σύστημα με δίσκους σύνολο 4TB, τελικά έχεις διαθέσιμα… 2! Εκεί εγώ είχα διαφωνήσει από την αρχή… και εκεί μπαίνει στη σκηνή ο δεύτερος προταγωνιστής!
Η αλήθεια είναι ότι είχα καλομάθει με το unRAID και την “αυτόματη” ασφάλεια του, με δυνατότητα να μπορείς να χάσεις έναν δίσκο χωρίς καθόλου impact ή και δυο (ή και παραπάνω) χάνοντας μόνο τα δεδομένα των χαλασμένων δίσκων (πράγμα που δεν κάνει καν το γνωστό RAID). Ήθελα αν γινόταν να έχω WHS (άρα να βλέπω τους καμιά 10αριά δίσκους μου σαν ένα και να έχω και όλα αυτά τα μαγικά services που δεν μπορούσα καν να πλησιάσω με το unRAID!) αλλά να έχω και το κεφάλι μου ήσυχο. Η αλήθεια είναι ότι όταν έχτισα το unRAID ΠΡΩΤΑ ήθελα το κεφάλι μου ήσυχο (είχα χάσει δεδομένα κάποιες φορές πριν φτιάξω τέτοια λύση) και μετά “γλυκάθηκα” με επιπλέον services. Ε… αυτό μπορεί να επιτευχθεί.
Το όνομα αυτού: FlexRAID!
Τι είναι αυτό; Είναι ένα σύστημα βασισμένο στην ιδέα του unRAID, αλλά πιο “γενικευμένο” και όχι δεμένο με το filesystem αλλά από πάνω του! Αυτή την ιδέα την είχα πριν από χρόνια αλλά δεν ήξερα να την φτιάξω. Ε κάποιος το έκανε.
Πως δουλεύει;
Όπως λέει ο προγραμματιστής του (που είναι αφρικάνος από την Ακτή Ελεφαντοστού!), το FlexRAID δεν προστατεύει δίσκους… προστατεύει δεδομένα. Είναι ένα RAID4 (αργότερα και RAID6 και αργότερα και άλλα RAID engines) που όμως παίζει σε ΦΑΚΕΛΟΥΣ και όχι σε δίσκους!!!
Τι σημαίνει αυτό; (οι ψιλιασμένοι ήδη πανηγυρίζουν) Μπορείτε να κάνετε ακόμα και RAID σε ένα μόνο δίσκο… κάνετε RAID μερικών folders πάνω σε ένα parity folder!
Τα folder φυσικά μπορεί να είναι όλος ο δίσκος (δηλ. το folder D: παράδειγμα) οπότε στην πράξη να έχουμε το ίδιο (σχεδόν – το γιατί σχεδόν, διαβάστε παρακάτω) αποτέλεσμα με το unRAID.
Το μέγεθος του parity πάλι πρέπει να είναι όσο το μεγαλύτερο σας “φάκελο” που προστατεύετε. Αν πχ. έχετε μερικούς μεγάλους δίσκους, αλλά θέλετε να προστατεύσετε μόνο τα οικογενειακά σας video που είναι διάσπαρτα, τότε κάνετε το εξής:
DRU (data risk unit)
D:my_family_videos (ας πούμε 10GB)
D:various videosfamily (12GB)
E:morenewvideos_of family (9GB)
F:miscprivatefamily-camera (3GB)
PPU (parity)
C:Parity_Folder (γιατί εκεί πχ. έχω χώρο… πόσο χώρο; Μα όσο το μεγαλύτερο folder που θέλω να προστατεύσω, στην περίπτωση μας, 12GB!)
…μέσα στο parity folder όταν τρέξει το σύστημα, εμφανίζεται ένα πακέτο από “parity” αρχεία, με συνολικό μέγεθος 12GB! Πακέτο (και όχι ένα αρχείο, αν δεν θέλετε) επειδή για να αντιμετωπιστούν πιθανοί περιορισμοί του filesystem (μη ξεχνάμε αδιαφορεί για το τι είναι το filesystem) μπορεί να κάνει τα splits που χρειάζονται.
Μάλιστα (ειδικά μπορεί να εμφανιστεί αυτό σε περίπτωση RAID ολόκληρων δίσκων), σου λύνει τα χέρια γιατί αν έχεις γλυκαθεί από το νέο σε καλή τιμή 1.5TB δίσκο, δεν χρειάζεται να πάρεις ΔΥΟ (όπως στην περίπτωση του unRAID όπου θα πάρεις έναν για data αλλά υποχρεωτικά και έναν ακόμα μια και το parity πρέπει να είναι ίσο με το μεγαλύτερο δίσκο σου), αλλά κάνεις και το εξής… παίρνεις τον έναν, αλλά βάζεις για parity δυο 750άρηδες που είχες (πχ.)! Αρκεί “συνολικά” να βρει το χώρο που χρειάζεται.
Η ελευθερία του ως σύστημα (είναι πυρήνας από C++ και Java) και η αδιαφορία του για το τι είναι τα filesystem “από κάτω του” έχει επιτρέψει στον προγραμματιστή να το έχει μέχρι στιγμής σε δυο πλατφόρμες: Σε Windows και σε Linux!
Επίσης το τι κάνεις RAID είναι απόλυτα πρόβλημα σου. Θεωρητικά μπορείς να κάνεις RAID και τα DVD σου! Θεωρητικά δηλαδή, έχοντας τρία σημαντικά DVD (το… γάμο σου), τα βάζεις με τη σειρά να φτιάξουν ένα parity σε ένα δίσκο σου και αν ποτέ χαλάσει ένα από τα DVD, τότε από τα άλλα δυο συν το parity, μπορείς να το “αναστήσεις”. Ή ανάποδα μπορείς να φυλάξεις το parity κάποιων φακέλων σε ένα DVD, ώστε ΠΑΝΤΑ να μπορείς να επιστρέψεις στην κατάσταση που είχαν η φάκελοι πριν φτιάξεις το parity. Η πρακτική σημασία των παραπάνω παραδειγμάτων ίσως είναι μικρή (γιατί απλώς να μην έχεις αντίγραφα;), αλλά δείχνει τη δύναμη του συστήματος.
Α ξέχασα να πω ότι είναι FREE software!
Ας περάσουμε στα μειονεκτήματα…
Πρώτο και βασικότερο. Αυτή τη στιγμή το FlexRAID είναι “snapshot” RAID. Με άλλα λόγια ΔΕΝ φτιάχνει live το parity, αλλά μόνο όταν του πεις. Αυτό ακούγεται έως και… τρομακτικό στην αρχή, αλλά τελικά είναι (για τη χρήση των περισσοτέρων μας) αστείο. Βλέπετε τα δεδομένα μας είναι κατά κανόνα ΣΤΑΤΙΚΑ! Βλέπω εμένα. Έχω γύρω στα 3.5TB δεδομένα, και ζήτημα να πειράζω 100MB από αυτά μέσα σε έναν μήνα… Με “πειράζω” δεν εννοώ φυσικά να τα διαβάζω, αλλά εννοώ να τα κάνω edit. Σκεφτείτε το και αν δεν μιλάμε για databases (που ο ίδιος ο προγραμματιστής λέει “για τέτοια δουλειά όχι FlexRAID”) θα δείτε ότι τα δεδομένα που πραγματικά πειράζουμε είναι ελάχιστα! Ακόμα και όταν αλλάζουμε, αν κάτι γίνει, τότε έχουμε χάσει ότι έγινε από τον προηγούμενο συγχρονισμό του parity και τίποτα άλλο. Σιγά τα αυγά! Οι περισσότεροι βάζουν schedule να γίνεται resync το parity κάθε βράδυ. Άλλοι πιο αγχωμένοι ακόμα και κάθε μια ώρα. Σε κάθε περίπτωση κανείς δεν εμποδίζει, μετά από μια μεγάλη προσθήκη δεδομένων, να τρέξει αμέσως μετά το resync. Το ρίσκο είναι μικρό. Το snapshot RAID υπάρχουν περιπτώσεις που μπορεί να θεωρηθεί και πλεονέκτημα… Κάνατε μια μεγάλη βλακεία με ένα αρχείο; (το σβήσατε ενώ δεν έπρεπε, του κάνατε ένα άσχημο edit που δεν ξέρετε πως ήταν πριν και άλλα τέτοια) Ε απλά βάλτε το parity να σας φτιάξει τα δεδομένα όπως τα είχατε στο τελευταίο resync! Είναι το πλεονέκτημα να μην είναι κάτι ακριβώς live! Για home user, προσωπικά το βλέπω πάνω από αρκετό. Αν δεν σας κάνει μην αγχώνεστε… έρχεται και η έκδοση με το live parity (για χρήση σαν πραγματικό NAS).
Άλλο μειονέκτημα είναι η πολύ μικρή βάση χρηστών ακόμα. Μην περιμένετε τους linux-wizards του unRAID, ή την μάζα ανθρώπων που έχουν FreeNAS… Όμως τουλάχιστον ο προγραμματιστής εδώ είναι ζωντανός και προσπαθεί πράγματι να βελτιώσει το προϊόν του.
Άλλο μειονέκτημα είναι ότι είναι αρκετά νωρίς στο development ακόμα, οπότε θα ανακαλύψετε ότι ο καλύτερος τρόπος διαχείρισης του FlexRAID είναι το… command prompt (το οποίο πάντως είναι πολύ ανεπτυγμένο και υποστηρίζει εκτενές scripting), ενώ υπάρχει και webUI που ναι μεν είναι ΠΟΛΥ ομορφότερο από του unRAID, αλλά δίνει ένα ποσοστό των δυνατοτήτων του command prompt.
Αν μπορείτε να ανεχτείτε τα (τωρινά) μείον του FlexRAID, τότε έχετε μπροστά σας μια ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ καλή λύση ασφάλειας των δεδομένων σας. Γρήγορη και με μικρές απαιτήσεις από εσάς και το σύστημα σας.
Η εγκατάσταση του πάνω σε ένα σύστημα WHS (για να επιστρέψω στο σκοπό του παρόντος άρθρου – αν και εσάς δεν πρέπει να σας περιορίζει αυτό), είναι μια ΠΟΛΥ απλή υπόθεση. Εγώ προς το παρόν για να καταλάβετε το πόσο απλό είναι, έχω ένα τέτοιο σύστημα σε… virtual machine (WHS + FlexRAID με 4-5 virtual δίσκους) και δουλεύει μια χαρά για τις δοκιμές μου.
—
Ας κάνουμε μια μικρή σούμα του συνδυασμού FlexRAID + WHS (εγώ θα το ονομάζω άτυπα FlexWHS), ειδικά απέναντι στο unRAID.
Το FlexWHS είναι πάνω σε πλατφόρμα Windows Server 2003. Windows μεν, στιβαρό kernel δε και χωρίς ΚΑΝΕΝΑ πρόβλημα drivers, ΚΑΝΕΝΑ πρόβλημα να βρείτε software που χρειάζεστε (ειδικά αν επιτρέπει remote διαχείριση του) για ότι χρειάζεστε… Μπορείτε να έχετε το WHS σας σαν FAX server, σαν A/V streaming server, σαν ότι μπορείτε να βρείτε στα Windows…
Το unRAID είναι πάνω σε πλατφόρμα Slackware. Η δύναμη και το μικρό “βάρος” του Linux μεν, ένα από τα “μέτρια” (κατ’ εμέ) distributions δε, αρκετά περιορισμένο compilation μέσα στο unRAID (έχει μόνο ότι χρειάζεται το ίδιο το unRAID), το αν θα παίξει στo hardware σας είναι “hit or miss”. Ο Τομ έχει φροντίσει να είναι προς το “hit” παρά προς το “miss”, αλλά μην τολμήσει κανείς να ξεκινήσει unRAID χωρίς να ψάξει τα compatibility lists και να μην ρωτήσει παλαιότερους χρήστες. Ως software μην περιμένετε τίποτα, εκτός αν ποντάρετε στο τι έχουν πετύχει οι linux wizards, περιοριστείτε στις εκδόσεις που έχουν δοκιμάσει κλπ.
Το FlexWHS απαιτεί εγκατάσταση σε σκληρό δίσκο (θέλει ακριβώς 20GB partition, ότι δίσκο και να έχετε). Αυτό έχει το μείον ότι και ο ίδιος ο server χρειάζεται προστασία. Βέβαια μπορεί να γίνει backup, βέβαια μπορεί ο δίσκος με το σύστημα να είναι hardware mirrored σε έναν δεύτερο (τα πιο πολλά σημερινά motherboards το επιτρέπουν) κλπ.
Το unRAID “κατοικεί” υποχρεωτικά σε ένα USB stick (και μάλιστα ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ USB stick που έχει δεθεί με το license σας). Από τη μια δεν τρώει κανέναν χώρο στους δίσκους σας, από την άλλη όλο το σύστημα εξαρτάται από ένα πραματάκι που κρέμεται πίσω από το PC σας, το οποίο αν χαλάσει πολύ μεν εύκολα το αντικαταστάτε και συνεχίζετε να δουλεύετε, έχοντας όμως φροντίσει να πείσετε τον Tom (συνήθως είναι θετικώς σε τέτοια πάντως) να σας δώσει license για το νέο σας stick. Φυσικά πρέπει και εδώ να έχετε φροντίσει να έχετε backup του αρχικού stick ώστε να ξέρει το σύστημα σας τι configuration έχετε.
Το FlexWHS δουλεύει με snapshot RAID4 (και live mirroring χρησιμοποιώντας την native δυνατότητα του WHS). Αν έχετε πολλά δεδομένα που θέλετε να αλλάζουν συνεχώς, τότε ή δεν σας κάνει το κομμάτι του puzzle που λέγεται FlexRAID, είτε δέχεστε ότι για τα συγκεκριμένα δεδομένα που θέλετε να προστατεύετε σε πραγματικό χρόνο, θα τρώτε τον ακριβώς διπλάσιο χώρο (WHS mirroring). Φυσικά κανείς δεν σας εμποδίζει να κάνετε έναν έξυπνο συνδιασμό. Επίσης θυμίζω ότι υπάρχουν περιπτώσεις που το snapshot RAID4 είναι πλεονέκτημα αντί μειονέκτημα. Επίσης ένα καλό scheduling παρέχει αρκετή ασφάλεια για home χρήση. Μην ξεχνάμε ότι το 99% των δεδομένων μας, απλά μπαίνει κάπου για να παραμείνει εκεί (και να το διαβάζουμε), όχι για να το κάνουμε edit.
Το unRAID είναι ένα live RAID4 σύστημα χωρίς τους περιορισμούς του RAID4 στο να είναι όλοι οι δίσκοι ίδιοι. Πρέπει βέβαια το parity disk να είναι ίσο ή μεγαλύτερο (πάει χαμένος ο επιπλέον χώρος) με τον μεγαλύτερο data δίσκο σας. Δυστυχώς ότι είναι live RAID4 έχει αρκετό performance impact στο γράψιμο δεδομένων. Η λύση που βρήκε ο Tom είναι να υποστηρίζει το λεγόμενο cache disk, όπου τα δεδομένα πάνε εκεί προσωρινά και σε schedule πάνε στον τελικό προορισμό τους. Αυτό φυσικά τελικά λίγο απέχει από το snapshot RAID μια και ΜΕΧΡΙ να πάνε στον τελικό προορισμό, τα δεδομένα είναι ανασφαλή.
Το FlexWHS είναι ένα ανοιχτό σύστημα (ναι κι όμως μιλάμε για Microsoft), που επιτρέπει την προσθήκη ένα σωρό add-in και όπως προείπαμε κανονικών Windows προγραμμάτων. Το θέμα είναι ότι μόνο με το virtual machine test setup που έκανα, βρήκα δέκα λόγους να έχω ένα μηχάνημα συνεχώς ανοιχτό (πέρα από file server).
Το unRAID είναι αυτή τη στιγμή ένα κλειστό σύστημα (ναι κι όμως μιλάμε για Linux), που η μόνη δυνατότητα προσθήκης δυνατοτήτων είναι το χάκεμα του.Υποτιθέμενα κάποια στιγμή θα αλλάξει αυτό. Αυτή τη στιγμή είναι ένα μηχάνημα που είναι ένας file server και με ζόρια και παρακάλια στους κατάλληλους ανθρώπους, κάνει μια δυο δουλειές παραπάνω, χωρίς να μου επιτρέπεται αυτή τη στιγμή να αναβαθμιστώ σε νεώτερες εκδόσεις γιατί θα χάσω αυτά τα επιπλέον χαρακτηριστικά. Με το ζόρι δικαιολογεί το να είναι ανοιχτό νυχθημερόν (η αρχική “πόρωση” του να έχεις -μόνο- file server που να είναι πάντα εκεί και να σε περιμένει, φθίνει με τον καιρό… θες να υπάρχει μεν αλλά τελικά ίσως δεν είναι πρόβλημα να πρέπει να το ανάβεις μια στις τόσες).
Το FlexWHS αδιαφορεί για filesystems και αντιλαμβάνεται ότι αντιλαμβάνεται το σύστημα σας… Οι δίσκοι σας μπορεί να είναι NTFS, FAT32, CDFS, UFS, EXT3, ReiserFS, ZFS, γενικά ότι υποστηρίζει natively ή έχετε drivers.
Το unRAID παίζει πάνω σε ReiserFS και μόνο. Θυμίσω το ReiserFS είναι ένα filesystem που έγινε develop από έναν που δολοφόνησε τη γυναίκα του. Από τότε άλλοι ανέλαβαν να εξελίξουν το filesystem, αλλά το unRAID χρησιμοποιεί την παλιά έκδοση (του δολοφόνου). Όχι ότι έπρεπε να σημαίνει κάτι αυτό για εσάς, μια και είναι ένα άριστο filesystem. Ευτυχώς υπάρχει τρόπος να γίνουν mount οι ReiserFS δίσκοι στα Windows (έτσι θα μετακομίσω και εγώ από unRAID σε FlexWHS, ένα ένα δίσκο), ενώ με λίγη linux γνώση γίνονται mount NTFS δίσκοι πάνω στο unRAID (όχι για χρήση του, αλλά έτσι μετέφερα όταν το πρωτοέστησα, τα δεδομένα μου).
Το FlexWHS, λόγω του WHS τελικά έχει ένα πραγματικά ενοποιημένο χώρο για τα data σας, αν και οι δίσκοι παραμένουν χωριστοί κάπου “βαθύτερα” (και εκεί μπορεί το FlexRAID και κάνει τη δουλειά του). Το θέμα είναι ότι ο χρήστης πραγματικά δεν χρειάζεται καμία διαχείριση του σε ποιο δίσκο θα μπει το αρχείο του. Υποτιθέμενα το σύστημα διαχειρίζεται έξυπνα το χώρο ώστε τα shares να μοιράζονται και να μην χρειάζεται να ξεκινάνε όλοι οι δίσκοι κάθε φορά που χρειάζεται ο χρήστης κάτι. Η αποτελεσματικότητα της “εξυπνάδας” του συστήματος, μένει να αποδειχθεί.
Το unRAID παρέχει επίσης ενοποιημένο χώρο, αλλά δουλεύει καλύτερα όταν υπάρχει διαχείριση του που πάει τι. Αυτό είναι μεν πιο πολύπλοκο, αλλά τελικά βοηθάει σε ένα “greener” NAS μια και ο δίσκος που έχει το φάκελο που ενδιαφέρει, αυτός θα ξεκινήσει. Τουλάχιστον στη θεωρία. Στην πράξη με τον καιρό τα δεδομένα “ξεχειλίζουν”, πρέπει ο χρήστης να επιτρέψει κάποια shares να είναι πάνω σε επιπλέον δίσκους και σιγά σιγά, το “green” χάνεται.
Το FlexWHS, ως WHS έχει ένα active community (και μια Microsoft από πίσω) και συνεχή updates (ετοιμάζεται να βγει το τρίτο, χωρίς να υπολογίζουμε την επόμενη έκδοση που θα είναι βασισμένο πια στο Server 2008 R2), ως FlexRAID έναν “ζωηρό” developer (έτοιμο να ανοίξει μέρος του κώδικα του για να επεκταθεί το FlexRAID – αλλά μόνο για αυτό το σκοπό) με συνεχή releases.
Το unRAID, έχει ένα σχετικά μεγάλο και ΠΟΛΥ ενεργό community, με ισχυρούς lovers (και haters). Τα updates είναι ΣΠΑΝΙΟΤΑΤΑ, ο developer εξαφανίζεται κατά περιόδους (εδώ θυμίζω ότι μιλάμε για commercial software και όχι freeware), ενώ μέχρι στιγμής δεν έχει διάθεση καν να επιτρέψει κάποιο “επίσημο” pluging-in στο σύστημα του από extensions. Υποτιθέμενα ετοιμάζεται να αλλάξει αυτό, αλλά όπως το “live” RAID4 του FlexRAID δεν υπάρχει μέχρι να βγει, όπως το WHS2 δεν υπάρχει μέχρι να βγει, έτσι και το “επόμενο unRAID (version 5) δεν υπάρχει μέχρι να βγει. Θυμίζω ότι το τελευταίο beta του 4 βγήκε πριν 5 μήνες περίπου.
Αυτά έχω να πω. Για μένα είναι τόσο μονόδρομος (αυτή τη στιγμή) που να ετοιμάζομαι οικειοθελώς να ξανατραβήξω την πίκρα του “βάλε δίσκο, μετέφερε δεδομένα, φόρμαρε δίσκο, βάλε δίσκο…” κλπ. για περίπου 10 μεγάλους δίσκους.
Η γνώμη σας;

NAS or Something Like That, Part III

Το unRAID machine μου με έχει υπηρετήσει πιστά από την εποχή που το έστησα μέχρι και σήμερα.
Θα μπορούσα να συνεχίσω να το χρησιμοποιώ, τουλάχιστον για όσο δουλεύει το hardware που έχω (για μετά δεν ξέρω – το γιατί, είναι και μέρος του άρθρου μου).
Μάλιστα χάρη στην αξία κάποιων linux-wizards που είναι unRAID users, τελικά κατάφερα το ΠΟΛΥ σημαντικό για μένα feature του να έχω το torrent client μου επάνω σε αυτό το μηχάνημα και να μην έχω ανοιχτό δεύτερο μηχάνημα μέρα-νύχτα, αλλά και 1-2 ακόμα πολύ ωραία features (SMART monitoring, media streaming κ.α.).
Όλα αυτά καλά και όμορφα, αλλά δεν αρκούν για να γράψω ένα καλό “Part III”.
Το Part III λοιπόν, είναι το γιατί θα εγκαταλείψω το unRAID σύστημα και γιατί (και σε ποιο) θα το μετακομίσω. Είναι λοιπόν ένα Part III “κλείσιμο” αλλά και ένα Part I “άνοιγμα”.
Ας αρχίσω από το πρώτο και θα αποτελέσει και το μόνο αντικείμενο αυτού του άρθρου, που θα ακολουθηθεί όμως από το “Version 2 Part I”.
Το unRAID όπως έγραψα, είναι ένα πανέξυπνο σύστημα, που ουσιαστικά χρησιμοποιεί τα καλά του RAID4 (X δίσκοι data + 1 δίσκο parity) αλλά χωρίς τους περιορισμούς του, με σημαντικότερο τον περιορισμό όλων των RAID levels, του να έχεις ΙΔΙΟΥ μεγέθους δίσκους. Ο δημιουργός του (ο Tom, που αρέσκεται να εμφανίζεται πάντα ως η επιχείρηση του Limeware που όμως μέχρι και πρόσφατα αν όχι ακόμα και σήμερα, είναι ο ίδιος ο Tom και κανείς άλλος), κατάλαβε την εξυπνάδα της ιδέας του (τότε) και φρόντισε να κάνει το σύστημα του commercial και να πουλάει μάλιστα και έτοιμο hardware για αυτήν τη δουλειά. Όλα ωραία και καλά, έτσι αγόρασα και εγώ ένα όπως λένε και τα δυο παλιότερα άρθρα μου…
 
Βάζοντας ένα Linux σύστημα να κάνει τη δουλειά σου (το unRAID είναι slackware based), δέχεσαι κάποιους περιορισμούς. Περιορισμούς που μόνο που γράφω τη λέξη θα κάνουν τους linux users να γελάνε, αλλά σε ένα σχεδόν κλειστό σύστημα, όπως είναι το unRAID, οι περιορισμοί γίνονται απτοί.
Το μεγάλο μου πρόβλημα με το σύστημα είναι ο ίδιος ο δημιουργός του. Ο άνθρωπος αυτός, αν ψάξει κανείς το ιστορικό του unRAID, είναι ένας άνθρωπος που εξαφανίζεται για μεγάλα χρονικά διαστήματα, αφήνοντας ανοιχτά θέματα όπως betas κλπ. και τελικά μια αίσθηση ανασφάλειας. Όλα αυτά θα ήταν οκ αν μιλάγαμε για ένα freeware ή έστω ένα shareware. Για open source δεν θα ήταν καν θέμα συζήτησης (απλά θα επέλεγαν έναν άλλο maintainer). Όμως εδώ μιλάμε για σχέση πελάτη – εταιρίας. Βέβαια η αλήθεια είναι ότι οι ενεργοποιήσεις νέων αδειών γινόντουσαν σε χρόνο ρεκόρ, ενώ πραγματικά critical προβλήματα που του τα επικοινωνεί κάποιος μέσω email δεν έχει ακουστεί σοβαρό παράπονο. Όμως αυτό είναι… χειρότερο, γιατί αποδεικνύει ότι δεν υπάρχει Ανωτέρα Βία, αλλά απλά δεν δίνει σημασία στους πελάτες του. Όταν έχεις να εμφανιστείς 5 μήνες ΣΤΟ ΔΙΚΟ ΣΟΥ forum, ο κόσμος βλέπει ότι μπαίνεις κατά καιρούς (ανά κάτι βδομάδες), χωρίς να γράφεις τίποτα ακόμα και στις απευθυνόμενες προσωπικά ερωτήσεις, έχοντας αφήσει ένα beta από τότε να αιωρείται, χωρίς καν να μπαίνεις στον κόπο να ασχοληθείς με τα… πειραματόζωα που δέχτηκαν να γίνουν δοκιμαστές σου και που οι άνθρωποι γράφουν παρατηρήσεις για το beta… και εμφανίζεσαι μετά από αυτούς τους 5 μήνες μια φράση δυο λέξεων (άσχετη)… τι πρέπει να πει ο πελάτης που σε υποστήριζε; Μπράβο; Τι πρέπει να πει ο potential πελάτης; Α πάω να πάρω ένα τώρα αμέσως; Χλωμό.
Μου δίνει μάλιστα εντύπωση ΜΕΓΑΛΗΣ αναισθησίας, εφόσον έχει στηριχτεί σε 2-3 linux-wizards (που και οι ίδιοι δεν έχουν καταλάβει ότι κάνουν αφιλοκερδώς υποστήριξη σε κάτι που ΔΕΝ είναι open source community, αλλά βοηθάν την τσέπη κάποιου) οι οποίοι σπεύδουν να μπαλώσουν ότι μπορούν από τα θέματα που παρουσιάζουν οι χρήστες που δεν έχουν την τύχη να είναι τόσο wizards. Του έχουν οργανώσει wiki κλπ. Ο Tom; Όποτε θυμηθεί μπορεί να πει καμιά κουβέντα. Ποτέ για την εξαφάνιση, ποτέ να κάνει catch up.
Εμένα το πρόβλημα μου γινόταν πρακτικό σιγά σιγά, όχι μόνο θεωρητικό. Ο χώρος του συστήματος μου γέμιζε ταχέως. Βρήκα μια SATA PCI κάρτα που μου έδωσε δυνατότητα να μπορώ να βάλω 2 δίσκους ακόμα. Ειδικά εφόσον ο 80άρης cache μου σταμάτησε να παίζει (και μάλλον με πρόβλημα του ενός on-board IDE controller), αυτό έγινε ακόμα πιο κρίσιμο. Όμως… ο driver για αυτή την κάρτα ΔΕΝ περιλαμβανόταν (και δεν περιλαμβάνεται) στο τελευταίο stable release του unRAID. Προς τιμή του Tom, επικοινώνησα τις πληροφορίες και πράγματι στο τελευταίο beta, πρόσθεσε και αυτό το driver. Για ποιο beta μιλάμε; ΕΚΕΙΝΟ ΠΡΙΝ 5 ΜΗΝΕΣ!
Έλα όμως που αυτός που “χάκεψε” να παίζει ένας torrent client συν όλα τα άλλα καλούδια που χρησιμοποιώ, αποφάσισε (δικαίωμα του, αυτός ο καημένος δεν χρέωνε κάτι, το έκανε για το κέφι του) ότι ΔΕΝ θα βγάλει update πριν ο Tom πάει στο επόμενο release! Κάτι που για τα δεδομένα του Tom μπορεί να σημαίνει και ένα και δυο χρόνια από σήμερα!!! Φέξε μου και γλύστρισα.
Οπότε ή προχωράω στο αρχαίο πια beta, ΔΕΝ έχω υποστήριξη (γιατί έχει παρατηρηθεί ότι έχει bugs και εκτός από τον ίδιο τον author δεν μπορούν να σε βοηθήσουν οι wizards οι οποίοι σπεύδουν να σου πουν να γυρίσεις στο τελευταίο stable) και βλέπω τους επιπλέον δυο δίσκους μου και ΧΑΝΩ τη δυνατότητα torrents κλπ. Ή μένω στο τελευταίο stable, δεν βλέπω δυο φορεμένους στο μηχάνημα μου δίσκους και κάθομαι σαν καλό προβατάκι να περιμένω αν θα μας θυμηθεί ο Tom. Deadlock.
Βέβαια πολλά ακούγονται ότι θα επανέλθει με μεγάλο release που επιτέλους θα είναι ανοιχτό σε μετατροπές και τέτοια (άρα δεν θα είναι χάκεμα αυτά που χαριστικά έχουν προσθέσει οι linux-wizards πελάτες του), αλλά με το ρυθμό που πάει, ποιος ξέρει πότε θα εμφανιστεί το πρώτο beta εκείνου του release, το δεύτερο κλπ.
Αν προσθέσουμε και την γκρίνια και άλλων χρηστών (ΠΕΛΑΤΩΝ πρέπει να λέω) και την αντίδραση (καλά τι τους ταϊζει;…) 2-3 fanboys που όλα τους φαίνονται ρόδινα και “κακώς ο κόσμος φωνάζει”, καταλαβαίνει κανείς το κλίμα που σε κάνει να θες να φύγεις.
Όλα αυτά με κάνουν να θέλω να περάσω την ταλαιπωρία της αλλαγής από unRAID… και μιλάμε για τεράστια ταλαιπωρία αντίστοιχη με την μετατροπή των δίσκων (και μεταφοράς των δεδομένων) από τα NTFS removable disks μου, στα ReiserFS του unRAID…
Το τι είναι το εναλλακτικό που βρήκα, είναι και ένας ακόμα λόγος που θέλω να φύγω από το unRAID.
Την άδεια του unRAID την έχω φυσικά και θα την κρατήσω. Μπορεί το επόμενο unRAID να φέρει… επανάσταση. Επειδή όμως δεν θέλω να γεράσω περιμένοντας, θα πάω σε κάτι πιο ζωντανό και εύχομαι ότι καλύτερο στην Limetech (αφού ο Tom θέλει έτσι να τον λέμε) και στο χέρι της είναι να ξανακερδίσει τους αμφισβητίες.
Αλλά αυτά, στο δικό του άρθρο που έπεται.

Οι φιλόζωοι…

Κυκλοφορώντας σπρώχνοντας ένα καροτσάκι (όχι φτου φτου δεν έπαθε κανείς τίποτα, ΜΩΡΟΥΔΙΑΚΟ καροτσάκι), ανακαλύπτει κανείς τα πόσα περνάνε τα άτομα με κινητικά προβλήματα στην πόλη μας.
Το μεγάλο καρκίνωμα είναι βέβαια τα παρκαρισμένα, αλλά σας την έσκασα, αυτό το post δεν θα είναι για αυτά (έρχεται και η ώρα τους βέβαια κάποια στιγμή). Είναι για τις πολλές… “ευκαιρίες” να το πω; …που μου δίνονται για να θυμάμαι τους Έλληνες Φιλόζωους.
Δεν καταλαβαίνω λοιπόν γιατί είναι φιλόζωος αυτός που θα βγάλει το σκυλί του βόλτα και θα το αφήσει να τα κάνει έξω από το σπίτι “μου” (κάθε “μου”) – ακόμα και στο διπλανό σπίτι από αυτό που μένουν έχουν το θράσος ή μάλλον την ηλιθιότητα να το επιτρέψουν! (ρε ζώον αν εκείνη την ώρα βγω και σε δω, φταίω μετά ρε ζώον;…)
Τα πεζοδρόμια σπιτιών είναι το λιγότερο. Αγαπημένο μέρος για την ανάγκη των σκύλων (από ΣΠΙΤΙ, γιατί τα αδέσποτα πάνε και βρίσκουν χώματα δεν τα κάνουν στα πεζοδρόμια), είναι σε χαλάκια, αλλά και – το αποκορύφωμα σκατοχαρακτήρα του “αφεντικού” – έξω από σχολεία! Δεν μιλάω φυσικά στον αέρα. Στην Καστέλα που μένω, γύρω από τα σχολεία της περιοχής, είναι ο ΠΛΕΟΝ αγαπημένος χώρος “τουαλέτας” σκύλων με αφεντικά. Δεν ξέρω αν θυμάστε, αλλά σχολείο είναι εκεί που πάνε τα παιδιά ΜΑΣ, ΣΑΣ και ΤΟΥΣ (!) από τα 5 τους μέχρι τα 18 τους. Λεπτομέρειες.
Έχεις το σκυλάκι σου και είσαι βρομύλος, είναι ένα θέμα οκ. Το να έχεις λυκόσκυλο και ένα μπαλκονάκι 70 πόντους επί 2 μέτρα, τι σε κάνει;
Σαδιστή σε κάνει. Φιλόζωο πάντως ΔΕΝ σε κάνει.
Επειδή ανέχτηκες που σου έφαγε την παντόφλα, επειδή στα έκανε όταν ήταν μικρό στο χαλί, επειδή το έστειλες σε δάσκαλο για να μάθει να μην τρώει από ξένους κλπ. όχι δεν σε κάνει φιλόζωο. Παραμένεις σαδιστής.
Σαδιστής στο ζώο (επίτηδες δεν λέω “πρώτα στο ζώο” γιατί σόρρυ αλλά εγώ πρώτα τους ανθρώπους βάζω) που δεν ντρέπεσαι και το ταλαιπωρείς έτσι και το καταντάς με τον καιρό μια σχιζοφρενή σκιά σκύλου.
Σαδιστής και στους γείτονες σου (που οκ τους έχεις ήδη “αφοδευμένους” όχι μόνο μεταφορικά αλλά όπως είπαμε παραπάνω και κυριολεκτικά) που πρέπει να ανεχτούν το δικό σου σαδισμό αλλά και τα αποτελέσματα αυτού: ένα αλοπρώσαλο ζώο που γαυγίζει στις 3 το βράδυ στο μπαλκονάκι και έξω από την κρεβατοκάμαρα σου ή του παιδιού σου. Όχι φυσικά επειδή είδε κλέφτη, απλά επειδή ήθελε να ξεσπάσει, επειδή πέρασε ένα ποντίκι (η πόλη έχει ποντίκια; τι αφύσικο ε – ίσως αν τα “κακάκια” του σκύλου σας δεν ήταν στο δρόμο, να είχαμε λιγότερα ποντίκια στην επιφάνεια) ή απλά επειδή του ήρθε να ανοίξει συζήτηση με το ντόπερμαν του παραδίπλα σαδιστή.
Ας φύγουμε και από αυτό όμως. Πάμε στους… ακτιβιστές (τρομάρα τους) της υπόθεσης.
Πρόσφατα ΠΟΛΥ κοντινό μου άτομο, ΜΑΖΙ με 6 μηνών μωρό στο καρότσι, είχε μια επίθεση από ΑΓΕΛΗ σκύλων (ναι αγέλη, όχι ένα), με αποτέλεσμα πολλές σοβαρότατες δαγκωνιές (ευτυχώς όχι στο μωρό), δαγκωνιές που χρειάστηκαν νοσοκομείο. Απλά περπατούσε με το καρότσι, είδε από μακριά τα σκυλιά, πέρασε όσο το δυνατό πιο μακριά τους (είχε και μωρό μαζί είπαμε) κι όμως ένα έφυγε (ο αρχηγός προφανώς) και τα άλλα ακολούθησαν και ήρθαν και άρχισαν τις δαγκωνιές.
Τι λες μετά από αυτό; Τι κάνεις; Συγγενικό μου πρόσωπο είπε ότι θα άρχιζε την διασπορά σε φόλες στην περιοχή (πράγμα που ευτυχώς δεν το έκανε για πολλούς λόγους). Όμως να τον κατηγορήσω για τη σκέψη του; ΦΥΣΙΚΟΤΑΤΑ ΟΧΙ. Το πρόσωπο που του συνέβη αυτό, δεν πλησιάζει καν την περιοχή (ακόμα και με παρέα) και φοβάται τα σκυλιά παρά το ότι δεν τα φοβόταν πριν. Το μωρό έκανε 2-3 μέρες να ησυχάσει από κάτι που συνέβη, δεν κατάλαβε τι ακριβώς (σε αυτή την ηλικία) αλλά το τρόμαξε αρκετά ώστε ανά δυο ώρες το βράδυ να ξυπνάει.
Που είναι οι κύριοι “επίσημοι” ζωόφιλοι; Που είναι τα δίποδα ζώα που επιτρέπουν αδέσποτα; Η ένταση μου προέρχεται και από το παραπάνω (δηλ. πρώτα για ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ) αλλά και για τα ίδια τα ζώα. Πόσο ζωόφιλοι είστε κ.κ. “επίσημοι” ζωόφιλοι που επιτρέπετε αυτά τα ζώα να ζουν έτσι; (και μετά να κάνουν και αυτά που κάνουν)
Φυσικά το θέμα είχε συνέχεια (και ακόμα είναι υπό εξέλιξη) με μηνύσεις που θα γίνουν αγωγές κλπ., αλλά η πλάκα είναι η αντίδραση των επίσημων αρμόδιων αρχών. Να μην τα πολυλογώ, αφού ξεκίνησε ένα γαϊτανάκι περί του ΠΟΥ έγινε, για να βρεθεί το ποιος έχει αρμοδιότητα (ο εξής Κανένας), αφού είχαμε και το ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΚΩΜΩΔΙΑ να πρέπει να πάμε στο σημείο και να ΔΕΙΞΟΥΜΕ τα σκυλιά (λες και τα σκυλιά θα ήταν εκεί να μας περιμένουν μετά από μέρες ή λες και θα τα γνωρίζαμε από τη φάτσα, ειδικά ένας άνθρωπος που κοίταγε πως να τους ξεφύγει και να σώσει και ένα μωρό) κλπ, αποκορύφωμα ήταν ότι θα τα μαζεύαν θα τα στείρωναν ΚΑΙ ΘΑ ΤΑ ΞΑΝΑΓΥΡΙΖΑΝ ΣΤΟ ΙΔΙΟ ΣΗΜΕΙΟ! Έλα όμως που το σημείο ήταν ΑΚΡΙΒΩΣ έξω από έναν παιδότοπο. Φυσικά αυτό έφερε και την έκρηξη του θύματος που είπε “ΑΚΡΙΒΩΣ εκεί να τα αφήσετε, μη κάνετε λάθος και τα αφήσετε πιο πέρα”.
Να πω (μια και ήδη έχω μιλήσει για την περιοχή μου, δεν είναι κρυφό), ότι ο Πειραιάς έχει από τα μεγαλύτερα δημοτικά τέλη στην Ελλάδα (νομίζω έχει παραπάνω από την Κηφισιά). Να μην πούμε για την βρώμα, απλά τα παραπάνω που προαναφέραμε. Ναι κι όμως.
Αναρωτιέμαι αν κάποιοι άνθρωποι προσπαθούν να είναι τόσο ζώα (“ζώα” με την έννοια που θα πρόσβαλε τα ίδια τα ζώα) ή τους βγαίνει από φυσικό τους.
Με όλα αυτά, η μοναδική εξήγηση που έχω για το πως είναι δυνατό οι παραπάνω να πιστεύουν ότι είναι φιλόζωοι, είναι ότι επειδή είναι ζώα και οι ίδιοι (και δεν εννοώ από φυσιολογικής άποψης που όλοι είμαστε), έχουν μια “συναδελφικότητα” με τα ζώα τους. Λυπάμαι αγαπητοί δίποδοι, αυτό δεν σημαίνει τίποτα, αφού και οι άλλοι δίποδοι που δεν είναι ζώα (είπαμε πέραν της φυσιολογίας) δεν σημαίνει ότι υποχρεωτικά είναι φιλάνθρωποι. Κάτι λάθος έχετε καταλάβει λοιπόν.

Ποιός από εσάς (και όλους μας) ΞΕΡΕΙ τι έγινε;

DISCLAIMER: ΤΟ POST ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΒΓΑΖΕΙ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΑΥΤΟ ΚΑΘΕ ΑΥΤΟ. Ο 15ΧΡΟΝΟΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΗΤΑΝ ΑΓΙΟΣ ΚΑΙ Ο ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΣ Ο ΧΕΙΡΟΤΕΡΟΣ ΔΟΛΟΦΟΝΟΣ – ΜΠΟΡΕΙ ΤΟ ΑΝΤΙΘΕΤΟ. *ΔΕΝ ΞΕΡΩ* ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΠΙΤΡΕΠΩ ΚΑΙ ΣΤΑ ΚΑΝΑΛΙΑ ΝΑ ΜΟΥ ΤΟ ΔΑΣΚΑΛΕΨΟΥΝ.
Αναφέρομαι στο θέμα “της μόδας” των τελευταίων δυο ημερών.
Σκοτώθηκε ένα 15χρονο παιδί, πράγμα που είναι έως και συγκλονιστικό (συμφωνούμε όλοι), ΑΛΛΑ ξεχνάμε πολλές “λεπτομέρειες”. Τις λεπτομέρειες αυτές θα τις πετάξω “ατάκτως” απλά σαν “τροφή για σκέψη” ΑΝ ΒΕΒΑΙΑ ΚΑΝΕΙΣ ΠΙΑ ΣΚΕΦΤΕΤΑΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΔΡΑ ΑΠΛΑ ΜΕ ΤΗΝ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΜΑΖΑΣ. Πράγμα για το οποίο γενικώς αμφιβάλλω (με ευτυχείς εξαιρέσεις πάντα).
“Άτακτες σκέψεις” λοιπόν:
Τι ώρα έγινε το συμβάν; Τι έκανε εκεί ένας δεκαπεντάχρονος από το Π. Ψυχικό; Εν μέσω μάλιστα επεισοδίων;
Εγώ στα 15 μου είχα πάει φυσικά στα Εξάρχεια αλλά αυτό είχε γίνει για τα μαγαζιά της τότε “φρέσκιας” Στουρνάρα (-η). Με την παραπάνω δικαιολογία φυσικά εκεί ήπια και τον καφέ μου κάποιες φορές (βλέπε πορτοκαλάδα – ΔΕΚΑΠΕΝΤΕ ΧΡΟΝΩΝ ήμουν ε – τώρα στα 15 είσαι φλώρος και με μπύρα και θες “αγριότερα” πράγματα για να είσαι “μέσα”). Φυσικά με τον ήλιο ψηλά μια και οι φήμη του μέρους ήταν και τότε αυτή που είναι σήμερα.
Αυτό δεν σημαίνει ότι καταδικάζονται αυτόματα οι νεαροί που είναι στις 2 το βράδυ στα Εξάρχεια έτσι; Αλλά είπαμε… ένας δεκαπεντάχρονος, από το Π. Ψυχικό, αργά, στα Εξάρχεια, εν μέσω επεισοδίων… ΜΟΝΟ ΣΕ ΜΕΝΑ αυτή η εικόνα ήδη είναι περίεργη;
Είμαι πολύ συντηρητίκουλας ή απλά ο κόσμος έχει ξεφύγει; Ή απλά πρέπει να βρίσκουμε τι φταίει κάπου αλλού και όχι σε εμάς;
Δεν θα φτάσω να πω γιατί ΚΑΙ οι γονείς δεν διώκονται – ο πόνος τους αρκεί – (υπάρχει νομοθεσία που να προστατεύει τους ανήλικους από κακή κηδεμονία), αλλά μήπως ξεπερνάμε και πολύ εύκολα αυτά που έγιναν ΠΡΙΝ (μέρες, μήνες και χρόνια πριν) στη ζωή του 15χρονου, ώστε να θεωρεί βόλτα ένα ξενύχτι στα Εξάρχεια ανάμεσα σε πρεζόνια και λοιπά καλόπαιδα;
Να ξεφύγω και να πω κάτι ημιάσχετο-σχετικό. Εγώ είμαι “μηχανόβιος” που λένε. Χρησιμοποιώ το μηχανάκι μου ακόμα και όταν χιονίζει. Αν πάω με 200 σε επαρχιακό δρόμο και βγει ένα τρακτέρ με έναν παππού από ένα χωράφι και πέσω επάνω του και σκοτωθώ (το παράδειγμα δεν είναι τυχαίο), ξέρω ότι η άμεση αντίδραση των άλλων κατά-κανόνα-αθώων συν-αναβατών μου θα είναι “α τον κωλόγερο, σκότωσε το παιδί” έτσι; “Βγήκε από το χωράφι και δεν κοίταξε.” “Να τον φάμε τον αλήτη” Δεν κατάλαβα… με τι τρόπο θα έπρεπε να κοιτάξει ΚΑΙ να δει εμένα που είχα μετατραπεί σε zuperman και πήγαινα με 200 εκεί που έπρεπε να είμαι με 45; Και τελικά θα με είχαν τιμήσει έτσι αν τα έλεγαν αυτά; Όχι. Θα με τιμούσε περισσότερο αν έλεγαν “σκοτώθηκε όπως ήξερε ότι μπορεί να γίνει με αυτό που έκανε”, θα με τιμούσε περισσότερο αν έπιαναν τον γέρο και τον καθησύχαζαν να μην πάει από καρδιά για αυτό που έγινε, αφού τελικά δεν έφταιγε. Θα με τιμούσε περισσότερο να πουν ένα αντρικό “το βλάκα, είχε πολύ περισσότερα να κάνει αν ζούσε και τα έκανε αυτά σε καμιά πίστα”. Όμως όχι, δεν είμαστε μαθημένοι έτσι.
Το παράδειγμα δεν αναφέρεται ως παραλληλισμός (δεν είναι ο μπάτσος ότι ο παππούς του παραπάνω), αλλά ως ευκαιρία να πούμε ότι με τους ίδιους κανόνες παίζουμε όλοι σε αυτή τη ζωή – κάποιοι μάλιστα με χειρότερους κανόνες, κανείς με καλύτερους.
Χτυπάω ξύλο για τα παραπάνω (φτου φτου και κουνιέμαι από τη θέση μου) και συνεχίζω…
…Συνεχίζω τις (βλακώδεις κατά πολλούς σας σίγουρα) σκέψεις μου. Πραγματικά πιστεύετε ότι ο μπάτσος ήθελε να σκοτώσει έναν άνθρωπο; Ειδικά ένα παιδί; Ένας πατέρας τριών παιδιών; Σκεφτείτε το λίγο παραπέρα από όσο σας επιτρέπει ο Ευαγγελάτος, δοκιμάστε δεν είναι τόσο δύσκολο: Είσαι 30-κάτι χρονών, έχεις παντρευτεί, έχεις κάνει οικογένεια, τρια παιδιά, το βράδυ σε περιμένει ένα φαί και ίσως μια επίσκεψη στους φίλους σου, έχεις μια Χ μέτρια καριέρα που όμως θα σου εξασφαλίσει τη σύνταξη σου κλπ. και ξαφνικά λες ας σκοτώσω ένα δεκαπεντάχρονο. Έτσι ε;
Τόσο κουτόχορτο ταϊζει αυτό το κουτί; ΚΑΙ ΤΟ ΤΡΩΜΕ;
Και μια και λέμε για το κουτί… Το έγκλημα όλων αυτών των “””””””δημοσιογράφων””””””” είναι μικρό; Δικάζουν, καταδικάζουν, ανακαλύπτουν αυτόπτες (και γιατί ΔΕΝ ΕΙΣΤΕ ΣΤΟΝ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ ΚΥΡΙΟΙ για να προσφέρετε πραγματικά στην υπόθεση;…), έφτασαν μέχρι και να γράψουν ότι ο μπάτσος ήταν 1.5 μέτρο από τον νεαρό (πράγμα που έρχεται αντίθετα ΚΑΙ με το βίντεο που επίσης δημοσιογραφίσκοι έβγαλαν στη φόρα που δεν δείχνει βέβαια τίποτα σοβαρό, αλλά σίγουρα δείχνει ότι δεν υπήρχε τίποτα σε ακτίνα όχι 1.5 μέτρου αλλά και 15 μέτρων).
Εγώ δεν ξέρω ακόμα ποιος φταίει και τι ακριβώς έγινε. Δεν είναι καν δουλειά μου να το βρω. Θα μείνω εκεί.
Πάμε και λίγο πιο πέρα τώρα. Σκοτώθηκε ο μικρός όπως σκοτώθηκε. Όλα τα άλλα ΓΙΑΤΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΕΓΙΝΑΝ; Άλλη μια ευκαιρία για τους προστατευόμενους επαναστάτες μας; Τους επαναστάτες που δρουν μόνο όλοι μαζί ως μάζα, μόνο με σκεπασμένα πρόσωπα και κρυμμένοι εκμεταλλευόμενοι (ΠΗΔΩΝΤΑΣ εννοώ) άσυλα που δεν έπρεπε να είναι άσυλα για αυτούς;
Δεν καταλαβαίνω γιατί το αυτοκίνητο σου ή το αυτοκίνητο μου, που μπορεί να πήρα με δάνειο, που έχω ασφαλίσει στο μίνιμουμ για λόγους οικονομίας (άρα δεν έχω βάλει όρους που θα καλύψουν το ότι ένα Χ μαμακισμένο ήθελε να πετάξει την μολότοφ του επάνω του), πρέπει να γίνει ο τρόπος της ΔΙΚΗΣ ΣΟΥ επανάστασης;
Γιατί το καμμένο μαγαζί είναι επανάσταση; Γιατί η νεαρή υπάλληλος δεν χρειαζόταν να δουλέψει για να σπουδάσει σύμφωνα με την ΔΙΚΗ ΣΟΥ απόφαση; Γιατί η μεσόκοπη υπάλληλος (έστω και προϊσταμένη) δεν χρειάζεται μωρέ τα τελευταία της ένσημα και δεν έχει σημασία για σένα αν θα μπορέσει βρει άλλη δουλειά μετά;
Γιατί τελικά εγώ που βγήκα τη βόλτα μου και το να ξεφύγω από την καθημερινότητα ΠΟΥ ΜΕ ΠΝΙΓΕΙ και από το υστέρημα μου πάω να πιω ένα καφέ ή ένα ποτό στο κέντρο, πρέπει να αντιμετωπίσω τον τρόμο του να βρεθώ ανάμεσα σε μασκοφόρους με καδρόνια και ΜΑΤ με γκλοπ;
Να πάω και λιγάκι πιο πέρα. Τελικά ποιος θα μου αποδείξει ότι τα ΜΑΤ εμφανίστηκαν στην… ανθρωπότητα πριν τους μασκοφόρους με τα καδρόνια; (αυγό – κότα)
Τελικά αυτό που προστάζει αυτή η κοινωνία είναι να είμαστε περισσότερο πειθαρχημένοι ΟΧΙ ΣΕ ΝΟΜΟΥΣ ΚΑΙ ΜΑΤ. Αλλά στο ότι πρέπει να σεβόμαστε το διπλανό μας, όπως και τον εαυτό μας. Γιατί δεν ισχύει ούτε το πρώτο ούτε το δεύτερο. Αυτό πάει και σε μπάτσους και σε “αντιεξουσιαστές” (μη χ*εσω) και σε όποιον θέλει να αλλάξει κάτι, αλλά ΚΑΤΑ ΚΑΝΟΝΑ, δεν έχει αλλάξει τίποτα στον εαυτό του. Είναι ένα πρόβλημα ΒΑΘΕΙΑ ΚΑΙ ΑΠΛΩΤΑ ριζωμένο.
Τελειώνοντας να πω ότι τίποτα δεν μειώνει το ότι σκοτώθηκε ένα παιδί και ένας άνθρωπος ΠΟΤΕ και με καμία δικαιολογία δεν πρέπει να πεθαίνει όντας παιδί, αλλά είναι ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΚΟΡΟΙΔΙΑ από την κοινωνία μας (ναι εμάς ΚΑΙ ΕΣΑΣ λέω) να σκίζουν τα ρούχα τους για τον κακό μπάτσο, όταν ΠΟΛΛΑ δεκαπεντάχρονα φεύγουν κάθε μέρα από τα ναρκωτικά της ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΜΑΣ, από τα αυτοκινητιστικά (είτε ως πεζοί, είτε ως συνεπιβάτες, είτε ως ανεύθυνοι οδηγοί και αναβάτες) ατυχήματα της ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΜΑΣ κλπ.
Συγχαρητήρια, βρήκαμε ένα ακόμα θύτη (ξέρουμε ήδη ότι είναι θύτης γιατί το είπαν τα κανάλια) να γίνει θύμα της ξεφτίλας ΜΑΣ. Ένα τρόπο να φτύσουμε επειδή δεν μπορούμε να φτύσουμε τα δικά μας μούτρα.
Είναι από τις στιγμές που ήθελα να μπορώ να πω “δεν είμαι από εδώ είμαι περαστικός από άλλο πλανήτη” αλλά είμαι από αυτόν εδώ και από αυτή εδώ τη χώρα και κανονικός συνένοχος και εγώ σε ΟΛΟ ΑΥΤΟ ΤΟ ΓΕΛΟΙΟ οικοδόμημα.
DISCLAIMER: ΤΟ POST ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΒΓΑΖΕΙ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΑΥΤΟ ΚΑΘΕ ΑΥΤΟ. Ο 15ΧΡΟΝΟΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΗΤΑΝ ΑΓΙΟΣ ΚΑΙ Ο ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΣ Ο ΧΕΙΡΟΤΕΡΟΣ ΔΟΛΟΦΟΝΟΣ – ΜΠΟΡΕΙ ΤΟ ΑΝΤΙΘΕΤΟ. *ΔΕΝ ΞΕΡΩ* ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΠΙΤΡΕΠΩ ΚΑΙ ΣΤΑ ΚΑΝΑΛΙΑ ΝΑ ΜΟΥ ΤΟ ΔΑΣΚΑΛΕΨΟΥΝ.

Η νέα διαφήμιση voda…

Όσο αφορά την κινητή, δεν ήμουν ποτέ χωμένος βαθιά αλλά αυτό δεν με εμποδίζει να πω ότι είμαι από τους πρώτους (μάλλον από την πρώτη χιλιάδα) συνδρομητές της τότε Panafon.
Ενώ φυσικά δεν με εμποδίζει όπως τους περισσότερους, να είναι εργαλείο της δουλειάς μου.
Αυτή τη στιγμή το κυρίως τηλέφωνο μου είναι Cosmote (με φορητότητα από Voda φυσικά, όταν έχεις ένα νούμερο πάνω από 10 χρόνια δεν το εγκαταλείπεις απλώς), όμως ακόμα έχω και Voda (προσφάτως) περισσότερο από “επιχειρηματική υποχρέωση” (ξέρετε πως γίνονται αυτά… ένας πωλητής σου φέρνει κάποιες δουλειές και εσύ του δίνεις κάποια συμβόλαια ως αντάλλαγμα κλπ.)…
Γιατί όλη αυτή η εισαγωγή;
Γιατί ήθελα να δείξω πόσο μου “την έδωσε” κάτι ώστε να κάτσω και να το γράψω.
Βλέπω τη διαφήμιση με τους δυο νεαρούς που βγαίνουν από το κλαμπ και ο ένας δεν έχει σήμα… (δεν λέω για την άλλη πράγματι πετυχημένη με τον… αστυνομικό χωρίς σήμα)
Θα το πω όπως μου βγαίνει:
ΕΙΝΑΙ ΘΡΑΣΟΣ Η VODAFONE ΝΑ ΒΓΑΖΕΙ ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ ΓΙΑ ΣΗΜΑ!!!

ΕΙΝΑΙ ΑΠΛΑ ΚΑΙ ΞΕΚΑΘΑΡΑ Θ Ρ Α Σ Ο Σ !

Δεν με ενδιαφέρει να ανοίξω flame war (ειδικά με ευέξαπτους low-level resellers ή υπαλλήλους της και ΦΥΣΙΚΑ όχι με fanboys), ούτε καν να μου γράψει κάποιος να πει αν έχω δίκιο ή όχι. Απλά θεωρώ ότι έπρεπε να γράψω αυτό που έβγαινε από μέσα μου.
Μέχρι μήνυση για διαφυγόντα κέρδη μπορούσα να έχω κάνει κάποτε προς αυτούς τους κυρίους (αν είχα χρόνο και αν έβρισκα αρκετά τρελό δικηγόρο), ενώ για τη χάρη τους έχω κάνει τον αστείο ακροβάτη (χωρίς δυνατότητα να πάω ούτε 5 πόντους πιο πέρα μη χάσω το wave) σε παραλία για να μιλήσω με πελάτη μου με σοβαρό πρόβλημα, ενώ δίπλα μου φυσικά όλοι με τα cosmote τους και τα wind τους (TIM τότε ή και telestet, τι ήταν τότε) μίλαγαν μια χαρά και αναρωτιόνταν για το γραφικό τύπο στο λοφάκι.
Για να μη πω ποιο τηλέφωνο πρώτο ξέχναγε ότι είναι στην Ελλάδα (αν και εντός συνόρων) και έπιανε τα roaming με κάθε γείτονα, ξαναλέω ΕΝΤΟΣ συνόρων. ΝΑΙ ΚΑΤΑ ΚΑΝΟΝΑ αυτό που νομίζετε.
Για να μη πω που όλοι με κοίταγαν σαν απόκληρο της κοινωνίας σε νησί επειδή είχα voda και φυσικά δεν έπιανα πουθενά παρά μόνο σε κάτι περίεργα μέρη κλπ. (αυτοί ήξεραν και κανένας τους δεν είχε voda)
…για να μην πω για την γελοιότητα να καταστρέφουν perfectly ωραία μηχανήματα με ΗΛΙΘΙΑ customization (και παλιότερα ΚΑΙ περιορισμούς) και βλακώδη χρωματικά themes (και μιλάει ένας γαύρος κιόλας!).
Έχουν θράσος λοιπόν οι τύποι να βγάζουν τέτοιο ad. Αλλά τα ζώα είμαστε εμείς γιατί κανένας μας δεν γύρισε ποτέ να τους κάνει μήνυση για ότι θα μπορούσε να κολλάει (δεν ξέρω τι θα μας κάλυπτε νομικά – ψευδής διαφήμιση; δεν μπορεί κάτι θα υπάρχει υπέρ του καταναλωτή).
Ξαναλέω δεν με ενδιαφέρει ούτε flaming, ούτε επιβεβαίωση (αρκεί που ξέρω εγώ για μένα), αλλά έπρεπε να το γράψω για να βγει από μέσα μου.

Το Τσουνάμι της Ασχετοσύνης και Άλλες Ναυτικές Ιστορίες

Η αλήθεια είναι ότι έχω τον κομπλεξικό ελιτισμό του “παλιού” ξερόλα στους υπολογιστές. Το ξέρω και δεν έχω πρόβλημα με αυτό – μάλλον επειδή είμαι περίπου κάτι τέτοιο (και με την καλή “πραγματική” και με την κακή “υποτιμητική/αντικοινωνική” έννοια του). Οπότε αντί να το παλεύω, δέχομαι το χαρακτηρισμό.
Η Πληροφορική βέβαια έχει αλλάξει ΤΕΛΕΙΩΣ από τότε που… γνωριστήκαμε και έπρεπε ή εγώ να προσαρμοστώ στα νέα δεδομένα, ή να αποξενωθώ από τους φορείς του νέου στυλ (που έφερε μέχρι και περιοδικά “geek lifestyle” στην Ελλάδα!!!). Έμεινα κάπου στη μέση. Νέρωσα αρκετά το κρασί μου, όμως δεν μπορώ να ανεχτώ την ασχετοσύνη που φτάνει στην βλακεία. Συνήθως απλά την αποφεύγω αντί να την αντιμετωπίσω.
…Εκτός όταν δεν γίνεται αλλιώς. Δεν θα ξεχάσω ποτέ, όταν δούλευα σε γνωστή μεγάλη τράπεζα ως assistant manager κάποιου κομπιουτεροτμήματος, χρήστη να μου λέει “δεν ανάβει ο υπολογιστής!” και τελικά φυσικά να ανάβει ο υπολογιστής, αλλά να μην ανάβει η οθόνη, επειδή είχε βγάλει την… πρίζα! ΡΕ ΜΕΓΑΛΕ ΕΙΝΑΙ ΘΕΜΑ ΜΗΧΑΝΟΓΡΑΦΗΣΗΣ ΟΤΙ ΕΙΣΑΙ ΒΛΑΚΑΣ; (όχι δεν του το είπα) ΣΠΙΤΙ ΣΟΥ ΑΝ ΕΙΧΕΣ ΒΓΑΛΕΙ ΤΗΝ ΠΡΙΖΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ ΘΑ ΦΩΝΑΖΕΣ ΗΛΕΚΤΡΟΛΟΓΟ; (οκ αυτό περίπου, του το είπα) Δεν θα ξεχάσω τις άπειρες φορές που έβγαζε κάτι στην οθόνη του Χ χρήστη και έπαιρνε τηλέφωνο να πει “κάτι μου έβγαλε η οθόνη”, “ε τι;”, “δεν ξέρω έλα να δεις” (!!!!!!!!!!! …και η οθόνη φυσικά μπορεί να έλεγε “παρακαλώ βάλτε το δίσκο Α:” που μόλις είχε βγάλει). Δεν θα ξεχάσω παλιά γνωστή και συμφοιτήτρια που πήγα σπίτι της να δω γιατί της είχε καεί το μόνιτορ και ήταν ΤΡΕΙΣ ΜΗΝΕΣ έτσι, μόνο για ανακαλύψω ότι στο ξεσκόνισμα είχε γυρίσει το contrast και το brightness στο μηδέν!!!
Γελάτε; Ποιος ξέρει πόσοι από εσάς είστε αυτό το είδος χρήστη και δεν το έχετε συνειδητοποιήσει ούτε οι ίδιοι.
Καταλαβαίνω ότι μέρος του φαινομένου είναι το “σύνδρομο του νεοσύλλεκτου”. Όσοι (σχεδόν) πήγαν φαντάροι, θα καταλάβουν. Δεν πα να είσαι γιατρός, δεν πα να είσαι πυρηνικός φυσικός, όταν παρουσιαστείς είσαι “ψαράς” και μπορεί να κάνεις μεγάλες “κοτσάνες” στα μάτια της μικρής κοινωνίας του στρατοπέδου και των παλαιοτέρων. Ίσως είναι μέσα μας.
Όμως άλλο αυτό, άλλο να κοιμόμαστε στο συγκεκριμένο λήθαργο, άλλο να μην κατανοούμε ότι αυτό μας συμβαίνει.
Άλλο επίσης να είναι κάποιος “νέος” σε κάτι (στην Πληροφορική για το θέμα μας), άλλο να κοιμάται τον Ύπνο του Δικαίου και να νομίζει ότι αφού πάτησε το “Έναρξη” έπιασε τον παπά από τα… …ε… γένια και να αντιμετωπίζει τον Χ εσένα που μοιραία ε τι να κάνουμε ξέρεις τα 500πλάσια σαν το ίδιο επίπεδο. Εκεί εγώ χαλιέμαι. Ελιτισμός και κομπλεξικός ξερολισμός; So be it.
Η ευκαιρία του συγκεκριμένου άρθρου είναι άλλη όμως (σχετική βέβαια).
Στο χώρο του Windows Mobile, είμαι σχεδόν από τότε που… δημιουργήθηκε. Πάντα έβλεπα τα Windows Mobile (Windows CE based PocketPC) σαν ακριβώς αυτό που ήταν (και που ακόμα δεν έχουν ξεφύγει όσο και αν θα ήθελε ακόμα και η ίδια η Microsoft): Υπολογιστής Τσέπης.
Δεν θα μπω σε ιστορικά δεδομένα, απλά θα κάνω μια τηλεμεταφορά στο Σήμερα, όπου εμφανίστηκαν ίσως τα πρώτα κομψά WM που προσπαθούν μέχρι ένα σημείο να κρύψουν τι γίνεται από κάτω. Μέχρι ένα σημείο βέβαια. Δεν γίνονται αυτά εν μια νυκτί, όπως και το Windows 95 δεν έγινε ξαφνικά Vista (ή για τους Mac φίλους, το System 6 σε OS X 10.5).
Σοβαρότερος εκπρόσωπος αυτής της νέας τάσης το HTC Diamond. Το πρώτο μάλλον HTC (που να γράφει HTC επάνω, γιατί έχετε ήδη περάσει από HTC χωρίς να το ξέρετε), που θέλησε να μπει στα σαλόνια της Nokia.
Το αν καλά έκανε, αν καλά ΤΟ έκανε, αν μου αρέσει η τάση αυτή κλπ. είναι άλλο θέμα. Αυτό που θέλω να ασχοληθω, είναι το τσουνάμι που έφερε. Ένα τσουνάμι που κατανόησα μέσα από fora που μπαίνω και που μέχρι πρότινος κράταγαν ένα Χ επίπεδο πάνω από το μηδέν στο περιεχόμενο τους. Δεν μιλάω για εξειδικευμένα fora, μιλάω για γενικά fora που όμως είχαν κάποιες εξειδικευμένες προεκτάσεις και μπορούσες εκεί να διαβάσεις κάτι ενδιαφέρον ή να απαντήσεις σε μια ενδιαφέρουσα ερώτηση και να αισθανθείς ότι κάτι συνεισφέρεις. Που τέσπα όταν κάποιος ρώταγε κάτι, σήμαινε έστω ότι πραγματικά προσπάθησε να βρει την απάντηση και δεν την βρήκε.
Το τσουνάμι όμως που έχει έρθει είναι μεγαλύτερο από ότι φανταζόμουν. ΟΚ περίμενα ότι το Diamond θα φέρει κόσμο που δεν έχει σχέση με το σπορ και δεν κατάλαβε τι έκανε, δεκτό… Όμως να έχω διαβάσει δέκα φορές τουλάχιστον, για το “τι κάνουμε στο σταυρουδάκι” (το γνωστό σταυρουδάκι που βγαίνει στο πρώτο setup ενός WM και σου ΓΡΑΦΕΙ την απίστευτα δύσκολη οδηγία “πάτα στο κέντρο του”). Ε ρε παιδιά που το ρωτάτε αυτό δεν πήρατε μόνο λάθος μηχάνημα (ήσασταν να μείνετε στον κόσμο της Nokia), αλλά δεν διαβάζετε ΚΑΝ τι λέει στην οθόνη, οπότε οι εξηγήσεις είναι συγκεκριμένες:
(α) Έχετε αγγλικό OS και δεν ξέρετε ούτε απλά αγγλικά (άρα πήρατε το ΑΠΟΛΥΤΑ λάθος μηχάνημα και θα κλάψετε πολύ και θα ήθελα να είμαι από μια μεριά),
(β) Έχετε ελληνικό αλλά είστε από αυτούς τους χρήστες που είναι… “καράχρήστες” (αυτούς που ανέφερα πιο πάνω), δηλ. ανθρώπους τόσο άσχετους μεν (αυτό από μόνο του δεν πειράζει), που θέλουν να μείνουν άσχετοι δε και που θεωρούν επιπλέον ότι “όλο και κάποιος χαζοκομπιουτεράς θα μου δώσει λύση γιατί βαριέμαι να ψάξω και τα απλά”. Επίσης έχετε το απόλυτα λάθος τηλέφωνο γιατί να σας πω τα νέα: Κανένας NLS δεν θα σας δώσει και τον αριθμό του κινητού του για να τον βρίσκετε σε κάθε χαζομάρα που θα σας έρθει στο κεφάλι και που δεν θα κάνετε καν τον κόπο να ψάξετε, οπότε αν θέλετε να ζήσετε με κάτι που το… ίδιο δεν σας θέλει, καλή τύχη.
Πέρα από το μπλα μπλα μου που τόσο αντιπαθείτε (μπα και γιατί φτάσατε μέχρι αυτή εδώ την πρόταση;…), ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΤΕ το εξής πανδύσκολο (το ξέρω παιδιά, αλλά κάντε μια προσπάθεια):
– Χρησιμοποιείτε το ΠΟΛΥ ΕΥΓΛΩΤΤΟ κουμπάκι “αναζήτηση” επάνω επάνω στη σελίδα των περισσότερων fora.
– Χρησιμοποιήστε το ΕΠΙΣΗΣ σαφές κουμπάκι “Αναζήτηση σε αυτό το θέμα” (μαγικό, βγαίνει μια χοντρή, δοκιμάστε) που επίσης έχουν πια όλα τα σύγχρονα fora.
– Χρησιμοποιήστε γενικώς το μαγικό κόσμο του Internet, που δεν είναι μόνο chat , MSN, gmail, τσοντοσελίδες, facebook και τέτοια (και γενικά ότι είναι για να ξεδιψάσει μια υποβόσκουσα ή και εκδηλωμένη σεξουαλική πείνα), …αλλά έχει και google, live search, yahoo search και άλλα τέτοια πραγματάκια που θα είχαν απαντήσει αναλυτικότατα στις ερωτήσεις σας, ακόμα και σε αυτές που ρωτάτε τι να κάνετε το σταυρουδάκι (υπάρχουν κι άλλοι τέτοιοι στον πλανήτη – τι να κάνουμε)!
– Διαβάστε το manual… το manual δεν είναι απλά για να βαρύνει το κουτί της συσκευασίας και καμιά φορά λένε ενδιαφέροντα πράγματα ΕΙΔΙΚΑ σε ανθρώπους που δεν ξέρουν τι έκαναν όταν πήραν WM και ανθρώπους που η εμπειρία τους στο computing τελειώνει στο “Έναρξη”, ενώ στο CD υπάρχει συνήθως και σε PDF… ένα είδος αρχείου που σίγουρα το διαβάζετε (πατάτε διπλό κλικ επάνω του με το ποντικάκι), γιατί ο Γερμανός, το Multirama, το Πλαίσιο, ο κακόμοιρος IT σας ή ο ακόμα πιο κακόμοιρος (αφού δεν πληρώνεται για αυτό) ανηψιός της ξαδέρφης σας, το έχει βάλει σίγουρα στον υπολογιστή σας. Προσωπικά ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ξεφυλλίζω τα manual από κάθε τι νέο που παίρνω ακόμα και κάτι που έχω πάρει κάτι παρεμφερές του δέκα φορές πριν.
– Πειραματιστείτε… τα WM έχουν πολλές δυνατότητες, αλλά μέσα σε αυτές ΔΕΝ είναι το να δαγκώνουν, ΔΕΝ είναι το να προκαλούν ηλεκτροπληξία στον απαιτητικό χρήστη, ενώ δεν τα πειράζει να γίνουν και hard-reset και να “ξαναγεννηθούν, όπως τα έφτιαξε η μαμά HTC”…
Όταν ξεκίνησα στα εννιά μου με τους υπολογιστές (που το εννιά τότε, δεν έχει καμία σχέση με το εννιά τώρα), που δεν είχαμε ποντίκι και παράθυρα, οι touch screen σαν αυτές του PDA μας είχαν δεκάδες χιλιάδες δολάρια, δεν υπήρχε Internet, τα manual τα είχαμε στην τουαλέτα για να τα διαβάσουμε (τριακοστή)τρίτη φορά, τα περιοδικά ήταν δυο και διάβαζες αναγκαστικά μέχρι και τις διαφημίσεις για να μάθεις κάτι, η Στουρνάρα ήταν δυο μαγαζιά και ο επόμενος γνώστης για να σε βοηθήσει ήταν κάποιος που μπορεί να πετύχαινες τυχαία σε ένα από αυτά τα δυο μαγαζιά ή σε καμιά από τις σπάνιες εκθέσεις (αργότερα, όταν υπήρχε κόσμος να πάει σε αυτές) και προσπαθούσες να απομυζήσεις καμιά σοβαρή πληροφορία από αυτόν στα 10 λεπτά που συμπέφτατε… Τότε φρόντιζες αυτό που θα ρώταγες να έχει νόημα να σου δώσει πληροφορία γιατί άντε βρες τον μετά…
Όπως δεν ξέρω αν έγινε σαφές (το είπα ήδη ευθαίως αλλά ξέρω ότι υπάρχει τάση να συγκρατεί κάποιος… τα χειρότερα), δεν κατηγορώ την Ασχετοσύνη. Όλοι ήμασταν άσχετοι σε αυτά που δεν είμαστε πια άσχετοι και όλοι σε κάποιους (τους περισσότερους) τομείς είμαστε άσχετοι ακόμα. Η ασχετοσύνη όμως έχει μια όμορφη νιρβάνα. Όλα μπροστά σου είναι νέα. Μην το χαλάς ζητώντας όχι μόνο κάποιος να σου μασήσει την τροφή, αλλά και να στη βάλει στον οισοφάγο να μη κουράζεσαι να καταπίνεις!
Εγώ εκεί χαλιέμαι. Το να βρεθεί κάποιος στη θέση που έτυχε και ήμουν πριν 25 χρόνια, σήμερα, επειδή Ε ΣΗΜΕΡΑ βρέθηκε και μάλιστα σε εποχές που αυτά τουλάχιστον τα πράγματα έχουν γίνει και χίλιες φορές πιο εύχρηστα, πιο γρήγορα, πιο “μασημένη τροφή” (από τη μαμά τους), πιο κατανοητά, είναι απόλυτα κατανοητή κατάσταση. Όμως το να πρέπει εγώ (μέσα από την κοινωνική επαφή των fora) να ανεχτώ ότι εσύ θέλεις… αλλά δεν θέλεις… ΑΥΤΟ δεν ξέρω γιατί πρέπει να το βιώνω.
Συμβουλή λοιπόν σε κάθε φίλο/φίλη που πήρε το Διαμάντι του και αντιμετωπίζει κάτι που δεν περίμενε:
– Αν νομίζεις ότι μπορείς να το παλέψεις, welcome to the club, ένας υπέροχος κόσμος ανοίγεται. ΨΑΞΕ, ΔΙΑΒΑΣΕ, ΤΡΙΨΟΥ και μετά ρώτα καμιά έξυπνη ερώτηση. Ξέφυγε από ερωτήσεις του είδους “τι κάνω στο σταυρουδάκι; Είναι χαλασμένο; Έχει κολλήσει;” (που λόγω της απροσωπίας του Internet, κάνους τους άλλους που σε διαβάζουν να νομίζουν ότι μιλάνε με τον μπαμπά Simpson ή κάποιον εκ των Beavis & Butthead) και πήγαινε σε ερωτήσεις του είδους “ποιο είναι το καλύτερο πρόγραμμα για SMS filtering;”, “πως πειράζω την ευαισθησία της οθόνης, έχει registry entry για αυτό ή κάνα προγραμματάκι γιατί δεν αισθάνομαι άνετα με την registry;” (κατανοητό btw, κανείς δεν θα σε βρίσει). Έδωσα πραγματικά παραδείγματα.
– Αν νομίζεις ότι δεν μπορείς να το παλέψεις ή τεσπα “δεν γουστάρω ρε φίλε”, τότε απλά κράτα το να το δείχνεις στους φίλους σου όσο μπορείς, χάνοντας όμως πραγματάκια που είχε το προηγούμενο Nokia σου, όχι γιατί εδώ δεν υπάρχουν, αλλά γιατί εδώ ΕΣΥ πρέπει να βρεις τον τρόπο να τα κάνεις. Ή θα το δεχτείς ή όχι.
– Αν λοιπόν δεν μπορείς ΚΑΙ δεν θέλεις να το παλέψεις, πούλα το τουλάχιστον να πάρει κάνα παιδί που ξέρει τι κάνει φτηνό μεταχειρισμένο διαμαντάκι.
Αυτά είχα να γράψω. Ελπίζω να σας ταρακούνησαν, πέρα από το να σας έκαναν να λέτε για το τι… είμαι ή δεν είμαι εγώ (για να το πω κομψά).

Άλλο ένα μικρό review του HTC Touch Pro (hardware part)

Όπως θα καταλάβατε και από το μεγάλο προηγούμενο συγκριτικό μου, τα πράγματα έδειχναν για Touch Pro. Έφτασε στα χέρια μου εδώ και μια βδομάδα σχεδόν και λέω να γράψω ένα μικρό “part one” που να αφορά μόνο το hardware κομμάτι (και το packaging κλπ.) μια και το software το στρώνω ακόμα (μιλάμε για άνθρωπο που είχε το ίδιο main PDA 5 χρόνια και φανταστείτε τι είχε εκεί μέσα).
Πρώτα μια ιστοριούλα (όποιον δεν ενδιαφέρει πηδήξτε τρεις παραγράφους)…
Ήταν τέλος του Ιούλη όταν το παράγγειλα από γνωστό μαγαζί του εξωτερικού, όπου φαινόταν ότι θα έχει διαθεσιμότητα αρχές Αυγούστου. Αμέσως μετά μου ήρθε ένα email που ζητούσε ένα σωρό χαρτιά για να πιστέψουν ότι εγώ είμαι εγώ, μένω εκεί που λέω κλπ. Αυτό με εκνεύρισε μια και το είχα ξανακάνει δυο φορές παλιότερα, ενώ ήμουν από τους παλιότερους πελάτες τους και λέω καλά ακόμα είμαι ένας “ύποπτος”; Τέσπα λόγω αυτού ακυρώνω την παραγγελία μου (strike 1). Μετά από κάποιες συζητήσεις με γνωστούς καθώς και επειδή το εν λόγω μαγαζί είχε καλή τιμή, ξανακάνω μετά από λίγες μέρες την ίδια παραγγελία. Η τύχη όμως ήθελε αμέσως μετά κάποιος γνωστός να παρατηρήσει ότι το έδιναν και πακέτο με διάφορα (kit αυτοκινήτου, θήκη και 8GB microSDHC) σε πολύ καλή τιμή. Μη γνωρίζοντας ότι τηλεφωνικά θα μπορούσα να αλλάξω την παραγγελία μου και να μη χάσω τη σειρά προτεραιότητας κλπ. ΑΚΥΡΩΝΩ και αυτή την παραγγελία (strike 2) και ξανακάνω με το πακέτο που προανέφερα. Εντωμεταξύ πλησίαζαν οι διακοπές μου (7 Αυγούστου)… Το μηχάνημα είχε διαθεσιμότητα 4 Αυγούστου, συν 1-2 μέρες αποστολή, έλεγα “ε μπορεί να προλάβω”… ε όσο πέρναγαν οι μέρες οι διαθεσιμότητα άλλαζε… 5 Αυγούστου, 14 Αυγούστου, 15 Αυγούστου, 30 Αυγούστου, 3 Σεπτέμβρη… Όσο γινόντουσαν αυτά είχα αρχίσει κάποια email με την Ελληνίδα εκπρόσωπο του μαγαζιού, μια κυρία η οποία δεν είναι πολύ ευτυχισμένη να εξηγεί αυτά που εκείνη ξέρει και εμείς ε τι να κάνουμε ΔΕΝ ξέρουμε για το μαγαζί τους, ακριβώς λόγω του ότι θα έφευγα και δεν μπορεί να μην πήγαινα διακοπές για το μηχάνημα… Η τελική συνεννόηση ήταν να με πάρουν τηλέφωνο ΠΡΙΝ αποστείλουν για να συνεννοηθούμε. Με τα πολλά και με τις ημερομηνίες να φεύγουν μακρύτερα, ουσιαστικά ησύχασα μια και λέω, οκ θα έρθει πια όταν γυρίσω. Έτσι και έφυγα για διακοπές…
Έλα όμως που στις 14 του Αυγούστου, χτυπάει το κινητό μου (το προσωπικό, ένα μπαρουτοκαπνισμένο T68i) και ήταν η δεσποινίδα που λέγαμε… “Παραλάβαμε, να σας στείλουμε τελικά;” …Που να μου στείλουν; Εκεί που ήμουνα; “Μπορώ να αλλάξω τη διεύθυνση αποστολής;”, “Σας το ξανάπα (σώπα) μπορείτε… …όμως πρέπει να στείλετε ξανά χαρτιά με κάποιο αποδεικτικό στο όνομα σας για αυτή τη διεύθυνση” (ΖΝΤΟΝΓΚ! Που, στην εξοχή στο σπίτι που δεν είναι στο όνομα μου;…) …”μα”, “άμα θέλετε μπορείτε να ακυρώσετε” (βρε άη… Βασίλη), “τέλος πάντων κα. Τάδε, θα σας πάρω μέσα στην ημέρα να σας πω τι θα κάνω”… Σκέψεις αν είχα να το στείλω αλλού (αλλά δεν ήθελα, ποιός ξέρει τι θα παραλάμβανε), τηλέφωνο στην τοπική τράπεζα “μπορείτε να μου σηκώσετε λεφτά από την mastercard μου έκδοσης σας;” (ήθελα από εκεί για κάποιο λόγο) “ναι μπορούμε”… Ωραία πάει το πρώτο. Τηλέφωνο στην μεταφορική “έχετε γραφείο στο τάδε μέρος;”, “μάλιστα έχουμε μέσω της τάδε συνεργασίας” (α ωραία), “μπορώ να δώσω διεύθυνση το γραφείο σας και να πάω μόνος μου να παραλάβω;”, “βέβαια μπορείτε”… Ωραίααα, αυτό μάλιστα, γίνεται… Παίρνω την Λ. “είμαι ο τάδε, μπορώ να το αλλάξω την παραγγελία σε αντικαταβολή αντί χρέωση πιστωτικής (για να γλιτώσω τα χαρτιά) και να σταλεί εκεί που θέλω;”, “σας το έχω πει κύριε μου (αμ δε που το έχεις πει, είπαμε με έχεις για χαζό αλλά Αλσχάιμερ δεν έχω), μπορείτε… …μόνο που τα μεταφορικά είναι διπλάσια και αντί 1-2 εργάσιμες θα κάνει 4-5” (!!! …και θα πέσει μέσα στην επιστροφή μου… δώρο άδωρο) “ΚΑΛΑ κα. τάδε ΑΚΥΡΩΣΤΕ”. Έτσι πέρασα ωραία ήσυχα και οικογενειακά το υπόλοιπο των διακοπών μου, χωρίς πειρασμούς.
Γυρνώντας από τις διακοπές μου, σκέφτηκα ότι θα είχα ήδη 10 μέρες το Touch Pro, αλλά από την άλλη τώρα θα μάθαινα από τους VERY early adopters αν έχει καμιά χοντρή βλακεία και να αλλάξω απόφαση (ή να περιμένω). Μαθαίνοντας τίποτα το σοβαρό, την Δευτέρα που μας πέρασε, το πρωί κάνω την παραγγελία. Μάλιστα ήταν πάλι διαφορετική (μόνο το μηχάνημα και car kit, αλλά δεν κρατήθηκα και πήρα και το TV-out cable!), γιατί είχε καταργηθεί το πακέτο που είχα παραγγείλει πριν μια και μέσα στη συσκευασία ΕΧΕΙ θήκη (Άραγε αν δεν είχα ακυρώσει τι θα έκαναν;… Θα έστελναν και χρέωναν τη δεύτερη θήκη;…). Επίσης η 8GB microSDHC του πακέτου, ήταν αίσχος class 2. Με την ίδια τιμή (αλλά αρκετό ψάξιμο) βρήκα σε Ελληνικό μαγαζί, επώνυμη 8GB microSDHC, class 6 και μαζί με USB reader (ελάχιστα μεγαλύτερο από την ίδια την κάρτα!). Αφού παράγγειλα, μέχρι το μεσημέρι έλαβα το mail που ΠΑΛΙ (ΝΑΙ ΠΑΛΙ) ζήταγε τα χαρτιά μου για να αποδείξω τι ράτσα ελέφαντας είμαι. Εγώ βέβαια πια συνηθισμένος στα χιόνια, είχα τα παλιά σκαναρίσματα πλην λογαριασμού ΔΕΗ (ή κάτι εφάμιλλο) που δεν έβρισκα που το είχα βάλει (το σκανάρισμα). Λύθηκε και αυτό σύντομα, μέσω ενός σκαναρίσματος μέσω VNC και VPN (ή είσαι geek ή δεν είσαι). Τα στέλνω. Μέχρι το απόγευμα δεν τα είχαν διαβάσει. Μετά τα διαβάζουν αλλά δεν είχαν επεξεργαστεί την παραγγελία, μετά από μια ώρα είχαν επεξεργαστεί την παραγγελία, αλλά έλειπαν 2 πράγματα με διαθεσιμότητα 3 μέρες (!!! Δυο ΑΧΡΗΣΤΑ components του car kit που μακάρι να μπορούσα να ακυρώσω). Μετά από μια ώρα έλειπε μόνο το ένα πράγμα (!) και μετά από λίγο μπαίνω και βλέπω “απεστάλη”!!! (βραδάκι πια) Έρχεται και το email που λέει ότι την άλλη μέρα θα είχα πληροφορίες tracking… Έλα όμως που μετά από μια ώρα ΕΙΧΑ πληροφορίες tracking (!). Ήταν Γαλλία και πέρναγε διάφορα. Ένας φίλος λέει “Πέμπτη θα το έχεις”, “μπα Τετάρτη” λέω εγώ. Κοιμάμε το βράδυ και ήταν ακόμα Γαλλία. Ξυπνάω το πρωί και ήταν τελευταία ενημέρωση 4 το πρωί ότι ήταν Γερμανία. Εκεί άρχισα να πιστεύω ότι μπορεί την ίδια μέρα να είναι και στον Ελλλ Βενιζέλο. Πάω στη δουλειά μου, μάλιστα ήμουν για τουλάχιστον τρεις ώρες σχεδόν δίπλα στο σπίτι μου, φεύγοντας από εκείνη την κοντινή δουλειά λέω “δεν βλέπω το Internet; Μπα έλα μωρέ σιγά” και φεύγω και πάω… 20 χλμ. από το σπίτι μου (πραγματικό νούμερο). Εκεί που φτάνω μπαίνω στο Internet και τι βλέπω; ΤΟ ΕΙΧΑΝ ΠΑΡΑΛΑΒΕΙ ΣΠΙΤΙ ΜΟΥ ΝΩΡΙΤΕΡΑ (όταν ήμουν δίπλα)! Παίρνω τηλέφωνο… “ναι τώρα θα σε έπαιρνα” (αλλά δεν με πήρες!). Κρίμα θα το φόρτιζα τουλάχιστον. Έτσι πέρασε η μέρα με το μηχάνημα σπίτι μου και εμένα αλλού. Γύρισα όμως και τι αντίκρισα…
Να αναφέρω ότι ΔΕΝ θα βάλω φωτογραφίες (1) γιατί βαριέμαι (ναι έχω βγάλει) και (2) Ψάχτε στο Internet και στο YouTube ένα σωρό unpacking photos και videos.
Ανοίγοντας το χαρτόκουτο που είχε μέσα και το car kit, αντικρίζω ένα πραγματικά πολυτελές πακέτο. Μια χάρτινη κολοβή πυραμίδα, είχε μέσα ένα πλαστικό γυαλιστερό κουτί στο ίδιο σχήμα… Ανοίγω και φάτσα μου το μηχάνημαααα… Αντιστέκομαι στο να ασχοληθώ μόνο με αυτό και το βάζω στην άκρη. Μέσα βρίσκω, κάποια ελάχιστου μεγέθους βιβλιαράκια (ήταν στο στενό μέρος της πυραμίδας), δυο CD (στο φαρδί μέρος προφανώς), ένα screen protector, ένα σετ ακουστικά, ένα καλώδιο sync/charge και έναν USB φορτιστή. Α και μια θήκη (hello diamond users?).
Ας τα περιγράψω αναλυτικότερα. Τα βιβλιαράκια ήταν το Quick Start και η Εγγύηση (και πολλά σας είπα για αυτά). Τα δυο CD ήταν το Getting Started (νομίζω έχει μέσα ActiveSync, ένα demo MS Outlook και τέτοια) και το Application Disk (που έχει δυο ωραίες εφαρμογές, το Sprite Backup και ένα πρόγραμμα αναγνώρισης business cards μέσω της κάμερας! (Ή είμαστε Pro ή όχι ε;…) Για το screen protector έχω ακούσει γκρίνιες (το σνομπάρουν για αγοραστά), αλλά εμένα μου φαίνεται μια χαρά στη δουλειά του (ίσως και να μην πάρω άλλο), ειδικά εφόσον κατάφερα να το βάλω χωρίς καθόλου στράβωμα και με μηδέν (ΜΗΔΕΝ) κόκκους σκόνης ή φυσαλίδες. Το σετ ακουστικά (συν μικροφωνάκι, συν κουμπί απάντησης) είναι στη σχεδίαση του Pro (και του Diamond) και φυσικά χρησιμεύουν και για κεραία FM. Α και φυσικά είναι με το “σχεδόν USB” βύσμα της HTC. Το ίδιο και το sync/charge cable. Γιαλιστερά φισάκια, προσεγμένη δουλειά. Ο φορτιστής και αυτός “γεωμετρικός” με ένα κομψό λευκό κρυφό LED “HTC” όταν ανάβει. Τέλος, όπως προείπα, το Pro ΕΧΕΙ μέσα θήκη. Η θήκη είναι δεν είναι και άσχημη, θυμίζει αυτή που υποτίθεται ότι “καθαρίζει” όταν βάζεις μέσα το Diamond, μεγάλο παραμύθι όμως γιατί ο εσωτερικός ιμάντας συγκράτησης (μη σπρώχνεις από τη μια και πεσει από την άλλη) δεν αφήνει το περισσότερο μέρος της συσκευής να έρθει σε επαφή με το μαλακό εσωτερικό.
Πάμε όμως στο μηχάνημα ε; Θα προσπαθήσω να πω πράγματα που δεν έχετε τόσο ξαναδιαβάσει (λεπτομέρειες που προσπερνάνε).
Βλέποντας το από κοντά αντιλαμβάνεσαι ότι μιλάμε για κάτι πραγματικά ΜΙΚΡΟ. Εύκολα κάποιος το νομίζει ΤΟ ΠΟΛΥ για smartphone (ίσως και για απλό τηλέφωνο). Το πάχος του που είναι και η μόνη διάσταση που το κάνει και διαφέρει από το diamond, είναι ΣΥΓΚΡΙΤΙΚΑ μεγάλο, ΟΧΙ σε απόλυτα νούμερα. Όποιος το βρει παχύ ξέρετε τι αρκεί να κάνετε ε; Ένα φλιπ και να ανοίξει η έκπληξη. Εκεί θα ξεχάσει ότι του φαινόταν παχύ.
Πιάνοντας το, αισθάνεσαι το βάρος του, όχι όμως με την έννοια του “heavy”, αλλά με την έννοια του “στιβαρού” (αφού σχεδόν πιστεύω ότι μπορούσαν να το κάνουν ελαφρύτερο αλλά δεν ήθελαν, λόγω του Pro προσανατολισμού – αντίθετα από το Διαμάντι).
Η φάτσα είναι 95% ίδια με το Διαμάντι, και το 5% της διαφοράς έγκειται στο ότι οι τέσσερις γωνίες είναι πιο στρογγυλεμένες (πράγμα που εμένα αρέσει). Μάλιστα η περιφέρεια που δίνει το σχήμα (το γύρω-γύρω δηλαδή), είναι (μαύρη) μεταλλική! Nice!
Μια και είμαστε στο μπροστά, να αναφέρω ενδεικτικά ότι ήδη ξέρετε ότι έχει. Πάνω είναι το ακουστικό με ένα κομψό “μεταλλικό διχτάκι” μέσα του (που προτιμώ από τα αφρολέξ που βάζαν παλιά), δίπλα στο οποίο (και μέσα στην ίδια εσοχή) έχει το light sensor και δίπλα την VGA camera (video calls).
Από κάτω είναι η (τρομερής ποιότητας) VGA touch screen η οποία διαπίστωσα ότι πάει ΠΟΛΥ καλά έξω στον ήλιο!
Από κάτω είναι το σετ πλήκτρων, Home, Back, “πράσινο” (αλλά άσπρο χεχεχε), κόκκινο (επίσης… άσπρο), cursor + action, καθώς και η ηλεκτροστατική “virtual ροδέλα” (δεν γυρνάει πραγματικά όπως πχ. το HTC Touch Cruise). Αυτά (πλην του action button) είναι πάνω σε μια ενιαία επιφάνεια ακρυλικού, που από κάτω έχει πραγματικά switches. Αυτό όμως (και δεν το ξέρουν πολλοί) κρύβει το γεγονός ότι ΟΛΗ αυτή η επιφάνεια… ΕΙΝΑΙ ηλεκτροστατική! (Επιβεβαιωμένο 100%) Αυτό αυτή τη στιγμή δεν έχει κάποια πρακτική χρήση πλην ίσως εσωτερικά η συσκευή να ξέρει τι πράγματι πάτησες βλέποντας που είναι το δάχτυλο σου! Το κεντρικό action κουμπί είναι και αυτό και press και ηλεκτροστατικό (αλλά αυτό είναι ήδη γνωστό σε όσους ειδικά χρησιμοποίησαν την κάμερα). Το κεντρικό κουμπί επίσης, κρύβει πίσω του τέσσερα λευκά LED που ανάλογα το pattern τους (fade in και out ανεξάρτητα) σημαίνουν και διαφορετικό notification (πχ. φόρτιση, missed call κλπ.).
Στο αριστερό πλάι έχουμε μόνο τα δυο volume keys (και όχι ροδάκι δυστυχώς αλλά δεν χώραγε με τίποτα), από πάνω έχουμε το power button, δεξιά… τίποτα (!) και από κάτω έχουμε μικρόφωνο, HTC-USB και reset τρύπα (δεν είναι κρυμένη στην τρύπα του stylus όπως το Διαμάντι)… Α και βέβαια το stylus bay που όπως το Διαμάντι είναι μαγνητικό και έχει και σένσορα που ξέρει πότε έχεις μέσα το στυλό και πότε έξω (και να μπορεί να κάνει λειτουργίες ανάλογα). Μάλιστα αν είναι κλειστό το μηχάνημα και βγάλεις το στυλό, ανοίγει, ενώ αν μιλάς στο τηλέφωνο και βγάλεις το στυλό, ανοίγει τα notes, σου προσθέτει και με ποιόν μιλάς και πότε και περιμένει να… γράψεις. Μικρές λεπτομέρειες που μετράνε.
Πίσω έχουμε μια αντίστοιχη επιφάνεια με το Diamond σε σχήμα, αλλά όχι σε υφή. Η πίσω επιφάνεια ΔΕΝ είναι δαχτυλομαγνήτης αλλά έχει ένα πολύ ωραίο “μαλακό” αντιολισθητικό πλαστικό. Επίσης αυτό που βλέπεις αμέσως είναι η κάμερα 3.2MP, το LED flash (που δεν έχει το Diamond) και ότι το ηχείο ανοιχτής ακρόασης έχει μετακομίσει εκεί δίπλα (και καλά έχει κάνει, όπως είδα στην πράξη).
Βγαζοντας (εύκολα) το καπάκι, βλέπουμε το χώρο της μπαταρίας, που είναι 1340mAh (όχι 900 σαν το Διαμάντι), το SIM slot που πρέπει να βγει η μπαταρία για να μπει και το microSDHC slot στο πλάι. Έχω διαβάσει διάφορες γκρίνιες για τα παραπάνω που συγνώμη αλλά ΔΕΝ καταλαβαίνω. Ένας γκρίνιαζε γιατί πρέπει να βγει η μπαταρία για να μπει η SIM… Γιατί κύριε μου θα βάζατε τη SIM με ΑΝΟΙΧΤΗ την συσκευή; Ή αλλάζετε τόσο συχνά που σας χαλάνε τα 4 Σ(ΣΥΝΟΛΟ) επιπλέον δευτερόλεπτα του να βάλετε και να βγάλετε την μπαταρία; Άλλος γκρίνιαζε που το microSDHC slot είναι κάτω από το καπάκι! Μα είναι δυνατόν; ΦΥΣΙΚΑ εκεί θα είναι. Εκτός του ότι είναι αστείο να είναι φάτσα κάρτα στο πλάι (“Α τι είναι αυτό το μαύρο που πατιέται, κουμπάκι; Ωπ πετάχτηκε και έπεσε κάτω… Δεν πειράζει δεν θα το καταλάβει, πάω να πάω ένα ποτό”), λύνει το πρόβλημα της προστασίας του, είναι μια λιγοτερη εκτεθιμένη τρύπα και τελικά το καπάκι βγαίνει εύκολα, η κάρτα βγαίνει εύκολα (χωρίς να βγει τίποτα άλλο) και ούτε γάτα ούτε ζημιά. Δεν λέω ίσως αυτοί που έχουν 10 8GB microSDHC και κάνουν video montage στο Prο, θα έχουν πρόβλημα με τα card swaps. Α πίσω χαμηλά είναι και η τρυπούλα για να βάλετε κορδονάκι ή φουντάκια ή ότι άλλο θέλετε…
Αφήσαμε τελευταίο στην εξωτερική περιγραφή το πιο σημαντικό (ως διαφορά από το Diamond). Το πληκτρολόγιο…
Ο μηχανισμός φαίνεται συμπαγής, το ελατήριο ακούγεται ελαφρά και είναι σαν μια SLR camera που ανοίγει τα συστήματα της. Με λίγα λόγια ωραίος διακριτικός ήχος (το λέω γιατί ΚΑΙ για αυτό διάβασα παράπονα) που θα μπορούσε να γίνεται και τεχνητά από το ηχείο ως εφέ. Το πάνω με το κάτω μέρος της συσκευής είναι αρκετά αλλά όχι απόλυτα “συμπαγώς ενωμένα”. Μια μικρή κίνηση μισού χιλιοστού μπορεί να την κάνει, αλλά τίποτα που κάποιος να προσέχει. Μιλώντας για το μηχανισμό να πω ότι ΔΕΝ σηκώνεται η οθόνη σαν το TyTn II (μεγάλο παράπονο των κατόχων του, έναντι στο Pro), πράγμα που έτσι κι αλλιώς δεν θεωρούσα και τίποτα σπουδαίο και εξηγούμαι. Όταν θες να γράψεις ΔΕΝ βοηθά έτσι κι αλλιώς μια και δεν μπορείς να γράψεις έτσι κι αλλιώς (πρακτικά) με το πληκτρολόγιο ακουμπησμένο κάτω, αλλά κρατώντας το μηχάνημα στα χέρια και με τη χρήση των αντίχειρων. Σε αυτή τη στάση ΕΤΣΙ ΚΙ ΑΛΛΙΩΣ η οθόνη σου έρχεται φάτσα και βολεύει παράλληλη με το πληκτρολόγιο. Σε άλλες χρήσεις (κάποιοι λένε “για όταν βλέπεις ταινία”), σιγά τα αυγά, στηρίζεις όλο το μηχάνημα σε γωνία κάπου.
Περνώντας στο πληκτρολόγιο αυτό καθέ αυτό, θα πω πρώτα το εξής: ΕΙΝΑΙ ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟ ένα πληκτρολόγιο τέτοιοι μεγέθους να είναι τόσο ουσιαστικά πρακτικό, αφού πραγματικά γράφω με το ίδιο (εεεε μικρό) rate λαθών όπως το desktop. Μιλάω σοβαρά! Μιλάμε για το πρώτο πληκτρολόγιο που σε αυτό το μέγεθος κατάφερε και να χωρέσει χωριστό number row (που εγώ θεωρώ must για μια συσκευή που τελικά είναι και τηλέφωνο ε).
Ο φωτισμός του είναι άσπρος (όπως και ότι ανάβει στη συσκευή γενικώς), εκτός από τα πράσινα δεύτερα functions των πλήκτρων. Πέρα από τα κλασικά πλήκτρα, έχουμε ΔΥΟ shift keys, ΧΩΡΙΣΤΟ CAPS (αν και δυο φορές το shift κάνει πάλι CAPS), TAB, full cursor keys, control (!), FN, SMS/MMS (καλεί την εφαρμογή), mail (επίσης), SYM και χωριστά LED για CAPS και FΝ (για να μη μπερδεύεστε). Δυστυχως ούτε εδώ υπάρχει “OK” και “Windows/Start”, ΟΥΤΕ τα δυο softkeys (που γενικά η συσκευή δεν έχει). Αλλά που να χώραγαν όλα.
Άλλη εργονομική γκρίνια που διάβασα ήταν ότι είναι δύσκολο να πατηθούν τα volume με ανοιχτό το πληκτρολόγιο (δηλ. τι θα κάνατε εσείς αν το σχεδιάζατε;…) Μια εργονομική ατέλεια που βρήκα εγώ είναι ότι εύκολα πατάς το power με το αριστερό σου χέρι όταν κρατάς ανοιχτό το μηχάνημα για να γράψεις (έπρεπε το power να είναι στο δεξί πάνω μέρος αντί το αριστερό ή στην άδεια δεξιά μεριά).
Αυτά με την εξωτερική περιγραφή.
Εσωτερικά τα πράγματα είναι γνωστά από τις δημοσιευμένες λίστες τεχνικών χαρακτηριστικών. Ένα δυνατό CPU με ένα αξιόπιστο ολοκληρωμένο chipset, άπλετη flashROM (η χαρά των cooks), η μεγαλύτερη RAM που έχουμε δει σε WM (επιτέλους πραγματικό multi-tasking), μια τρομερή VGA οθόνη, ένα πλήρες 3.5G τηλέφωνο, bluetooth 2.0+EDR με άπειρα profiles, ασύρματο δίκτυο b/g, (a)GPS, TV-out, g-sensor (μεταξύ διαφόρων sensors που δεν διαφημίζουν) κλπ.
Τι θα ήθελα όσο αφορά εξωτερικό και εσωτερικό hardware;
– Κάποιο αριθμό πραγματικών προγραμματιζόμενων hardware keys
– irDA (θα το λέω πάντα, δεν κατάλαβα γιατί καταργήθηκε σε όλα τα WM)
– VGA out αντί composite
– Ένα μικρό κομψό adaptor από το HTC-USB σε 3.5″ audio in/out (υπάρχει σαν accessory)
– 802.11n
– Windows/Start πλήκτρο
– USB-Host (άλλη μια τέλεια ιδέα που ποτέ δεν εξαπλώθηκε)
Όμως το σύνολο που παίρνει κάποιος με το Touch Pro, είναι απλά second to none.
Δεν έχω μετανιώσει ούτε ελάχιστα για την αγορά του.
Θα ακολουθήσει πιο “software + firmware oriented” άρθρο κάποια των ημερών.

HTC Touch Pro vs. Sony Ericsson Xperia X1 vs. E-TEN Glofiish V900 vs. Gigabyte GSmart MS808 vs. HTC Touch Diamond

(το post έχει γίνει edit στις 3 Αυγούστου, με νεότερα νέα, διορθώσεις και συμπληρώσεις βάσει των σχολίων που δημοσιεύθηκαν)

Εισαγωγή

Προσπαθώ να κάνω ένα συγκριτικό μεταξύ πέντε μοντέλων που φαίνεται ότι κάνουν αίσθηση στην αγορά των «ψαγμένων» (και όχι μόνο). Μάλιστα μέσα στο κείμενο, πετάγονται σπόντες/flash-back/συγκρίσεις σε σχέση με ένα (ανώνυμο εκτός αν το βρείτε) μηχάνημα που ήταν hi-end πριν… τέσσερα χρόνια. Μόνο και μόνο για να μας δείξει αν και πόσο προόδευσαν τα πράγματα από τότε (μήπως όχι τόσο πολύ;…).
Disclaimer: Το συγκριτικό αυτό, είναι όπως ήθελα εγώ να είναι. Δεν υποχρεώθηκα να ακολουθήσω (δήθεν) αντικειμενικές πρακτικές και δεν λέω σε κανέναν να συμφωνήσει μαζί μου.
Disclaimer #2: Να σημειώσω (μετά από σωστή παρατήρηση φίλου από γνωστό forum) ότι το συγκριτικό είναι φτιαγμένο με ΘΕΩΡΗΤΙΚΗ γνώση για τα μηχανήματα που αναφέρονται και πλην (πια) του Diamond, τίποτα από τα άλλα δεν έχω πιάσει στα χέρια μου, νομίζω φαίνεται από το πως αναφέρομαι για αυτά αλλά τώρα σας το γράφω και ευθαίως για να μην έχουμε παρεξηγήσεις. Προς υπεράσπιση μου, σχεδόν ότι συμπεράσματα έχω βγάλει στο παρελθόν για μηχανήματα για τα οποία ψάχνω, έχω πέσει αρκετά μέσα όταν τελικά τα βλέπω από κοντά. Αυτό επειδή όταν ψάχνω… ΨΑΧΝΩ (όπως λέμε “μέχρι αηδίας”).
Without further delays…
Λειτουργικό και Front-End Interface
Και τα πέντε χρησιμοποιούν την τελευταία λέξη στα mobile OS της Microsoft, το Windows Mobile 6.1. Ένα λειτουργικό που έκανε βήματα για να πλησιάσει κάποιες καλές ιδέες του iPhone, αλλά που μόνο με τη βοήθεια πρόσθετου software μπορεί κάποιος να πει ότι μπορεί να το φτάσει (και να το περάσει) σε χρηστικότητα. Λέγεται ότι το WM7 είναι κοντά και ΙΣΩΣ κάποιες από τις παραπάνω εταιρίες να προσφέρει την πολυπόθητη αναβάθμιση (αλλά δεν θα αγόραζα ποντάροντας σε αυτό).
Ακριβώς των ρόλο αυτών των πρόσθετων προγραμμάτων, φαίνεται ότι θα προσπαθήσουν τουλάχιστον οι τρεις από τις τέσσερεις παραπάνω εταιρίες να δώσουν με δικά τους πρόσθετα, με σκοπό να κάνουν την δουλειά του «καθημερινού χρήστη» πιο άνετη. Με άλλα λόγια να κάνουν αυτά τα Pocket Digital Assistants (PDA) περισσότερο «κινητά τηλέφωνα».
Η E-Ten φαίνεται ότι αναπτύσσει ένα περιβάλλον που μοιάζει με το SPB Shell (ίσως και να είναι;…). Το SPB Shell και το SPB Phone (και άλλα προγράμματα της εταιρίας) είναι τα MUST σήμερα, αν η ίδια η εταιρία κατασκευής δεν έχει φροντίσει να «ομορφύνει» το τηλέφωνο σας. Άρα κατ’ αρχήν η ιδέα της E-Ten μοιάζει πολύ καλή.
Το GSmart δεν έχει γίνει γνωστό αν θα έχει κάποιο ιδιαίτερο front-end. Πιθανά να μην έχει.
(edit: Τελικά έκανα λάθος και ως φαίνεται ΕΧΕΙ κάτι που μοιάζει με του E-Ten, αλλάζω και ανάλογα το σκορ)
Η HTC, ως γνωστό έχει κάνει πολύ δρόμο στον συγκεκριμένο τομέα. Το TouchFlo τους, που εξελίσεται και είναι στην αγορά εδώ και καιρό, έχει ξεφύγει με το Diamond και το Pro σε τρομερά επίπεδα ευχρηστίας, άνετα συγκρινόμενα με το iPhone interface, χωρίς να χάνεται «από κάτω» η μεγάλη δύναμη του WM λειτουργικού για τους μυημένους. Αυτό έρχεται σε αντίθεση με σχόλια ανθρώπων που θέλουν να δουν αυτές τις συσκευές αμιγώς σαν έξυπνα τηλέφωνα. ΔΕΝ είναι αυτό.
Η Sony-Ericsson και αυτή κάνει την προσπάθεια της με τα λεγόμενα «xPanels» που από ότι φαίνεται θα είναι διαφορετικά today screens, που θα αλλάζονται εύκολα μέσα από ένα περιβάλλον «τράπουλας». Προσωπικά δεν με ξετρέλανε, αλλά δεν το έχω πιάσει και στα χέρια μου για να δω τελικά τι προσφέρει. Σίγουρα προσφέρει περισσότερα από το τίποτα.
V900: 7, MS808: 7, Diamond: 9, Touch Pro: 9, X1: 8
Επεξεργαστική Ισχύς
Τα πέντε μηχανήματα (επιτέλους κ.κ. vendors) χρησιμοποιούν την τελευταία λέξη της mobile τεχνολογίας στους επεξεργαστές.
Όχι κανένα δεν έχει κάποιο επεξεργαστή στα 800MHz (και κρίμα, αν αναλογιστεί κανείς ότι το PDA μου των τριών ετών έχει επεξεργαστή στα 520MHz ενώ από τότε υπήρχε ήδη και στα 624MHz), αλλά σίγουρα τα πάνε καλά.
To Ε-Ten εμπιστεύεται την Samsung και βάζει έναν επεξεργαστή των 533MHz. Λεγόταν τουλάχιστον παλιότερα, ότι αυτός ο επεξεργαστής είναι ισχυρότερος από των αντίστοιχων MHz intel PXA250. Δεν ξέρω αν ισχύει.
Η Gigabyte επιμένει intel και μάλιστα με έναν τελευταίας γενιάς PXA310 (επιτέλους) στα 624MHz! Σίγουρα (και) αυτό το μηχάνημα δεν θα έχει πρόβλημα δύναμης.
Η HTC αλλά και η SE στις τρεις συσκευές τους, έχουν εμπιστευτεί (όπως και πολλοί άλλοι) την Qualcomm και την τελευταία γενιά επεξεργαστή της, MSM7201A, στα 528MHz. Αν λάβουμε υπόψη ότι ουσιαστικά είναι ένα μηχάνημα με δυο κύριους πυρήνες (έναν για σαν CPU αμιγώς και έναν για τις «τηλεφωνικές υποχρεώσεις») και δυο δευτερεύοντες (για άλλες δουλειές αλλά και 3D graphics και GPS), καταλαβαίνουμε ότι και εδώ έχουμε μια πανίσχυρη πλατφόρμα.
V900: 7, MS808: 8, Diamond: 8, Touch Pro: 8, X1: 8
Μνήμη RAM
Επιτέλους φέτος, οι κατασκευαστές ΚΑΤΑΛΑΒΑΝ ότι 64MB δεν φτάνουν. Έχω μηχάνημα με 128MB RAM αλλά WM2003SE (είπαμε πανάρχαιο) και παρά την αλλαγή φιλοσοφίας χρήσης μνήμης που ήρθε με τα WM5, ΑΠΟ ΤΟΤΕ που ανακοινώθηκαν και είδα ότι άρχισαν να βάζουν μόνο 64 σε όλα τα μηχανήματα, άρχισα τις φωνές (σε βαθμό να είμαι γραφικός, ίσως βρείτε παλιά post μου σε γνωστά διεθνή fora). Αυτοί που δεν είχαν απαιτήσεις δεν κατάλαβαν τίποτα, αυτοί όμως που είχαν, αμέσως κατάλαβαν ότι κάτι λείπει (σε βαθμό σε μερικές συσκευές – πχ. σε όλες τις E-Ten – να φτάνει να είναι ΠΡΟΒΛΗΜΑ σοβαρό!). Φέτος μάλλον οι κατασκευαστές σοβαρεύτηκαν. Στην πραγματικότητα από τότε ήξεραν τι συμβαίνει, απλά είχαν τη δυνατότητα να πουλήσουν με 64 και μετά να σε κάνουν να ξανα-αγοράσεις όταν θα βγουν τα 128+. Προσωπικά δεν έπεσα στη λούμπα (γι’ αυτό ακόμα έχω αρχαίο – αλλά πανίσχυρο – PDA).
Το E-Ten και το Gigabyte έχουν 128MB. Αυτό είναι ένα ηχηρό «επιτέλους» για την E-Ten που έβγαζε δυνατά μηχανήματα με μόνο 64MB μνήμη, με αποτέλεσμα να τους «κόβει τα πόδια»!
Το «διαμάντι» έχει 192MB. Εντυπωσιακό το νούμερο (μέχρι να διαβάσετε για τα άλλα δυο μοντέλα). Μάλιστα οι beta συσκευές είχαν 128MB και μάλλον κάπου εκεί κατάλαβαν ότι το μηχάνημα με τα όσα τρέχει, δεν τη βγάζει καθαρή ούτε με τόσα!
Το Touch Pro εντυπωσιάζει, έχοντας την ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ RAM σε Windows Mobile μηχάνημα. Ίσως μάλιστα και σε κάθε handheld ή τηλέφωνο. 288MB RAM. Το περίεργο νούμερο έρχεται με 256 + 32 και πιθανολογώ ότι τα 32 είναι dedicated στο υποσύστημα γραφικών.
Το Xperia δεν πάει πίσω και έχει 256 ολόκληρα MB RAM. Προσωπικά πιστεύω ότι θα πηγαίνει πολύ άνετα και με αυτά.
Μάλιστα υπάρχει μια πιθανότητα (ή η ανάποδη της), και τα δυο μηχανήματα να έχουν την ίδια RAM. Είτε η HTC δοκίμασε να εντυπωσιάσει προσθέτοντας στο νούμερο RAM που δεν είναι για άμεση χρήση (αλλά για το graphics subsystem), είτε η SE δεν ήταν αρκετά έξυπνη (ή τελικά τιμιότερη;…) να αναφέρει το ίδιο. Αυτή η παράγραφος είναι όλη, προσωπική μου θεωρία.
V900: 7, MS808: 7, Diamond: 8, Touch Pro: 9, X1: 9
Storage
Εδώ θα δούμε δυο μηχανήματα να ακολουθούν την πεπατημένη, ένα να κάνει ένα περίεργο twist και δυο να κάνουν την υπέρβαση.
Το V900 και το MS808 έχουν 256MB storage, που είναι μεν καλό αλλά δεν είναι και τίποτα σπάνιο εδώ και καιρό. Φυσικά μετά βάζετε πάνω την ωραία σας «αχανή» microSD και τίποτα δεν σας σταματά.
Το Diamond τάραξε τα νερά αλλά με κάτι που για μένα είναι σκοτσέζικο ντους. Το μηχάνημα έχει 256MB flash storage ΑΛΛΑ και 4GB flash disk! Εντυπωσιακό καταρχήν! Μετά όμως αρχίζουν οι σοβαρότερες σκέψεις. Πρώτα από όλα ΔΕΝ ΕΧΕΙ expansion slot! 4GB and that’s that. Ότι χωράει εκεί και ότι πει η HTC ότι είναι αρκετό για εσάς! (Εμένα προσωπικά δεν μου αρέσει να μου λένε οι άλλοι τι είναι αρκετό για μένα) Αφού κάποιος μάθει περί του slot και αντέξει το σοκ, μετά δεν μπορεί να ΜΗ δει ότι το iPhone (που επίσης δεν έχει expansion slot), έχει καταργήσει τα 4GB εδώ και καιρό και παίζει στα 8 ΚΑΙ 16GB, ενώ αναμένεται να βγάλει και τα 32 μέσα στο έτος (ήδη στη μορφή iPod Touch το έχει). Κάπου εκεί ο αρχικός εντυπωσιασμός για το storage space του Diamond χάθηκε.
Ευτυχώς τα άλλα δυο της παρέας κάνουν και το «ότι καλύτερο». Τα δυο τους έχουν μια ΠΟΛΥ γενναιόδωρη storage των 512MB, συν όμως και ένα απολύτως απαραίτητο microSD slot. Απλά και ωραία – όπως πρέπει.
V900: 6, MS808: 6, Diamond: 5, Touch Pro: 9, X1: 9
Display
Εδώ έχουμε τον σχεδόν κοινό παρονομαστή που ουσιαστικά είναι και το minimum για να κοιτάξω μηχάνημα (μαθημένος έτσι και γι’ αυτό εδώ και καιρό κοιτάω πολύ μα πολύ λίγα μηχανήματα και κανένα δεν με έχει πείσει): VGA screen (640×480).
Χρόνια έχουμε να δούμε μηχάνημα αξιώσεων με VGA screen. Δυστυχώς δεν θεωρώ «μηχάνημα αξιώσεων» σχεδόν κανένα από τα λίγα WM phones που έχουν εμφανιστεί τα τελευταία χρόνια με VGA. Το γιατί, δεν είναι θέμα αυτού του κειμένου (και για να μη τσαντίσω πολλούς που τα αγόρασαν).
Τα τέσσερα λοιπόν από τα πέντε, έχουν VGA screen. Τα τέσσερα; Ναι γιατί το πέμπτο έχει ακόμα μεγαλύτερη! WVGA = 800×480!
Αυτό δεν θα του δώσει πολύ μεγαλύτερο σκορ πάντως (ίσως του έδινε αν έβαζα δεκαδικά). Γιατί; Γιατί σήμερα που γράφω αυτό το κείμενο (σε ένα χρόνο μπορεί να έγραφα άλλα πράγματα) το VGA θεωρείται μια από τις σχετικά «στάνταρ» αναλύσεις των WM, με αποτέλεσμα να υπάρχουν πολλά, έως πάρα πολλά προγράμματα που το εκμεταλλεύονται. Το WVGA αν και δεν θα είναι πρόβλημα με κανένα system-friendly software, ίσως ακόμα και να εμποδίσει κάποιες εφαρμογές (αλλά ειδικά τα παιχνίδια) να παίξουν σωστά. Remains to be seen.
Ως display όμως δεν θα ασχοληθούμε μόνο με την ανάλυση. Θα ασχοληθούμε και με τα γραφικά, αλλά και ακόμα και τη δυνατότητα να τα δούμε αλλού (σε monitor πχ.).
Εκεί λοιπόν τα πράγματα είναι λίγο θολά. Για το E-Ten και το Gigabyte δεν έχουμε στοιχεία και σε συνδιασμό με το δυνατό CPU, τείνω να νομίζω ότι βασίζονται σε αυτόν για να έχουν μια αξιοπρεπή παρουσίαση 2D γραφικών (καθώς και των πιθανών transitions του front-end interface του E-Ten). Τα άλλα τρια αντιθέτως, ξέρουμε ότι έχουν αξιόλογο υποσύστημα 2D/3D γραφικών (βασισμένο σε πυρήνα ATI), μάλιστα ξέρουμε ότι τα παλαιότερα HTC που πάλι το είχαν, ΔΕΝ το χρησιμοποιούν (! – με αποτέλεσμα ακόμα και αγωγές!)… αλλά ξέρουμε ότι τώρα πια (και «αναγκαστικά» λόγω του απαιτητικού front-end και των τριών) το χρησιμοποιούν. Βέβαια δεν ξέρουμε πόσο εύκολη θα είναι η χρήση από τρίτους (λέγε με API).
Μόνο τα δυο από τα πέντε μηχανήματα έχουν δυνατότητα video εξόδου: Το V900 και το Touch Pro. Δυστυχώς δεν είναι γνωστό το είδος της εξόδου (πχ. το composite) του V900. Είναι και το πιθανότερο να είναι composite, όπως επιβεβαιώθηκε στο Pro – δεν είναι και τίποτα το τρομερό, αλλά καλύτερο από το τίποτα.
Το MS808 όφειλε να έχει και δεν έχει (το γιατί όφειλε, θα το δείτε παρακάτω στο multimedia).
Πολλοί δεν το θεωρούν κάνα σοβαρό θετικό το video-out. Θα πω δυο απλούστατα παραδείγματα, ένα για τον ιδιώτη και ένα για τον επαγγελματία. Ο πρώτος θα χαρεί όταν θα μπορεί να δει μια ταινία αντί στην 2.8″ οθόνη, σε μια σοβαρότερη (πχ. σε μια από τις πολλές κινέζικες τηλεοράσεις των 7-8″ που έχουν composite in και παίρνετε στις διακοπές σας… ή την αρχαία 14άρα στο εξοχικό σας). Ο δεύτερος απλά θα σωθεί όταν έχει το powerpoint του ή το excel report του ή το PDF του στο PDA και δεν έχει laptop ή τρόπο να μεταφέρει αυτά τα δεδομένα σε μηχάνημα που έχει σύνδεση με projector (περιμένατε διαφορετικό παράδειγμα;… Όσοι το έχετε ζήσει ξέρετε αν είναι σοβαρό).
V900: 7, MS808: 6, Diamond: 8, Touch Pro: 9, X1: 9
User Input
Με αυτό τον τίτλο, περιλαμβάνω τον τρόπο εισαγωγής δεδομένων με το χέρι, στο μηχάνημα. Με άλλα λόγια, πλήκτρα και πένα (ή και προσφάτως και δάχτυλο).
Το V900 και το MS808 είναι μάλλον τυπικά WM phones. Μερικά (λίγα) κουμπάκια, ένα κουμπάκι 5-way (4 directions + push) και τέλος. Φυσικά υπάρχει και το γνωστό πενάκι.
Το Diamond πάει καλύτερα, μια και είναι μεν έτσι, αλλά γύρω από το κομψότατο 5-way κουμπάκι, έχει και ένα virtual ροδάκι (virtual γιατί είναι touch ή μάλλον ηλεκτροστατικό, όπως τα iPod) που βοηθάει πολύ στον έλεγχο. Τέλος και το πενάκι έχει τα «εφέ» του, αφού τραβιέται μαγνητικά στη θέση του («ψαρωτικό»), ενώ όταν το βγάλετε, ανάβει και το μηχάνημα για να κάνετε τη δουλειά σας (ή κατά τη διάρκεια τηλεφωνήματος σας πάει στις σημειώσεις!).
Τα τελευταία δυο ξεφεύγουν σε όλους τους τομείς.
Το Touch Pro, είναι ότι και το Diamond, αλλά έχει ΚΑΙ ένα πλήρες πληκτρολόγιο με ΧΩΡΙΣΤΗ σειρά για τα νούμερα (επιτέλους!).
Το Xperia, έχει και αυτό τα κομψά πλήκτρα του, έχει το 5-way, που όμως και αυτό έχει τα κόλπα του, μια και είναι ΚΑΙ touchpad interface (όλο το 5-way!) με αποτέλεσμα τον εύκολο χειρισμό προς όλες τις κατευθύνσεις! Τέλος ΚΑΙ αυτό έχει πληκτρολόγιο (χωρίς αυτή τη φορά χωριστή σειρά για τα νούμερα) και μάλιστα έχει και μια ιδέα της SE, όπου το μηχάνημα έχει μια φυσική καμπυλότητα με αποτέλεσμα με ανοιχτό το keyboard η οθόνη να έρχεται σε καλύτερη γωνία προς τα μάτια του χρήστη.
Εδώ να σημειώσουμε ότι η ωραία ιδέα της HTC με το Tytn II να σηκώνεται ελαφρά η οθόνη, ΔΕΝ συνεχίστηκε στο Touch Pro.
Μια ακόμα (νεώτερη) σημείωση είναι ότι το Diamond και το Pro έχουν τελικά λίγα ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΖΟΜΕΝΑ πλήκτρα από την “μαμά” τους. Πράγμα που το καλύπτει σε μεγάλο μέρος πρόγραμμα τρίτου κατασκευαστή. Δυστυχώς δεν έχω εικόνα στο κατά πόσο προγράμματα (βλέπε ειδικά… games) που επιτρέπουν χρήση των πλήκτρων για δικό τους σκοπό, θα δουλεύουν σωστά. Τουλάχιστον το πληκτρολόγιο του Touch μάλλον βελτιώνει τα πράγματα.
Νεώτερα νέα (ένας δυο beta testers των δυο προαναφερόμενων) μαρτυρούν ότι το πληκτρολόγιο του Χ1 απέχει πολύ ποιοτικά από του Touch Pro (με μπροστά το τελευταίο). Δεν θα αλλάξω το σκορ, εφόσον δεν έχουν βγει στην αγορά όμως, ώστε να διασταυρωθεί του λόγου το αληθές.
V900: 4, MS808: 4, Diamond: 6, Touch Pro: 9, X1: 9
Camera
Και τα πέντε μηχανήματα έχουν αξιολογότερες κάμερες από τις προηγούμενες γενιές WM (αλλά συνεχίζουν να έχουν χειρότερες από τα άλλα hi-end κινητά τηλέφωνα). Έχουν 3.2MP, έχουν επιτέλους auto-focus και έχουν και flash με εξαίρεση το Diamond που για κάποιο λόγο μας κάνει τη «λαδιά».
V900: 7, MS808: 7, Diamond: 6, Touch Pro: 7, X1: 7
GPS
Το GPS είναι βασικό χαρακτηριστικό σε κάθε σοβαρό WM σήμερα. Μάλιστα ήταν εδώ και χρόνια παράγοντας στο αν θα αλλάξω το μηχάνημα μου (πριν τρία χρόνια έψαχνα επιτέλους το μηχάνημα που θα είναι hi-end PDA, GPS και κινητό μαζί… και μόλις φέτος βρήκα σοβαρούς υποψήφιους).
Όλα τα μηχανήματα του συγκριτικού δεν απογοητεύουν.
Τα δυο πρώτα έχουν το καλύτερο πιθανά GPS chipset αυτή τη στιγμή, το SiRF Star III. Τα άλλα τρία χρησιμοποιούν την τελευταία γενιά του πολύ καλού ενσωματωμένου GPS του Qualcomm chipset. Μάλιστα αυτά τα τρία κάνουν και χρήση A-GPS (assisted GPS) που με τη βοήθεια των GSM cells, μπορεί να προσδιορίσει πολύ γρηγορότερα την αρχική του θέση (το κλασικό πρόβλημα όλων των GPS).
Δεν γνωρίζω αν θα περιλαμβάνεται σε κανένα από τα πέντε, πρόγραμμα GPS (μάλλον εξαρτάται από την εκάστοτε αγορά), αλλά είναι και κάτι που λίγο με ενδιαφέρει γιατί (1) είπαμε δεν θέλω να διαλέγει άλλος εκ μέρους μου και (2) στην Ελλάδα έχουμε ιδιαιτερότητες και είναι συγκεκριμένοι οι πάροχοι σοβαρών χαρτών (δυστυχώς).
V900: 8, MS808: 8, Diamond: 8, Touch Pro: 8, X1: 8
Αυτονομία
Λίγο θολά και περίεργα τα πράγματα εδώ.
Για το V900 ξέρουμε ότι θα έχει μια αξιολογότατη μπαταρία των 1530mAh. Για το MS808 δεν έχουμε ακόμα εικόνα, αλλά θα υποθέσω ότι είμαστε σε ένα καλό τετραψήφιο νούμερο και εδώ.
Το Diamond πάλι έχει την ιδιαιτερότητα του (σίγουρα το έφτιαξαν σαν μηχάνημα «με χαρακτήρα» δεν εξηγείται αλλιώς) και έχει μια μπαταρία ΜΟΛΙΣ 900mAh, με τη δικαιολογία του πολύ power-effective CPU. Τα πράγματα τα κάνει χειρότερα η έμεση παραδοχή της HTC στο ότι υπέκυψε απλώς στην μεγάλη εμπορευματοποίηση: Έγινε πρώτα για να μείνει λεπτό, αλλά και επειδή ΘΑ βγει μεγαλύτερη μπαταρία και θα πωλείται… έξτρα! (όπως ΚΑΙ η θήκη!)
Το Touch Pro ευτυχώς δεν κάνει το ίδιο λάθος. Η μπαταρία είναι 1340mAh, όχι μεν τεράστια, αλλά τελικά 50% μεγαλύτερη (!) από του Diamond. Σε συνδιασμό με το τι λένε για το CPU του Diamond (που είναι ίδιο), θα δίνει καλή (για WM) αυτονομία.
Το Xperia είναι σούπερ, με 1500mAh (περίπου όσο το V900) και μην ξεχνάμε, με τον ίδιο power-effective CPU με το Diamond.
V900: 8, MS808: 7 (estimation), Diamond: 5, Touch Pro: 8, X1: 9
Wireless
Ευτυχώς εδώ και καιρό, ένα πράγμα που προόδευσε από την εποχή του δικού μου PDA, είναι το wireless. Τα μηχανήματα συνήθως πια έχουν 802.11b και g (το δικό μου αρχαίο έχει b) και Bluetooth 2.0 συνήθως με EDR (εμένα έχει 1.2). Δυστυχώς φαίνεται να έχει γενικευθεί το φαινόμενο να μην υπάρχει πια irDA υποστήριξη (μα γιατί;…) κάτι που σκοτώνει και μια γενιά προγραμμάτων που έκαναν τα PDA, programmable remote controls.
Έτσι συμβαίνει και με όλα της παρέας. Τίποτα παραπάνω, τίποτα λιγότερο. Το σκορ θα ανέβει μόνο αν κάποιος παρουσιάσει πια και 802.11n (το a δεν χρειάζεται) ή επιστρέψει το irDA.
V900: 7, MS808: 7, Diamond: 7, Touch Pro: 7, X1: 7
Multimedia
Με τον παραπλανητικό τίτλο θα γράψω όχι για τη δυνατότητα audio και video playback (που για διαφορετικούς λόγους πιστεύω ότι και τα πέντε θα πηγαίνουν πολύ καλά), αλλά για λήψη audio και… video σήματος από τον αέρα.
Όλα εκτός μάλλον του MS808, έχουν δυνατότητα να παίξουν FM radio και μάλιστα από ότι φαίνεται και με RDS.
Το μαγικό αρχίζει με το V900 και το MS808 που έχουν δυνατότητα ΚΑΙ λήψης διαφόρων πρωτοκόλλων ψηφιακής TV ανάμεσα στα οποία και DVB-T, δηλαδή ότι παίζουμε εδώ στην Ελλάδα (προσωρινά με μόνο τέσσερα κανάλια της κρατικής TV). Σίγουρα εντυπωσιακό και στο V900 γίνεται εντυπωσιακότερο μια και υπάρχει το TV-out.
V900: 9, MS808: 7, Diamond: 6, Touch Pro: 6, X1: 6
Alerts
Περίεργο κεφάλαιο σύγκρισης διάλεξα, αλλά σκέφτηκα ότι σε ένα μηχάνημα που ένα από αυτά που κάνει από δημιουργίας του είναι να σε ειδοποιεί όταν πρέπει, θα έπρεπε να δίνονται μερικές γραμμές στα αφιερώματα. Ίσως αν αυτό γινόταν συχνότερα στα reviews να είχαμε δει πιο «θεαματικά» WM phones από χρόνια. (το θέμα των alerts το είχε ξεφτυλίσει η ίδια η MS όπως θα ξέρουν οι παλιότεροι, με PDA που ΔΕΝ σε ειδοποιούσαν όταν τους το είχες ζητήσει… άλλη ιστορία αυτό)
Όλα τα μοντέλα όπως φαίνεται έχουν δόνηση. Αυτό είναι φυσικά καλό.
Το V900 και το MS808 φαίνεται να έχουν κάποια τυπική διαρύθμιση LED (λογικά δυο, ένα για power/charge/alarm και ένα για bluetooth/WiFi).
Τα δυο HTC έχουν εξελίξει την ειδοποίηση μέσω φωτός, αφού πίσω από το κομψό 5-way pad, υπάρχει ένας αριθμός λευκών LED που ανάλογα τον τύπο της ειδοποίησης «παίζει» με προκαθορισμένο pattern!
Το Xperia από την άλλη, έχει LEDs από δυο σε ΚΑΘΕ πλάι του (!) που παίρνουν πολλά και διάφορα χρώματα (υπερβολική χρήση μπορεί να χαρακτηριστεί Ιαπωνικό κιτς) ανάλογα πάλι την ειδοποίηση. ΟΚ ίσως και υπερβολή (και γι’ αυτό δεν θα το βαθμολογήσω πάνω από το κομψό alert των HTC).
V900: 5, MS808: 5, Diamond: 7, Touch Pro: 7, X1: 7
Διαστάσεις/Βάρος
Σε αυτή την κατηγορία δεν μπορεί να υπάρχει υποκειμενικότητα. Μιλάνε τα νούμερα.
Για τα V900 και MS808 δεν έχουμε βάρος. Βάση όμως των μικρών τους διαστάσεων (μικρότερο το GSmart με –μόλις- διψήφιο αριθμό κυβικών χιλιοστών), σίγουρα δεν θα είναι και βαριά.
Το Diamond είναι η έκπληξη. Ελάχιστο βάρος και ακόμα πιο ελάχιστος όγκος (έως και 40% λιγότερο από τα υπόλοιπα!).
Τα δυο μηχανήματα με keyboard, κλασικά θα περίμενε κανείς να έχουν μεγάλο όγκο και βάρος. Ο «κανείς» λοιπόν, κάνει λάθος. ΚΑΙ τα δυο έχουν όγκο επίσης διψήφιο (δηλ. λιγότερο από το V900 και παρόμοιο του MS808), αλλά και βάρος που δεν τρομάζει! (πχ. το iMate 9502 που δεν το έβαλα καν στο συγκριτικό, φτάνει τα 200 γραμμάρια!)
V900: 5, MS808: 6, Diamond: 9, Touch Pro: 8, X1: 8
Άλλα Extras
Άλλη μια περίεργη, ίσως και υποκειμενική κατηγορία. Με πράγματα που δεν αναφέρθηκαν αλλού και θα ήθελα να βοηθήσουν στη διαμόρφωση βαθμολογίας.
Τα δυο πρώτα μηχανήματα, πέρα από το (εκπληκτικό εδώ που τα λέμε) χαρακτηριστικό τους να έχουν ψηφιακή TV, δεν έχουν καμία άλλη ιδιαιτερότητα. Ούτε στη σχεδίαση. Αφού η TV αναφέρθηκε και βαθμολογήθηκε, εδώ θα πάρουν τη βάση.
Το Diamond είναι εργαστήριο μελέτης design και ιδιαιτερότητας. Ακόμα και οι επιλογές του να ΜΗΝ έχει κάποια πράγματα, ενάντια στο ρεύμα, του δίνουν χαρακτήρα. Το front-end του interface και αυτό με χαρακτήρα, αφού συμπληρώνεται και από ένα accelerometer (κάτι που πρωτομάθαμε στο iPhone) και του δίνει δυνατότητες όπως ακόμα και να κάνεις σίγαση μιας κλήσης γυρνώντας το… μπρούμουτα! Γενικά το accelerometer έχει μεγάλες δυνατότητες. Αρχικά reports λένε ότι η χρήση του είναι πολύ περιορισμένη (γιατί να μην περιστρέφει ΟΛΕΣ τις εφαρμογές που υποστηρίζουν περιστροφή;…) αλλά από ότι φαίνεται κάποιοι developers έχουν δώσει λύση (μέχρι να τη δώσει η HTC με κάποιο firmware).
Το Touch Pro έχει και αυτό μέρος του design του Diamond (είναι εξάλλου αδελφάκια), αλλά είναι φτιαγμένο να τραβά περισσότερο τον επαγγελματία, χωρίς να χάνει σε κομψότητα.
Το Xperia τραβάει αμέσως με την ποιότητα κατασκευής του. Εξολοκλήρου από ελαφρύ μέταλο, δεν αφήνει αμφιβολίες για το ότι είναι από μια σοβαρή εταιρία (άλλο ότι την κατασκευή την έκανε και πάλι… η HTC), για σοβαρή χρήση. Είναι επίσης μικρό και κομψό (στο μέτρο του δυνατού για το είδος του).
V900: 5, MS808: 5, Diamond: 8, Touch Pro: 8, X1: 8
Brand/Παρελθόν
Η τελευταία «ιδιαίτερη» κατηγορία, είναι άλλη μια κατηγορία που θέλησα να βάλω απλά γιατί θέλω να επηρεάσει το σκορ, γιατί πολύ απλά πράγματι θα επηρεάσει την απόφαση του γνώστη.
Το E-Ten, προέρχεται από μια εταιρία με αξιόλογο παρελθόν στο χώρο των WM phones, επιτυχημένη μεν, αλλά όχι χωρίς προβλήματα. Δυστυχώς αυτό το παρελθόν θα της κόψει κάποιους βαθμούς από αυτούς που θα έπαιρνε.
Η Gigabyte είναι μια σοβαρή εταιρία, φτιάχνει μεν πολύ καλά motherboard (εγώ έχω μόνο ένα τους όμως, τα άλλα τα προτίμησα Asus – η τελευταία όμως δεν έχει φτιάξει ακόμα αξιόλογο PDA), αλλά στα WM phones… δεν έχει και κανένα τρομερό παρελθόν, ενώ μη ξεχνάμε, δεν έχει και καμία ειδικευμένη αντιπροσωπεία (πολύ βασικό για μένα).
Η HTC είναι η εμπειρότερη όλων (αλλά όλων) στο manufacturing WM phones (και όχι μόνο), όχι μόνο από τότε που αποφάσισε να βγει στην αγορά μόνη της (με τα Q-Tek ή και μετά με το ίδιο της το όνομα), αλλά και πολύ παλιότερα αφού έφτιαχνε τα PDA και κινητά πολλών άλλων πασίγνωστων κατασκευαστών.
Από τότε που βγήκε στην αγορά μόνη της, έχει εξελιχθεί θεαματικά μεν, όχι όσο θα μπορούσε δε. Αυτό το κυβερνούσε ΣΑΦΩΣ η πολιτική της «γάιδαρος – καρότο» που προσωπικά δεν μου αρέσει καθόλου. Δυστυχώς στο Diamond αυτό είναι εμφανές ακόμα (Θες σοβαρή μπαταρία; Πλήρωσε τη. Θες… θήκη; Πλήρωσε τη – κλπ.). Όμως δεν μπορούμε να ξεχάσουμε ότι είναι οι de-facto κατασκευαστές WM phones.
Η Sony Ericsson είναι πολύ απλά Ο ΓΙΓΑΝΤΑΣ που λέγεται Sony Ericsson. Κανείς δεν αγνοεί αυτό το όνομα, ακόμα και στα μικρά χωριά. Πολύ έμπειρη εταιρία στο χώρο των κινητών (και όχι μόνο – οι δυο μητρικές), αλλά όχι στο χώρο του WM. Ίσως αυτό να είναι κακό, ίσως να είναι και καλό. Σίγουρα ποτέ δεν θα έβγαζε κάτι «απρόσεκτο», ακόμα και αν αύριο βγάλει τιρμπουσόν ή σελοτέιπ. Κερασάκι; Η SE δεν κάνει την κατασκευή του Xperia μόνη τη, αλλά χρησιμοποιεί την… HTC!
V900: 6, MS808: 5, Diamond: 9, Touch Pro: 9, X1: 9
Σύνολα
Αντί (μεγάλου) επιλόγου, θα δούμε τα σύνολα, αυτά μιλάνε από μόνα τους. Μην ξεχνάτε ότι το συγκριτικό είναι ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΙΚΟ και αρχικά φτίαχτηκε για να βοηθήσει… εμένα.
Με σειρά κατάταξης:
  • Gigabyte GSmart MS808: 95/150
  • (Χάλκινο) E-Ten Glofiish V900: 98/150
  • (Ασημένιο) HTC Touch Diamond: 109/150
  • (Χρυσό) HTC Touch Pro και Sony Ericsson Xperia X1: 121/150
Σας εγγυώμαι ότι δεν «έφτιαξα» τα νούμερα και πριν κάνω την πρόσθεση δεν ήξερα τι θα βγει.
Αισθανόμουν πριν καν φτιάξω το συγκριτικό ότι το σούπερ χαρακτηριστικό των V900 και MS808, δεν θα ήταν αρκετό για να τα φέρει στο βάθρο. Επιβεβαιώθηκε αυτό. Αισθανόμουν επίσης ότι το Diamond όσο και αν είναι τελικά… καταπληκτικό, έχει ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΥΣ περιορισμούς για τον power user (όπως θεωρώ τον εαυτό μου). Αυτό που ήθελα πραγματικά να δω, ήταν αν έπρεπε να περιμένω το Touch Pro ή το Xperia X1… φαίνεται ότι θα είναι απλά «όποιο προλάβει να βγει».
Edit (3/8/2008) στο παραπάνω: Το X1 δυστυχώς είναι ακόμα μακριά στον ορίζοντα, μάλιστα φαντάζει πολύ μακριά εφόσον τα νέα στο Internet για αυτό έχουν αραιώσει υπερβολικά. Θα έλεγε κανείς ότι αν δεν είχε φτιάξει σελίδα για αυτό η SE, θα το είχαν ακυρώσει. Ελπίζω να βγω λάθος, αλλά αν τελικά βγει (τώρα ακούγεται ο Νοέμβρης), ίσως και να είναι αργά. Σε αντίθεση το Touch Pro βγαίνει την άλλη εβδομάδα!
Άλλα μηχανήματα θεωρητικά “αξιώσεων” που βγήκαν φέτος, δεν τα ξέχασα, αλλά δεν τα έβαλα επειδή πραγματικά θα τα αδικούσα (νομίζω είναι ένα κλικ πίσω). Παράδειγμα το iMate Ultimate 9502 (που το περίμενα πως και πως να βγει και τελικά δεν το θέλω) και το Toshiba Portege G910 (που μάλλον αδικεί την Toshiba που είναι στο κάτω κάτω η εφευρέτης του laptop).
Δυστυχώς δεν έβαλα στο συγκριτικό το i900 (όπως ανέφερε και φίλος στα comments). Εμένα προσωπικά δεν με έχει εντυπωσιάσει, αλλά παίρνει καλά reviews και έχει κερδίσει αρκετή συμπάθεια του κόσμου. Επίσης έρχεται σύντομα, αντίθετα από το MS808 και το V900 που είμαστε ακόμα στο περίμενε. Αν πρέπει κάτι να σχολιάσω (διαφορετικό από ότι θα διαβάσετε στα comments από μένα), είναι ότι δεν περιμένω να κέρδιζε το χρυσό, αλλά θα ήταν ενδιαφέρουσα η μάχη του ασημένιου. Για μένα το VGA παραμένει ΜΕΓΑΛΟ συν, οι περίεργες αναλύσεις ΜΕΓΑΛΟ μείον και επιπλέον το να έχεις σχεδιαστεί για να μοιάζεις στο iPhone είναι και αυτό για μένα, μείον. Δεν τα πάω καλά με τα αντίγραφα ακόμα και αν είναι καλύτερα από τα πρωτότυπα. Σκεφτείτε πόσοι κάτοχοι του θα ρωτηθούν “α πήρες iPhone;” No thanks.
Μεταξύ των δυο νικητών, ας βάλω μερικές ακόμα εσωτερικές μου σκέψεις, που τελικά ίσως επιρρεάσουν την επιλογή μου. (edit: …και την επηρέασαν αφού έχω pre-order του Touch Pro)
Προσωπικά θεωρώ την WVGA τρομερό πράγμα, γιατί πολύ απλά ΕΞΕΛΙΣΣΕΙ το τι είναι WM (που αυτό περίμενα τόσα χρόνια). Άλλο αν τελικά θα αξιοποιηθεί. Δεν είναι καν το πρώτο WVGA WM, αλλά μην ξεχνάμε ούτε τα VGA μηχανήματα αξιοποιήθηκαν όσο θα έπρεπε παρά το ότι υπάρχουν εδώ και τέσσερα ίσως και πέντε χρόνια.
Από την άλλη δεν μπορώ να αγνοήσω ούτε το πόσο ολοκληρωμένο και με επίκεντρο τον χρήστη είναι το HTC με το πληκτρολόγιο. Φαίνεται πραγματικά σαν ένα μηχάνημα που μελετήθηκε πριν βγει, που χτίστηκε στις «πλάτες» των προηγούμετρων ημίμετρων (αχεμ αχεμ) και πήγε πραγματικά πιο πέρα. Από το TouchFlo 3D με τα καλούδια του, από το πληκτρολόγιο με τα αριθμητικά πλήκτρα, την κομψότητα του κλπ.
Επίσης έχω μια ελαφρά υποψία ότι το HTC θα υποστηριχτεί (από την εταιρία και από τρίτους) ελαφρώς (έως πολύ) περισσότερο από το SE. Θα δείξει.
Και στα δυο βλέπουμε για πρώτη φορά ότι ένα enterprise μηχάνημα δεν πειράζει να είναι καλό και στη διασκέδαση ή ακόμα και απλά, στο μάτι. Μέχρι τώρα ήταν σαν αμαρτία αυτό. Έβλεπες μηχανήματα καλά στα χαρτιά και μάπα στην υλοποίηση. Έβλεπες μηχανήματα μέτρια να πλασάρονται σαν το κάτι άλλο. Έβλεπες μηχανήματα «ε οκ» που μετά τα έβλεπες από κοντά και έχανες πάσα ιδέα. Καλό είναι να μη βάλω και ονόματα μοντέλων δίπλα στις προτάσεις μου γιατί θα κάνω εχθρούς τους κατόχους τους (και είναι και πολλοί παρασυρμένοι από αυτό που νόμιζαν ότι θα βρουν και τελικά δεν το βρήκαν, στο γνωστό στάδιο «άρνησης» του ότι έκαναν λάθος επιλογή, ειδικά μπροστά σε άλλους).
Πραγματικά φέτος επιτέλους το παιχνίδι παίζεται σε γήπεδο με χόρτο (για να μπω και στο πνεύμα του Ευρώ – edit: στο οποίο αποδείξαμε ότι είμαστε πια άχρηστοι), γιατί για χρόνια το έπαιζαν στο χώμα.

NAS or Something Like That, Part II

Έφτιαξα το unRAID μου! (με μεγάλη Οδύσσεια)…

Τελικά χρησιμοποίησα ΟΛΟΥΣ τους removable μου (συν τους δυο δίσκους που αγόρασα), ενώ είχα σχέδιο να αφήσω τον ένα 500άρη να παραμείνει removable.
Θέματα «χωροταξίας» με έκαναν και τους έβαλα όλους.
Μάλιστα στο συγκεκριμένο motherboard (το πρώην του “home” server μου) χωρίς PCI κάρτα, δεν παίρνει άλλους. Έβαλα ΕΝΝΙΑ (5 IDE, 4 SATA), το mobo υποτιθέμενα παίρνει 6 IDE (έχει 3 bus) αλλά δεν έχω έκτο, άσε που τελικά κόλωσε όταν του έβαλα δυο στο ένα από τα bus (τελικά αυτό το bus έμεινε με έναν αλλά δεν με χαλάει δεν έχω και δεν θέλω άλλο IDE). Σαν κουτί παίρνει 12 δίσκους. Άρα ΑΝ χρειαστεί με καμιά καρτούλα (αρκεί να υποστηρίζεται από το Slackware) βάζω κι άλλους.
Αυτή τη στιγμή φτιάχνει το parity disk (θα του πάρει 6-10 ώρες). Μετά θα είμαι και safe. Το έβαλα στο τέλος γιατί αλλιώς το βασανιστικό transfer όλων των data θα έπαιρνε πολύ περισσότερο.
Αυτή τη στιγμή έχουμε:

2×750, 2×500, 4×320, 1×80. Ο ένας 750άρης είναι parity και ο 80άρης είναι “cache” (νέα πατέντα στην τελευταία έκδοση του unRAID). Όλα τα άλλα data…

ΣΥΝΟΛΟ ΧΩΡΗΤΙΚΩΤΗΤΑΣ ΔΙΣΚΩΝ (ΟΝΟΜΑΣΤΙΚΟ): 3860 GB
ΣΥΝΟΛΟ ΧΩΡΟΥ ΠΑΡΑΤΑΞΗΣ (ΟΝΟΜΑΣΤΙΚΟ): 3030 GB
ΣΥΝΟΛΟ ΧΩΡΟΥ ΠΑΡΑΤΑΞΗΣ (ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ): 2959632424 KB (2822,5 GB)

ΣΥΝΟΛΟ ΕΛΕΥΘΕΡΟΥ ΧΩΡΟΥ ΠΑΡΑΤΑΞΗΣ (14/4/08): 732,7 GB


Ναι, είπαμε ο 500άρης ο δεύτερος μπορούσε να μείνει έξω, αλλά αφού στο unRAID μπορείς να απευθύνεσαι και σε δίσκους (και όποτε μπορείς θες να το κάνεις, ώστε τα ίδιου τύπου data να τα έχεις μαζί, ώστε οι άλλοι δίσκοι να κάνουν spin down για οικονομία και μακροζωία), χωροταξικά είπα να τον βάλω. Εξάλλου να κάνω όλη αυτή την ταλαιπωρία και να έχω και “μόνο” 200GB ελεύθερα… κρίμα.

Θεωρητικά χωρίς να αλλάξω hardware και χωρίς προσθέσω controllers μπορώ να έχω σε ΑΥΤΟ το unRAID, χρησιμοποιώντας δίσκους που υπάρχουν ΣΗΜΕΡΑ στην αγορά (max. 500GB IDE και 1TB SATA), τα 5Tb on-line. Αν βάλω και controllers στο υπάρχον σύστημα μου, μπορώ να αγνοήσω τα IDE μου και να βάλω 10TB data (10 data disks + 1 parity + 1 cache ΑΝ θέλω, μια και δεν υποχρεώνει κανείς για τίποτα από τα δυο… φυσικά το parity ΤΟ ΘΕΣ αλλιώς γιατί να φτιάξεις unRAID).
Ξέρω ανθρώπους που έχουν φτάσει τα 15TΒ με το ανάλογο hardware (σήμερα το unRAID επιτρέπει μέχρι 15 data δίσκους + 1 parity + 1 cache).

Ας δούμε λίγο την Οδύσσεια (χωρίς ημερομηνίες γιατί τα έχω χάσει – πάντως τα components τα έχω περίπου 8-10 μέρες, οπότε η φάση της υλοποίησης απλώνεται σε αυτές)…

Όπως είπαμε, αρχικά έλεγα να βρω μτχ. υλικό να φτιάξω (μαζί με ότι μτχ. έχω) το unRAID μου.
Μετά είδα ότι οι τιμές στα μτχ. που ήθελα (γιατί δεν θες ότι να ‘ναι, θες πχ. mobo mε gigabit), ήμουν ΚΟΝΤΑ στο να πάρω κάτι “σημερινό” (που θα πήγαινε χαμένο σαν unRAID)… Άρα όπως είπαμε στο άλλο post, θα έπαιρνα κάτι φτηνό σημερινό (βλέπε Core2 και PCI-Express) και θα έκανα unRAID το Πάλε Ποτέ powerfull server μου με τον P4 @ 3.2GB (που είναι πιο αργός από τον πιο αργό Core2).

  • Είχα πάρει πρώτα το κουτί (από το e-Shop). Βλακεία όπως θα δείτε μετά (το ότι το πήρα στην αρχή).
  • Πήρα μετά τα 4-to-3 της LianLi από το HAC. Για αυτή την αγορά χαίρομαι. Πήρα τρία, άρα δώδεκα δίσκους.
  • Έλεγα να πάρω από το Πλαίσιο τα υπόλοιπα (λόγω 12 άτοκων δόσεων αν πάρεις “ολόκληρο” PC) αλλά διάφορα με χάλασαν, όπως ότι ΦΤΗΝΟΥΣ 750άρηδες ΔΕΝ είχε (τότε τουλάχιστον) αντίθετα από το e-Shop, που όμως ΔΕΝ είχε άτοκες. Αποφάσισα λοιπόν να τα πάρω όλα από το e-Shop και ΠΑΛΙ κουτί. Βλακεία λοιπόν που πήρα νωρίς αυτό που ήθελα, μια και πήρα άλλο ένα, φτηνιάρικο, αλλά συνέφερε να το κάνω για διάφορους λόγους: Θα ήταν όλα μέσα σε ένα κουτί (άλλο ότι μετά εγώ θα το ξαναδιέλυα, αλλά τουλάχιστον θα είχε περάσει από το lab τους), θα είχα ένα spare (ΠΩΛΕΙΤΑΙ!) κουτί ΜΑΖΙ με τροφοδοτικό που εξάλλου… ΠΙΟ ακριβό ήταν σκέτο τροφοδοτικό!
  • Μαζί πήρα και 1-2 άλλα πράγματα που ήθελα, όπως 8πορτο gigabit 3COM για να αντικαταστήσει το ΜΑΠΑ 5πορτο netgear με τις καμένες πόρτες που τηγανίζεις αυγό επάνω του και μια κάρτα PCI-express DVB-T (για τα ψηφιακά) + analog για να βλέπω και τέτοιο στο HTPC στο σαλόνι (ήδη έχει δορυφορική κάρτα και hardware-MPEG analog με FM radio)… Τέσπα αυτή η νέα κάρτα δεν έπαιξε σωστά ακόμα αλλά δεν έχω δώσει ούτε 5 λεπτά στο HTPC για να δω τα γιατί. Τέλος πήρα άλλη μια fanless κάρτα νέας γενιάς για να αντικαταστήσει την άλλη 2 γενιών πίσω του HTPC (μάλλον δεν πέτυχα και πολλά αλλά θέμα άλλου post αυτό).
…φτάνω λοιπόν με όλα τα εξαρτήματα, κουτί αχρησιμοποίητο (ΠΟΥΛΑΩ!), 2-3 αχρησιμοποίητα τροφοδοτικά (ΟΛΑ ΤΑ ΠΟΥΛΑΜΕ ΠΑΡΕ ΚΟΣΜΕ) κλπ.

Και άρχισε ο μεγάλος πόνος, που τον έκανε πιο μεγάλο ότι έπρεπε ταυτόχρονα (ή σχεδόν) να διαλύσω το ΚΥΡΙΩΣ PC μου (με ~4-5 χρόνια με τα ίδια Windows επάνω του! Server 2003 γαρ), να φτιάξω το ΝΕΟ κυρίως PC μου και από το παλιό να φτιάξω το unRAID.

Αυτά έγιναν με αυτή τη σειρά, με αρκετή πίκρα και για τα δυο πρώτα “επεισόδια” (αλλά θέμα άλλου post) για να φτάσω να ξαναέχω ένα μηχάνημα να δουλέψω (και είχα την φαεινή ιδέα να είναι Windows 2003 R2 SBS SP2 και τώρα έχω conflicts με το ActiveSync κλπ.).

Τέσπα φτάνουμε στο “επεισόδιο” unRAID.

Πριν διαλύσω το server, είπα να κάνω δοκιμές με το στικάκι (αφού θα ήταν το μελοντικό hardware του unRAID)…

Νέο USB στικάκι (2GB – άχρηστο μια και αρκούν 128MB, αλλά οι διαφορές τιμής είναι γελοίες για να το σκεφτώ), προσπάθεια να παίξει… δεν έπαιζε τίποτα. Βρε τι φταίει. Τελικά ήθελε να του πω τι σόι emulation θα το κάνει στο BIOS (σαν δισκέτα, σαν σκληρό κλπ.) μια και το “auto” δεν του έκανε. Καθόλου περίεργο θα πει κανείς… Sure. Γιατί όμως ΤΩΡΑ το “auto” του κάνει!; (ΙΔΙΟ το BIOS)

Τέσπα.

Έχω διαλύσει το server μου, έχω ξαναστήσει μέχρι ένα σημείο τον νέο (ώστε να έχω έστω, desktop) στον original δίσκο του (εκεί που ήταν το παλιό), έχω ρίξει όλο το παλιό setup του στον ένα από τους 750άρηδες που πήρα προσωρινά, ώστε λίγο πιο χαλαρά να δω τι θα πάρω από το παλιό. – αυτόν που θα χρησιμοποιούσα τελευταίο (για parity) και προχωράω με το unRAID.

Συναρμολόγηση οκ, χωρίς δίσκους.
Πρώτα θα έστηνα την υποδομή, εξάλλου η μεγάλη Οδύσσεια αφορά ακριβώς, τους δίσκους.

Παίρνω το “έτοιμο” stick, το βάζω, δείχνει ότι bootάρει (bzimage κλπ.)… ώσπου σε ένα σημείο (πάντα στο ίδιο) μου κάνει fail!

Θα έλεγα ότι φταίει κάποιο error στο stick, αλλά τότε δεν θα έκανε extract οκ τα linux images (ενώ έδειχνε ότι τα έκανε)… ΚΙ ΟΜΩΣ κάτι ήταν, μια και όταν αποφάσισα (μετά από αρκετές χαμένες ώρες μια και το στικάκι ΔΟΥΛΕΥΕ μέχρι πριν λίγες μέρες, χωρίς να πειραχτεί) να του ξαναβάλω ΟΛΑ τα αρχεία έπαιζε.

Παίξαμε λοιπόν (μου έφαγε 1-2 μέρες αυτό)…

Ή έτσι νομίζα.

Μετά από succesful boot, ανακάλυψα ότι ΔΕΝ παίρνω IP address (το unRAID είναι αρχικά μέσω DHCP)… Βάζω και στατική (όπως θα το είχα τελικά) κάνοντας edit τα αρχεία στο stick… ΤΙΠΟΤΑ! Είχα προφανώς πρόβλημα ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΡΤΑ ΔΙΚΤΥΟΥ!

Hardware; Ευτυχώς όπως λέω πιο πάνω, είχα το ghost του παλιού setup μου (που χρησιμοποιούσε αυτό το hardware) σε έναν 750άρη… το βάζω επάνω… ΔΟΥΛΕΥΕΙ και ΔΟΥΛΕΥΕΙ και η κάρτα δικτύου!

Άρα δεν είναι hardware… ή μήπως είναι; Μετά από το reboot, ΠΑΙΖΕΙ και το δίκτυο του unRAID… μετά ΔΕΝ παίζει και γενικά δεν παίζει, αλλά μπαίνοντας Windows πάντα παίζει…

Αυτά με το τελευταίο stable version (το “καμιά φορά”). Το τελευταίο beta (κακό σημάδι) ακόμα χειρότερα, δεν έβλεπε ποτέ το δίκτυο.

Αφού είχα βαρέσει λίγο μπιέλες, ένας καλός άνθρωπος στο forum του unRAID (το οποίο έχει ΠΟΛΛΑ posts μου τελευταία) μου είπε να δοκιμάσω μια παράμετρο στο boot sequence του linux… (βασικά 2-3 αλλά θα δοκίμαζα μια μια) ΕΤΣΙ ΚΑΙ ΕΠΑΙΞΕ!!! (και έτσι παίζει ακόμα) Είναι μια παράμετρος που έχει σχέση με τα IRQ και αφορά κάποια mobos…

Μου έφαγε 1-2 μέρες και αυτό…

Βάζω λοιπόν τον έτερο νέο 750άρη μέσα στο unRAID, ώστε να ξεκινήσω τα file moves.

Πως θα γίνουν αυτά;

Μέσω δικτύου, ΟΚΤΩ γεμάτοι δίσκοι, ΧΛΩΜΟ.
Ευτυχώς το linux επιτρέπει mount NTFS δίσκων (read only ή και read write αν βάλετε κανένα μοντέρνο driver όπως το NTFS-3G).

Ευτυχώς επίσης στα τελευταία beta, είχε μπει μια δικιά μου πρόταση… Midnight Commander, που είναι η linux έκδοση του κλασικού Norton Commander. Πράγμα που θεωρητικά θα μου επέτρεπε ένα πιο ανθρώπινο περιβάλλον για τις μεταφορές, μέσω terminal ή telnet.

Εντυπωσιακά ανακάλυψα ότι μέσω putty είχα ακόμα και… mouse support μέσα στον MC!

Όμως εδώ έρχεται και η συνέχεια της Οδύσσειας…

Ανακαλύπτω (ΕΥΤΥΧΩΣ αρκετά νωρίς, επειδή μου έκοβε να συγκρίνω πάντα ότι έγραφα με ότι γραφόταν), ότι filenames που έχουν έξω από τους γνωστούς ASCII chars (πχ. Ελληνικά), όταν είναι σε NTFS volume, ΟΥΤΕ ΚΑΝ ΦΑΙΝΟΝΤΑΙ!

Το ίδιο και από σκέτο terminal!
Μάλιστα folders που είναι με Ελληνικούς χαρακτήρες, δεν φαίνονται ούτε αυτά με αποτέλεσμα να μην μπορείς να μπεις να αντιγράψεις και τα περιεχόμενα τους (ακόμα και αν αυτά είναι με λατινικούς)!

Βάζοντας μέσω δικτύου στον ένα και μοναδικό ακόμα δίσκο του unRAID (που δεν είναι NTFS), αρχεία με Ελληνικούς χαρακτήρες, ΤΑ ΕΒΛΕΠΑ ΚΑΝΟΝΙΚΑ (από τα Windows).

Μέσω terminal αυτά τα αρχεία (είπαμε στον δίσκο που ΔΕΝ είναι NTFS), φαινόντουσαν μεν, όλο με CHR strings δε. (πχ. /245 /167 /192 κλπ.) Στην πράξη αν ήθελες να κινηθείς μέσω terminal σε Ελληνικά, έπρεπε να στραμπουλήξεις τα δάχτυλα σου.

Το πρόβλημα για να μην τα πολυλογώ ΔΕΝ έχει λυθεί, σχετίζεται πιθανά με το UNICODE support του NTFS (ΚΑΙ του NTFS-3G) driver, καθώς και με το ότι το ΠΟΛΥ LIGHT Slackware που είναι μέσα στο unRAID δεν έχει καμία ιδέα από internationalization.

Πρακτική λύση; Ο εξής κύκλος:

  • Βγάζεις τον NTFS removable σου από το κουτί του.
  • Τον βάζεις στο unRAID.
  • Τον κάνεις mount μέσω terminal.
  • Μέσω terminal μετακινείς όλα τα περιεχόμενα (ή τελικά λόγω του προβλήματος, ότι μπορείς) σε δίσκο του unRAID.
  • Ξαναβγάζεις τον δίσκο.
  • Τον ξαναβάζεις σε USB κουτί.
  • Τον βάζεις να τον δει ένα Windows PC σου ΑΛΛΑ ΜΟΝΟ ΜΕ VISTA (ή με 3ου κατασκευαστή file manager – το γιατί από κάτω).
  • Μέσα από τα Vista, επειδή έχουν έξυπνη διαχείρηση στο να κάνουν skip files (δηλ. σε ρωτάει μια φορά για όλα τα conflicts οπότε μια φορά λες να ΜΗΝ τα κάνει overwrite) και αυτό το κάνει και μέσα σε folders/subfolders, αρχίζεις και ξαναπετάς όλα τα περιεχόμενα του USB (NTFS) δίσκου, ΜΕΣΩ δικτύου πάνω στον unRAID δίσκο (στο share πια).
  • Ελέγχουμε πια ότι έχουμε ΟΛΑ μας τα αρχεία περασμένα.
  • Βγάζουμε τον USB δίσκο.
  • Τον βάζουμε σαν IDE ή SATA στο unRAID, πάλι.
  • Τον “αναθέτουμε” για χρήση στο unRAID (χάνοντας ότι είχε σαν NTFS) και προχωράμε στον… επόμενο την ίδια διαδικασία (εκτός αν ξέρουμε ότι δεν έχουμε Ελληνικά filenames/folders) με τον νέο άδειο μας χώρο…
Αυτό παίρνει χρόνο, αλλά όταν μιλάμε για 500άρη δίσκο, με μερικά megabytes αρχεία με Ελληνικά filenames, τότε είναι ΠΟΛΥ γρηγορότερο (και ασφαλέστερο) από το να γινόταν το transfer όλο μέσω δικτύου.

Αυτό έγινε για ΟΚΤΩ δίσκους. Ενδιάμεσα μάλιστα, για λόγους χωροταξίας, υπήρχαν ΚΑΙ εσωτερικές μεταφορές (από unRAID δίσκο σε unRAID δίσκο), ώστε κάτι να φτάσει στην τελική του θεση μέσω “τριγώνου” (γιατί πχ. ο τελικός δίσκος δεν είναι από την αρχή διαθέσιμος), καθώς και ένωση με data που είχα αλλού φυλαγμένα και τώρα είχα χώρο να τα βάλω στη θέση τους…

Βάζοντας δίσκους έναν έναν, μεταφέροντας κλπ. Έφτασα στο σημείο να βάλω το πέμπτο μου IDE (υπόψη αρχικά θα είχα τέσσερεις, αλλά το νέο feature που λέγεται cache disk, με έβαλε στο τριπάκι και πρόσθεσα και έναν μικρό πέμπτο που ήδη είχα εξάλλου παρατημένο).

Έλα όμως που δεν έμπαινε!
ΑΝΕΤΑ θα θυσίαζα το cache disk (και θα έμενα στους τέσσερεις), αλλά το cache disk το καημένο ήταν ΗΔΗ τοποθετημένο στο “τρίτο” (ξένο μάλιστα, όχι intel, εκεί που αν ήταν να έχω προβλήματα θα είχα) bus και είχα κρατήσει τα intel bus για data disks!

Μάλιστα είχα ήδη βάλει τους τρεις στα intel bus (και τον cache στο ξένο bus) οπότε δεν περίμενα Ο ΤΕΤΑΡΤΟΣ να μην δουλεύει (δηλ. σε bus που ΗΔΗ είχα έναν δίσκο επάνω που δούλευε!). Δεν bootαρε όλο το μηχάνημα (δεν έφευγε από το BIOS init)… Δεν ήταν καλώδιο. Δεν ήταν jumper settings (master/slave). Τι ήταν; ΔΕΝ ΕΜΑΘΑ!

Λύση; Το cache disk μπήκε στο bus που χωρίς λόγω παίρνει μόνο έναν δίσκο και οι δυο από τους άλλους δίσκους μπήκαν στο ΞΕΝΟ bus που μια χαρά σήκωσε και τους δυο.

Ενδιάμεσα σε όλα αυτά κάθησα επίσης και:

  • Όρισα users
  • Όρισα ποιά shares θα χρησιμοποιούν ποιούς δίσκους (και σε τι βάθος)
  • Όρισα security των shares βάση των users
(αυτά διαβάζονται ως απλά, στην πράξη ήθελα 2-3 πίνακες για να τα σχεδιάσω – ας είναι καλά το Excel αλλά και το PDA μου)

Με όλο αυτό το βάλε/βγάλε/τσέκαρε/ξαναβάλε, φτάσαμε στο σήμερα το πρωί όπου μέσω terminal (και detached commands) έκανα τα 2 τελευταία “εσωτερικά” copy, όντας ΜΑΚΡΙΑ από το unRAID μου και έφτασα στο αποτέλεσμα που καταγράφω επάνω.

…α και σε ένα δωμάτιο (γραφείο μου) στο σπίτι, το οποίο δεν θέλει κανείς να πλησιάσει από τα βουνά ανταλλακτικών και χαρτιών που έχω (επόμενο βήμα: να τα φτιάξω και αυτά).

Αυτή είναι η Οδύσσεια σε περίληψη, ΠΙΘΑΝΟΤΑΤΑ ξεχνάω κι άλλα.
Βάλτε κερασάκι ότι κάτι παίζει με το real time clock μου στο unRAID και με τα reboot χάνει την ώρα (ίσως όχι μπαταρία -αλλά θα δοκιμάσω μόλις βρω που έχω τις καινούριες- μια και το PC είναι πάντα στο ρεύμα άρα ίσως δεν έπρεπε να συμβαίνει – btw ψήνω τον Tom του unRAID να βάλει το NTPD επιτέλους) και είμαστε στο σήμερα…

Ευχαριστημένος.

Πλήρωσα τελικά αρκετά. Αλλά τα “αρκετά” τι είναι τελικά; Λίγα παραπάνω (έστω και 50% παραπάνω) από όσο κάνει ένα 2-disk RAID0 NAS, δηλαδή κάτι ΑΠΕΙΡΩΣ κατώτερο από ότι έφτιαξα. Και τελικά έχω και ένα ακόμα PC (σαν hardware).

Επόμενα βήματα, να δω μπας και μπορέσω να χώσω κάναν terminal based torrent client ώστε να μη χρειάζεται καθόλου άλλο PC ανοιχτό όσο λείπω.

Τελικά, να το κάνετε; Ναι να το κάνετε.

Όμως αν το κάνετε, ή ξεκινήστε (α) με πολύ υπομονή, ή (β) με άδειους δίσκους αδιαφορώντας για αρχική μαζική μεταφορά δεδομένων).

WP2Social Auto Publish Powered By : XYZScripts.com