Λοιπόν, όπως έγραψα σαν σχόλιο στο προηγούμενο άρθρο μου, βρήκα και τον τρόπο να κάνω το μηχάνημα και media server (uPnP/DLNA με transcoding κλπ.).
Αυτό μεγάλωσε τις απαιτήσεις προς το μηχάνημα.
Μέσα σε αυτά άρχισα να βλέπω ότι το μηχάνημα αυτό (ένας μια χαρά Windows Server 2003), αν ήταν αρκετά ισχυρό θα μπορούσε να εξυπηρετήσει και άλλες ανάγκες, όπως την ανάγκη του να έχω ένα “mail aggregator” (δεν λέω mail server γιατί απλά θέλω να είναι ένας client που μαζεύει όλα τα accounts μου), αλλά και την επιθυμία να έχω έναν συμπαθητικό Virtual Machine Server!
Όλα αυτά ξεφεύγουν από την κλίμακα ενός παλαιού Pentium 4 (έστω και στα 3.2GHz με Hyper-Threading, με 2GB RAM που είναι ο unRAID μου).
Εκεί άρχισαν να μου μπαίνουν “μαμούνια” για κάτι πιο δραστικό (από το ήδη δύσκολο έργο του να μετατραπεί αναίμακτα ΜΕ ΤΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ ΤΟΥ ο unRAID σε WHS)…
Πέρα από το NAS μου, έχω ένα HTPC στο σαλόνι μου, αρκετά σύγχρονης τεχνολογίας (Core2), αλλά και άλλα δυο μηχανήματα “γραφείου”. Εδώ είναι το… κόλπο. Το ένα μηχάνημα του γραφείου μου είναι ένα Core2Quad με 2 καλές VGA σε SLI, Windows 7 Ultimate κλπ. Αυτό το μηχάνημα θεωρητικά το είχα μόνο για gaming (πότε τρομάρα σου;…) και πράγματα απαιτήσεων (πχ. Photoshop και τέτοια). Το άλλο μηχάνημα, επίσης σύγχρονης τεχνολογίας (Core2) αλλά πιο αδύναμο, πολύ πιο ισχυρό πάντως από το P4, με Windows… Server 2008 (είναι η δουλειά μου και έπρεπε να έχω τριβή), το οποίο είχε αναλάβει το δύσκολο έργο του να είναι το main workhorse μου. Εκεί έρχονται τα mail μου, γίνεται το activesync μου κλπ. Θεωρητικά είχε φτιαχτεί πριν φτιάξω τον χωριστό file-server, ώστε ΑΥΤΟ να είναι το μηχάνημα που θα μένει ανοιχτό (torrents, mail aggregation κλπ.). Όταν μπήκε ο NAS και όταν έβαλα τα (ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ) Windows 7 στο “καλό” μηχάνημα, αυτό εδώ άρχισα να το ανοίγω όλο και λιγότερο.
Πήρα λοιπόν την μεγάλη απόφαση… Αυτό το μηχάνημα θα καταργηθεί! Ένα μηχάνημα λιγότερο στα πόδια μου (κυριολεκτικά) και ένα πολύ ισχυρότερος NAS (που Ο Θεός να τον κάνει NAS με όσα θα κάνει)!
Ένα μηχάνημα έτοιμο για τις αυξημένες απαιτήσεις, έτοιμο και για το επόμενο WHS που θα είναι 64bit (βασικά και ο P4 μου είναι 64μπιτη σειρά), με PCI και PCIe (που χρειάζεται για σοβαρές SATA2 κάρτες).
Αυτό βέβαια οδηγεί σε ένα migration plan σαφώς πιο πολύπλοκο. “Χαρίζει” όμως έναν επιπλέον (μικρό πάντως, 320GB) δίσκο για το NAS. Χρειάζεται και επιπλέον μια κάρτα IDE/SATA όμως (βρήκα μια PCIe 1xIDE+2xSATA2+2xeSATA2) μια και αυτό το μηχάνημα έχει ένα IDE bus λιγότερο (άρα θα έπρεπε να θυσιάσω δυο IDE δίσκους από το NAS) αλλά και έναν επιπλέον SATA που δεν θα είχε bus να μπει… Με αυτή την κάρτα λύνω το θέμα ΣΥΝ είμαι έτοιμος για τον τελευταίο μου δίσκο πριν αρχίσω αντικαταστάσεις (έχοντας αισίως φτάσει στους 11 δίσκους σε κουτί που χωράει 12).
Για… γούστο θα αναφέρω χοντρικά τη διαδικασία. Για τους PCάκηδες αυτό είναι “ελαφρύ διάβασμα”, για τους άλλους ανυπόφορο κείμενο. Φυσικά δεν είναι πράγματι για γούστο (δεν θα έγραφα όλα αυτά για πλάκα) αλλά το παρακάτω θα είναι το πραγματικό guideline μου για το migration:
1) Μεταφέρω στο unRAID ότι δεδομένα θέλω να κρατήσω από το server 2008.
2) Φυλάσσω (βασικό) όλες τις ρυθμίσεις/rules κλπ. του Outlook!
* Σε αυτό το σημείο το Server 2008 μηχάνημα είναι έτοιμο να “πεθάνει” αλλά πριν γίνει αυτό πρέπει να γίνουν βήματα στο άλλο. *
3) Αλλάζω τον unRAID server από την έκδοση που τρέχει τώρα (αλλά επιτρέπει torrent client κ.α.) στην τελευταία beta όπου όμως βλέπει τον PCI SATA controller μου που τώρα έχει δυο 320GB δίσκους που… κάθονται (πράγμα που τελικά θα βοηθήσει).
4) Προσθέτω τον ένα (ο άλλος δεν μου χρειάζεται).
5) Μεταφέρω όλα τα δεδομένα από έναν από τους 320GB IDE σε αυτόν που πρόσθεσα.
6) Αφαιρώ όλες τις εξαρτήσεις του unRAID από τον συγκεκριμένο IDE.
7) Τον αφαιρώ.
8) Ανοίγω πάλι το μηχάνημα και του λέω να ξαναυπολογίσει το parity του (ένα βήμα ίσως περιττό αλλά θα επιτρέψει να έχω μέχρι αρκετά αργότερα ένα λειτουργικό unRAID με δεδομένα που λειτουργούν για πιθανότητα ανάγκης ή… επιστροφής).
* Σε αυτό το σημείο έχω έναν άδειο IDE 320GB στο χέρι και ένα unRAID server που εξακολουθεί να είναι λειτουργικός, αλλά και έναν ακόμα άδειο SATA 320GB. *
9) Μπαίνει ο IDE 320GB στο μηχάνημα που είχε τα Server 2008.
10) Εδώ, αντικαθιστώ την VGA του Server 2008 που ως WHS δεν θα την χρειαστεί, που είναι μια DX11 compliant (!), ATI HD4000-κάτι (!) με 1GB RAM (!!!) με την κατώτερη (HD3400 νομίζω) που έχω στο καημένο HTPC μου (και παίζει 1080p… νομίζω θα “χαρεί” με το boost pου θα του δώσω).
11) Εγκαθιστώνται σε αυτόν το δίσκο τα WHS (θέλει 20GB partition)
* Σε αυτό το σημείο βρίσκομαι στο “πρώην server 2008” με εγκατεστημένο το WHS στο IDE 320GB και ελεύθερα 300GB σε αυτό το δίσκο για data, συν ο 320GB SATA που ήδη ήταν μέσα ο οποίος φορμάρεται και προστίθεται στο data pool. *
* Εδώ να εξηγηθεί ΓΙΑΤΙ έγινε η ιστορία με τον IDE… Γιατί πολύ απλά οι IDE παρά την αρχαιότητα τους θα είναι οι τελευταίοι δίσκοι που θα αλλαχθούν στο NAS μου… Γιατί; Γιατί έχω σε σύνολο IDE+SATA buses όσα bays έχει για δίσκους το μηχάνημα μου (12), άρα δεν υπάρχει λόγος να αφαιρέσω έναν IDE για να πάρει τη θέση του ένας SATA (δεν έχω άλλα SATA bus) και εφόσον η SATA τεχνολογία είναι η ζωντανή, πιθανότερο είναι να φτάσω να έχω αντικαταστήσει όλους τους SATA εν καιρώ (έχουν φτάσει στην αγορά και 2TB πια), παρά να αλλάξω τους μικρούς IDE. Θα πρέπει να φτάσω στο σημείο οι δίσκοι SATA να είναι ΑΧΑΝΕΙΣ αλλά ταυτόχρονα να μη με φτάνουν 8 SATA bus (!), ώστε να προτιμήσω κάποια στιγμή να πάρω κι άλλη SATA (SATA3;) κάρτα και να θυσιάσω IDE δίσκο (αλλά και πάλι θα πρέπει να φτάσω να θέλω ακόμα τέσσερεις SATA για να θυσιάσω και τον τελευταίο IDE). Αυτό με κάνει να θέλω να βάλω το WHS σε έναν IDE γιατί θα μείνει τον περισσότερο χρόνο απείραχτος. *
12) Κλείνω το unRAID και αφαιρώ (“ξερά” όπως λένε) έναν δίσκο του ακόμα αρχίζοντας από τους μικρότερους (320GB).
* Το “ξερά” γίνεται ώστε το unRAID να θεωρήσει ότι έχασε ένα δίσκο του (αυτό ήταν και το νόημα του ότι το array το είχα διατηρήσει υγειές μέχρι τώρα) με αποτέλεσμα αν κάτι δεν πάει καλά με το επόμενο βήμα, να βάλω το δίσκο πίσω και ότι και να έχει πάθει (format κλπ.) το unRAID θα τον “ξαναχτίσει” και δεν θα έχω χάσει τίποτα! *
13) Προσθέτω τον δίσκο που έβγαλα στο WHS μηχάνημα. Θυμίζω αυτός ο δίσκος είναι ReiserFS και έχει μέσα δεδομένα!
14) Βάζω ReiserFS driver για Windows, δοκιμάζω αν πράγματι βλέπει το δίσκο που έχω προσθέσει!
15) Αν όλα πάνε καλά μεταφέρω όλα τα δεδομένα από τον ReiserFS δίσκο στον 320άρη (NTFS) που κάποτε είχε το Windows 2008!
16) Αν όλα πάνε καλά και αδειάσει αυτός ο ReiserFS, τότε τον φορμάρω NTFS και τον προσθέτω στο data pool μου!
* Λόγω των βημάτων 8 και 12, μέχρι τώρα δεν έχω ρισκάρει τίποτα! Θα μπορούσα να ξαναξηλώσω το δίσκο αυτόν, να τον ξαναβάλω στο unRAID και το unRAID να επισκεύαζε ότι έκανα! Από το επόμενο βήμα αυτή τη δυνατότητα τη χάνω, αλλά την είχα όσο ακριβώς χρειαζόταν, να επιβεβαιώσω δηλαδή ότι μπορώ να κάνω mount το ReiserFS και να μεταφέρω δεδομένα! *
17) Εδώ αρχίζει ένα μεγάλο χειρωνακτικό κομμάτι. Εφόσον έχω εξασφαλίσει ότι τα βήματα μου “παίζουν”, κλείνω τα δυο μηχανήματα και…
18) Βγάζω το P4 motherboard την PCI SATA κάρτα και τροφοδοτικό από το κουτί του (πρώην) unRAID.
19) Βγάζω το σύγχρονο motherboard, το τροφοδοτικό και τους τρεις δίσκους (έφτασα στους τρεις αν θυμάστε: IDE με λειτουργικό + αυτός που ήταν ήδη μέσα + αυτός ο πρώην ReiserFS) από το κουτί του (πρώην) Server 2008 (και νυν WHS).
20) Τα βάζω… ανάποδα. Προσθέτω την PCI SATA και την νέα PCIe SATA2+IDE στο νέο σύστημα.
* Εδώ το P4 σύστημα χωρίς δίσκο μένει στο κουτί του πρώην Server 2008 και μπαίνει στην άκρη… (τυχερέ μπαμπά, πριν ένα μήνα σου αναβάθμισα το PC, τώρα θα στο ξανα-αναβαθμίσω). Το (πρώην) unRAID έχει πια το σύγχρονο hardware και ΟΛΟΥΣ τους δίσκους! Έχει όμως σε αυτό το σημείο, τρεις έτοιμους και… ΟΚΤΩ μη έτοιμους! Όλοι είναι συνδεμένοι ώστε να γίνουν mount. Bonus στην κατάσταση είναι (α) ότι ο ένας 750GB από τους δυο ήταν unRAID parity που τώρα είναι άχρηστο και (β) έχω έναν 320άρη SATA που είναι άδειος (γιατί δεν είχε χρησιμοποιηθεί ακόμα από το unRAID αν θυμάστε). Αυτά θα βοηθήσουν το επόμενο βήμα. Ξεκινάει πια η δουλειά σε λειτουργικό μηχάνημα. *
21) Ο 750GB που ήταν το parity του unRAID μπορεί να φορμαριστεί σε NTFS, να μπει στο WHS pool και να πάρει τα δεδομένα του άλλου 750GB.
22) Προσθέτω στο pool μου και τον άδειο 320άρη.
23) Αδειάζοντας ο 750GB πάνω στο χώρο του pool, ελευθερώνεται. Τελικός σκοπός αυτού του δίσκου (και εφόσον δεν έχω ακόμα δίσκους μεγαλύτερους από 750GB) είναι να γίνει parity δίσκος για το FlexRAID. Σε αυτό το βήμα λοιπόν, εγκαθίσταται το FlexRAID και φτιάχνω ένα αρχικό “snapshot” της κατάστασης ως έχει: 300GB (320-20) + 320GB + 320GB + 320GB + 750GB δίσκοι με δεδομένα πάνω στον 750GB που θα γίνει parity.
* Αυτό το βήμα γίνεται ώστε να δοκιμαστεί και το FlexRAID αλλά και να έχω μια υποτυπώδη ασφάλεια τουλάχιστον για τα δεδομένα που έχω ήδη μετακομίσει. Εδώ πια έχω έξι δίσκους σε χρήση και πέντε που έχουν δεδομένα και δεν έχουν μετατραπεί. Από το επόμενο βήμα και πέρα δεν χρειάζεται ιδιαίτερη διαδικασία, αλλά προσοχή θέλει το εξής. Ανάλογα τι ελεύθερο χώρο θα έχει αυτή τη στιγμή το pool (δεν θα κάτσω να υπολογίσω τώρα, θα δω εκείνη τη στιγμή τι θα βγει), θα συνεχίσω τη μεταφορά είτε ξεκινώντας από τους μικρότερους δίσκους (320GB), είτε από τους μεγαλύτερους που έχουν μείνει (500GB), ώστε να χωρέσουν όλοι και ο τελευταίος, ουσιαστικά μετά τη τελευταία μεταφορά να μείνει ελεύθερος! (αλλιώς θα χρειαστώ ΚΙ ΑΛΛΟΝ δίσκο έστω και προσωρινά σε USB για προσωρινή μεταφορά δεδομένων) *
24) Ανάλογα ποιος θα αποφασιστεί από τη σημείωση επάνω, θα μεταφερθούν δεδομένα από τον έβδομο δίσκο (ReiserFS) και αφού αδειάσει θα γίνει μέρος του pool.
25) Το ίδιο με τον όγδοο.
26) Το ίδιο με τον ένατο.
27) Το ίδιο με τον δέκατο.
28) Ο ενδέκατος αν όλα πάνε καλά, θα μεταφερθεί ολόκληρος στο κενό που θα έχει το pool, θα μπει ο ίδιος στο pool και θα μείνει προσωρινά άδειος μέχρι να αποφασίσει το WHS ότι τον χρειάζεται ή μέχρι το μεθεπόμενο προαιρετικό βήμα.
29) Εδώ πρέπει το FlexRAID να ξανατρέξει επειγόντως και να μου ξαναδώσει ασφάλεια!
30) Προαιρετικά, εδώ θα τρέξει ένα add-in του WHS που εξισορροπεί τα δεδομένα μεταξύ των δίσκων (μην ξεχνάμε έχω μείνει με έναν άδειο). Θα δω αν θα το κάνω αυτό το βήμα, αν το add-in τρέχει με τον τρόπο που θέλω (δηλ. φροντίζει τα shares να είναι το καθένα όσο γίνεται μαζεμένο σε έναν δίσκο).
31) Αν το #30 τρέξει, μετά ξανατρέχω το FlexRAID για να ησυχάσω.
32) Και την έβδομη μέρα, θα κάαααθομαι να απολαύσω τη δημιουργία μου. 🙂 Βασικά δεν το βλέπω να κάθομαι γιατί θα ξεκινήσει το… tweaking του WHS με το να κάνει αυτά που έχω σχεδιάσει να κάνει.
Πείτε τα σχόλια σας (“χαρά στο κουράγιο σου” και τέτοια) και ευχηθείτε μου καλή δύναμη.
Αν έχετε καμιά ένσταση για το σχεδιασμό μου θα χαρώ να την ακούσω ΠΡΙΝ αρχίσω τη διαδικασία or forever hold your peace (μετά θα είναι αργά και δεν θα με νοιάζει να ακούσω τι λάθος έκανα).