Microsoft SBS 2011 – NLS's Pit

NAS (and Home Server) version 4 (part 4) – No Turning Back

Κατέληξα λοιπόν, unRAID + NethServer + various extras.

Το μεγάλο ρίσκο ήταν η μεταφορά των υπαρχόντων profiles σε δυο βασικούς υπολογιστές στο σπίτι. Ο ένας έχει μόνο ένα account (είναι το home cinema PC), ο άλλος είναι ο κεντρικός υπολογιστής που είχε τρία domain accounts σε πλήρη χρήση (τρία μέλη οικογένειας), συν ένα τοπικό λογαριασμό που δεν ήταν σε χρήση (αλλά θα χρειαζόταν για την αλλαγή των άλλων profiles). Ευτυχώς διαπίστωσα ότι αυτός ο λογαριασμός μπορεί να δημιουργούσε conflict βγαίνοντας από το domain, αφού έχει ίδιο user name με το δικό μου domain account. Οπότε έφτιαξα έναν άλλο τοπικό διαχειριστή. Μετά άρχισα να δοκιμάζω το migration από το πιο “ανώδυνο” λογαριασμό (αυτόν τον μόνο του στο HTPC). Αποφάσισα αντί μεταφορά από domain σε domain, αφού τα domain δεν θα συνέπεφταν να γυρίσουν όλοι σε workgroup στο οποίο θα μείνουμε “με την ησυχία μας”, μέχρι να υπάρξει σταθερό domain (και αν υπάρξει, γιατί σε εκείνο το σημείο σκέφτηκα αν χρειάζεται τελικά – που αποφάσισα ότι ναι το θέλω). Η πρώτη αλλαγή έγινε μια χαρά. Ο λογαριασμός πήγε στο workgroup και έγινε και migrate ταυτόχρονα. Μάλιστα συνέχισα να βλέπω τα share του server (του SBS) αφού τα credentials παρέμειναν.
Συνέχισα στο κεντρικό μηχάνημα. Το πιο εύκολο profile έγινε πράγματι εύκολα. Τα άλλα δυο είχαν μια ιδαιτερότητα που αποδείχτηκε ότι δεν ήταν έτοιμο να αντιμετωπίσει το tool του migration. Είχα μεγάλο μέρος του profile σε άλλο δίσκο (E:\). Στο ένα profile δεν είχε άμεσα μετά την αλλαγή access στους φακέλους του “παλιού” profile στο Ε:\, αλλά αφού και ο νέος χρήστης ήταν τοπικός διαχειριστής, εύκολα τελικά είδε μέσα. Το σύστημα τελικά αναγνώρισε και αυτούς τους φακέλους ως μέρος του profile (αν και στο συγκεκριμένο ίσως υπήρχε κάποιο μικρό χάσιμο σε αρχεία… ευτυχώς ότι σοβαρό υπάρχει φυλαγμένο).
Το τελικό και μακράν μεγαλύτερο profile, φρόντισα να το αντιγράψω ολόκληρο (ότι είχε και στο C:\ και στο Ε:\) σε ένα προσωρινό φάκελο για σιγουριά. Τελικά δεν χρειάστηκε. Με το τελευταίο migration έστειλα και το μηχάνημα σε workgroup, φρόντισα μετά να ξαναδεί ότι είχε στο Ε:\ και δεν φαίνεται να επήλθε κανένας “τραυματισμός”. Μάλιστα πάνω από μια μέρα δούλεψα κανονικά το μηχάνημα στο παλιό server, αν και ήμουν σε workgroup (απλώς χρειαζόταν αρκετές επιβεβαιώσεις credentials σε διάφορες περιπτώσεις).
Άνοιξα και το Outlook μετά από καιρό (δουλεύω πολλούς μήνες μόνο μέσω web), έβαλα να δει τα mailbox όλα (και direct access όχι cached) και το έβαλα να κάνει τα πάντα PST export, ενώ είχα κλείσει τον POP Connector για να μην έρθουν νέα mail (και στην ανάγκη να βλέπω στους “μητρικούς” mail server μέχρι να στρώσουν τα πράγματα).
Μετά από αυτό ήταν η ώρα της αλλαγής…

Έκλεισα τον SBS2011 (δεν με ένοιαζε να πάρω κάτι από εκεί αφού τους δίσκους του θα μπορούσα να τους κάνω mount και να τους διαβάσω), έβαλα πρώτο στο boot order το stick, ξεκίνησε το unRAID. Η μια μέρα (με διαλείμματα φυσικά) πέρασε βάζοντας βασικά τα plug-ins για να γίνει πιο άνετο στη χρήση. Πράγματι δούλευε αρκετά άνετα. Φυσικά ακόμα δεν υπήρχε ούτε docker σε χρήση, ούτε VM. Το μόνο πράγμα που μπήκε online είναι το cache (SSD) disk, που το χρειάζεται και για την αποθήκευση πραγμάτων που θέλει ο ίδιος ο unRAID να χρησιμοποιεί γρήγορα (πέρα από πραγματικό write cache για το array). Εκεί βάζει by default τα docker και VM – και μετά πρέπει φυσικά να φροντίσεις να κάνεις backup όπου θες (πχ. μέσα στο array) με ειδικά plug-ins. Αυτά ρυθμίστηκαν.

Με την ευκαιρία άρχισα την πρώτη μεταφορά (αφού είναι μεγάλος ο όγκος και θα πάρει μέρες). Βρήκα ποιος δίσκος είναι ο παλιός parity, τον καθάρισα, τον πρόσθεσα στο array και έβαλα να δει τον επόμενο δίσκο NTFS… τον είδε και τότε έβαλα και το πρώτο docker, που είναι ο Krusader, δηλαδή πρόγραμμα α λα Opus, α λα Norton Commander (για τους PCάδες), α λα Midnight Commander (για τους Linuxάδες). Για την ακρίβεια υπάρχει Midnight Commander ήδη αν κάποιος θέλει να δουλέψει πάνω στην τοπική κονσόλα του unRAID… αλλά η ευκολία του Krusader είναι ασύγκριτη, αφού το docker το βλέπεις σε ένα ωραίο web tab με VNC. Έτσι ξεκίνησε η πρώτη μεταφορά. Μάλιστα διαπίστωσα ότι είχε ξεπεραστεί και το πρόβλημα με τις κωδικοσελίδες, μια και παλιά στο unRAID είχα πρόβλημα τα Ελληνικά να φανούν Ελληνικά. Βέβαια τότε ήταν ακόμα η εποχή που δεν είχαμε καθαρό UNICODE.

Δυστυχώς τότε διαπίστωσα και το πρώτο πρόβλημα του server. Για κάποιο λόγο η κάρτα δικτύου έπαιζε στα 100. Αυτό ακόμα δεν ήταν θέμα, αλλά θα ήταν στην κανονική χρήση. Μάλιστα ήμουν σίγουρος ότι στον SBS έπαιζα στα 1000 και έφταιγε κάτι στο Linux. Τελικά ΠΙΘΑΝΑ έκανα λάθος. Με τα πολλά διαπίστωσα ότι η κάρτα δικτύου η on-board ενώ δεν έδινε κανένα error, δεν δούλευε καθόλου (δεν έδειχνε connected)… …πράγμα που κάποτε ήδη ήξερα (!?) γιατί όπως φαίνεται είχα βάλει κάποια στιγμή (δεν το θυμόμουν ΚΑΝ), μια PCI κάρτα δικτύου και με αυτή έπαιζα στον SBS. Όμως αυτή η κάρτα αν και 1000άρα (νομίζω) έπαιζε στα 100 (πράγμα που διαπιστώθηκε ότι δεν ήταν ούτε θέμα καλωδίου, ούτε πόρτας switch). Ακόμα πεπεισμένος ότι στα SBS είχα 1000, διέκοψα την αντιγραφή και πήγα να ξαναbootάρω στα Windows απλά για να δω αν ισχύει… Αμ δε! Δεν ξέρω τι έπαθε ο SBS (τσαντίστηκε;…) αφού οι δίσκοι που του χρειαζόντουσαν ήταν απείραχτοι (ο C:\ και ο D:\), αλλά ενώ ξεκίνησε να φορτώνει, έμεινε πολύ πολύ ώρα σε μαύρη οθόνη (υποτίθεται κάνοντας κάτι, αφού οι δίσκοι ήταν σε λειτουργία, άλλοτε λίγο άλλοτε περισσότερο). Πάρα πολύ ώρα. Ίσως αν το άφηνα κάνα… δίωρο να αποφάσιζε να ξεκινήσει, αλλά δεν υπήρχε λόγος. Όσο ήταν στην μαύρη οθόνη το δίκτυο ήταν στα 100 (φαινόταν από το LED του switch) – μάλιστα νεότερο σενάριο λέει ότι μπορεί να ήταν πράγματι 100άρα η κάρτα (πράγμα που θα δω όταν την αφαιρέσω) και είχα bottleneck και στον SBS (ίσως την είχα βάλει προσωρινά και έμεινε μόνιμα… ούτε θυμάμαι). Οπότε shutdown στον… τσαντισμένο SBS και επιστροφή στο unRAID. Συνέχισα τις τοπικές αντιγραφές και αποφάσισα ότι θα δοκιμάσω (μάλλον απόψε) με μια PCIe 1000άρα κάρτα (10 ευρώ έχει).

Όσο προχωρούν οι αντιγραφές (που και αυτή τη στιγμή που γράφεται αυτό συνεχίζουν, έχουν ενταχθεί 4 δίσκοι από τους 10) εγώ “κουρδίζω” ακόμα το unRAID και ξεκίνησα επιτέλους το δεύτερο βασικό component. Να φτιάξω VM με NethServer. Αρχικά πήρα μια τρομάρα. Ενώ χρησιμοποίησα το έτοιμο preset για CentOS (αφού σε αυτό βασίζεται ο NethServer) με μικροαλλαγές, ξεκίνησε το στήσιμο και ξαφνικά… μαυρίλα. Αυτό το έκανε 2-3 φορές. Μετά ξανάφτιαξα το VM με κάποιες παραλλαγές και αυτή τη φορά είδα κανονικό setup να προχωράει.
Μπήκε και ο NethServer. Άρχισα όλες τις ρυθμίσεις που μπορούσα χωρίς να χρειαστεί LDAP. Είχα για μπούσουλα και το δοκιμαστικό VM NethServer που είχα στήσει αλλού. Μπήκε και ο SAMBA AD, αλλά δεν έχω τολμήσει να γυρίσω μηχανήματα σε domain ακόμα (και πάλι migration accounts). Σιγά σιγά. Τα μηχανήματα παίζουν ΟΚ και έτσι με τοπικούς λογαριασμούς. Έχω ανοίξει ένα σωρό θεματάκια στα support communities και του unRAID και του NethServer, αλλά προχωράω αρκετά καλά. Σίγουρα κάποια δεν θα “κάτσουν” ΑΚΡΙΒΩΣ όπως τα σχεδίαζα (άλλο το “επί χάρτου”), αλλά βρίσκονται λύσεις.
Μπήκε και ο mail server (και δοκιμάστηκε το πολύ καλό web του) ΑΛΛΑ ακόμα δεν έχει μπει σε πραγματική λειτουργία (δηλαδή να λαμβάνει). ~~Νομίζω~~ δουλεύει ήδη η αποστολή πάντως. Επίσης ακόμα δεν δοκιμάστηκε IMAP σύνδεση από Outlook, που αν γίνει θα ξαναρίξω τα παλιά mail μέσα (γιατί πολύ απλά ήταν βασικό για μένα να ψάχνω και να βρίσκω email του 2003, μέσω το web mail). Μάλιστα όπως είπαμε υπάρχει script που μπορεί να τα κάνει import απευθείας μέσω server console (αρκεί να καταφέρω να κάνω mount ένα share του unRAID μέσα στο NethServer, που ακόμα το ψάχνω πως).
Ένα καλό νέο είναι ότι μπόρεσα (πράγμα που είχε χαλάσει από την εποχή που μπήκε οπτική ίνα σπίτι και άλλαξα το router – και ενώ ήταν στημένος σωστά) να ξαναδώ μέσω VPN το σπίτι, οπότε προχώρησα τη διαδικασία ακόμα και από μακριά βλέποντας κανονικά τα FQDN που θέλω (ενώ αρχικά αναγκαστικά είχα ανοιχτό το PC σπίτι για να βλέπω από “τοπικά”). Αυτό ήθελε κάποιες DNS ταρζανιές λόγω του περιορισμένου DNS server του NethServer – αλλά έγινε.

Οπότε έχουμε:

Συνέχεια των αντιγραφών δίσκο – δίσκο (μεταφέρω στο array, προσθέτω στο array και πάμε πάλι).
Συνέχιση βασικών plug-ins στο unRAID.
Συνέχιση “στρωσίματος” του NethServer.
Μεταφορά των profile και μηχανημάτων πάλι στο (νέο) domain.
Λύσιμο θέματος κάρτας δικτύου.
Σύνδεση Outlook IMAP, αν και δεν θα είναι μόνιμη τουλάχιστον να ξαναμπούν τα παλιά mail πίσω.
Σύνδεση mobile clients και -προσοχή- λύση και για contacts, calendars (και tasks).

Για να δούμε…

(2019-10-22 – μικρό update)

NAS (and Home Server) version 4 (part 3)

(μην ξεχάσετε να διαβάσετε τα 2 προηγούμενα)

Πρώτα από όλα η αλλαγή θα είναι (σχεδόν) εξ’ ολοκλήρου σε software. Δεν θα είναι αλλαγή hardware.
Οι μόνες αλλαγές που θα γίνουν, είναι
(α) Να μεταφέρω το license του unRAID σε ένα κάπως μεγαλύτερου χώρου (για άνεση, στην πράξη και τα 2GB είναι μια χαρά) και μικρότερου όγκου (για να μην εξέχει πολύ αφού θα είναι μόνιμα επάνω).
(β) Να βάλω επάνω στο μηχάνημα (ports υπάρχουν) έναν SSD για να εξυπηρετήσει το caching + το να τρέχουν από εκεί Docker containers και VMs.
(γ) Κάποια στιγμή οι δυο δίσκοι που “περισσεύουν” (500άρης με OS και running data + 1TB backup), θα βγουν για να μπουν στη θέση τους μεγαλύτεροι για να αυξηθεί ο χώρος του array. (ο χώρος στο κουτί είναι για 12 x 3.5″ δίσκους – ενώ το 2.5″ caching θα βιδωθεί κάπου στο κουτί)

Όμως πέρα από το unRAID που από μόνο του ΔΙΝΕΙ κάποιες λειτουργίες πέρα από το να είναι array… τι άλλο θα βάλω για να καλύψω ότι έκανε ο SBS2011;
Αρχικά έψαξα μπας και τη γλυτώσω με σπαρτιάτικα Docker containers. Όχι. Μακριά από πλήρη κάλυψη. Οπότε θα μπει στο χορό και κάποιο virtual machine.
Υπάρχουν λύσεις Open Source. Έκανα evaluate 4-5. Ξέμειναν 3, ClearOS, NethServer, Zentyal (αλφαβητικά). Γρήγορα έφυγε και το ClearOS. Η τωρινή “πάλη” είναι μεταξύ των δυο. Έχει γίνει αρκετό evaluation (έχουν ξαναστηθεί 2-3 φορές το καθένα)… Έχω αρχίσει να καταλήγω.

Όλα δείχνουν ότι θα πάω στο NethServer. Το γιατί, θα το αναλύσω, αλλά ας δούμε όμως πρώτα τι θα καλύψει το unRAID από μόνο του.

unRAID

Το unRAID, από την εποχή που το ξαναχρησιμοποιούσα, όπως είπα άλλαξε πολύ.
Από ένα ερασιτεχνικό “fan” project που ο προγραμματιστής του είχε βιαστεί να το κάνει commercial, έχει γίνει ένα προϊόν που υπάρχουν εταιρίες που το εμπιστεύονται πια.
Σαν features, ο πυρήνας του και η λογική του δεν έχει αλλάξει τρομερά (είναι κατά βάση μια flexible RAID4 λύση), αλλά τελικά έχει ασπαστεί τη φιλοσοφία των plug-ins (πράγμα για το οποίο ήμουν ένας από αυτούς που είχαν αγωνιστεί 10+ χρόνια πίσω να γίνει και είχα γίνει και κακός – αλλά ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ, story of my life – έγινε ότι έλεγα ότι πρέπει να γίνει… έχω τουλάχιστον 2-3 άλλα παραδείγματα σε άλλα προϊόντα που το έχω “ξαναπάθει” αυτό). Ότι προσφέρει αυτή τη δυνατότητα αλλάζει ΤΕΛΕΙΩΣ το σύστημα. Αν βάλουμε ότι πίσω από την plug-in δυνατότητα, δίνει δυνατότητα για Docker containers αλλά και full Virtual Machines, καταλαβαίνει κανείς ότι ανάλογα πόσο αντέχει το μηχάνημα μπορεί κάποιος να κάνει ότι θέλει. Πχ. θα μπορούσα να ξαναστήσω τον SBS2011 μέσα σε VM αν ήθελα.

Ας δούμε για τι πράγματα θα χρησιμοποιήσω το unRAID “αμιγώς”…

Πρώτα από όλα το file sharing θα γίνει εννοείται από εκεί (αυτό είναι όλο το νόημα). Μάλιστα όπως φαίνεται υπάρχει δυνατότητα τα permission να είναι από Active Directory, πράγμα που μάλλον θα χρησιμοποιήσω. Το που θα βρω Active Directory το συζητάμε αλλού.
Το backup όποιων πραγμάτων πρέπει να γίνονται backup, θα το αναλάβουν plug-ins του unRAID.
Φαίνεται να υπάρχουν Dockers για Drobox sync, αν και μάλλον θα παίξει κάποια πιο γενική λύση cloud sync, όπως το RClone.
Φαίνεται να υπάρχουν plug-ins σχετικά με duplicate discovery (μου είναι απαραίτητο), μέσω hash checking βέβαια.
Μάλλον γίνεται να έχω JDownloader2 στο unRAID! (πάλι Docker!)
Υπάρχει εννοείται ενσωματωμένο file transfer (για να γίνονται τοπικά πράγματα που δεν χρειάζεται να εμπλέκεται PC).
Υπάρχει δικό του FTP.
Υπάρχουν διάφορα plug-ins για media services (πχ. Plex) και φυσικά θα διερευνηθεί το θέμα για την καλύτερη περίπτωση.
Υπάρχει torrent client σε plug-in.

Η όλη διαχείριση γίνεται από web.

Όμως τι γίνεται με όλα τα άλλα που μπορούσα να κάνω στον SBS2011 που τελικά ήταν ένα Windows desktop με όλες τις ευκολίες του; Εκεί θα αναλάβει τα ηνία κάποιο (ή κάποια) Virtual Machine. Με αρχηγό όπως φαίνεται το…

NethServer

Ο NethServer νίκησε στο… νήμα το Zentyal, για να αναλάβει το κομμάτι των services που έχω καλομάθει να έχω τοπικά (αν και ξέρω την τάση να φεύγουν όλα στο cloud – όμως το μηχάνημα υπάρχει ήδη, το Internet του σπιτιού είναι πια μια χαρά και δεν θέλω περαιτέρω κόστη).

Ας δούμε τι θα κάνει ο NethServer και μετά βλέπουμε γιατί νίκησε στο νήμα το Zentyal (αλλά μετά τη γραμμή τερματισμού συνεχίζει να μεγαλώνει την απόσταση από τον αντίπαλο του)!

Προσφέρει πλατφόρμα Chat. Για την ακρίβεια πλατφόρμες Chat. Προσφέρει το κλασικό Jabber, αλλά προσφέρει και Mattermost που επιτρέπει full collaboration σαν το Slack ή το Microsoft Teams.
Προσφέρει (ΒΑΣΙΚΟ), Active Directory. Γίνεται κανονικά Domain Controller (Samba 4), οπότε τα Windows 10 Pro μηχανήματα μου θα συνεχίσουν να έχουν κεντρική διαχείριση access (θα γίνει profile migration). Οι δυνατότητες είναι βασικές, αλλά φαίνεται να υπάρχουν extensions από άλλους που εμπλουτίζουν τη διαχείριση.
Για ότι αφορά τις δυνατότητες του Exchange, αυτές έρχονται με δυο τρόπους και μάλλον θα χρησιμοποιήσω το δεύτερο, που στις δοκιμές μου φάνηκε πιο πλούσιος. Υπάρχει και “σκέτο” email μέσω RoundCube που είναι αγαπημένο των Linuxάδων, αλλά δεν θα το πλησιάσω (το δοκίμασα), δεν είμαι τόσο μαζοχιστής.
- SOGo. Μια συμπαθέστατη πλατφόρμα email, με Contacts και Calendar, αλλά και ActiveSync. Φυσικά και web access πέρα από POP/IMAP.
- WebTop5. Μια ακόμα πιο συμπαθής πλατφόρμα. Έχει ότι η παραπάνω, σε πιο “πλούσιο” βαθμό. Παίζει να έχει και δικό της chat (δεν το έχω βρει ακόμα) και ίσως και με video! (ίσως δεν υπάρχει στο Team edition)
Σε συνέχεια των δυνατοτήτων του Exchange, υπάρχει Anti-Spam, υπάρχει Anti-Virus (ClamAV), υπάρχει mail connector (χρησιμοποιούσα τον POP Connector του SBS2011), υπάρχει δυνατότητα Smarthost. Υπάρχει και δυνατότητα Graylist που δεν είχε ο Exchange.
Τέλος δίνονται αρκετά (όχι όσο πλούσια θα ήθελα) network services, όπως DNS (φτωχό, α λα router) και DHCP. Αν και το δεύτερο ίσως δεν το δουλέψω πια (και βάλω το router να κάνει τη δουλειά όπως όλοι). Το συγκεκριμένο θέμα θα το ψάξω περισσότερο, ίσως βρω καταλληλότερα plug-ins του unRAID ή και χωριστό VM (pfSense). Δεν σκοπεύω να χρησιμοποιήσω το NethServer για firewall, proxy κλπ. αν και έχει και τέτοιες δυνατότητες.

Πολλά από τα παραπάνω τα προσφέρει και το Zentyal. Αλλά στήθηκαν και τα δυο σε VM, δοκιμάστηκαν μέρες και ενώ η αρχική μου τάση ήταν στο Zentyal (είναι πιο “όμορφο” και εύκολο), θα πάω προς NethServer. Εδώ παραθέτω τα στοιχεία σύγκρισης που ασχολήθηκα. Δεν ήταν πλήρης σύγκριση, αλλά μόνο σε στοιχεία που ενδιέφεραν εμένα. Όμως και πάλι είδα ότι και σε αυτά που δεν χρησιμοποιώ, ο NetServer έδινε περισσότερα. Για να δούμε μια μικρή σύγκριση των δυο λοιπόν…

Το Zentyal έχει πολύ πιο “σωστό” web interface. Ωραία χρώματα, χωρίς υπερβολές και τα περισσότερα πράγματα είναι εκεί που πρέπει. Ο NethServer έχει δυο web interfaces. Το παλιό που είναι περισσότερο σαν μια μεγάλη λίστα με options αριστερά και το νέο που χρησιμοποιεί μεγαλύτερο βάθος από παρακλάδια, αλλά δυστυχώς δεν είναι ακόμα μοιρασμένα όπως πρέπει και γενικά θέλει δουλειά. Υποθέτω αυτό θα βελτιωθεί γιατί τώρα ήταν το πρώτο release με αυτό το interface ενεργό για όλους. Ωστόσο υπάρχει το φαινόμενο ότι υπάρχουν features που τα βρίσκεις άνετα στο παλιό και στο νέο μπορεί και να μη τα βρεις καθόλου, αλλά και το αντίθετο (νέα “apps” έχουν προστεθεί μόνο στο νέο). Επίσης στο νέο interface υπάρχουν και πράγματα σε ΑΣΧΕΤΑ σημεία! Ωστόσο λειτουργικά κάνεις ότι χρειάζεσαι, απλά μπορεί να χρειαστεί βόλτα προς το παρόν και στα δυο interfaces. Παρ’ όλη την δικαιολογημένη γκρίνια στο interface του NethServer, το νέο του GUI, προσφέρει και κάποια πράγματα που δεν προσφέρει καθόλου το Zentyal (εκτός αν μπεις με ssh που έτσι κι αλλιώς έχει και το άλλο). Πρώτα από όλα έχει κονσόλα εκεί μέσα στο web interface του! Δεν χρειάζεσαι ssh! Επίσης όλα τα logs είναι σε λίστα και τα βλέπεις άνετα.
Το Zentyal επίσης έχει και πιο “streamlined” Active Directory configuration. Βλέπεις το directory, βάζεις πράγματα, μπορείς να φτιάξεις units κλπ. Το NethServer αν και το έχει “κάτω από το καπό” (εξάλλου και οι δυο με Samba 4 παίζουν), δεν στο δείχνει, αλλά αν θες “βάθος” υπάρχουν κάποια plug-ins να βοηθήσουν.
Εκεί είναι και το μεγάλο κόλπο του NethServer. Πολύ περισσότερα plug-in apps. Είναι πολύ πιο πλήρες. Τα παραπάνω του Zentyal είναι ότι έχει RADIUS (δεν μου χρειάζεται), έχει καλύτερο DNS (θα ήθελα, είναι η μεγαλύτερη έλλειψη), έχει πραγματικό Certificate Authority (επίσης σημαντικό σχετικά, στα δικά μου setup). Αλλά κάπου εκεί τελειώνει το Zentyal. Ο NethServer έχει πραγματικά περισσότερα services (από FAX, μέχρι 2-3 groupware και private cloud). Μάλιστα (και κάπου εκεί τελείωσε το θέμα για μένα) φαίνεται ότι ο Zentyal είναι επικεντρωμένος στους developers του, ενώ ο NethServer (όπως και το unRAID που είναι από κάτω του) επιτρέπει την προσθήκη (δυστυχώς μέσω κονσόλας ακόμα) άλλων “repositories” και άλλοι προγραμματιστές έχουν εμπλουτίσει ΠΟΛΥ το σύστημα. Εγώ θα χρησιμοποιήσω τουλάχιστον 2-3 επιπλέον plug-ins που δεν δίνονται καν στο “core” NethServer.

Οπότε φτάνουμε στο δια ταύτα. Κάποιες τον ημερών θα αρχίσει μια διαδικασία που περιγράφεται περιληπτικά (χωρίς τα έκτακτα) ως εξής:

Σήκωμα των βασικών email accounts σε PST μέσω Outlook.
(Δεν χρειάζεται backup αρχείων γιατί οι δίσκοι που χρησιμοποιεί ο SBS θα παραμείνουν μέχρι νεωτέρας στο μηχάνημα και θα μπορούν να γίνουν mount στο unRAID για διάβασμα ή και να ξαναbootάρει ο SBS αν χρειαστεί).
Βασικό στήσιμο unRAID. Βάζω τα βασικά docker container και ένα VM με το NethServer.
Βασικό στήσιμο του NethServer.
Profile migration σε νέο domain για τα PC (υπάρχει εργαλείο).
Αφού έχω (εκτός απροόπτου) βασικό “δίκτυο” με email, domain και κάποια βασικά services, βάζω το Outlook να συνδεθεί και “ρίχνω” πίσω από τα PST τα mail στο νέο server (μάλιστα φαίνεται να υπάρχει και script που το κάνει!). Αυτό ήταν βασικό για εμένα (και με σταμάτησε από πολλά Internet based mail services), αφού έχω πιάσει ΕΠΑΝΕΙΛΗΜΜΕΝΑ τον εαυτό μου να ψάχνει mail ίσως και 10 ετών πίσω (κάποιου πελάτη, κάποιας αγοράς, οτιδήποτε) και δεν θέλω να το χάσω. Ο όγκος δεν είναι τόσο μεγάλος, αλλά είναι αρκετά μεγάλο για ιδιωτικά hosting (δηλαδή θα με κάλυπταν μόνο cloud services από Google ή Microsoft, που σήμαινε ετήσιο κόστος).
Σιγά σιγά πέρασμα ένα ένα δίσκο του παλιού array. Mount το NTFS, πέρασμα του content σε δίσκο του array, φορμάρισμα του NTFS, πέρασμα στο array – μέχρι να τελειώσουν οι 10 δίσκοι.
Οι δυο τελευταίοι (SBS + live data + bare metal backup), πιθανά θα φύγουν μετά από καιρό όταν εμπιστευτώ το νέο σύστημα και θα δοθεί χώρος για άλλους 2 δίσκους στο array.

Αυτό είναι το τελευταίο άρθρο που αφορά τη σχεδίαση και επιλογή του νέου NAS/home-server και μάλλον θα υπάρξουν επόμενα (όπως παλιότερα) που αφορούν την πραγματική υλοποίηση.

Stay tuned.

(2019-10-16 – μικρό update)

NAS (and Home Server) version 4 (part 2)

Πρόσφατα λοιπόν ψαχνόμουν αν (και πως) θα συνεχίσω με το SBS2011. Είχε ενδιαφέρον που ξαναδιάβασα τη διαδρομή για ΝΑ φτάσω στο SBS2011 και βλέπει κανείς πως αλλάζουν οι ανάγκες, πως είναι κάποια πράγματα διαφορετικά από ότι τα περιμένουμε κλπ.

Αυτή τη στιγμή χρησιμοποιώ ένα server system που έχει καταργήσει η Microsoft εδώ και καιρό και ΔΕΝ θα αντικαταστήσει (κατάργησε όλο το “είδος”). Μου βγάζει θέματα, ως σύστημα, αν και έχω απενεργοποιήσει αρκετά services που δεν χρησιμοποιώ (πχ. WSUS και Sharepoint). Αλλά μου τρώει πολλά resources ένας SQL που πρακτικά δεν χρησιμοποιώ. Επίσης δεν έχω μόνιμο parity (μόνο snapshots με χειροκίνητο τρόπο), ούτε καν merging των folders ή των volumes, οπότε έχω χωριστά share, σπασμένα σε δίσκους (πχ. “Videos” και “Videos 2”). Ο κύριος FlexRAID δεν ξέρω καν αν ζει (ποτέ δεν ήταν εμπιστοσύνης – η πλάκα είναι ότι πήγα σε αυτόν επειδή αυτό ήταν το θέμα του developer του unRAID).
Άρα δεν είμαι και σε σούπερ κατάσταση. Απλά κρατάμε ένα σύστημα από τα “κορδόνια” για να μας δώσει το 70% των πραγμάτων που θέλαμε.

Η επόμενη λύση αν έμενα σε Microsoft, είναι full fledged servers (με action pack licenses) προφανώς σε VM. Δεν έχω τόσο δυνατό μηχάνημα στο σπίτι.
Όσο αφορά τα data, να έπαιζα με πιο “industry standard” RAID λύσης, πράγμα που μπορούσε να γίνει επειδή είχα πια όλο ίδιου μεγέθους δίσκους (10 x 3TB), αλλά θα μου στερούσε την (απαραίτητη) ευκολία να αλλάζω ΕΝΑΝ ΕΝΑΝ δίσκο σε μεγαλύτερο όποτε μπορώ. Επίσης με πάει σε ένα σύστημα που οι single δίσκοι έχουν unrecoverable data (και δεν έχω full backups). Το RAID4 του FlexRAID και SnapRAID (και unRAID) επιτρέπει οι δίσκοι να μπορούν ΣΕ ΑΝΑΓΚΗ να ξανα-είναι ανεξάρτητοι με ότι data έχουν μέσα. Ακόμα και αν χαλάσουν… 5, χάνεις τα data των 5 αλλά μένουν των άλλων (αν χαλάσει 1 δεν χάνεις τίποτα βέβαια).

Φίλοι πρότειναν (βασικά ακόμα προτείνουν) να πάω σε “συννεφάκια” όπως GSuite και αντικειμενικά έχουν δίκιο. Αλλά γουστάρω και το “project” ενώ με το (σκέτο) cloud χάνεις αρκετές ευκολίες και flexibility. Κερδίζεις φυσικά άλλα πράγματα (πχ. απείρως πιο ήσυχο μυαλό).

Τι σκέφτομαι λοιπόν; ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ μετά από 10 χρόνια (!!!) στο unRAID συν κάποια λύση για να μου δώσει τα features (κάποια) που “χάνω” αν φύγω από Windows Server. Φυσικά και άλλα που ΔΕΝ μου δίνει ο Windows Server. Η λύση αυτή λέγεται ή Zentyal ή NethServer, στα οποία ήδη κάνω evaluation σε VM. Ήδη απέρριψα άλλα δυο.

Πρόσφατα, είπα να δω αν το (pro unlimited) license μου του unRAID δουλεύει. Έχουν περάσει 10 χρόνια με ΔΥΟ major versions και άπειρα minor. Ο Tom μεγάλωσε (έχει και εγγόνια) και εμπλέκονται και άλλα άτομα στην εταιρία του (που ήταν μόνος του και εξαφανιζόταν), αφού πια έχει μεγάλους πελάτες (ενώ χρησιμοποιείται φουλ από μεγάλους vloggers όπως ο Linus της LTT). Δεν είχε πια λοιπόν το “αφήνω ένα beta για 8 μήνες και εξαφανίζομαι”. Τα προβλήματα λύνονται, ενώ υπάρχει και τεράστιο fan base με wizards.
Το ίδιο το σύστημα έχει εξελιχτεί πολύ. Επιτρέπει πια plug-ins, Docker containers (!!!) και VMs (!!!). Αυτά λοιπόν, πρακτικά λύνουν ΚΑΘΕ περιορισμό (στην τελική ακόμα και Windows ξαναβάζω σε VM).

Παίρνω λοιπόν το στικάκι μου που είχα φυλάξει (μην ξεχνάμε το unRAID bootάρει από USB stick και είναι δεμένο με το UID του, δεν βάζεις όποιο να ‘ναι). Ένα Corsair 2GB. 😀 Παίρνω όλα τα περιεχόμενα και τα πετάω σε ένα φάκελο στο PC μου. Βάζω το installer του (νέου) unRAID και ξαναρίχνει μέσα στο στικάκι τα “φρέσκα”. Παίρνω το key file και το ρίχνω στο στικάκι. Κάνω να bootάρω…
…bootάρει!!!
Βλέπω την αρχική κονσόλα, ΑΛΛΑ με έχει σε demo mode. Δεν είδε το κλειδί. Απογοήτευση. Αλλά μπας και;…
…ψάχνω μήπως μετά από τόσα χρόνια έχω δικαίωμα φρέσκου κλειδιού (γράφω στην εταιρία) ΑΛΛΑ ψάχνω και αν πρέπει πια να είναι το κλειδί σε κάνα φάκελο μέσα… …ναι στο φάκελο config… το βάζω… ξανάbootάρω…
…ΚΑΙ ΤΟ ΒΛΕΠΕΙ! Ναι είμαι Pro user μετά από 10+ χρόνια του stick σε ένα κουτάκι!

Ο δρόμος είναι πια ανοιχτός (αν και αν λάβουμε υπόψη τους προηγούμενους γεμάτος ταλαιπωρία). Μένει να κάνω κάποιες επιλογές στην σχεδίαση και να πάρω απόφαση να προχωρήσω.

Για τις επιλογές θα μιλήσω στο part 3.

NAS (and Home Server) version 4 (part 1)

Μετά από καμιά 20αριά (!!! …δεν είχα ιδέα ότι ήταν τόσα) παλιά blog-posts για το home server μου, φτάνει η ώρα για την επόμενη μεγάλη του αλλαγή. Που θα είναι σε software.
Για να ακολουθήσουμε την πορεία μέχρι τώρα:

(χάνεται στα βάθη του χρόνου… δεν θυμάμαι καν λεπτομέρειες) Κάτι βασισμένο σε Windows 2003 R2 SBS. Δεν ξέρω πότε. Υποψιάζομαι γύρω στο 2005.
Αρχές 2008. Αλλαγή σε unRAID. Αύξηση δίσκων, ταλαιπωρία. Δεν ξέρω τι έκανα με τα email (νομίζω τα δούλευα από το domain hosting μου απευθείας, με απλό -τότε- POP3).
Τέλη 2009. Ξαναφεύγω από το unRAID, για λόγους που εξηγώ στο άρθρο https://blog.ilogic.gr/nas-or-something-like-that-part-iii/ και έχει πλάκα να ξανα-ανακαλύπτω τι έλεγα τότε και πόσο δίκιο τελικά είχα (θα φανεί πιο κάτω). Windows Home Server + FlexRAID (snapshot based). Κατάργηση ενός μηχανήματος (είχα τρία, δεν το θυμόμουν) με τον ένα “server” να παίζει τη δουλειά των δυο. Πολύ ταλαιπωρία να ξαναπάω σε Windows, πήρε κάπου 2 μήνες.
Αρχές 2010 και ήδη δεν δουλεύω FlexRAID λόγω κάποιου θέματος, ενώ το WHS δείχνει τους μεγάλους περιορισμούς του. Αρχίζω τη σκέψη για SBS2008.
Τέλη 2010. Η αλλαγή δεν είχε γίνει ακόμα, είχα ένα WHS μισοδιαλυμένο. Με αλλαγές hardware (δεν εννοώ δίσκους αυτοί αλλάζονται κατά καιρούς χωρίς αναφορά) και περνάω τελικά σε SBS2011 που ήταν σε preview (δεν μπήκε ποτέ SBS2008)! Αυτός είναι ο πυρήνας και το χοντρικό στήσιμο του παρόντος μηχανήματος μου.
Μέσα στο 2011 πέρασα σε τελικής μορφής SBS2011, ξαναστήθηκε το FlexRAID.
Μέχρι σήμερα, είμαστε ακόμα σε SBS2011, έχουν αλλάξει πολλά κομμάτια hardware (το μηχάνημα έχει άλλο motherboard, RAM, έχει δυο PCIe SATA/SAS controllers κλπ.). Το FlexRAID το παράτησα γιατί άλλη μια φορά το παράτησε ο developer του (υπόψη ήμουν beta tester του, είχα ότι υπάρχει free, είχα τα email του κλπ. αλλά εξαφανίστηκε). Κάποια στιγμή πριν κάποιους μήνες πέρασα σε SnapRAID, ώστε να έχω έστω (όπως πριν χρόνια) snapshot based parity. Όμως και αυτό έχει θέματα, δεν μπορώ να γεμίζω αρκετά τους δίσκους γιατί το parity του δεν έχει αντιστοιχία χώρου 1:1, γιατί είναι file based και έχει overhead. Το SBS2011 έχει παρουσιάσει κάποια θέματα, τα χοντρά τα λύνω, αλλά αρχίζω να κοιτάω το επόμενο βήμα…

…το οποίο είναι να ξαναπάω στο unRAID!

(τέλος 1ου μέρους)

Το ευχαριστώ της Microsoft…

Σήμερα ο Microsoft Small Business Server 7 Preview (που τελικά ονομάστηκε 2011) αποφάσισε να μου πει ότι ΛΗΓΕΙ ΣΕ 3 μέρες!!!

(ακολουθεί ελαφρώς τεχνικό άρθρο – προσπεράστε)

Ήξερα ότι θέλω να περάσω σε RTM SBS2011 κάποια στιγμή αλλά στο δικό μου χρόνο! Όχι ξαφνικά επειδή της έκατσε της Microsoft! Μας ευχαρίστησαν για τις δοκιμές του beta, αλλά το ευχαριστώ ήταν αυτό. Η ξαφνική λήξη και ΚΑΝΕΝΑ σενάριο “in place upgrade”. Ρε ΟΥΡΤ!

Έλα που η “δοκιμή” είναι πάνω στον σπιτικό μου server με τους ΔΩΔΕΚΑ δίσκους. Τι θα κάνω το domain και τον exchange μου; (καλή χώνεψη ε;…)

Το ΛΙΓΟΤΕΡΟ που πρέπει να κρατήσω, είναι ΟΛΟ το Exchange setup και τα mailbox κάπως. ΠΙΚΡΑ!

Μάλλον θα επιστρατεύσω τα μεγάλα μέσα: Θα πάω Κυριακάτικα στη δουλειά κουβαλώντας το server (με το αυτοκίνητο όχι όπως πάω καθημερινά με τη μηχανή), θα τον συνδέσω με το blade center μας, θα φροντίσω ο router της δουλειάς να ξεχάσει το VPN μου (γιατί θα ψάχνει την IP του server μου στην άλλη μεριά της πόλης), να routάρει και αυτό το δίκτυο πάνω στο υπάρχον και αφού βεβαιωθώ ότι βλέπονται, θα πρέπει να χρησιμοποιήσω το System Center Virtual Machine Manager (πάλι η Microsoft θα δώσει τη λύση) θα κάνω το server “P2V” (δηλαδή physical to virtual migration) – αφού αποσυνδέσω τους έντεκα άλλους δίσκους, δεν θέλουμε να μεταφερθούν πουθενά- και έτσι θα απελευθερώσω το μηχάνημα μου ώστε να δεχτεί νέα εγκατάσταση.

Εκεί ΕΛΠΙΖΩ ότι υποστηρίζεται migration (όπως υποστηρίζεται από SBS2008) και αν γίνει αυτό, στο τέλος θα έχω πάνω στο ίδιο μηχάνημα έναν νέο SBS. Αν δεν υποστηρίζεται, θα έχω υποστεί μια άδικη ταλαιπωρία και θα πρέπει να τρέξω και πίσω να σώσω ότι μπορώ.

Για να δούμε…