NAS (and Home Server) version 4 (part 4) – No Turning Back

Κατέληξα λοιπόν, unRAID + NethServer + various extras.

Το μεγάλο ρίσκο ήταν η μεταφορά των υπαρχόντων profiles σε δυο βασικούς υπολογιστές στο σπίτι. Ο ένας έχει μόνο ένα account (είναι το home cinema PC), ο άλλος είναι ο κεντρικός υπολογιστής που είχε τρία domain accounts σε πλήρη χρήση (τρία μέλη οικογένειας), συν ένα τοπικό λογαριασμό που δεν ήταν σε χρήση (αλλά θα χρειαζόταν για την αλλαγή των άλλων profiles). Ευτυχώς διαπίστωσα ότι αυτός ο λογαριασμός μπορεί να δημιουργούσε conflict βγαίνοντας από το domain, αφού έχει ίδιο user name με το δικό μου domain account. Οπότε έφτιαξα έναν άλλο τοπικό διαχειριστή. Μετά άρχισα να δοκιμάζω το migration από το πιο “ανώδυνο” λογαριασμό (αυτόν τον μόνο του στο HTPC). Αποφάσισα αντί μεταφορά από domain σε domain, αφού τα domain δεν θα συνέπεφταν να γυρίσουν όλοι σε workgroup στο οποίο θα μείνουμε “με την ησυχία μας”, μέχρι να υπάρξει σταθερό domain (και αν υπάρξει, γιατί σε εκείνο το σημείο σκέφτηκα αν χρειάζεται τελικά – που αποφάσισα ότι ναι το θέλω). Η πρώτη αλλαγή έγινε μια χαρά. Ο λογαριασμός πήγε στο workgroup και έγινε και migrate ταυτόχρονα. Μάλιστα συνέχισα να βλέπω τα share του server (του SBS) αφού τα credentials παρέμειναν.
Συνέχισα στο κεντρικό μηχάνημα. Το πιο εύκολο profile έγινε πράγματι εύκολα. Τα άλλα δυο είχαν μια ιδαιτερότητα που αποδείχτηκε ότι δεν ήταν έτοιμο να αντιμετωπίσει το tool του migration. Είχα μεγάλο μέρος του profile σε άλλο δίσκο (E:\). Στο ένα profile δεν είχε άμεσα μετά την αλλαγή access στους φακέλους του “παλιού” profile στο Ε:\, αλλά αφού και ο νέος χρήστης ήταν τοπικός διαχειριστής, εύκολα τελικά είδε μέσα. Το σύστημα τελικά αναγνώρισε και αυτούς τους φακέλους ως μέρος του profile (αν και στο συγκεκριμένο ίσως υπήρχε κάποιο μικρό χάσιμο σε αρχεία… ευτυχώς ότι σοβαρό υπάρχει φυλαγμένο).
Το τελικό και μακράν μεγαλύτερο profile, φρόντισα να το αντιγράψω ολόκληρο (ότι είχε και στο C:\ και στο Ε:\) σε ένα προσωρινό φάκελο για σιγουριά. Τελικά δεν χρειάστηκε. Με το τελευταίο migration έστειλα και το μηχάνημα σε workgroup, φρόντισα μετά να ξαναδεί ότι είχε στο Ε:\ και δεν φαίνεται να επήλθε κανένας “τραυματισμός”. Μάλιστα πάνω από μια μέρα δούλεψα κανονικά το μηχάνημα στο παλιό server, αν και ήμουν σε workgroup (απλώς χρειαζόταν αρκετές επιβεβαιώσεις credentials σε διάφορες περιπτώσεις).
Άνοιξα και το Outlook μετά από καιρό (δουλεύω πολλούς μήνες μόνο μέσω web), έβαλα να δει τα mailbox όλα (και direct access όχι cached) και το έβαλα να κάνει τα πάντα PST export, ενώ είχα κλείσει τον POP Connector για να μην έρθουν νέα mail (και στην ανάγκη να βλέπω στους “μητρικούς” mail server μέχρι να στρώσουν τα πράγματα).
Μετά από αυτό ήταν η ώρα της αλλαγής…

Έκλεισα τον SBS2011 (δεν με ένοιαζε να πάρω κάτι από εκεί αφού τους δίσκους του θα μπορούσα να τους κάνω mount και να τους διαβάσω), έβαλα πρώτο στο boot order το stick, ξεκίνησε το unRAID. Η μια μέρα (με διαλείμματα φυσικά) πέρασε βάζοντας βασικά τα plug-ins για να γίνει πιο άνετο στη χρήση. Πράγματι δούλευε αρκετά άνετα. Φυσικά ακόμα δεν υπήρχε ούτε docker σε χρήση, ούτε VM. Το μόνο πράγμα που μπήκε online είναι το cache (SSD) disk, που το χρειάζεται και για την αποθήκευση πραγμάτων που θέλει ο ίδιος ο unRAID να χρησιμοποιεί γρήγορα (πέρα από πραγματικό write cache για το array). Εκεί βάζει by default τα docker και VM – και μετά πρέπει φυσικά να φροντίσεις να κάνεις backup όπου θες (πχ. μέσα στο array) με ειδικά plug-ins. Αυτά ρυθμίστηκαν.

Με την ευκαιρία άρχισα την πρώτη μεταφορά (αφού είναι μεγάλος ο όγκος και θα πάρει μέρες). Βρήκα ποιος δίσκος είναι ο παλιός parity, τον καθάρισα, τον πρόσθεσα στο array και έβαλα να δει τον επόμενο δίσκο NTFS… τον είδε και τότε έβαλα και το πρώτο docker, που είναι ο Krusader, δηλαδή πρόγραμμα α λα Opus, α λα Norton Commander (για τους PCάδες), α λα Midnight Commander (για τους Linuxάδες). Για την ακρίβεια υπάρχει Midnight Commander ήδη αν κάποιος θέλει να δουλέψει πάνω στην τοπική κονσόλα του unRAID… αλλά η ευκολία του Krusader είναι ασύγκριτη, αφού το docker το βλέπεις σε ένα ωραίο web tab με VNC. Έτσι ξεκίνησε η πρώτη μεταφορά. Μάλιστα διαπίστωσα ότι είχε ξεπεραστεί και το πρόβλημα με τις κωδικοσελίδες, μια και παλιά στο unRAID είχα πρόβλημα τα Ελληνικά να φανούν Ελληνικά. Βέβαια τότε ήταν ακόμα η εποχή που δεν είχαμε καθαρό UNICODE.

Δυστυχώς τότε διαπίστωσα και το πρώτο πρόβλημα του server. Για κάποιο λόγο η κάρτα δικτύου έπαιζε στα 100. Αυτό ακόμα δεν ήταν θέμα, αλλά θα ήταν στην κανονική χρήση. Μάλιστα ήμουν σίγουρος ότι στον SBS έπαιζα στα 1000 και έφταιγε κάτι στο Linux. Τελικά ΠΙΘΑΝΑ έκανα λάθος. Με τα πολλά διαπίστωσα ότι η κάρτα δικτύου η on-board ενώ δεν έδινε κανένα error, δεν δούλευε καθόλου (δεν έδειχνε connected)… …πράγμα που κάποτε ήδη ήξερα (!?) γιατί όπως φαίνεται είχα βάλει κάποια στιγμή (δεν το θυμόμουν ΚΑΝ), μια PCI κάρτα δικτύου και με αυτή έπαιζα στον SBS. Όμως αυτή η κάρτα αν και 1000άρα (νομίζω) έπαιζε στα 100 (πράγμα που διαπιστώθηκε ότι δεν ήταν ούτε θέμα καλωδίου, ούτε πόρτας switch). Ακόμα πεπεισμένος ότι στα SBS είχα 1000, διέκοψα την αντιγραφή και πήγα να ξαναbootάρω στα Windows απλά για να δω αν ισχύει… Αμ δε! Δεν ξέρω τι έπαθε ο SBS (τσαντίστηκε;…) αφού οι δίσκοι που του χρειαζόντουσαν ήταν απείραχτοι (ο C:\ και ο D:\), αλλά ενώ ξεκίνησε να φορτώνει, έμεινε πολύ πολύ ώρα σε μαύρη οθόνη (υποτίθεται κάνοντας κάτι, αφού οι δίσκοι ήταν σε λειτουργία, άλλοτε λίγο άλλοτε περισσότερο). Πάρα πολύ ώρα. Ίσως αν το άφηνα κάνα… δίωρο να αποφάσιζε να ξεκινήσει, αλλά δεν υπήρχε λόγος. Όσο ήταν στην μαύρη οθόνη το δίκτυο ήταν στα 100 (φαινόταν από το LED του switch) – μάλιστα νεότερο σενάριο λέει ότι μπορεί να ήταν πράγματι 100άρα η κάρτα (πράγμα που θα δω όταν την αφαιρέσω) και είχα bottleneck και στον SBS (ίσως την είχα βάλει προσωρινά και έμεινε μόνιμα… ούτε θυμάμαι). Οπότε shutdown στον… τσαντισμένο SBS και επιστροφή στο unRAID. Συνέχισα τις τοπικές αντιγραφές και αποφάσισα ότι θα δοκιμάσω (μάλλον απόψε) με μια PCIe 1000άρα κάρτα (10 ευρώ έχει).

Όσο προχωρούν οι αντιγραφές (που και αυτή τη στιγμή που γράφεται αυτό συνεχίζουν, έχουν ενταχθεί 4 δίσκοι από τους 10) εγώ “κουρδίζω” ακόμα το unRAID και ξεκίνησα επιτέλους το δεύτερο βασικό component. Να φτιάξω VM με NethServer. Αρχικά πήρα μια τρομάρα. Ενώ χρησιμοποίησα το έτοιμο preset για CentOS (αφού σε αυτό βασίζεται ο NethServer) με μικροαλλαγές, ξεκίνησε το στήσιμο και ξαφνικά… μαυρίλα. Αυτό το έκανε 2-3 φορές. Μετά ξανάφτιαξα το VM με κάποιες παραλλαγές και αυτή τη φορά είδα κανονικό setup να προχωράει.
Μπήκε και ο NethServer. Άρχισα όλες τις ρυθμίσεις που μπορούσα χωρίς να χρειαστεί LDAP. Είχα για μπούσουλα και το δοκιμαστικό VM NethServer που είχα στήσει αλλού. Μπήκε και ο SAMBA AD, αλλά δεν έχω τολμήσει να γυρίσω μηχανήματα σε domain ακόμα (και πάλι migration accounts). Σιγά σιγά. Τα μηχανήματα παίζουν ΟΚ και έτσι με τοπικούς λογαριασμούς. Έχω ανοίξει ένα σωρό θεματάκια στα support communities και του unRAID και του NethServer, αλλά προχωράω αρκετά καλά. Σίγουρα κάποια δεν θα “κάτσουν” ΑΚΡΙΒΩΣ όπως τα σχεδίαζα (άλλο το “επί χάρτου”), αλλά βρίσκονται λύσεις.
Μπήκε και ο mail server (και δοκιμάστηκε το πολύ καλό web του) ΑΛΛΑ ακόμα δεν έχει μπει σε πραγματική λειτουργία (δηλαδή να λαμβάνει). Νομίζω δουλεύει ήδη η αποστολή πάντως. Επίσης ακόμα δεν δοκιμάστηκε IMAP σύνδεση από Outlook, που αν γίνει θα ξαναρίξω τα παλιά mail μέσα (γιατί πολύ απλά ήταν βασικό για μένα να ψάχνω και να βρίσκω email του 2003, μέσω το web mail). Μάλιστα όπως είπαμε υπάρχει script που μπορεί να τα κάνει import απευθείας μέσω server console (αρκεί να καταφέρω να κάνω mount ένα share του unRAID μέσα στο NethServer, που ακόμα το ψάχνω πως).
Ένα καλό νέο είναι ότι μπόρεσα (πράγμα που είχε χαλάσει από την εποχή που μπήκε οπτική ίνα σπίτι και άλλαξα το router – και ενώ ήταν στημένος σωστά) να ξαναδώ μέσω VPN το σπίτι, οπότε προχώρησα τη διαδικασία ακόμα και από μακριά βλέποντας κανονικά τα FQDN που θέλω (ενώ αρχικά αναγκαστικά είχα ανοιχτό το PC σπίτι για να βλέπω από “τοπικά”). Αυτό ήθελε κάποιες DNS ταρζανιές λόγω του περιορισμένου DNS server του NethServer – αλλά έγινε.

Οπότε έχουμε:

  • Συνέχεια των αντιγραφών δίσκο – δίσκο (μεταφέρω στο array, προσθέτω στο array και πάμε πάλι).
  • Συνέχιση βασικών plug-ins στο unRAID.
  • Συνέχιση “στρωσίματος” του NethServer.
  • Μεταφορά των profile και μηχανημάτων πάλι στο (νέο) domain.
  • Λύσιμο θέματος κάρτας δικτύου.
  • Σύνδεση Outlook IMAP, αν και δεν θα είναι μόνιμη τουλάχιστον να ξαναμπούν τα παλιά mail πίσω.
  • Σύνδεση mobile clients και -προσοχή- λύση και για contacts, calendars (και tasks).

Για να δούμε…

(2019-10-22 – μικρό update)

REVIEW: Directory Opus 10

With this article, I am starting a short… burst of reviews on software and hardware I’d like to “promote”, because I simply consider them very good. In other words if I review it, it means it is good or even great.
I am not a journalist, nor attached to any company that has interest in such things, so…
(a) You won’t find me reviewing something bad. Except maybe if it is so exceptionally BAD, that someone has to tell Mankind about it.
(b) You can trust me that it’s good because my expertise says so, not my pocket.
(c) I won’t write reviews that dig down to every single detail, just roughly describe the features of what makes the product great. Also, you won’t find much media in my reviews. Google is very generous to provide such things and I just want to present my opinion.

Why I think my review matters?
Well first of all I want to boast that I consider myself an expert. I am in computing since I was nine. Very common nowadays, very rare back in early 80ies. By “in computing” I mean able to write BASIC code on paper on vacations and then type it in my CBM64 when back home and it had no errors. I was nine at 1983, so if I can count ok (and without taking my shoes and socks off), I am 28 years in the field, about half of them as a professional.
Second of all, I have beta tested, written the docs AND reviewed in the past, quite a few products. Not professionally and most before the Age of Internet or using nicknames and this is why Mr. Google won’t probably back me up much. 

So let us start with review proper.

Or better, some history lesson first. Directory Opus is old. In computer terms really old. It is about 21 years old. It first lived on the Greatest Computer of All Time, the Amiga. Up to that time we had to rely on software like CLImate or plain Workbench. MS-DOS had Norton Commander for years already (possibly Opus author’s inspiration) and was one of the few things missing. Then Aussie Jonathan Potter had a vision (much before his cousin’s Harry Potter’s visions), to have a flexible file manager in Amiga… and boy what a vision it was. Even from version 1 (which I remember seeing in some friend’s desktop) it was great. By version 3 and 4 it had surpassed any file manager I can remember on any platform. Version 5+ had gone so far that it even attempted to replace the desktop partially. Then… Amiga started to decline. Not because it deserved it, but that is another story, but well… it did decline. I can imagine how Jonathan Potter and his partner Greg Perry must have felt as they didn’t just love the platform, they were making money from it too. So the inevitable came. Ten years ago, first Directory Opus for Windows came out, in a File Manager market where others were dominant. The rest is history.

 A personal confession: I was not aware of the port until much later (when I reluctantly moved off the Amiga, I didn’t search to find Amiga software ported to PC) and even when I found about it, I thought that a port wouldn’t be as good as “native” tools. Was I wrong or was I wrong?

So what is Directory Opus? It is a file manager that can scale from a simple dual-panel-of-old… erm… file manager, to an overwhelming-feature-full replacement of much of our Windows Explorer.
You can tweak every little detail you can think of. You can have dual or single panels. You can have tabs. You can modify all menus. You can modify all button bars. It has internal FTP client. Picture viewer. MP3 player. Can read and build archives. Can compare directory trees and files and even find duplicates. Can mass rename based on rules. Can be used a sync tool. You can modify how your file lists show up. Size of icons, sorting (that actually STAYS like that cough – Microsoft – cough), file and folder coloring, method of selection and so on. Also gives out a plug-in interface so you can make it better!
Also unlike most older projects led by small teams without the back-up of Open Source communities, it receives quite active support and updates from its mother company GPSoftware.

Yes so it is good. But how is it compared to other commercial/shareware and even freeware alternatives? Well, I have made that comparison (well not with Everything on Planet Earth, but with other major names in the file manager business) and I can say that it is not just better. It is better than the others by far.

So should you buy it? If you handle files and want to make your life easier, YES YOU SHOULD. But don’t take my word for it. Go and try it for 60 days yourself and send me feedback here if I was wrong.

WP2Social Auto Publish Powered By : XYZScripts.com