Το unRAID machine μου με έχει υπηρετήσει πιστά από την εποχή που το έστησα μέχρι και σήμερα.
Θα μπορούσα να συνεχίσω να το χρησιμοποιώ, τουλάχιστον για όσο δουλεύει το hardware που έχω (για μετά δεν ξέρω – το γιατί, είναι και μέρος του άρθρου μου).
Μάλιστα χάρη στην αξία κάποιων linux-wizards που είναι unRAID users, τελικά κατάφερα το ΠΟΛΥ σημαντικό για μένα feature του να έχω το torrent client μου επάνω σε αυτό το μηχάνημα και να μην έχω ανοιχτό δεύτερο μηχάνημα μέρα-νύχτα, αλλά και 1-2 ακόμα πολύ ωραία features (SMART monitoring, media streaming κ.α.).
Όλα αυτά καλά και όμορφα, αλλά δεν αρκούν για να γράψω ένα καλό “Part III”.
Το Part III λοιπόν, είναι το γιατί θα εγκαταλείψω το unRAID σύστημα και γιατί (και σε ποιο) θα το μετακομίσω. Είναι λοιπόν ένα Part III “κλείσιμο” αλλά και ένα Part I “άνοιγμα”.
Ας αρχίσω από το πρώτο και θα αποτελέσει και το μόνο αντικείμενο αυτού του άρθρου, που θα ακολουθηθεί όμως από το “Version 2 Part I”.
Το unRAID όπως έγραψα, είναι ένα πανέξυπνο σύστημα, που ουσιαστικά χρησιμοποιεί τα καλά του RAID4 (X δίσκοι data + 1 δίσκο parity) αλλά χωρίς τους περιορισμούς του, με σημαντικότερο τον περιορισμό όλων των RAID levels, του να έχεις ΙΔΙΟΥ μεγέθους δίσκους. Ο δημιουργός του (ο Tom, που αρέσκεται να εμφανίζεται πάντα ως η επιχείρηση του Limeware που όμως μέχρι και πρόσφατα αν όχι ακόμα και σήμερα, είναι ο ίδιος ο Tom και κανείς άλλος), κατάλαβε την εξυπνάδα της ιδέας του (τότε) και φρόντισε να κάνει το σύστημα του commercial και να πουλάει μάλιστα και έτοιμο hardware για αυτήν τη δουλειά. Όλα ωραία και καλά, έτσι αγόρασα και εγώ ένα όπως λένε και τα δυο παλιότερα άρθρα μου…
Βάζοντας ένα Linux σύστημα να κάνει τη δουλειά σου (το unRAID είναι slackware based), δέχεσαι κάποιους περιορισμούς. Περιορισμούς που μόνο που γράφω τη λέξη θα κάνουν τους linux users να γελάνε, αλλά σε ένα σχεδόν κλειστό σύστημα, όπως είναι το unRAID, οι περιορισμοί γίνονται απτοί.
Το μεγάλο μου πρόβλημα με το σύστημα είναι ο ίδιος ο δημιουργός του. Ο άνθρωπος αυτός, αν ψάξει κανείς το ιστορικό του unRAID, είναι ένας άνθρωπος που εξαφανίζεται για μεγάλα χρονικά διαστήματα, αφήνοντας ανοιχτά θέματα όπως betas κλπ. και τελικά μια αίσθηση ανασφάλειας. Όλα αυτά θα ήταν οκ αν μιλάγαμε για ένα freeware ή έστω ένα shareware. Για open source δεν θα ήταν καν θέμα συζήτησης (απλά θα επέλεγαν έναν άλλο maintainer). Όμως εδώ μιλάμε για σχέση πελάτη – εταιρίας. Βέβαια η αλήθεια είναι ότι οι ενεργοποιήσεις νέων αδειών γινόντουσαν σε χρόνο ρεκόρ, ενώ πραγματικά critical προβλήματα που του τα επικοινωνεί κάποιος μέσω email δεν έχει ακουστεί σοβαρό παράπονο. Όμως αυτό είναι… χειρότερο, γιατί αποδεικνύει ότι δεν υπάρχει Ανωτέρα Βία, αλλά απλά δεν δίνει σημασία στους πελάτες του. Όταν έχεις να εμφανιστείς 5 μήνες ΣΤΟ ΔΙΚΟ ΣΟΥ forum, ο κόσμος βλέπει ότι μπαίνεις κατά καιρούς (ανά κάτι βδομάδες), χωρίς να γράφεις τίποτα ακόμα και στις απευθυνόμενες προσωπικά ερωτήσεις, έχοντας αφήσει ένα beta από τότε να αιωρείται, χωρίς καν να μπαίνεις στον κόπο να ασχοληθείς με τα… πειραματόζωα που δέχτηκαν να γίνουν δοκιμαστές σου και που οι άνθρωποι γράφουν παρατηρήσεις για το beta… και εμφανίζεσαι μετά από αυτούς τους 5 μήνες μια φράση δυο λέξεων (άσχετη)… τι πρέπει να πει ο πελάτης που σε υποστήριζε; Μπράβο; Τι πρέπει να πει ο potential πελάτης; Α πάω να πάρω ένα τώρα αμέσως; Χλωμό.
Μου δίνει μάλιστα εντύπωση ΜΕΓΑΛΗΣ αναισθησίας, εφόσον έχει στηριχτεί σε 2-3 linux-wizards (που και οι ίδιοι δεν έχουν καταλάβει ότι κάνουν αφιλοκερδώς υποστήριξη σε κάτι που ΔΕΝ είναι open source community, αλλά βοηθάν την τσέπη κάποιου) οι οποίοι σπεύδουν να μπαλώσουν ότι μπορούν από τα θέματα που παρουσιάζουν οι χρήστες που δεν έχουν την τύχη να είναι τόσο wizards. Του έχουν οργανώσει wiki κλπ. Ο Tom; Όποτε θυμηθεί μπορεί να πει καμιά κουβέντα. Ποτέ για την εξαφάνιση, ποτέ να κάνει catch up.
Εμένα το πρόβλημα μου γινόταν πρακτικό σιγά σιγά, όχι μόνο θεωρητικό. Ο χώρος του συστήματος μου γέμιζε ταχέως. Βρήκα μια SATA PCI κάρτα που μου έδωσε δυνατότητα να μπορώ να βάλω 2 δίσκους ακόμα. Ειδικά εφόσον ο 80άρης cache μου σταμάτησε να παίζει (και μάλλον με πρόβλημα του ενός on-board IDE controller), αυτό έγινε ακόμα πιο κρίσιμο. Όμως… ο driver για αυτή την κάρτα ΔΕΝ περιλαμβανόταν (και δεν περιλαμβάνεται) στο τελευταίο stable release του unRAID. Προς τιμή του Tom, επικοινώνησα τις πληροφορίες και πράγματι στο τελευταίο beta, πρόσθεσε και αυτό το driver. Για ποιο beta μιλάμε; ΕΚΕΙΝΟ ΠΡΙΝ 5 ΜΗΝΕΣ!
Έλα όμως που αυτός που “χάκεψε” να παίζει ένας torrent client συν όλα τα άλλα καλούδια που χρησιμοποιώ, αποφάσισε (δικαίωμα του, αυτός ο καημένος δεν χρέωνε κάτι, το έκανε για το κέφι του) ότι ΔΕΝ θα βγάλει update πριν ο Tom πάει στο επόμενο release! Κάτι που για τα δεδομένα του Tom μπορεί να σημαίνει και ένα και δυο χρόνια από σήμερα!!! Φέξε μου και γλύστρισα.
Οπότε ή προχωράω στο αρχαίο πια beta, ΔΕΝ έχω υποστήριξη (γιατί έχει παρατηρηθεί ότι έχει bugs και εκτός από τον ίδιο τον author δεν μπορούν να σε βοηθήσουν οι wizards οι οποίοι σπεύδουν να σου πουν να γυρίσεις στο τελευταίο stable) και βλέπω τους επιπλέον δυο δίσκους μου και ΧΑΝΩ τη δυνατότητα torrents κλπ. Ή μένω στο τελευταίο stable, δεν βλέπω δυο φορεμένους στο μηχάνημα μου δίσκους και κάθομαι σαν καλό προβατάκι να περιμένω αν θα μας θυμηθεί ο Tom. Deadlock.
Βέβαια πολλά ακούγονται ότι θα επανέλθει με μεγάλο release που επιτέλους θα είναι ανοιχτό σε μετατροπές και τέτοια (άρα δεν θα είναι χάκεμα αυτά που χαριστικά έχουν προσθέσει οι linux-wizards πελάτες του), αλλά με το ρυθμό που πάει, ποιος ξέρει πότε θα εμφανιστεί το πρώτο beta εκείνου του release, το δεύτερο κλπ.
Αν προσθέσουμε και την γκρίνια και άλλων χρηστών (ΠΕΛΑΤΩΝ πρέπει να λέω) και την αντίδραση (καλά τι τους ταϊζει;…) 2-3 fanboys που όλα τους φαίνονται ρόδινα και “κακώς ο κόσμος φωνάζει”, καταλαβαίνει κανείς το κλίμα που σε κάνει να θες να φύγεις.
Όλα αυτά με κάνουν να θέλω να περάσω την ταλαιπωρία της αλλαγής από unRAID… και μιλάμε για τεράστια ταλαιπωρία αντίστοιχη με την μετατροπή των δίσκων (και μεταφοράς των δεδομένων) από τα NTFS removable disks μου, στα ReiserFS του unRAID…
Το τι είναι το εναλλακτικό που βρήκα, είναι και ένας ακόμα λόγος που θέλω να φύγω από το unRAID.
Την άδεια του unRAID την έχω φυσικά και θα την κρατήσω. Μπορεί το επόμενο unRAID να φέρει… επανάσταση. Επειδή όμως δεν θέλω να γεράσω περιμένοντας, θα πάω σε κάτι πιο ζωντανό και εύχομαι ότι καλύτερο στην Limetech (αφού ο Tom θέλει έτσι να τον λέμε) και στο χέρι της είναι να ξανακερδίσει τους αμφισβητίες.
Αλλά αυτά, στο δικό του άρθρο που έπεται.