NAS – NLS's Pit

NAS (and Home Server) version 4 (part 6) – Using it for years. A retrospective.

Ένα μικρό post, ίσα ίσα για να ξυπνήσω το κοιμισμένο μου blog και να διαφημίσω την επιλογή που (ξανα)έκανα πριν 3 χρόνια να επιστρέψω στο UNRAID.
Έχοντας για οδηγό το προηγούμενο post (part 5), ουσιαστικά κάνω up-to-date την τότε πληροφορία.

Το array που έφτιαξα πριν 3 χρόνια έχει αναβαθμιστεί αρκετά και την περίοδο αυτού του post έχει φτάσει τα 47TB (usable), αλλά έχω περίπου 6 ελεύθερα.
Οι δίσκοι είναι πια 2 x 8TB (ο ένας είναι ο parity) + 9 x 4TB + 1 x 3TB + 1TB M.2 cache disk. Ουσιαστικά σιγά σιγά άλλαζαν οι 3TB (δυνατότητα που έχεις λόγω UNRAID και χωρίς να αφήνεις unused space λόγω μεγέθους δίσκων) και πριν φύγει ο τελευταίος, μια ζημιά (που έφταιγα) οδήγησε στο να μεταβώ στην υποστήριξη πια έως 8TB δίσκων (αφού το parity έγινε 8ΤΒ, μπορώ σιγά σιγά να αλλάξω όποιο δίσκο θέλω με 5άρη, 6άρη, 8άρη).
Το υπόλοιπο hardware επίσης αναβαθμίστηκε, έχει αρκετά δυνατό CPU (non-server βέβαια), έχει 32GB RAM για να είμαι άνετος με τα (λιγοστά) VM που έχω και ενδιαφέρον έχει ότι έχει πια 10Gbit LAN, σε 10Gbit switch. Βέβαια μόνο το main PC μου “ανταποκρίνεται” με ανάλογο 10Gbit LAN, αλλά αυτό μου αρκεί. Στην πράξη το main PC είναι σαν να χρησιμοποιεί εσωτερικό του δίσκο (συνήθως).
Τα shares ε΄ίναι πια αρκετά οργανωμένα (αν και ειδικά τα προσωπικά δεδομένα, θέλουν πάντα πολύ μάζεμα), τα υπόλοιπα μέλη του σπιτιού έχουν και προσωπικά δικά τους κλπ.
Τα ενεργά (και μη ενεργά αλλά έτοιμα προς χρήση – μου αρέσει να τα ανοιγοκλείνω όταν τα χρειάζομαι τα μη βασικά) docker containers είναι πια αρκετά (σχεδόν 40), η υποδομή εξακολουθεί να βασίζεται σε NethServer (σε αναμονή για NS8 ή αν εμφανιστεί κάτι καλύτερο free, που από ότι έχω δει, δεν περιμένω κάτι).
Ουσιαστικά ότι στο part 4 εμφανίζεται σαν εκκρεμότητα, έχει κλείσει. Κυρίως έχει κλείσει με λύση (ακόμα και καλύτερη από ότι σχεδίαζα), αν και 2-3 non-critical απλά δεν ασχολήθηκα ποτέ.
Δε θα μπω σε παραπάνω λεπτομέρειες. Αν ενδιαφέρει κανέναν, ρωτάει συγκεκριμένα.

Γενικά τη λύση UNRAID + NethServer τη συνιστώ τόσο πολύ, που έχει μπει και σε πελάτη πια. Υπόψη ότι π΄άντα φροντίζω να μαθαίνω (και να δοκιμάζω σε VM) τις εξελίξεις “ανταγωνισμού” στα δυο αυτά προϊόντα, αλλά δεν έχω βρει κάτι ακόμα να με κάνει να πω ότι θα αλλάξω κάτι.

NAS (and Home Server) version 4 (part 5) – Almost Done

Αυτό πιθανότατα είναι το τελευταίο part, αφού μένουν μεν εκκρεμότητες, αλλά το πράγμα έχει πάρει ροή και πιστεύω θα καλυφθούν οι ανάγκες (ή κάποιες θα προσαρμοστούν).

Οι αντιγραφές τελείωσαν. Έγιναν όλες οι μεταφορές από τους δίσκους data που ήταν NTFS (και μετά έμπαιναν στο array με XFS), ο τελευταίος έγινε parity. Είχα κάποια errors αλλά recoverable (περισσότερο transient) και -ΕΚΠΛΗΞΗ- ΚΥΡΙΩΣ από τους δυο Seagate που μου έχουν μείνει (έχω πει ότι δεν θα ξανα-αγοράσω Seagate;…).
Επίσης έκανα mount το παλιό σύστημα (δυο partitions) και πήρα από αυτό ότι “every day” αρχεία είχαν μείνει εκεί (και κάποια setting files που θέλω να έχω φυλαγμένα ακόμα και να μην έχω SBS). Ο δίσκος αυτός (SSD 480GB… θα δω τι θα τον κάνω) και ο 1TB που είχα για backups (και τώρα δεν χρησιμοποιείται αφού τα backups των πιο σοβαρών αρχείων μένουν στο array), έχουν μείνει unmounted μέσα στο μηχάνημα, μέχρι να χρειαστώ το χώρο (να μπουν άλλοι δυο δίσκοι στο array).
Το array είναι στα 27TB με περίπου 8 ελεύθερα, με “συντηρητικούς” δίσκους 3TB. Άρα άνετα μεγαλώνει ΠΟΛΥ περισσότερο, αφού είπαμε έχω δυο κενές θέσεις και μετά από αυτές, μπορώ σιγά σιγά να αντικαθιστώ και με μεγαλύτερους αν θέλω (αυτό είναι το πλεονέκτημα του RAID4… μπορείς να μεγαλώνεις και ένα ένα δίσκο, απλά κρατώντας μεγαλύτερο ή ίσο δίσκο για parity). Αλλά όμως ο χώρος περιέχει μερικά TB που είναι προς καθάρισμα έτσι κι αλλιώς, οπότε αυτά είναι μακρινά.
Οι δίσκοι εννοείται κάνουν spin-down όταν δεν χρησιμοποιούνται ενώ και τα folder listing κρατιούνται σε cache οπότε δεν κάνουν spin-up χωρίς λόγο.
Τα shares έχουν όλα το security που πρέπει (με απλό SMB αυτή τη στιγμή, χωρίς ο unRAID να είναι μέρος κάποιου AD – more on this later – καθώς και 1-2 shares σε NFS λόγω NethServer), καθώς επίσης και ρυθμίσεις για το πως να “σπάνε” τα folders στους δίσκους όταν χρειαστεί (τα καλά του RAID4 και του unRAID, αφού οι δίσκοι ΚΑΙ χωριστά μπορούν να χρησιμοποιηθούν άνετα και να έχουν συγκεντρωμένα – όσο γίνεται – τα αρχεία που ανήκουν στους ίδιους φακέλους, αντί να είναι σκόρπια παντού).

Μια παρένθεση άσχετη, για το πόσο καλό είναι το 100/10 από το FttH σπίτι. Σε άλλο χώρο (γραφείο) που έχει επίσης 100/10 (και μια χωριστή 200/20), άνοιξα share (απευθείας, χωρίς χρήση streaming servers) και έβαλα να παίξει full HD ταινία από το server μου σπίτι. Δηλαδή διπλό click στο video file και άνοιγμα με VLC. Έπαιξε ΚΑΝΟΝΙΚΑ. Ακόμα και το seek έκανε 2-3 δεύτερα να “φτάσει”.

Με την ευκαιρία την παραπάνω να πω ότι εννοείται έλυσα το θέμα με το 100Mbit Ethernet. Την παλιά κάρτα (που παίζει να είναι απλώς 100άρα τελικά και όχι να υπάρχει πρόβλημα) την άφησα μέσα (μέχρι να χρειαστώ το χώρο) αφού υποστηρίζεται backup connection από το unRAID και μια PCIe 1000άρα “ανάσανε” το δίκτυο. Μάλιστα ήθελε ΚΑΙ αυτό να με κουράσει, αφού στην αρχή δεν την έβλεπε, άλλαξα PCIe θέση, την είδε αλλά δεν φαινόταν στην πραγματικότητα πριν γίνει κάποιο configuration στο unRAID (και μετά όχι απλά να τη δει, αλλά να τη δει και πρώτη).

Όσο αφορά τις υπόλοιπες εκκρεμότητες που προχώρησα…

Μπήκε docker με duplicate finder. Ανοίγει δικό του web tab με γραφικό interface (δηλαδή σύνδεση σε γραφικό περιβάλλον μέσω VNC), επιλέγω φακέλους που θέλω να τσεκαριστούν αν έχουν duplicates και ψάχνει. Είναι εφάμιλλο με αυτό που είχα συνηθίσει στα Windows.
Μπήκε docker με JDownloader2. Εκεί τελειώνουν οι downloaders οπότε δεν έχω κάτι να συζητήσω για αυτό.
Μπήκε docker με sync σύστημα. Ακόμα το “στρώνω”, αλλά φαίνεται να μπορεί να καλύψει και το scheduled duplication (backup) κάποιων φακέλων προσωπικών που το… απλό RAID δεν με καλύπτει. Το duplication γίνεται σε άλλους δίσκους του array (πράγμα που μόνο λύσεις σαν το unRAID το κάνουν και όχι κανονικά RAID συστήματα).
Αν παίξουν σωστά τα schedules ΚΑΙ μπορέσει να χρησιμοποιηθεί εύκολα και για το περιοδικό mirroring που κάνω με USB δίσκους (με emulation stuff), θα είμαι καλυμμένος.
FTP δεν θα βάλω. Δεν μου χρειάζεται ακόμα. Υπάρχουν έτοιμες λύσεις και στο unRAID και στο NethServer και σε plug-ins πιο “σπέσιαλ”.
Στρώθηκε αρκετά το NethServer, είναι σε λειτουργική κατάσταση (σχεδόν) πλήρως. Υπάρχουν θεματάκια που κοιτάμε.
Σε ότι αφορά το mail, τα PST files μπήκαν σε ένα share (NFS και όχι “στεγνό” mount αφού το CentOS δεν υποστηρίζει 9p filesystem τελικά) και έγιναν “αρκετά καλά” import κατευθείαν στο WebTop service. Υπάρχουν πράγματα που δεν δούλεψαν σούπερ (ειδικά σε ότι αφορά δευτερεύοντες φακέλους), αλλά δεν είναι πρόβλημα, γιατί το Outlook δουλεύει κανονικά (και mobile clients επίσης) και έτσι “εκκρεμότητες” του PST μπορούν να καλυφθούν και απευθείας από το Outlook (drag-n-drop). Το web client είναι άριστο. Υπάρχει ένα θέμα ακόμα με το αν συγχρονίζουν σωστά επιπλέον φάκελοι. Πιστεύω θα στρώσει το θέμα.
Γίνεται κανονικά λήψη (με IMAP connector) και αποστολή (με smarthost). Ακόμα δεν δοκίμασα να φέρνω gmail και yahoo (που έκανα στον SBS) αλλά υποψιάζομαι ότι θα δουλέψει.
Τα rules φαίνεται να παίζουν. Φτιάχνω όμως νέα, δεν έχω μεταφέρει τα παλιά (δεν ξέρω αν γίνεται καν, ευκαιρία για καθάρισμα).
Σε ότι αφορά contacts και calendar και για αυτά δούλεψαν ΧΟΝΤΡΙΚΑ τα import scripts, με αντίστοιχα θέματα που μπορούν να λυθούν από το Outlook. Υπάρχει ακόμα όμως θέμα για να παίξουν σε Outlook και mobile clients. Υποτίθεται το ActiveSync θα το έλυνε αυτό αλλά κάνει νάζια, όπως και το CardDAV/CalDAV. Θα δείξει.

Τι άλλο έκανα που δεν το είχα σχεδιάσει;

Έβαλα plug-in να μου λέει τι ανοιχτά streams παίζουν από το server (και αν θέλω να πετάξω κάποιον).
Έβαλα πρόβλεψη για S3 (sleep), αλλά θα δω αν το αξιοποιήσω και πως.
Έβαλα άλλα χρήσιμα scripts που δεν χρειάζεται χωριστή αναφορά.
Έβαλα… HandBrake (σε Docker) και μπορώ να κάνω ότι media θέλω recode εκεί απευθείας στο server.
Έβαλα MediaInfo (σε Docker) για να βλέπω απευθείας στο server τι CODECs χρησιμοποιεί κάποιο media file.

Τι μένει να γίνει;

Οι εκκρεμότητες mail/contact/calendar που λέω από πάνω.
Media stream plug-ins. Να μπορώ να streamάρω απευθείας στην TV θα ήταν σούπερ. Ή μέσω web όπου θέλω. Υπάρχουν λύσεις, αλλά ψάχνω ποια είναι καταλληλότερη.
Τα PC έχουν μείνει σε workgroup. Στην πραγματικότητα δεν με καίει τρομερά να ξαναμπούν σε domain (που υπάρχει στον NethServer), θα δείξει. Δεν τρελαίνομαι να κάνω και συνεχώς migration των profiles.
(άσχετη παρένθεση, το HTCP χάλασε, δεν ανάβει καν… δεν έχω προλάβει να ασχοληθώ… ένας λόγος που θέλω να παίξει streaming στην TV).
Στο ίδιο θέμα, δεν έχει μπει ούτε ο unRAID είπαμε σε domain. Είναι προβληματική διάβασα η σύνδεση, όταν δεν υπάρχει χωριστός Windows ή SAMBA server, είναι πολύπλοκη η διαδικασία να γίνει join ενώ ο SAMBA server είναι σε VM μέσα στο ίδιο το unRAID. Θα χρειαστεί προσωρινό VM σε άλλο μηχάνημα, θα βγαίνει εκτός domain σε κάθε στραβή… Θα δείξει. ΔΕΝ με καίει γιατί και το απλό SMB παίζει άριστα (ειδικά εφόσον τα user credentials τελικά είναι ίδια).
Δεν έχει δοκιμαστεί το Jabber, ούτε το Mattermost.
Ψάχνω μήπως βρω καλύτερη λύση για DNS, αλλά δεν με καίει τρομερά γιατί τη δουλειά μου την έκανα (αφού ξέρω πως να “μπερδέψω” τέτοια πράγματα ώστε να δουλεύουν).
Δεν ασχολήθηκα ακόμα με το rClone για να φέρω “τοπικά” τα cloud services μου. Αν θέλω.
Δεν έβαλα ακόμα torrent client γιατί ψάχνομαι τι ακόμα (υπάρχει και ο αγαπημένος μου qBitTorrent, αλλά προτιμώ να κάνω re-evaluate πρώτα).

Αυτά. Πιθανά για τις λεπτομέρειες που μένουν να μην γραφτεί άρθρο (κούρασες μεγάλε), οπότε, με γεια!

(έγιναν προσθήκες την ίδια μέρα)

NAS (and Home Server) version 4 (part 4) – No Turning Back

Κατέληξα λοιπόν, unRAID + NethServer + various extras.

Το μεγάλο ρίσκο ήταν η μεταφορά των υπαρχόντων profiles σε δυο βασικούς υπολογιστές στο σπίτι. Ο ένας έχει μόνο ένα account (είναι το home cinema PC), ο άλλος είναι ο κεντρικός υπολογιστής που είχε τρία domain accounts σε πλήρη χρήση (τρία μέλη οικογένειας), συν ένα τοπικό λογαριασμό που δεν ήταν σε χρήση (αλλά θα χρειαζόταν για την αλλαγή των άλλων profiles). Ευτυχώς διαπίστωσα ότι αυτός ο λογαριασμός μπορεί να δημιουργούσε conflict βγαίνοντας από το domain, αφού έχει ίδιο user name με το δικό μου domain account. Οπότε έφτιαξα έναν άλλο τοπικό διαχειριστή. Μετά άρχισα να δοκιμάζω το migration από το πιο “ανώδυνο” λογαριασμό (αυτόν τον μόνο του στο HTPC). Αποφάσισα αντί μεταφορά από domain σε domain, αφού τα domain δεν θα συνέπεφταν να γυρίσουν όλοι σε workgroup στο οποίο θα μείνουμε “με την ησυχία μας”, μέχρι να υπάρξει σταθερό domain (και αν υπάρξει, γιατί σε εκείνο το σημείο σκέφτηκα αν χρειάζεται τελικά – που αποφάσισα ότι ναι το θέλω). Η πρώτη αλλαγή έγινε μια χαρά. Ο λογαριασμός πήγε στο workgroup και έγινε και migrate ταυτόχρονα. Μάλιστα συνέχισα να βλέπω τα share του server (του SBS) αφού τα credentials παρέμειναν.
Συνέχισα στο κεντρικό μηχάνημα. Το πιο εύκολο profile έγινε πράγματι εύκολα. Τα άλλα δυο είχαν μια ιδαιτερότητα που αποδείχτηκε ότι δεν ήταν έτοιμο να αντιμετωπίσει το tool του migration. Είχα μεγάλο μέρος του profile σε άλλο δίσκο (E:\). Στο ένα profile δεν είχε άμεσα μετά την αλλαγή access στους φακέλους του “παλιού” profile στο Ε:\, αλλά αφού και ο νέος χρήστης ήταν τοπικός διαχειριστής, εύκολα τελικά είδε μέσα. Το σύστημα τελικά αναγνώρισε και αυτούς τους φακέλους ως μέρος του profile (αν και στο συγκεκριμένο ίσως υπήρχε κάποιο μικρό χάσιμο σε αρχεία… ευτυχώς ότι σοβαρό υπάρχει φυλαγμένο).
Το τελικό και μακράν μεγαλύτερο profile, φρόντισα να το αντιγράψω ολόκληρο (ότι είχε και στο C:\ και στο Ε:\) σε ένα προσωρινό φάκελο για σιγουριά. Τελικά δεν χρειάστηκε. Με το τελευταίο migration έστειλα και το μηχάνημα σε workgroup, φρόντισα μετά να ξαναδεί ότι είχε στο Ε:\ και δεν φαίνεται να επήλθε κανένας “τραυματισμός”. Μάλιστα πάνω από μια μέρα δούλεψα κανονικά το μηχάνημα στο παλιό server, αν και ήμουν σε workgroup (απλώς χρειαζόταν αρκετές επιβεβαιώσεις credentials σε διάφορες περιπτώσεις).
Άνοιξα και το Outlook μετά από καιρό (δουλεύω πολλούς μήνες μόνο μέσω web), έβαλα να δει τα mailbox όλα (και direct access όχι cached) και το έβαλα να κάνει τα πάντα PST export, ενώ είχα κλείσει τον POP Connector για να μην έρθουν νέα mail (και στην ανάγκη να βλέπω στους “μητρικούς” mail server μέχρι να στρώσουν τα πράγματα).
Μετά από αυτό ήταν η ώρα της αλλαγής…

Έκλεισα τον SBS2011 (δεν με ένοιαζε να πάρω κάτι από εκεί αφού τους δίσκους του θα μπορούσα να τους κάνω mount και να τους διαβάσω), έβαλα πρώτο στο boot order το stick, ξεκίνησε το unRAID. Η μια μέρα (με διαλείμματα φυσικά) πέρασε βάζοντας βασικά τα plug-ins για να γίνει πιο άνετο στη χρήση. Πράγματι δούλευε αρκετά άνετα. Φυσικά ακόμα δεν υπήρχε ούτε docker σε χρήση, ούτε VM. Το μόνο πράγμα που μπήκε online είναι το cache (SSD) disk, που το χρειάζεται και για την αποθήκευση πραγμάτων που θέλει ο ίδιος ο unRAID να χρησιμοποιεί γρήγορα (πέρα από πραγματικό write cache για το array). Εκεί βάζει by default τα docker και VM – και μετά πρέπει φυσικά να φροντίσεις να κάνεις backup όπου θες (πχ. μέσα στο array) με ειδικά plug-ins. Αυτά ρυθμίστηκαν.

Με την ευκαιρία άρχισα την πρώτη μεταφορά (αφού είναι μεγάλος ο όγκος και θα πάρει μέρες). Βρήκα ποιος δίσκος είναι ο παλιός parity, τον καθάρισα, τον πρόσθεσα στο array και έβαλα να δει τον επόμενο δίσκο NTFS… τον είδε και τότε έβαλα και το πρώτο docker, που είναι ο Krusader, δηλαδή πρόγραμμα α λα Opus, α λα Norton Commander (για τους PCάδες), α λα Midnight Commander (για τους Linuxάδες). Για την ακρίβεια υπάρχει Midnight Commander ήδη αν κάποιος θέλει να δουλέψει πάνω στην τοπική κονσόλα του unRAID… αλλά η ευκολία του Krusader είναι ασύγκριτη, αφού το docker το βλέπεις σε ένα ωραίο web tab με VNC. Έτσι ξεκίνησε η πρώτη μεταφορά. Μάλιστα διαπίστωσα ότι είχε ξεπεραστεί και το πρόβλημα με τις κωδικοσελίδες, μια και παλιά στο unRAID είχα πρόβλημα τα Ελληνικά να φανούν Ελληνικά. Βέβαια τότε ήταν ακόμα η εποχή που δεν είχαμε καθαρό UNICODE.

Δυστυχώς τότε διαπίστωσα και το πρώτο πρόβλημα του server. Για κάποιο λόγο η κάρτα δικτύου έπαιζε στα 100. Αυτό ακόμα δεν ήταν θέμα, αλλά θα ήταν στην κανονική χρήση. Μάλιστα ήμουν σίγουρος ότι στον SBS έπαιζα στα 1000 και έφταιγε κάτι στο Linux. Τελικά ΠΙΘΑΝΑ έκανα λάθος. Με τα πολλά διαπίστωσα ότι η κάρτα δικτύου η on-board ενώ δεν έδινε κανένα error, δεν δούλευε καθόλου (δεν έδειχνε connected)… …πράγμα που κάποτε ήδη ήξερα (!?) γιατί όπως φαίνεται είχα βάλει κάποια στιγμή (δεν το θυμόμουν ΚΑΝ), μια PCI κάρτα δικτύου και με αυτή έπαιζα στον SBS. Όμως αυτή η κάρτα αν και 1000άρα (νομίζω) έπαιζε στα 100 (πράγμα που διαπιστώθηκε ότι δεν ήταν ούτε θέμα καλωδίου, ούτε πόρτας switch). Ακόμα πεπεισμένος ότι στα SBS είχα 1000, διέκοψα την αντιγραφή και πήγα να ξαναbootάρω στα Windows απλά για να δω αν ισχύει… Αμ δε! Δεν ξέρω τι έπαθε ο SBS (τσαντίστηκε;…) αφού οι δίσκοι που του χρειαζόντουσαν ήταν απείραχτοι (ο C:\ και ο D:\), αλλά ενώ ξεκίνησε να φορτώνει, έμεινε πολύ πολύ ώρα σε μαύρη οθόνη (υποτίθεται κάνοντας κάτι, αφού οι δίσκοι ήταν σε λειτουργία, άλλοτε λίγο άλλοτε περισσότερο). Πάρα πολύ ώρα. Ίσως αν το άφηνα κάνα… δίωρο να αποφάσιζε να ξεκινήσει, αλλά δεν υπήρχε λόγος. Όσο ήταν στην μαύρη οθόνη το δίκτυο ήταν στα 100 (φαινόταν από το LED του switch) – μάλιστα νεότερο σενάριο λέει ότι μπορεί να ήταν πράγματι 100άρα η κάρτα (πράγμα που θα δω όταν την αφαιρέσω) και είχα bottleneck και στον SBS (ίσως την είχα βάλει προσωρινά και έμεινε μόνιμα… ούτε θυμάμαι). Οπότε shutdown στον… τσαντισμένο SBS και επιστροφή στο unRAID. Συνέχισα τις τοπικές αντιγραφές και αποφάσισα ότι θα δοκιμάσω (μάλλον απόψε) με μια PCIe 1000άρα κάρτα (10 ευρώ έχει).

Όσο προχωρούν οι αντιγραφές (που και αυτή τη στιγμή που γράφεται αυτό συνεχίζουν, έχουν ενταχθεί 4 δίσκοι από τους 10) εγώ “κουρδίζω” ακόμα το unRAID και ξεκίνησα επιτέλους το δεύτερο βασικό component. Να φτιάξω VM με NethServer. Αρχικά πήρα μια τρομάρα. Ενώ χρησιμοποίησα το έτοιμο preset για CentOS (αφού σε αυτό βασίζεται ο NethServer) με μικροαλλαγές, ξεκίνησε το στήσιμο και ξαφνικά… μαυρίλα. Αυτό το έκανε 2-3 φορές. Μετά ξανάφτιαξα το VM με κάποιες παραλλαγές και αυτή τη φορά είδα κανονικό setup να προχωράει.
Μπήκε και ο NethServer. Άρχισα όλες τις ρυθμίσεις που μπορούσα χωρίς να χρειαστεί LDAP. Είχα για μπούσουλα και το δοκιμαστικό VM NethServer που είχα στήσει αλλού. Μπήκε και ο SAMBA AD, αλλά δεν έχω τολμήσει να γυρίσω μηχανήματα σε domain ακόμα (και πάλι migration accounts). Σιγά σιγά. Τα μηχανήματα παίζουν ΟΚ και έτσι με τοπικούς λογαριασμούς. Έχω ανοίξει ένα σωρό θεματάκια στα support communities και του unRAID και του NethServer, αλλά προχωράω αρκετά καλά. Σίγουρα κάποια δεν θα “κάτσουν” ΑΚΡΙΒΩΣ όπως τα σχεδίαζα (άλλο το “επί χάρτου”), αλλά βρίσκονται λύσεις.
Μπήκε και ο mail server (και δοκιμάστηκε το πολύ καλό web του) ΑΛΛΑ ακόμα δεν έχει μπει σε πραγματική λειτουργία (δηλαδή να λαμβάνει). ~~Νομίζω~~ δουλεύει ήδη η αποστολή πάντως. Επίσης ακόμα δεν δοκιμάστηκε IMAP σύνδεση από Outlook, που αν γίνει θα ξαναρίξω τα παλιά mail μέσα (γιατί πολύ απλά ήταν βασικό για μένα να ψάχνω και να βρίσκω email του 2003, μέσω το web mail). Μάλιστα όπως είπαμε υπάρχει script που μπορεί να τα κάνει import απευθείας μέσω server console (αρκεί να καταφέρω να κάνω mount ένα share του unRAID μέσα στο NethServer, που ακόμα το ψάχνω πως).
Ένα καλό νέο είναι ότι μπόρεσα (πράγμα που είχε χαλάσει από την εποχή που μπήκε οπτική ίνα σπίτι και άλλαξα το router – και ενώ ήταν στημένος σωστά) να ξαναδώ μέσω VPN το σπίτι, οπότε προχώρησα τη διαδικασία ακόμα και από μακριά βλέποντας κανονικά τα FQDN που θέλω (ενώ αρχικά αναγκαστικά είχα ανοιχτό το PC σπίτι για να βλέπω από “τοπικά”). Αυτό ήθελε κάποιες DNS ταρζανιές λόγω του περιορισμένου DNS server του NethServer – αλλά έγινε.

Οπότε έχουμε:

Συνέχεια των αντιγραφών δίσκο – δίσκο (μεταφέρω στο array, προσθέτω στο array και πάμε πάλι).
Συνέχιση βασικών plug-ins στο unRAID.
Συνέχιση “στρωσίματος” του NethServer.
Μεταφορά των profile και μηχανημάτων πάλι στο (νέο) domain.
Λύσιμο θέματος κάρτας δικτύου.
Σύνδεση Outlook IMAP, αν και δεν θα είναι μόνιμη τουλάχιστον να ξαναμπούν τα παλιά mail πίσω.
Σύνδεση mobile clients και -προσοχή- λύση και για contacts, calendars (και tasks).

Για να δούμε…

(2019-10-22 – μικρό update)

NAS (and Home Server) version 4 (part 2)

Πρόσφατα λοιπόν ψαχνόμουν αν (και πως) θα συνεχίσω με το SBS2011. Είχε ενδιαφέρον που ξαναδιάβασα τη διαδρομή για ΝΑ φτάσω στο SBS2011 και βλέπει κανείς πως αλλάζουν οι ανάγκες, πως είναι κάποια πράγματα διαφορετικά από ότι τα περιμένουμε κλπ.

Αυτή τη στιγμή χρησιμοποιώ ένα server system που έχει καταργήσει η Microsoft εδώ και καιρό και ΔΕΝ θα αντικαταστήσει (κατάργησε όλο το “είδος”). Μου βγάζει θέματα, ως σύστημα, αν και έχω απενεργοποιήσει αρκετά services που δεν χρησιμοποιώ (πχ. WSUS και Sharepoint). Αλλά μου τρώει πολλά resources ένας SQL που πρακτικά δεν χρησιμοποιώ. Επίσης δεν έχω μόνιμο parity (μόνο snapshots με χειροκίνητο τρόπο), ούτε καν merging των folders ή των volumes, οπότε έχω χωριστά share, σπασμένα σε δίσκους (πχ. “Videos” και “Videos 2”). Ο κύριος FlexRAID δεν ξέρω καν αν ζει (ποτέ δεν ήταν εμπιστοσύνης – η πλάκα είναι ότι πήγα σε αυτόν επειδή αυτό ήταν το θέμα του developer του unRAID).
Άρα δεν είμαι και σε σούπερ κατάσταση. Απλά κρατάμε ένα σύστημα από τα “κορδόνια” για να μας δώσει το 70% των πραγμάτων που θέλαμε.

Η επόμενη λύση αν έμενα σε Microsoft, είναι full fledged servers (με action pack licenses) προφανώς σε VM. Δεν έχω τόσο δυνατό μηχάνημα στο σπίτι.
Όσο αφορά τα data, να έπαιζα με πιο “industry standard” RAID λύσης, πράγμα που μπορούσε να γίνει επειδή είχα πια όλο ίδιου μεγέθους δίσκους (10 x 3TB), αλλά θα μου στερούσε την (απαραίτητη) ευκολία να αλλάζω ΕΝΑΝ ΕΝΑΝ δίσκο σε μεγαλύτερο όποτε μπορώ. Επίσης με πάει σε ένα σύστημα που οι single δίσκοι έχουν unrecoverable data (και δεν έχω full backups). Το RAID4 του FlexRAID και SnapRAID (και unRAID) επιτρέπει οι δίσκοι να μπορούν ΣΕ ΑΝΑΓΚΗ να ξανα-είναι ανεξάρτητοι με ότι data έχουν μέσα. Ακόμα και αν χαλάσουν… 5, χάνεις τα data των 5 αλλά μένουν των άλλων (αν χαλάσει 1 δεν χάνεις τίποτα βέβαια).

Φίλοι πρότειναν (βασικά ακόμα προτείνουν) να πάω σε “συννεφάκια” όπως GSuite και αντικειμενικά έχουν δίκιο. Αλλά γουστάρω και το “project” ενώ με το (σκέτο) cloud χάνεις αρκετές ευκολίες και flexibility. Κερδίζεις φυσικά άλλα πράγματα (πχ. απείρως πιο ήσυχο μυαλό).

Τι σκέφτομαι λοιπόν; ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ μετά από 10 χρόνια (!!!) στο unRAID συν κάποια λύση για να μου δώσει τα features (κάποια) που “χάνω” αν φύγω από Windows Server. Φυσικά και άλλα που ΔΕΝ μου δίνει ο Windows Server. Η λύση αυτή λέγεται ή Zentyal ή NethServer, στα οποία ήδη κάνω evaluation σε VM. Ήδη απέρριψα άλλα δυο.

Πρόσφατα, είπα να δω αν το (pro unlimited) license μου του unRAID δουλεύει. Έχουν περάσει 10 χρόνια με ΔΥΟ major versions και άπειρα minor. Ο Tom μεγάλωσε (έχει και εγγόνια) και εμπλέκονται και άλλα άτομα στην εταιρία του (που ήταν μόνος του και εξαφανιζόταν), αφού πια έχει μεγάλους πελάτες (ενώ χρησιμοποιείται φουλ από μεγάλους vloggers όπως ο Linus της LTT). Δεν είχε πια λοιπόν το “αφήνω ένα beta για 8 μήνες και εξαφανίζομαι”. Τα προβλήματα λύνονται, ενώ υπάρχει και τεράστιο fan base με wizards.
Το ίδιο το σύστημα έχει εξελιχτεί πολύ. Επιτρέπει πια plug-ins, Docker containers (!!!) και VMs (!!!). Αυτά λοιπόν, πρακτικά λύνουν ΚΑΘΕ περιορισμό (στην τελική ακόμα και Windows ξαναβάζω σε VM).

Παίρνω λοιπόν το στικάκι μου που είχα φυλάξει (μην ξεχνάμε το unRAID bootάρει από USB stick και είναι δεμένο με το UID του, δεν βάζεις όποιο να ‘ναι). Ένα Corsair 2GB. 😀 Παίρνω όλα τα περιεχόμενα και τα πετάω σε ένα φάκελο στο PC μου. Βάζω το installer του (νέου) unRAID και ξαναρίχνει μέσα στο στικάκι τα “φρέσκα”. Παίρνω το key file και το ρίχνω στο στικάκι. Κάνω να bootάρω…
…bootάρει!!!
Βλέπω την αρχική κονσόλα, ΑΛΛΑ με έχει σε demo mode. Δεν είδε το κλειδί. Απογοήτευση. Αλλά μπας και;…
…ψάχνω μήπως μετά από τόσα χρόνια έχω δικαίωμα φρέσκου κλειδιού (γράφω στην εταιρία) ΑΛΛΑ ψάχνω και αν πρέπει πια να είναι το κλειδί σε κάνα φάκελο μέσα… …ναι στο φάκελο config… το βάζω… ξανάbootάρω…
…ΚΑΙ ΤΟ ΒΛΕΠΕΙ! Ναι είμαι Pro user μετά από 10+ χρόνια του stick σε ένα κουτάκι!

Ο δρόμος είναι πια ανοιχτός (αν και αν λάβουμε υπόψη τους προηγούμενους γεμάτος ταλαιπωρία). Μένει να κάνω κάποιες επιλογές στην σχεδίαση και να πάρω απόφαση να προχωρήσω.

Για τις επιλογές θα μιλήσω στο part 3.

NAS (and Home Server) version 4 (part 1)

Μετά από καμιά 20αριά (!!! …δεν είχα ιδέα ότι ήταν τόσα) παλιά blog-posts για το home server μου, φτάνει η ώρα για την επόμενη μεγάλη του αλλαγή. Που θα είναι σε software.
Για να ακολουθήσουμε την πορεία μέχρι τώρα:

(χάνεται στα βάθη του χρόνου… δεν θυμάμαι καν λεπτομέρειες) Κάτι βασισμένο σε Windows 2003 R2 SBS. Δεν ξέρω πότε. Υποψιάζομαι γύρω στο 2005.
Αρχές 2008. Αλλαγή σε unRAID. Αύξηση δίσκων, ταλαιπωρία. Δεν ξέρω τι έκανα με τα email (νομίζω τα δούλευα από το domain hosting μου απευθείας, με απλό -τότε- POP3).
Τέλη 2009. Ξαναφεύγω από το unRAID, για λόγους που εξηγώ στο άρθρο https://blog.ilogic.gr/nas-or-something-like-that-part-iii/ και έχει πλάκα να ξανα-ανακαλύπτω τι έλεγα τότε και πόσο δίκιο τελικά είχα (θα φανεί πιο κάτω). Windows Home Server + FlexRAID (snapshot based). Κατάργηση ενός μηχανήματος (είχα τρία, δεν το θυμόμουν) με τον ένα “server” να παίζει τη δουλειά των δυο. Πολύ ταλαιπωρία να ξαναπάω σε Windows, πήρε κάπου 2 μήνες.
Αρχές 2010 και ήδη δεν δουλεύω FlexRAID λόγω κάποιου θέματος, ενώ το WHS δείχνει τους μεγάλους περιορισμούς του. Αρχίζω τη σκέψη για SBS2008.
Τέλη 2010. Η αλλαγή δεν είχε γίνει ακόμα, είχα ένα WHS μισοδιαλυμένο. Με αλλαγές hardware (δεν εννοώ δίσκους αυτοί αλλάζονται κατά καιρούς χωρίς αναφορά) και περνάω τελικά σε SBS2011 που ήταν σε preview (δεν μπήκε ποτέ SBS2008)! Αυτός είναι ο πυρήνας και το χοντρικό στήσιμο του παρόντος μηχανήματος μου.
Μέσα στο 2011 πέρασα σε τελικής μορφής SBS2011, ξαναστήθηκε το FlexRAID.
Μέχρι σήμερα, είμαστε ακόμα σε SBS2011, έχουν αλλάξει πολλά κομμάτια hardware (το μηχάνημα έχει άλλο motherboard, RAM, έχει δυο PCIe SATA/SAS controllers κλπ.). Το FlexRAID το παράτησα γιατί άλλη μια φορά το παράτησε ο developer του (υπόψη ήμουν beta tester του, είχα ότι υπάρχει free, είχα τα email του κλπ. αλλά εξαφανίστηκε). Κάποια στιγμή πριν κάποιους μήνες πέρασα σε SnapRAID, ώστε να έχω έστω (όπως πριν χρόνια) snapshot based parity. Όμως και αυτό έχει θέματα, δεν μπορώ να γεμίζω αρκετά τους δίσκους γιατί το parity του δεν έχει αντιστοιχία χώρου 1:1, γιατί είναι file based και έχει overhead. Το SBS2011 έχει παρουσιάσει κάποια θέματα, τα χοντρά τα λύνω, αλλά αρχίζω να κοιτάω το επόμενο βήμα…

…το οποίο είναι να ξαναπάω στο unRAID!

(τέλος 1ου μέρους)

Δυο Έργα Σεξ – Γαλλικό – Αμερικάνικο

…έτσι έλεγαν τουλάχιστον παλιότερα απ’ έξω τα “καλά τα σινεμά” στις περιοχές γύρω από την Ομόνοια, αυτό τράβηξα και εγώ σήμερα.

Με την τεχνολογία φυσικά… και φυσικά επιβεβαιώθηκε ο σχεδόν απόλυτος νόμος που λέει ότι ΠΟΤΕ κάτι δεν θα το ευχαριστηθώ με την πρώτη. Νομίζω δεν θυμάμαι πράγματι σχεδόν ποτέ να συμβαίνει.

Όποιος διάβαζε το προηγούμενο άρθρο, θα είδε ότι ψηνόμουν για νέο motherboard και μνήμη 8GB ώστε να σηκώσει ένα SBS7 για να κατοικήσει εκεί ο σπιτικός μου server.
Δεν άντεξα λοιπόν και πήγα να πάρω. Πήγα από το stock house του Πλαισίου. Εκεί κατάφερα το εξής:

1) Να μη βρω τις RAM που ήθελα αλλά να πάρω τέσσερα DIMMs σε τιμή μόλις 10 ευρώ (ΣΤΟ ΣΥΝΟΛΟ) διαφορά από καινούρια. Βέβαια ήταν καλύτερη μάρκα αλλά μόνο αυτό.

2) Να μη βρω το motherboard που ήθελα, να πάρω ένα που ήταν “περίπου” όπως το ήθελα, FoxConn επισκευασμένο… που είναι και ο πρωταγωνιστής μας. Τελικά μάλιστα σε τιμή που βρίσκω και καινούριο!!!

Ξηλώνω με πολύ ζόρι το υπάρχον motherboard από το μηχάνημα (μην ξεχνάμε μιλάμε για 8 δίσκους SATA και 4 IDE, όλα με τις τροφοδοσίες τους κλπ.). Βάζω με ακόμα περισσότερο ζόρι το “νέο” motherboard (το οποίο είναι και full ATX αντίθετα με το προηγούμενο)… Με κόπο τα βάζω όλα στη θέση τους, βάζω καλώδια από πίσω, ανάβω…

Άναψε, είδε 8GB RAM (φφφφφιου ευτυχώς), είδε 12 δίσκους (φφφφιου ευτυχώς) και μάλιστα με εντυπωσίασε και έβαλε στην ενιαία λίστα του BIOS ΚΑΙ τους 12 (δηλαδή και τους 4 που είναι σε PCIe controller και όχι στο motherboard)… φυσικά μου έγραψε ότι τα BIOS settings είναι invalid, οπότε μπήκα στην κλασική διαδικασία να κάτσω να το ρυθμίσω. Έτσι και έγινε. Boot λοιπόν (έλεγα να κάνω από το USB DVD-ROM) να δούμε τι θα κάνουμε…

Πριτς! Invalid BIOS settings πάλι! Μην τα πολυλογώ, δοκίμασα CLR-CMOS, δοκίμασα να bootάρω από USB floppy, από USB boot CD, μπας και flashάρω νεότερο BIOS και ξελασκάρει, αλλά που τέτοια τύχη. Τα USB (και το CD και το floppy) προφανώς τα ανίχνευε ως σκληρούς δίσκους και έψαχνε NTLDR, φυσικά δεν μπορούσα να πω στο BIOS ότι ΔΕΝ είναι γιατί ακριβώς αυτό είναι το πρόβλημα (δεν κρατάει τις ρυθμίσεις που του βάζω) και τελικά… ΤΖΙΦΟΣ! Ξύλωμα πάλι (φυσικά δεν θα υποστώ την ταλαιπωρία να βάλω το παλιό) και πάω αύριο στο Πλαίσιο να δω πως θα αντιμετωπιστεί το θέμα μου (τα μτχ έχουν εγγύηση 6 μηνών) – το θέμα το περιπλέκει επιπλέον ότι τιμολογήθηκα για ένα motherboard P43A, αλλά μέσα ήταν ένα P45A (τυχερός ε; ΟΥΡΤ! – υπόψη τα δυο chipset έχουν ΜΙΑ μικρή διαφορά η οποία μου είναι και άχρηστη). Να δω αν αυτό θα δημιουργήσει καμιά περίεργη κωμωδία αύριο.

Με τις υγείες μου.

NAS or Something Like That, Version 3.1…

Λίγα νεώτερα…

Το SBS7 Preview με μεγάλη καθυστέρηση βγήκε επιτέλους χτες.
Επιφύλασε όμως μια άσχημη έκπληξη. Θέλει QuadCore και 8-10GB RAM!!!

Αν θέλω να κρατήσω όσα μπορώ από το υπάρχον μηχάνημα, πρέπει να πάρω άλλο motherboard και φυσικά 4 DIMMs των 2GB για να μπορέσω να προχωρήσω. Δηλαδή ~200 ευρώ.

Με την κρίση που περνάμε, θα το σκεφτώ αν αξίζει τον κόπο.

Ο FlexRAID developer, προς το παρόν ξαναξύπνησε. Προχώρησαν κάπως τα πράγματα, αλλά βγήκε στη φόρα ακόμα ένα εμπόδιο. Τα 64μπιτα λειτουργικά της Microsoft θέλουν ΜΟΝΟ signed drivers! Τόμπολα που λένε. Ο developer δεν έχει όρεξη (και καλά κάνει εδώ που τα λέμε) να πληρώνει για certificates, οπότε ψάχνουμε τρόπο να προχωρήσουμε.

Αυτά για την ώρα.

NAS progress

Πήρα την απόφαση χτες να κάνω ένα ξεκίνημα στην επίπονη διαδικασία… Θα ενημερώνω που βρίσκομαι κάθε τόσο…

1) Μεταφέρω στο unRAID ότι δεδομένα θέλω να κρατήσω από το server 2008.

Αυτά τελείωσαν χτες “σχετικά” αναίμακτα. Έγιναν νέες μεταφορές προς το unRAID (αλλά και καθαρισματάκια, οπότε τελικά ήρθα μια η άλλη) και κάποιες προς δυο δίσκους εξωτερικούς που τους έχω περίσσεμα. Έναν 2.5″ 120άρη που είναι μια χαρά ΟΤΑΝ θέλει το enclosure του να δουλέψει. Εκεί πήγαν περί τα 30GB και ανακάλυψα ότι ήδη μέσα έχω κι άλλα… backup. Η πίκρα (και εκεί πάει το “σχετικά”) ήταν ένας 3.5″ 80άρης που μάλλον τον έχω σε enclosure γιατί βαριόμουνα να τον πετάξω. Αρχίζω 50GB move (ήθελα και move τρομάρα μου, σαν n00b) προς αυτόν… Μετά από πολύ ώρα, ανακαλύπτω ότι σέεεεεεερνεται και έχει μεταφέρει μόνο 1GB. Ευτυχώς είχα μια φώτιση και το σταμάτησα οπότε έστειλα αυτά τα ~49GB στο unRAID (πολύ γρηγορότερα το δίκτυο από το local connection του 80άρη). Είπα λοιπόν να πάρω και το 1GB που είχε πάει επάνω του… ΠΩΠΩ τι πέρασα… έκανε disconnect και reconnect ανά κάποια δευτερόλεπτα… μετακινούσε λίγα αρχεία, σταμάταγε… ξανά πάλι… αυτό πήρε 1-2 ώρες! Φυσικά δεν θα είχα ασχοληθεί αν δεν είχα μέσα στο 1GB και κρίσιμες φωτό (μπέμπης, εξωτερικό κλπ.) που δεν είχα αλλού. Είχα και έχω NAS και έχω ξεχασμένα δεδομένα εκτός NAS τόσο καιρό! Ευτυχώς με πολύ ζόρι κατάφερα να σώσω τα critical (αλλιώς θα έπρεπε να ψάχνω για undelete από τον αρχικό δίσκο).

2) Φυλάσσω (βασικό) όλες τις ρυθμίσεις/rules κλπ. του Outlook!

Αυτό δείχνει πράγματι αρκετά αναίμακτο. Τα rules έγιναν export και τα PST είναι έτσι κι αλλιώς φυλαγμένα. Το πρόβλημα (όχι θανάσιμο) ήταν τα mail accounts, αλλά “βρήκα” ένα Outlook Backup πρόγραμμα και μάλλον είμαι οκ (θα φανεί στο restore). Τα passwords/favorites μου, ας είναι καλά το xmarks…

3) Αλλάζω τον unRAID server από την έκδοση που τρέχει τώρα (αλλά επιτρέπει torrent client κ.α.) στην τελευταία beta όπου όμως βλέπει τον PCI SATA controller μου που τώρα έχει δυο 320GB δίσκους που… κάθονται (πράγμα που τελικά θα βοηθήσει).

4) Προσθέτω τον ένα (ο άλλος δεν μου χρειάζεται).

Αυτό έγινε μια χαρά. Τον δεύτερο δίσκο τον έβγαλα και από το καλώδιο του για να μην έχουμε μπερδέματα, έτσι είδε τον ένα. Με πήγε πίσω χρονικά όμως γιατί είχα ξεχάσει ότι το unRAID θέλει ΠΡΩΤΑ να μηδενίζει (όχι φορμάρει, μηδενίζει) όλο τον δίσκο, πράγμα που το άφησα να γίνει το βράδυ. Το πρωί περίμενα να είναι online, αλλά ήθελε ΚΑΙ επόμενο βήμα, όλα αυτά ΜΟΝΟ από web και όχι από το console (βρε θα φύγει και θα πει και ένα τραγούδι). Ήθελε να γίνει και format (quick πια) ώστε να μπει online. Έτσι…

5) Μεταφέρω όλα τα δεδομένα από έναν από τους 320GB IDE σε αυτόν που πρόσθεσα.

…Το πρωί σήμερα πια, ξεκίνησε το βήμα 5. Το απόγευμα θα δούμε που βρισκόμαστε.

6) Αφαιρώ όλες τις εξαρτήσεις του unRAID από τον συγκεκριμένο IDE.

Έχει γίνει και αυτό εν μέρη, μια και το share που βρισκόταν στο δίσκο που θα βγάλω (τον 5), ήδη έχω πει στο unRAID να το ψάχνει στον νέο δίσκο 8. Όταν γίνει η μεταφορά, θα σταματήσω το array, θα πω στο unRAID ότι ο δίσκος 5 δεν είναι μέρος του array, θα κλείσω το μηχάνημα, θα βγάλω το δίσκο (βήμα 7 παρακάτω) και θα το ξανανοίξω ώστε να ξαναφτιάξει parity που να μην περιλαμβάνει το δίσκο 5 μέσα. Εκεί θα αρχίσει παράλληλη διαδικασία στο άλλο μηχάνημα (πριν το ξεχαρβαλώσω).

Will keep you posted.

NAS or Something Like That, Version 2, Part I, addendum of the addendum

Δεν γράφω για Part II, γιατί ευελπιστώ ότι αυτό το Part II θα αφορά το μηχάνημα στημένο.

Θα υπάρξει πιθανά ένα post που θα αναφέρει σε ποιο βήμα είμαι από τα 30+ που απαρίθμησα (αν και πιθανότερα αυτό να γίνει facebook ή twitter tag) και μετά το Part II που θα μιλά πια όχι για θεωρεία αλλά για πράξη.

Αυτό εδώ το addendum μοναδικό σκοπό έχει να δείξει το πως θα καταλήξει το συγκεκριμένο μηχάνημα αν όλα πάνε όπως σχεδιάζω:

Quasar Ultimate NG

Hardware:

intel 945 chipset
intel Core2Duo 6600 2.4GHz CPU
2GB DDR2 RAM

Storage:

Capability:

12x 3.5” drive bays
1x IDE bus (2 disks)
4x on-board SATA2 busses
2x SATA busses (PCI card)
2x SATA2 busses (PCIe card)
1x IDE bus (2 disks, PCIe card)
Maximum theoretical capacity (with current busses, using parity): 16TB
Maximum theoretical capacity (full SATA2, using parity): 22TB

Currently Populated:

2x 750GB SATA2 (one for parity use)
2x 500GB SATA2
3x 320GB SATA2
4x 320GB IDE (-20GB OS)
Declared current capacity: 3970GB (3.9TB)

OS and software:

Windows Home Server with Power Pack 3 (beta)
Major Add-Ins and Services

FlexRAID (data parity system) – Web Interface
Orb (uPnP/DLNA/web media server) – Web Interface
uTorrent (torrent client) – In WHS console via add-in
Backup system for other computers – WHS
Outlook (as mail aggregator) – In WHS console via add-in (or thinking of just putting it in a virtual machine to make it more portable)
Webcam based security system – Via add-in and/or Orb
Live TV stream server (using Hauppauge WinTV PCI) – Via Orb
VirtualBox (virtual machine server) – Access with RDP
GridJunction (UPS manager for server and clients) – Add-in
LightsOut (server and client uptime manager, schedule based) – Add-in

Planned Upgrades:

Windows Home Server 2 (“Veil” – 64bit system)
More RAM (when on 64bit system)
FlexRAID Live!
Larger disks

Αυτά. Νομίζω αρκετά “πλουσιότερο” σύστημα από πριν, που πραγματικά αξίζει να μένει ανοιχτό.

Κατά τη γνώμη μου, από τόσα features έπρεπε να ΞΕΚΙΝΑΝΕ οι servers της Microsoft. Αυτή τη στιγμή ο WHS έχει 1-2 features που δεν έχει καν ο Windows Server 2008 R2 (και σε μια μικρή εταιρία θα ήθελε να τα έχει)…

NAS or Something Like That, Version 2, Part I

Σε αυτό το άρθρο, παραθέσω το για μένα “αντίπαλο δέος” στην (πάλε ποτέ;) επαναστατική λύση του unRAID στο home και SOHO network storage.

Η λύση είναι στην πραγματικότητα ένα… μείγμα δυο προϊόντων!

Το καθένα με τα πλεονεκτήματα του και τα μειονεκτήματα του, ο συνδυασμός τους με πολλά πλεονεκτήματα (αλλά και πάλι ίσως κάποια μειονεκτήματα), απέναντι σε μια αρκετά καθιερωμένη λύση της οποίας τα πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα έχω ήδη αναφέρει.

Τα δυο προϊόντα θα τα αναφέρω ένα-ένα, ώστε στο τέλος μόνο να φανεί το γιατί αυτός ο συνδιασμός κατά τη γνώμη μου νικάει το ΠΑΡΟΝ unRAID. Ωστόσο θα παραθέτω τις διαφορές και κατά τη διάρκεια της ανάλυσης των επί μέρους στοιχείων.

Το πρώτο κομμάτι του συνδυασμού λέγεται: Microsoft Windows Home Server!

Ναι κι όμως… Είπα την “σατανική” λέξη που αρχίζει από Μ.

Ήξερα (φυσικά) την ύπαρξη του, αλλά δεν είχα ψάξει επισταμένα τις δυνατότητες του, ειδικά εφόσον είχα καθημερινή πρόσβαση σε πολύ σοβαρότερα (έλεγα) server περιβάλλοντα. Ακόμα και αυτό εδώ το post γράφεται σε έναν… Windows Server 2008 που εκτελεί χρέη PC! (μια και έπρεπε να έχω καθημερινή τριβή με την χρήση του, αφού είναι μέρος της δουλειάς μου)

Τότε στο ψάξιμο είχα δει ότι μάλλον δεν με καλύπτει όπως θα ήθελα από πλευράς ασφαλείας των δεδομένων μου, αλλά αυτό είναι θέμα συζήτησης πιο κάτω.

Μετά την πρόσφατη μου όμως αναζήτηση, άρχισα να ανακαλύπτω τι είναι αυτά που ΚΑΝΕΙ καλά το WHS, ας δούμε…

Το WHS έχει δυνατότητα να παρουσιάσει (πέρα από 20GB που κρατάει για τον εαυτό του – για την εγκατάσταση του συστήματος) όλο σας τον χώρο από δίσκους που έχετε στο σύστημα σας, σαν έναν, χωρίς περιορισμούς μεγεθών ή είδους bus. Σαν software JBOD το οποίο παρουσιάζει σαν shared folders. Αν το WHS σταμάταγε εκεί, είχε “χάσει” όμως. Αυτό όμως το χαρακτηριστικό του ήταν από τα δυνατά του χαρτιά για την δική μου χρήση.

Το WHS ξεκίνησε ως λύση που θα έφτανε στον καταναλωτή μόνο μέσω μεγάλων vendors όπως HP και Dell και πράγματι έτσι ξεκίνησε (και συνεχίζει) και σήμερα μπορείτε να βρείτε έτοιμα συστήματα WHS από μεγάλα ονόματα. Αργότερα όμως αποφάσισε να στραφεί στο enthousiast κοινό της η Microsoft και το άφησε να κυκλοφορεί και ως OEM που μπορεί να αγοραστεί (και σε πολύ καλή τιμή – φτηνότερα από το unRAID) και να μπει σε συναρμολογημένα μηχανήματα. Αυτό έδωσε μεγάλη ώθηση στο customization του μέσω add-ins!

Όντας σύστημα που έχει σχεδιαστεί για να μπαίνει στην πρίζα και στο δίκτυο, χωρίς οθόνη, πληκτρολόγιο κλπ. όλη του η διαχείριση (και όλα τα add-ins) είναι και πρέπει να είναι φτιαγμένα για να παίζουν είτε μέσω web interface, είτε μέσω της κονσόλας του που είναι ένα ιδιότυπο RDP-based παράθυρο. Εκεί είναι και μέρος της μαγείας. Παρακάτω θα παρουσιάσω και μερικά add-ins που βρήκα να μου αρέσουν.

Άλλο πράγμα που κάνει είναι η δυνατότητα πλήρους (και scheduled) backup (και restore) ολόκληρων PC (μέχρι 10) στο δίκτυο. Ένα σπίτι αποκτά “μαγικά” disaster recovery.

Το θέμα είναι ότι το WHS είναι χτισμένο πάνω στην πολύ σταθερή βάση του Windows Server 2003 R2 SP2 και ουσιαστικά μπορεί κάποιος να το χρησιμοποιήσει (με περιορισμούς) ακριβώς έτσι! Ως Windows machine δηλαδή, άρα χάνονται ως δια μαγείας περιορισμοί drivers (παίζουν οι πιο κοινοί των XP) αλλά και εγκατάστασης κάποιων προγραμμάτων που θα θέλατε να παίζουν συνεχώς σε ένα μηχάνημα που είναι ούτως ή άλλως ανοιχτό συνεχώς. Παράδειγμα το torrent client που με όλο πατέντα έβαλα στο unRAID μου. Ε, εδώ αρκεί να εγκαταστήσει κανείς το γνωστό μTorrent το οποίο θα διαχειρίζεται μέσω terminal services ή… θα δούμε παρακάτω! Επίσης αφού είναι ένας Windows server όλα διέπονται κανονικά από user security (τι ανήκει σε ποιον, ποιος βλέπει τι κλπ.).

Με τα updates (η MS είπε να τα ονομάσει Power Packs) που βγήκαν για το WHS (είμαστε στο 3 beta), έχουν δοθεί πολύ ωραίες δυνατότητες, όπως η δυνατότητα να εμφανιστεί ως media server, δυνατότητα remote (over the Internet!) πρόσβασης του κ.α.

Στο 3 beta βελτιώνεται η υποστήριξη των Windows 7 αφού μέχρι που προσθέτει τα media shares στα ανάλογα libraries του 7 (δηλ. το Music share αυτόματα προστίθεται στο Music library των Windows 7 PC του δικτύου σας).

Η δύναμη φαίνεται από τα πολλά add-ins που υπάρχουν. Ας αναφέρω κάποια ενδεικτικά.

Υπάρχει add-in για να προστεθεί (και να διαχειριστεί) μέσα στο WHS ένας FTP server (είτε της ίδιας της MS, είτε ένας από τους γνωστούς freeware). Αυτό το φαινομενικά απλό service στο unRAID υπήρχε τόσο ξεκούρδιστο που ήταν σαν να μην υπήρχε (αφού δεν σεβόταν home directories και shares).
Υπάρχει add-in για την συνεργασία του WHS με UPS (αλλά και των clients που βλέπουν τον WHS!). Αυτό το ΒΑΣΙΚΟ πράγμα δεν υπήρχε στον unRAID καθόλου (NAS χωρίς να ξέρει πότε θα πέσει το ρεύμα και το ΠΟΥΛΑΕΙ!) και μόνο οι linux-wizards που λέγαμε στο άλλο άρθρο είχαν κάνει τα μαγικά τους για να δωθεί (περίπου) μια λύση.
Υπάρχει add-in για διαχείριση power-down ΚΑΙ power-on και του ίδιου του WHS αλλά και των clients, με βάση schedules (πχ. όταν κοιμόμαστε κλπ.).
Υπάρχει add-in για τη διαχείριση του μTorrent μέσω της κονσόλας του WHS!
Υπάρχει σε add-in ο Squeezebox Server! (εκπληκτικό music streaming)
Υπάρχει add-in γενικώς για streaming! (ακόμα και με transcoding)
Υπάρχει add-in για να δείτε την webcams σας που είναι πανω στο WHS! (απλοϊκό home security, αλλά και το μεγαλείο να παίζει κάτι απλώς με XP drivers αντί να ψάχνεσαι)
Υπάρχει add-in για φτιάξιμο “intranet” αλλά και public σελίδων μέσα στον WHS!
Άλλο add-in φροντίζει την εύκολη διαχείριση του από WM ή iPhone!

Αυτά μόνο ενδεικτικά…

Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν βάλει TV κάρτα πάνω στον WHS και την κάνουν stream στο δίκτυο τους!

Κάθε καλός server πρέπει να προβλέπει για την ασφάλεια των δεδομένων από αστοχία. Ο WHS το προβλέπει και αυτό φυσικά, με έναν απλό και έξυπνο τρόπο. Τα shares που ο χρήστης θεωρεί σημαντικά, τα “τικάρει” για redundancy και το σύστημα φροντίζει να έχει κόπια σε διαφορετικό δίσκο (πρέπει φυσικά να έχεις πάνω από έναν)! Αυτό είναι καλό και εύκολο για σπιτική χρήση. Έχει όμως ένα μεγάλο μείον αν κάποιος θέλει να έχει ασφαλή ΟΛΑ του τα δεδομένα. Εκεί ουσιαστικά έχεις ένα άτυπο mirror, άρα αν έχεις ένα σύστημα με δίσκους σύνολο 4TB, τελικά έχεις διαθέσιμα… 2! Εκεί εγώ είχα διαφωνήσει από την αρχή… και εκεί μπαίνει στη σκηνή ο δεύτερος προταγωνιστής!

Η αλήθεια είναι ότι είχα καλομάθει με το unRAID και την “αυτόματη” ασφάλεια του, με δυνατότητα να μπορείς να χάσεις έναν δίσκο χωρίς καθόλου impact ή και δυο (ή και παραπάνω) χάνοντας μόνο τα δεδομένα των χαλασμένων δίσκων (πράγμα που δεν κάνει καν το γνωστό RAID). Ήθελα αν γινόταν να έχω WHS (άρα να βλέπω τους καμιά 10αριά δίσκους μου σαν ένα και να έχω και όλα αυτά τα μαγικά services που δεν μπορούσα καν να πλησιάσω με το unRAID!) αλλά να έχω και το κεφάλι μου ήσυχο. Η αλήθεια είναι ότι όταν έχτισα το unRAID ΠΡΩΤΑ ήθελα το κεφάλι μου ήσυχο (είχα χάσει δεδομένα κάποιες φορές πριν φτιάξω τέτοια λύση) και μετά “γλυκάθηκα” με επιπλέον services. Ε… αυτό μπορεί να επιτευχθεί.

Το όνομα αυτού: FlexRAID!

Τι είναι αυτό; Είναι ένα σύστημα βασισμένο στην ιδέα του unRAID, αλλά πιο “γενικευμένο” και όχι δεμένο με το filesystem αλλά από πάνω του! Αυτή την ιδέα την είχα πριν από χρόνια αλλά δεν ήξερα να την φτιάξω. Ε κάποιος το έκανε.

Πως δουλεύει;

Όπως λέει ο προγραμματιστής του (που είναι αφρικάνος από την Ακτή Ελεφαντοστού!), το FlexRAID δεν προστατεύει δίσκους… προστατεύει δεδομένα. Είναι ένα RAID4 (αργότερα και RAID6 και αργότερα και άλλα RAID engines) που όμως παίζει σε ΦΑΚΕΛΟΥΣ και όχι σε δίσκους!!!

Τι σημαίνει αυτό; (οι ψιλιασμένοι ήδη πανηγυρίζουν) Μπορείτε να κάνετε ακόμα και RAID σε ένα μόνο δίσκο… κάνετε RAID μερικών folders πάνω σε ένα parity folder!

Τα folder φυσικά μπορεί να είναι όλος ο δίσκος (δηλ. το folder D: παράδειγμα) οπότε στην πράξη να έχουμε το ίδιο (σχεδόν – το γιατί σχεδόν, διαβάστε παρακάτω) αποτέλεσμα με το unRAID.

Το μέγεθος του parity πάλι πρέπει να είναι όσο το μεγαλύτερο σας “φάκελο” που προστατεύετε. Αν πχ. έχετε μερικούς μεγάλους δίσκους, αλλά θέλετε να προστατεύσετε μόνο τα οικογενειακά σας video που είναι διάσπαρτα, τότε κάνετε το εξής:

DRU (data risk unit)

D:my_family_videos (ας πούμε 10GB)

D:various videosfamily (12GB)

E:morenewvideos_of family (9GB)

F:miscprivatefamily-camera (3GB)

PPU (parity)

C:Parity_Folder (γιατί εκεί πχ. έχω χώρο… πόσο χώρο; Μα όσο το μεγαλύτερο folder που θέλω να προστατεύσω, στην περίπτωση μας, 12GB!)

…μέσα στο parity folder όταν τρέξει το σύστημα, εμφανίζεται ένα πακέτο από “parity” αρχεία, με συνολικό μέγεθος 12GB! Πακέτο (και όχι ένα αρχείο, αν δεν θέλετε) επειδή για να αντιμετωπιστούν πιθανοί περιορισμοί του filesystem (μη ξεχνάμε αδιαφορεί για το τι είναι το filesystem) μπορεί να κάνει τα splits που χρειάζονται.

Μάλιστα (ειδικά μπορεί να εμφανιστεί αυτό σε περίπτωση RAID ολόκληρων δίσκων), σου λύνει τα χέρια γιατί αν έχεις γλυκαθεί από το νέο σε καλή τιμή 1.5TB δίσκο, δεν χρειάζεται να πάρεις ΔΥΟ (όπως στην περίπτωση του unRAID όπου θα πάρεις έναν για data αλλά υποχρεωτικά και έναν ακόμα μια και το parity πρέπει να είναι ίσο με το μεγαλύτερο δίσκο σου), αλλά κάνεις και το εξής… παίρνεις τον έναν, αλλά βάζεις για parity δυο 750άρηδες που είχες (πχ.)! Αρκεί “συνολικά” να βρει το χώρο που χρειάζεται.

Η ελευθερία του ως σύστημα (είναι πυρήνας από C++ και Java) και η αδιαφορία του για το τι είναι τα filesystem “από κάτω του” έχει επιτρέψει στον προγραμματιστή να το έχει μέχρι στιγμής σε δυο πλατφόρμες: Σε Windows και σε Linux!

Επίσης το τι κάνεις RAID είναι απόλυτα πρόβλημα σου. Θεωρητικά μπορείς να κάνεις RAID και τα DVD σου! Θεωρητικά δηλαδή, έχοντας τρία σημαντικά DVD (το… γάμο σου), τα βάζεις με τη σειρά να φτιάξουν ένα parity σε ένα δίσκο σου και αν ποτέ χαλάσει ένα από τα DVD, τότε από τα άλλα δυο συν το parity, μπορείς να το “αναστήσεις”. Ή ανάποδα μπορείς να φυλάξεις το parity κάποιων φακέλων σε ένα DVD, ώστε ΠΑΝΤΑ να μπορείς να επιστρέψεις στην κατάσταση που είχαν η φάκελοι πριν φτιάξεις το parity. Η πρακτική σημασία των παραπάνω παραδειγμάτων ίσως είναι μικρή (γιατί απλώς να μην έχεις αντίγραφα;), αλλά δείχνει τη δύναμη του συστήματος.

Α ξέχασα να πω ότι είναι FREE software!

Ας περάσουμε στα μειονεκτήματα…

Πρώτο και βασικότερο. Αυτή τη στιγμή το FlexRAID είναι “snapshot” RAID. Με άλλα λόγια ΔΕΝ φτιάχνει live το parity, αλλά μόνο όταν του πεις. Αυτό ακούγεται έως και… τρομακτικό στην αρχή, αλλά τελικά είναι (για τη χρήση των περισσοτέρων μας) αστείο. Βλέπετε τα δεδομένα μας είναι κατά κανόνα ΣΤΑΤΙΚΑ! Βλέπω εμένα. Έχω γύρω στα 3.5TB δεδομένα, και ζήτημα να πειράζω 100MB από αυτά μέσα σε έναν μήνα… Με “πειράζω” δεν εννοώ φυσικά να τα διαβάζω, αλλά εννοώ να τα κάνω edit. Σκεφτείτε το και αν δεν μιλάμε για databases (που ο ίδιος ο προγραμματιστής λέει “για τέτοια δουλειά όχι FlexRAID”) θα δείτε ότι τα δεδομένα που πραγματικά πειράζουμε είναι ελάχιστα! Ακόμα και όταν αλλάζουμε, αν κάτι γίνει, τότε έχουμε χάσει ότι έγινε από τον προηγούμενο συγχρονισμό του parity και τίποτα άλλο. Σιγά τα αυγά! Οι περισσότεροι βάζουν schedule να γίνεται resync το parity κάθε βράδυ. Άλλοι πιο αγχωμένοι ακόμα και κάθε μια ώρα. Σε κάθε περίπτωση κανείς δεν εμποδίζει, μετά από μια μεγάλη προσθήκη δεδομένων, να τρέξει αμέσως μετά το resync. Το ρίσκο είναι μικρό. Το snapshot RAID υπάρχουν περιπτώσεις που μπορεί να θεωρηθεί και πλεονέκτημα… Κάνατε μια μεγάλη βλακεία με ένα αρχείο; (το σβήσατε ενώ δεν έπρεπε, του κάνατε ένα άσχημο edit που δεν ξέρετε πως ήταν πριν και άλλα τέτοια) Ε απλά βάλτε το parity να σας φτιάξει τα δεδομένα όπως τα είχατε στο τελευταίο resync! Είναι το πλεονέκτημα να μην είναι κάτι ακριβώς live! Για home user, προσωπικά το βλέπω πάνω από αρκετό. Αν δεν σας κάνει μην αγχώνεστε… έρχεται και η έκδοση με το live parity (για χρήση σαν πραγματικό NAS).

Άλλο μειονέκτημα είναι η πολύ μικρή βάση χρηστών ακόμα. Μην περιμένετε τους linux-wizards του unRAID, ή την μάζα ανθρώπων που έχουν FreeNAS… Όμως τουλάχιστον ο προγραμματιστής εδώ είναι ζωντανός και προσπαθεί πράγματι να βελτιώσει το προϊόν του.

Άλλο μειονέκτημα είναι ότι είναι αρκετά νωρίς στο development ακόμα, οπότε θα ανακαλύψετε ότι ο καλύτερος τρόπος διαχείρισης του FlexRAID είναι το… command prompt (το οποίο πάντως είναι πολύ ανεπτυγμένο και υποστηρίζει εκτενές scripting), ενώ υπάρχει και webUI που ναι μεν είναι ΠΟΛΥ ομορφότερο από του unRAID, αλλά δίνει ένα ποσοστό των δυνατοτήτων του command prompt.

Αν μπορείτε να ανεχτείτε τα (τωρινά) μείον του FlexRAID, τότε έχετε μπροστά σας μια ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ καλή λύση ασφάλειας των δεδομένων σας. Γρήγορη και με μικρές απαιτήσεις από εσάς και το σύστημα σας.

Η εγκατάσταση του πάνω σε ένα σύστημα WHS (για να επιστρέψω στο σκοπό του παρόντος άρθρου – αν και εσάς δεν πρέπει να σας περιορίζει αυτό), είναι μια ΠΟΛΥ απλή υπόθεση. Εγώ προς το παρόν για να καταλάβετε το πόσο απλό είναι, έχω ένα τέτοιο σύστημα σε… virtual machine (WHS + FlexRAID με 4-5 virtual δίσκους) και δουλεύει μια χαρά για τις δοκιμές μου.

—

Ας κάνουμε μια μικρή σούμα του συνδυασμού FlexRAID + WHS (εγώ θα το ονομάζω άτυπα FlexWHS), ειδικά απέναντι στο unRAID.

Το FlexWHS είναι πάνω σε πλατφόρμα Windows Server 2003. Windows μεν, στιβαρό kernel δε και χωρίς ΚΑΝΕΝΑ πρόβλημα drivers, ΚΑΝΕΝΑ πρόβλημα να βρείτε software που χρειάζεστε (ειδικά αν επιτρέπει remote διαχείριση του) για ότι χρειάζεστε… Μπορείτε να έχετε το WHS σας σαν FAX server, σαν A/V streaming server, σαν ότι μπορείτε να βρείτε στα Windows…

Το unRAID είναι πάνω σε πλατφόρμα Slackware. Η δύναμη και το μικρό “βάρος” του Linux μεν, ένα από τα “μέτρια” (κατ’ εμέ) distributions δε, αρκετά περιορισμένο compilation μέσα στο unRAID (έχει μόνο ότι χρειάζεται το ίδιο το unRAID), το αν θα παίξει στo hardware σας είναι “hit or miss”. Ο Τομ έχει φροντίσει να είναι προς το “hit” παρά προς το “miss”, αλλά μην τολμήσει κανείς να ξεκινήσει unRAID χωρίς να ψάξει τα compatibility lists και να μην ρωτήσει παλαιότερους χρήστες. Ως software μην περιμένετε τίποτα, εκτός αν ποντάρετε στο τι έχουν πετύχει οι linux wizards, περιοριστείτε στις εκδόσεις που έχουν δοκιμάσει κλπ.

Το FlexWHS απαιτεί εγκατάσταση σε σκληρό δίσκο (θέλει ακριβώς 20GB partition, ότι δίσκο και να έχετε). Αυτό έχει το μείον ότι και ο ίδιος ο server χρειάζεται προστασία. Βέβαια μπορεί να γίνει backup, βέβαια μπορεί ο δίσκος με το σύστημα να είναι hardware mirrored σε έναν δεύτερο (τα πιο πολλά σημερινά motherboards το επιτρέπουν) κλπ.

Το unRAID “κατοικεί” υποχρεωτικά σε ένα USB stick (και μάλιστα ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ USB stick που έχει δεθεί με το license σας). Από τη μια δεν τρώει κανέναν χώρο στους δίσκους σας, από την άλλη όλο το σύστημα εξαρτάται από ένα πραματάκι που κρέμεται πίσω από το PC σας, το οποίο αν χαλάσει πολύ μεν εύκολα το αντικαταστάτε και συνεχίζετε να δουλεύετε, έχοντας όμως φροντίσει να πείσετε τον Tom (συνήθως είναι θετικώς σε τέτοια πάντως) να σας δώσει license για το νέο σας stick. Φυσικά πρέπει και εδώ να έχετε φροντίσει να έχετε backup του αρχικού stick ώστε να ξέρει το σύστημα σας τι configuration έχετε.

Το FlexWHS δουλεύει με snapshot RAID4 (και live mirroring χρησιμοποιώντας την native δυνατότητα του WHS). Αν έχετε πολλά δεδομένα που θέλετε να αλλάζουν συνεχώς, τότε ή δεν σας κάνει το κομμάτι του puzzle που λέγεται FlexRAID, είτε δέχεστε ότι για τα συγκεκριμένα δεδομένα που θέλετε να προστατεύετε σε πραγματικό χρόνο, θα τρώτε τον ακριβώς διπλάσιο χώρο (WHS mirroring). Φυσικά κανείς δεν σας εμποδίζει να κάνετε έναν έξυπνο συνδιασμό. Επίσης θυμίζω ότι υπάρχουν περιπτώσεις που το snapshot RAID4 είναι πλεονέκτημα αντί μειονέκτημα. Επίσης ένα καλό scheduling παρέχει αρκετή ασφάλεια για home χρήση. Μην ξεχνάμε ότι το 99% των δεδομένων μας, απλά μπαίνει κάπου για να παραμείνει εκεί (και να το διαβάζουμε), όχι για να το κάνουμε edit.

Το unRAID είναι ένα live RAID4 σύστημα χωρίς τους περιορισμούς του RAID4 στο να είναι όλοι οι δίσκοι ίδιοι. Πρέπει βέβαια το parity disk να είναι ίσο ή μεγαλύτερο (πάει χαμένος ο επιπλέον χώρος) με τον μεγαλύτερο data δίσκο σας. Δυστυχώς ότι είναι live RAID4 έχει αρκετό performance impact στο γράψιμο δεδομένων. Η λύση που βρήκε ο Tom είναι να υποστηρίζει το λεγόμενο cache disk, όπου τα δεδομένα πάνε εκεί προσωρινά και σε schedule πάνε στον τελικό προορισμό τους. Αυτό φυσικά τελικά λίγο απέχει από το snapshot RAID μια και ΜΕΧΡΙ να πάνε στον τελικό προορισμό, τα δεδομένα είναι ανασφαλή.

Το FlexWHS είναι ένα ανοιχτό σύστημα (ναι κι όμως μιλάμε για Microsoft), που επιτρέπει την προσθήκη ένα σωρό add-in και όπως προείπαμε κανονικών Windows προγραμμάτων. Το θέμα είναι ότι μόνο με το virtual machine test setup που έκανα, βρήκα δέκα λόγους να έχω ένα μηχάνημα συνεχώς ανοιχτό (πέρα από file server).

Το unRAID είναι αυτή τη στιγμή ένα κλειστό σύστημα (ναι κι όμως μιλάμε για Linux), που η μόνη δυνατότητα προσθήκης δυνατοτήτων είναι το χάκεμα του.Υποτιθέμενα κάποια στιγμή θα αλλάξει αυτό. Αυτή τη στιγμή είναι ένα μηχάνημα που είναι ένας file server και με ζόρια και παρακάλια στους κατάλληλους ανθρώπους, κάνει μια δυο δουλειές παραπάνω, χωρίς να μου επιτρέπεται αυτή τη στιγμή να αναβαθμιστώ σε νεώτερες εκδόσεις γιατί θα χάσω αυτά τα επιπλέον χαρακτηριστικά. Με το ζόρι δικαιολογεί το να είναι ανοιχτό νυχθημερόν (η αρχική “πόρωση” του να έχεις -μόνο- file server που να είναι πάντα εκεί και να σε περιμένει, φθίνει με τον καιρό… θες να υπάρχει μεν αλλά τελικά ίσως δεν είναι πρόβλημα να πρέπει να το ανάβεις μια στις τόσες).

Το FlexWHS αδιαφορεί για filesystems και αντιλαμβάνεται ότι αντιλαμβάνεται το σύστημα σας… Οι δίσκοι σας μπορεί να είναι NTFS, FAT32, CDFS, UFS, EXT3, ReiserFS, ZFS, γενικά ότι υποστηρίζει natively ή έχετε drivers.

Το unRAID παίζει πάνω σε ReiserFS και μόνο. Θυμίσω το ReiserFS είναι ένα filesystem που έγινε develop από έναν που δολοφόνησε τη γυναίκα του. Από τότε άλλοι ανέλαβαν να εξελίξουν το filesystem, αλλά το unRAID χρησιμοποιεί την παλιά έκδοση (του δολοφόνου). Όχι ότι έπρεπε να σημαίνει κάτι αυτό για εσάς, μια και είναι ένα άριστο filesystem. Ευτυχώς υπάρχει τρόπος να γίνουν mount οι ReiserFS δίσκοι στα Windows (έτσι θα μετακομίσω και εγώ από unRAID σε FlexWHS, ένα ένα δίσκο), ενώ με λίγη linux γνώση γίνονται mount NTFS δίσκοι πάνω στο unRAID (όχι για χρήση του, αλλά έτσι μετέφερα όταν το πρωτοέστησα, τα δεδομένα μου).

Το FlexWHS, λόγω του WHS τελικά έχει ένα πραγματικά ενοποιημένο χώρο για τα data σας, αν και οι δίσκοι παραμένουν χωριστοί κάπου “βαθύτερα” (και εκεί μπορεί το FlexRAID και κάνει τη δουλειά του). Το θέμα είναι ότι ο χρήστης πραγματικά δεν χρειάζεται καμία διαχείριση του σε ποιο δίσκο θα μπει το αρχείο του. Υποτιθέμενα το σύστημα διαχειρίζεται έξυπνα το χώρο ώστε τα shares να μοιράζονται και να μην χρειάζεται να ξεκινάνε όλοι οι δίσκοι κάθε φορά που χρειάζεται ο χρήστης κάτι. Η αποτελεσματικότητα της “εξυπνάδας” του συστήματος, μένει να αποδειχθεί.

Το unRAID παρέχει επίσης ενοποιημένο χώρο, αλλά δουλεύει καλύτερα όταν υπάρχει διαχείριση του που πάει τι. Αυτό είναι μεν πιο πολύπλοκο, αλλά τελικά βοηθάει σε ένα “greener” NAS μια και ο δίσκος που έχει το φάκελο που ενδιαφέρει, αυτός θα ξεκινήσει. Τουλάχιστον στη θεωρία. Στην πράξη με τον καιρό τα δεδομένα “ξεχειλίζουν”, πρέπει ο χρήστης να επιτρέψει κάποια shares να είναι πάνω σε επιπλέον δίσκους και σιγά σιγά, το “green” χάνεται.

Το FlexWHS, ως WHS έχει ένα active community (και μια Microsoft από πίσω) και συνεχή updates (ετοιμάζεται να βγει το τρίτο, χωρίς να υπολογίζουμε την επόμενη έκδοση που θα είναι βασισμένο πια στο Server 2008 R2), ως FlexRAID έναν “ζωηρό” developer (έτοιμο να ανοίξει μέρος του κώδικα του για να επεκταθεί το FlexRAID – αλλά μόνο για αυτό το σκοπό) με συνεχή releases.

Το unRAID, έχει ένα σχετικά μεγάλο και ΠΟΛΥ ενεργό community, με ισχυρούς lovers (και haters). Τα updates είναι ΣΠΑΝΙΟΤΑΤΑ, ο developer εξαφανίζεται κατά περιόδους (εδώ θυμίζω ότι μιλάμε για commercial software και όχι freeware), ενώ μέχρι στιγμής δεν έχει διάθεση καν να επιτρέψει κάποιο “επίσημο” pluging-in στο σύστημα του από extensions. Υποτιθέμενα ετοιμάζεται να αλλάξει αυτό, αλλά όπως το “live” RAID4 του FlexRAID δεν υπάρχει μέχρι να βγει, όπως το WHS2 δεν υπάρχει μέχρι να βγει, έτσι και το “επόμενο unRAID (version 5) δεν υπάρχει μέχρι να βγει. Θυμίζω ότι το τελευταίο beta του 4 βγήκε πριν 5 μήνες περίπου.

Αυτά έχω να πω. Για μένα είναι τόσο μονόδρομος (αυτή τη στιγμή) που να ετοιμάζομαι οικειοθελώς να ξανατραβήξω την πίκρα του “βάλε δίσκο, μετέφερε δεδομένα, φόρμαρε δίσκο, βάλε δίσκο…” κλπ. για περίπου 10 μεγάλους δίσκους.

Η γνώμη σας;