Κατηγορία: unRAID

NAS (and Home Server) version 4 (part 6) – Using it for years. A retrospective.

Ένα μικρό post, ίσα ίσα για να ξυπνήσω το κοιμισμένο μου blog και να διαφημίσω την επιλογή που (ξανα)έκανα πριν 3 χρόνια να επιστρέψω στο UNRAID.
Έχοντας για οδηγό το προηγούμενο post (part 5), ουσιαστικά κάνω up-to-date την τότε πληροφορία.

Το array που έφτιαξα πριν 3 χρόνια έχει αναβαθμιστεί αρκετά και την περίοδο αυτού του post έχει φτάσει τα 47TB (usable), αλλά έχω περίπου 6 ελεύθερα.
Οι δίσκοι είναι πια 2 x 8TB (ο ένας είναι ο parity) + 9 x 4TB + 1 x 3TB + 1TB M.2 cache disk. Ουσιαστικά σιγά σιγά άλλαζαν οι 3TB (δυνατότητα που έχεις λόγω UNRAID και χωρίς να αφήνεις unused space λόγω μεγέθους δίσκων) και πριν φύγει ο τελευταίος, μια ζημιά (που έφταιγα) οδήγησε στο να μεταβώ στην υποστήριξη πια έως 8TB δίσκων (αφού το parity έγινε 8ΤΒ, μπορώ σιγά σιγά να αλλάξω όποιο δίσκο θέλω με 5άρη, 6άρη, 8άρη).
Το υπόλοιπο hardware επίσης αναβαθμίστηκε, έχει αρκετά δυνατό CPU (non-server βέβαια), έχει 32GB RAM για να είμαι άνετος με τα (λιγοστά) VM που έχω και ενδιαφέρον έχει ότι έχει πια 10Gbit LAN, σε 10Gbit switch. Βέβαια μόνο το main PC μου “ανταποκρίνεται” με ανάλογο 10Gbit LAN, αλλά αυτό μου αρκεί. Στην πράξη το main PC είναι σαν να χρησιμοποιεί εσωτερικό του δίσκο (συνήθως).
Τα shares ε΄ίναι πια αρκετά οργανωμένα (αν και ειδικά τα προσωπικά δεδομένα, θέλουν πάντα πολύ μάζεμα), τα υπόλοιπα μέλη του σπιτιού έχουν και προσωπικά δικά τους κλπ.
Τα ενεργά (και μη ενεργά αλλά έτοιμα προς χρήση – μου αρέσει να τα ανοιγοκλείνω όταν τα χρειάζομαι τα μη βασικά) docker containers είναι πια αρκετά (σχεδόν 40), η υποδομή εξακολουθεί να βασίζεται σε NethServer (σε αναμονή για NS8 ή αν εμφανιστεί κάτι καλύτερο free, που από ότι έχω δει, δεν περιμένω κάτι).
Ουσιαστικά ότι στο part 4 εμφανίζεται σαν εκκρεμότητα, έχει κλείσει. Κυρίως έχει κλείσει με λύση (ακόμα και καλύτερη από ότι σχεδίαζα), αν και 2-3 non-critical απλά δεν ασχολήθηκα ποτέ.
Δε θα μπω σε παραπάνω λεπτομέρειες. Αν ενδιαφέρει κανέναν, ρωτάει συγκεκριμένα.

Γενικά τη λύση UNRAID + NethServer τη συνιστώ τόσο πολύ, που έχει μπει και σε πελάτη πια. Υπόψη ότι π΄άντα φροντίζω να μαθαίνω (και να δοκιμάζω σε VM) τις εξελίξεις “ανταγωνισμού” στα δυο αυτά προϊόντα, αλλά δεν έχω βρει κάτι ακόμα να με κάνει να πω ότι θα αλλάξω κάτι.

NAS (and Home Server) version 4 (part 5) – Almost Done

Αυτό πιθανότατα είναι το τελευταίο part, αφού μένουν μεν εκκρεμότητες, αλλά το πράγμα έχει πάρει ροή και πιστεύω θα καλυφθούν οι ανάγκες (ή κάποιες θα προσαρμοστούν).

Οι αντιγραφές τελείωσαν. Έγιναν όλες οι μεταφορές από τους δίσκους data που ήταν NTFS (και μετά έμπαιναν στο array με XFS), ο τελευταίος έγινε parity. Είχα κάποια errors αλλά recoverable (περισσότερο transient) και -ΕΚΠΛΗΞΗ- ΚΥΡΙΩΣ από τους δυο Seagate που μου έχουν μείνει (έχω πει ότι δεν θα ξανα-αγοράσω Seagate;…).
Επίσης έκανα mount το παλιό σύστημα (δυο partitions) και πήρα από αυτό ότι “every day” αρχεία είχαν μείνει εκεί (και κάποια setting files που θέλω να έχω φυλαγμένα ακόμα και να μην έχω SBS). Ο δίσκος αυτός (SSD 480GB… θα δω τι θα τον κάνω) και ο 1TB που είχα για backups (και τώρα δεν χρησιμοποιείται αφού τα backups των πιο σοβαρών αρχείων μένουν στο array), έχουν μείνει unmounted μέσα στο μηχάνημα, μέχρι να χρειαστώ το χώρο (να μπουν άλλοι δυο δίσκοι στο array).
Το array είναι στα 27TB με περίπου 8 ελεύθερα, με “συντηρητικούς” δίσκους 3TB. Άρα άνετα μεγαλώνει ΠΟΛΥ περισσότερο, αφού είπαμε έχω δυο κενές θέσεις και μετά από αυτές, μπορώ σιγά σιγά να αντικαθιστώ και με μεγαλύτερους αν θέλω (αυτό είναι το πλεονέκτημα του RAID4… μπορείς να μεγαλώνεις και ένα ένα δίσκο, απλά κρατώντας μεγαλύτερο ή ίσο δίσκο για parity). Αλλά όμως ο χώρος περιέχει μερικά TB που είναι προς καθάρισμα έτσι κι αλλιώς, οπότε αυτά είναι μακρινά.
Οι δίσκοι εννοείται κάνουν spin-down όταν δεν χρησιμοποιούνται ενώ και τα folder listing κρατιούνται σε cache οπότε δεν κάνουν spin-up χωρίς λόγο.
Τα shares έχουν όλα το security που πρέπει (με απλό SMB αυτή τη στιγμή, χωρίς ο unRAID να είναι μέρος κάποιου AD – more on this later – καθώς και 1-2 shares σε NFS λόγω NethServer), καθώς επίσης και ρυθμίσεις για το πως να “σπάνε” τα folders στους δίσκους όταν χρειαστεί (τα καλά του RAID4 και του unRAID, αφού οι δίσκοι ΚΑΙ χωριστά μπορούν να χρησιμοποιηθούν άνετα και να έχουν συγκεντρωμένα – όσο γίνεται – τα αρχεία που ανήκουν στους ίδιους φακέλους, αντί να είναι σκόρπια παντού).

Μια παρένθεση άσχετη, για το πόσο καλό είναι το 100/10 από το FttH σπίτι. Σε άλλο χώρο (γραφείο) που έχει επίσης 100/10 (και μια χωριστή 200/20), άνοιξα share (απευθείας, χωρίς χρήση streaming servers) και έβαλα να παίξει full HD ταινία από το server μου σπίτι. Δηλαδή διπλό click στο video file και άνοιγμα με VLC. Έπαιξε ΚΑΝΟΝΙΚΑ. Ακόμα και το seek έκανε 2-3 δεύτερα να “φτάσει”.

Με την ευκαιρία την παραπάνω να πω ότι εννοείται έλυσα το θέμα με το 100Mbit Ethernet. Την παλιά κάρτα (που παίζει να είναι απλώς 100άρα τελικά και όχι να υπάρχει πρόβλημα) την άφησα μέσα (μέχρι να χρειαστώ το χώρο) αφού υποστηρίζεται backup connection από το unRAID και μια PCIe 1000άρα “ανάσανε” το δίκτυο. Μάλιστα ήθελε ΚΑΙ αυτό να με κουράσει, αφού στην αρχή δεν την έβλεπε, άλλαξα PCIe θέση, την είδε αλλά δεν φαινόταν στην πραγματικότητα πριν γίνει κάποιο configuration στο unRAID (και μετά όχι απλά να τη δει, αλλά να τη δει και πρώτη).

Όσο αφορά τις υπόλοιπες εκκρεμότητες που προχώρησα…

  • Μπήκε docker με duplicate finder. Ανοίγει δικό του web tab με γραφικό interface (δηλαδή σύνδεση σε γραφικό περιβάλλον μέσω VNC), επιλέγω φακέλους που θέλω να τσεκαριστούν αν έχουν duplicates και ψάχνει. Είναι εφάμιλλο με αυτό που είχα συνηθίσει στα Windows.
  • Μπήκε docker με JDownloader2. Εκεί τελειώνουν οι downloaders οπότε δεν έχω κάτι να συζητήσω για αυτό.
  • Μπήκε docker με sync σύστημα. Ακόμα το “στρώνω”, αλλά φαίνεται να μπορεί να καλύψει και το scheduled duplication (backup) κάποιων φακέλων προσωπικών που το… απλό RAID δεν με καλύπτει. Το duplication γίνεται σε άλλους δίσκους του array (πράγμα που μόνο λύσεις σαν το unRAID το κάνουν και όχι κανονικά RAID συστήματα).
    Αν παίξουν σωστά τα schedules ΚΑΙ μπορέσει να χρησιμοποιηθεί εύκολα και για το περιοδικό mirroring που κάνω με USB δίσκους (με emulation stuff), θα είμαι καλυμμένος.
  • FTP δεν θα βάλω. Δεν μου χρειάζεται ακόμα. Υπάρχουν έτοιμες λύσεις και στο unRAID και στο NethServer και σε plug-ins πιο “σπέσιαλ”.
  • Στρώθηκε αρκετά το NethServer, είναι σε λειτουργική κατάσταση (σχεδόν) πλήρως. Υπάρχουν θεματάκια που κοιτάμε.
  • Σε ότι αφορά το mail, τα PST files μπήκαν σε ένα share (NFS και όχι “στεγνό” mount αφού το CentOS δεν υποστηρίζει 9p filesystem τελικά) και έγιναν “αρκετά καλά” import κατευθείαν στο WebTop service. Υπάρχουν πράγματα που δεν δούλεψαν σούπερ (ειδικά σε ότι αφορά δευτερεύοντες φακέλους), αλλά δεν είναι πρόβλημα, γιατί το Outlook δουλεύει κανονικά (και mobile clients επίσης) και έτσι “εκκρεμότητες” του PST μπορούν να καλυφθούν και απευθείας από το Outlook (drag-n-drop). Το web client είναι άριστο. Υπάρχει ένα θέμα ακόμα με το αν συγχρονίζουν σωστά επιπλέον φάκελοι. Πιστεύω θα στρώσει το θέμα.
  • Γίνεται κανονικά λήψη (με IMAP connector) και αποστολή (με smarthost). Ακόμα δεν δοκίμασα να φέρνω gmail και yahoo (που έκανα στον SBS) αλλά υποψιάζομαι ότι θα δουλέψει.
  • Τα rules φαίνεται να παίζουν. Φτιάχνω όμως νέα, δεν έχω μεταφέρει τα παλιά (δεν ξέρω αν γίνεται καν, ευκαιρία για καθάρισμα).
  • Σε ότι αφορά contacts και calendar και για αυτά δούλεψαν ΧΟΝΤΡΙΚΑ τα import scripts, με αντίστοιχα θέματα που μπορούν να λυθούν από το Outlook. Υπάρχει ακόμα όμως θέμα για να παίξουν σε Outlook και mobile clients. Υποτίθεται το ActiveSync θα το έλυνε αυτό αλλά κάνει νάζια, όπως και το CardDAV/CalDAV. Θα δείξει.

Τι άλλο έκανα που δεν το είχα σχεδιάσει;

  • Έβαλα plug-in να μου λέει τι ανοιχτά streams παίζουν από το server (και αν θέλω να πετάξω κάποιον).
  • Έβαλα πρόβλεψη για S3 (sleep), αλλά θα δω αν το αξιοποιήσω και πως.
  • Έβαλα άλλα χρήσιμα scripts που δεν χρειάζεται χωριστή αναφορά.
  • Έβαλα… HandBrake (σε Docker) και μπορώ να κάνω ότι media θέλω recode εκεί απευθείας στο server.
  • Έβαλα MediaInfo (σε Docker) για να βλέπω απευθείας στο server τι CODECs χρησιμοποιεί κάποιο media file.

Τι μένει να γίνει;

  • Οι εκκρεμότητες mail/contact/calendar που λέω από πάνω.
  • Media stream plug-ins. Να μπορώ να streamάρω απευθείας στην TV θα ήταν σούπερ. Ή μέσω web όπου θέλω. Υπάρχουν λύσεις, αλλά ψάχνω ποια είναι καταλληλότερη.
  • Τα PC έχουν μείνει σε workgroup. Στην πραγματικότητα δεν με καίει τρομερά να ξαναμπούν σε domain (που υπάρχει στον NethServer), θα δείξει. Δεν τρελαίνομαι να κάνω και συνεχώς migration των profiles.
    (άσχετη παρένθεση, το HTCP χάλασε, δεν ανάβει καν… δεν έχω προλάβει να ασχοληθώ… ένας λόγος που θέλω να παίξει streaming στην TV).
  • Στο ίδιο θέμα, δεν έχει μπει ούτε ο unRAID είπαμε σε domain. Είναι προβληματική διάβασα η σύνδεση, όταν δεν υπάρχει χωριστός Windows ή SAMBA server, είναι πολύπλοκη η διαδικασία να γίνει join ενώ ο SAMBA server είναι σε VM μέσα στο ίδιο το unRAID. Θα χρειαστεί προσωρινό VM σε άλλο μηχάνημα, θα βγαίνει εκτός domain σε κάθε στραβή… Θα δείξει. ΔΕΝ με καίει γιατί και το απλό SMB παίζει άριστα (ειδικά εφόσον τα user credentials τελικά είναι ίδια).
  • Δεν έχει δοκιμαστεί το Jabber, ούτε το Mattermost.
  • Ψάχνω μήπως βρω καλύτερη λύση για DNS, αλλά δεν με καίει τρομερά γιατί τη δουλειά μου την έκανα (αφού ξέρω πως να “μπερδέψω” τέτοια πράγματα ώστε να δουλεύουν).
  • Δεν ασχολήθηκα ακόμα με το rClone για να φέρω “τοπικά” τα cloud services μου. Αν θέλω.
  • Δεν έβαλα ακόμα torrent client γιατί ψάχνομαι τι ακόμα (υπάρχει και ο αγαπημένος μου qBitTorrent, αλλά προτιμώ να κάνω re-evaluate πρώτα).

Αυτά. Πιθανά για τις λεπτομέρειες που μένουν να μην γραφτεί άρθρο (κούρασες μεγάλε), οπότε, με γεια!

(έγιναν προσθήκες την ίδια μέρα)

NAS (and Home Server) version 4 (part 4) – No Turning Back

Κατέληξα λοιπόν, unRAID + NethServer + various extras.

Το μεγάλο ρίσκο ήταν η μεταφορά των υπαρχόντων profiles σε δυο βασικούς υπολογιστές στο σπίτι. Ο ένας έχει μόνο ένα account (είναι το home cinema PC), ο άλλος είναι ο κεντρικός υπολογιστής που είχε τρία domain accounts σε πλήρη χρήση (τρία μέλη οικογένειας), συν ένα τοπικό λογαριασμό που δεν ήταν σε χρήση (αλλά θα χρειαζόταν για την αλλαγή των άλλων profiles). Ευτυχώς διαπίστωσα ότι αυτός ο λογαριασμός μπορεί να δημιουργούσε conflict βγαίνοντας από το domain, αφού έχει ίδιο user name με το δικό μου domain account. Οπότε έφτιαξα έναν άλλο τοπικό διαχειριστή. Μετά άρχισα να δοκιμάζω το migration από το πιο “ανώδυνο” λογαριασμό (αυτόν τον μόνο του στο HTPC). Αποφάσισα αντί μεταφορά από domain σε domain, αφού τα domain δεν θα συνέπεφταν να γυρίσουν όλοι σε workgroup στο οποίο θα μείνουμε “με την ησυχία μας”, μέχρι να υπάρξει σταθερό domain (και αν υπάρξει, γιατί σε εκείνο το σημείο σκέφτηκα αν χρειάζεται τελικά – που αποφάσισα ότι ναι το θέλω). Η πρώτη αλλαγή έγινε μια χαρά. Ο λογαριασμός πήγε στο workgroup και έγινε και migrate ταυτόχρονα. Μάλιστα συνέχισα να βλέπω τα share του server (του SBS) αφού τα credentials παρέμειναν.
Συνέχισα στο κεντρικό μηχάνημα. Το πιο εύκολο profile έγινε πράγματι εύκολα. Τα άλλα δυο είχαν μια ιδαιτερότητα που αποδείχτηκε ότι δεν ήταν έτοιμο να αντιμετωπίσει το tool του migration. Είχα μεγάλο μέρος του profile σε άλλο δίσκο (E:\). Στο ένα profile δεν είχε άμεσα μετά την αλλαγή access στους φακέλους του “παλιού” profile στο Ε:\, αλλά αφού και ο νέος χρήστης ήταν τοπικός διαχειριστής, εύκολα τελικά είδε μέσα. Το σύστημα τελικά αναγνώρισε και αυτούς τους φακέλους ως μέρος του profile (αν και στο συγκεκριμένο ίσως υπήρχε κάποιο μικρό χάσιμο σε αρχεία… ευτυχώς ότι σοβαρό υπάρχει φυλαγμένο).
Το τελικό και μακράν μεγαλύτερο profile, φρόντισα να το αντιγράψω ολόκληρο (ότι είχε και στο C:\ και στο Ε:\) σε ένα προσωρινό φάκελο για σιγουριά. Τελικά δεν χρειάστηκε. Με το τελευταίο migration έστειλα και το μηχάνημα σε workgroup, φρόντισα μετά να ξαναδεί ότι είχε στο Ε:\ και δεν φαίνεται να επήλθε κανένας “τραυματισμός”. Μάλιστα πάνω από μια μέρα δούλεψα κανονικά το μηχάνημα στο παλιό server, αν και ήμουν σε workgroup (απλώς χρειαζόταν αρκετές επιβεβαιώσεις credentials σε διάφορες περιπτώσεις).
Άνοιξα και το Outlook μετά από καιρό (δουλεύω πολλούς μήνες μόνο μέσω web), έβαλα να δει τα mailbox όλα (και direct access όχι cached) και το έβαλα να κάνει τα πάντα PST export, ενώ είχα κλείσει τον POP Connector για να μην έρθουν νέα mail (και στην ανάγκη να βλέπω στους “μητρικούς” mail server μέχρι να στρώσουν τα πράγματα).
Μετά από αυτό ήταν η ώρα της αλλαγής…

Έκλεισα τον SBS2011 (δεν με ένοιαζε να πάρω κάτι από εκεί αφού τους δίσκους του θα μπορούσα να τους κάνω mount και να τους διαβάσω), έβαλα πρώτο στο boot order το stick, ξεκίνησε το unRAID. Η μια μέρα (με διαλείμματα φυσικά) πέρασε βάζοντας βασικά τα plug-ins για να γίνει πιο άνετο στη χρήση. Πράγματι δούλευε αρκετά άνετα. Φυσικά ακόμα δεν υπήρχε ούτε docker σε χρήση, ούτε VM. Το μόνο πράγμα που μπήκε online είναι το cache (SSD) disk, που το χρειάζεται και για την αποθήκευση πραγμάτων που θέλει ο ίδιος ο unRAID να χρησιμοποιεί γρήγορα (πέρα από πραγματικό write cache για το array). Εκεί βάζει by default τα docker και VM – και μετά πρέπει φυσικά να φροντίσεις να κάνεις backup όπου θες (πχ. μέσα στο array) με ειδικά plug-ins. Αυτά ρυθμίστηκαν.

Με την ευκαιρία άρχισα την πρώτη μεταφορά (αφού είναι μεγάλος ο όγκος και θα πάρει μέρες). Βρήκα ποιος δίσκος είναι ο παλιός parity, τον καθάρισα, τον πρόσθεσα στο array και έβαλα να δει τον επόμενο δίσκο NTFS… τον είδε και τότε έβαλα και το πρώτο docker, που είναι ο Krusader, δηλαδή πρόγραμμα α λα Opus, α λα Norton Commander (για τους PCάδες), α λα Midnight Commander (για τους Linuxάδες). Για την ακρίβεια υπάρχει Midnight Commander ήδη αν κάποιος θέλει να δουλέψει πάνω στην τοπική κονσόλα του unRAID… αλλά η ευκολία του Krusader είναι ασύγκριτη, αφού το docker το βλέπεις σε ένα ωραίο web tab με VNC. Έτσι ξεκίνησε η πρώτη μεταφορά. Μάλιστα διαπίστωσα ότι είχε ξεπεραστεί και το πρόβλημα με τις κωδικοσελίδες, μια και παλιά στο unRAID είχα πρόβλημα τα Ελληνικά να φανούν Ελληνικά. Βέβαια τότε ήταν ακόμα η εποχή που δεν είχαμε καθαρό UNICODE.

Δυστυχώς τότε διαπίστωσα και το πρώτο πρόβλημα του server. Για κάποιο λόγο η κάρτα δικτύου έπαιζε στα 100. Αυτό ακόμα δεν ήταν θέμα, αλλά θα ήταν στην κανονική χρήση. Μάλιστα ήμουν σίγουρος ότι στον SBS έπαιζα στα 1000 και έφταιγε κάτι στο Linux. Τελικά ΠΙΘΑΝΑ έκανα λάθος. Με τα πολλά διαπίστωσα ότι η κάρτα δικτύου η on-board ενώ δεν έδινε κανένα error, δεν δούλευε καθόλου (δεν έδειχνε connected)… …πράγμα που κάποτε ήδη ήξερα (!?) γιατί όπως φαίνεται είχα βάλει κάποια στιγμή (δεν το θυμόμουν ΚΑΝ), μια PCI κάρτα δικτύου και με αυτή έπαιζα στον SBS. Όμως αυτή η κάρτα αν και 1000άρα (νομίζω) έπαιζε στα 100 (πράγμα που διαπιστώθηκε ότι δεν ήταν ούτε θέμα καλωδίου, ούτε πόρτας switch). Ακόμα πεπεισμένος ότι στα SBS είχα 1000, διέκοψα την αντιγραφή και πήγα να ξαναbootάρω στα Windows απλά για να δω αν ισχύει… Αμ δε! Δεν ξέρω τι έπαθε ο SBS (τσαντίστηκε;…) αφού οι δίσκοι που του χρειαζόντουσαν ήταν απείραχτοι (ο C:\ και ο D:\), αλλά ενώ ξεκίνησε να φορτώνει, έμεινε πολύ πολύ ώρα σε μαύρη οθόνη (υποτίθεται κάνοντας κάτι, αφού οι δίσκοι ήταν σε λειτουργία, άλλοτε λίγο άλλοτε περισσότερο). Πάρα πολύ ώρα. Ίσως αν το άφηνα κάνα… δίωρο να αποφάσιζε να ξεκινήσει, αλλά δεν υπήρχε λόγος. Όσο ήταν στην μαύρη οθόνη το δίκτυο ήταν στα 100 (φαινόταν από το LED του switch) – μάλιστα νεότερο σενάριο λέει ότι μπορεί να ήταν πράγματι 100άρα η κάρτα (πράγμα που θα δω όταν την αφαιρέσω) και είχα bottleneck και στον SBS (ίσως την είχα βάλει προσωρινά και έμεινε μόνιμα… ούτε θυμάμαι). Οπότε shutdown στον… τσαντισμένο SBS και επιστροφή στο unRAID. Συνέχισα τις τοπικές αντιγραφές και αποφάσισα ότι θα δοκιμάσω (μάλλον απόψε) με μια PCIe 1000άρα κάρτα (10 ευρώ έχει).

Όσο προχωρούν οι αντιγραφές (που και αυτή τη στιγμή που γράφεται αυτό συνεχίζουν, έχουν ενταχθεί 4 δίσκοι από τους 10) εγώ “κουρδίζω” ακόμα το unRAID και ξεκίνησα επιτέλους το δεύτερο βασικό component. Να φτιάξω VM με NethServer. Αρχικά πήρα μια τρομάρα. Ενώ χρησιμοποίησα το έτοιμο preset για CentOS (αφού σε αυτό βασίζεται ο NethServer) με μικροαλλαγές, ξεκίνησε το στήσιμο και ξαφνικά… μαυρίλα. Αυτό το έκανε 2-3 φορές. Μετά ξανάφτιαξα το VM με κάποιες παραλλαγές και αυτή τη φορά είδα κανονικό setup να προχωράει.
Μπήκε και ο NethServer. Άρχισα όλες τις ρυθμίσεις που μπορούσα χωρίς να χρειαστεί LDAP. Είχα για μπούσουλα και το δοκιμαστικό VM NethServer που είχα στήσει αλλού. Μπήκε και ο SAMBA AD, αλλά δεν έχω τολμήσει να γυρίσω μηχανήματα σε domain ακόμα (και πάλι migration accounts). Σιγά σιγά. Τα μηχανήματα παίζουν ΟΚ και έτσι με τοπικούς λογαριασμούς. Έχω ανοίξει ένα σωρό θεματάκια στα support communities και του unRAID και του NethServer, αλλά προχωράω αρκετά καλά. Σίγουρα κάποια δεν θα “κάτσουν” ΑΚΡΙΒΩΣ όπως τα σχεδίαζα (άλλο το “επί χάρτου”), αλλά βρίσκονται λύσεις.
Μπήκε και ο mail server (και δοκιμάστηκε το πολύ καλό web του) ΑΛΛΑ ακόμα δεν έχει μπει σε πραγματική λειτουργία (δηλαδή να λαμβάνει). Νομίζω δουλεύει ήδη η αποστολή πάντως. Επίσης ακόμα δεν δοκιμάστηκε IMAP σύνδεση από Outlook, που αν γίνει θα ξαναρίξω τα παλιά mail μέσα (γιατί πολύ απλά ήταν βασικό για μένα να ψάχνω και να βρίσκω email του 2003, μέσω το web mail). Μάλιστα όπως είπαμε υπάρχει script που μπορεί να τα κάνει import απευθείας μέσω server console (αρκεί να καταφέρω να κάνω mount ένα share του unRAID μέσα στο NethServer, που ακόμα το ψάχνω πως).
Ένα καλό νέο είναι ότι μπόρεσα (πράγμα που είχε χαλάσει από την εποχή που μπήκε οπτική ίνα σπίτι και άλλαξα το router – και ενώ ήταν στημένος σωστά) να ξαναδώ μέσω VPN το σπίτι, οπότε προχώρησα τη διαδικασία ακόμα και από μακριά βλέποντας κανονικά τα FQDN που θέλω (ενώ αρχικά αναγκαστικά είχα ανοιχτό το PC σπίτι για να βλέπω από “τοπικά”). Αυτό ήθελε κάποιες DNS ταρζανιές λόγω του περιορισμένου DNS server του NethServer – αλλά έγινε.

Οπότε έχουμε:

  • Συνέχεια των αντιγραφών δίσκο – δίσκο (μεταφέρω στο array, προσθέτω στο array και πάμε πάλι).
  • Συνέχιση βασικών plug-ins στο unRAID.
  • Συνέχιση “στρωσίματος” του NethServer.
  • Μεταφορά των profile και μηχανημάτων πάλι στο (νέο) domain.
  • Λύσιμο θέματος κάρτας δικτύου.
  • Σύνδεση Outlook IMAP, αν και δεν θα είναι μόνιμη τουλάχιστον να ξαναμπούν τα παλιά mail πίσω.
  • Σύνδεση mobile clients και -προσοχή- λύση και για contacts, calendars (και tasks).

Για να δούμε…

(2019-10-22 – μικρό update)

NAS (and Home Server) version 4 (part 3)

(μην ξεχάσετε να διαβάσετε τα 2 προηγούμενα)

Πρώτα από όλα η αλλαγή θα είναι (σχεδόν) εξ’ ολοκλήρου σε software. Δεν θα είναι αλλαγή hardware.
Οι μόνες αλλαγές που θα γίνουν, είναι
(α) Να μεταφέρω το license του unRAID σε ένα κάπως μεγαλύτερου χώρου (για άνεση, στην πράξη και τα 2GB είναι μια χαρά) και μικρότερου όγκου (για να μην εξέχει πολύ αφού θα είναι μόνιμα επάνω).
(β) Να βάλω επάνω στο μηχάνημα (ports υπάρχουν) έναν SSD για να εξυπηρετήσει το caching + το να τρέχουν από εκεί Docker containers και VMs.
(γ) Κάποια στιγμή οι δυο δίσκοι που “περισσεύουν” (500άρης με OS και running data + 1TB backup), θα βγουν για να μπουν στη θέση τους μεγαλύτεροι για να αυξηθεί ο χώρος του array. (ο χώρος στο κουτί είναι για 12 x 3.5″ δίσκους – ενώ το 2.5″ caching θα βιδωθεί κάπου στο κουτί)

Όμως πέρα από το unRAID που από μόνο του ΔΙΝΕΙ κάποιες λειτουργίες πέρα από το να είναι array… τι άλλο θα βάλω για να καλύψω ότι έκανε ο SBS2011;
Αρχικά έψαξα μπας και τη γλυτώσω με σπαρτιάτικα Docker containers. Όχι. Μακριά από πλήρη κάλυψη. Οπότε θα μπει στο χορό και κάποιο virtual machine.
Υπάρχουν λύσεις Open Source. Έκανα evaluate 4-5. Ξέμειναν 3, ClearOS, NethServer, Zentyal (αλφαβητικά). Γρήγορα έφυγε και το ClearOS. Η τωρινή “πάλη” είναι μεταξύ των δυο. Έχει γίνει αρκετό evaluation (έχουν ξαναστηθεί 2-3 φορές το καθένα)… Έχω αρχίσει να καταλήγω.

Όλα δείχνουν ότι θα πάω στο NethServer. Το γιατί, θα το αναλύσω, αλλά ας δούμε όμως πρώτα τι θα καλύψει το unRAID από μόνο του.

unRAID

Το unRAID, από την εποχή που το ξαναχρησιμοποιούσα, όπως είπα άλλαξε πολύ.
Από ένα ερασιτεχνικό “fan” project που ο προγραμματιστής του είχε βιαστεί να το κάνει commercial, έχει γίνει ένα προϊόν που υπάρχουν εταιρίες που το εμπιστεύονται πια.
Σαν features, ο πυρήνας του και η λογική του δεν έχει αλλάξει τρομερά (είναι κατά βάση μια flexible RAID4 λύση), αλλά τελικά έχει ασπαστεί τη φιλοσοφία των plug-ins (πράγμα για το οποίο ήμουν ένας από αυτούς που είχαν αγωνιστεί 10+ χρόνια πίσω να γίνει και είχα γίνει και κακός – αλλά ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ, story of my life – έγινε ότι έλεγα ότι πρέπει να γίνει… έχω τουλάχιστον 2-3 άλλα παραδείγματα σε άλλα προϊόντα που το έχω “ξαναπάθει” αυτό). Ότι προσφέρει αυτή τη δυνατότητα αλλάζει ΤΕΛΕΙΩΣ το σύστημα. Αν βάλουμε ότι πίσω από την plug-in δυνατότητα, δίνει δυνατότητα για Docker containers αλλά και full Virtual Machines, καταλαβαίνει κανείς ότι ανάλογα πόσο αντέχει το μηχάνημα μπορεί κάποιος να κάνει ότι θέλει. Πχ. θα μπορούσα να ξαναστήσω τον SBS2011 μέσα σε VM αν ήθελα.

Ας δούμε για τι πράγματα θα χρησιμοποιήσω το unRAID “αμιγώς”…

  • Πρώτα από όλα το file sharing θα γίνει εννοείται από εκεί (αυτό είναι όλο το νόημα). Μάλιστα όπως φαίνεται υπάρχει δυνατότητα τα permission να είναι από Active Directory, πράγμα που μάλλον θα χρησιμοποιήσω. Το που θα βρω Active Directory το συζητάμε αλλού.
  • Το backup όποιων πραγμάτων πρέπει να γίνονται backup, θα το αναλάβουν plug-ins του unRAID.
  • Φαίνεται να υπάρχουν Dockers για Drobox sync, αν και μάλλον θα παίξει κάποια πιο γενική λύση cloud sync, όπως το RClone.
  • Φαίνεται να υπάρχουν plug-ins σχετικά με duplicate discovery (μου είναι απαραίτητο), μέσω hash checking βέβαια.
  • Μάλλον γίνεται να έχω JDownloader2 στο unRAID! (πάλι Docker!)
  • Υπάρχει εννοείται ενσωματωμένο file transfer (για να γίνονται τοπικά πράγματα που δεν χρειάζεται να εμπλέκεται PC).
  • Υπάρχει δικό του FTP.
  • Υπάρχουν διάφορα plug-ins για media services (πχ. Plex) και φυσικά θα διερευνηθεί το θέμα για την καλύτερη περίπτωση.
  • Υπάρχει torrent client σε plug-in.

Η όλη διαχείριση γίνεται από web.

Όμως τι γίνεται με όλα τα άλλα που μπορούσα να κάνω στον SBS2011 που τελικά ήταν ένα Windows desktop με όλες τις ευκολίες του; Εκεί θα αναλάβει τα ηνία κάποιο (ή κάποια) Virtual Machine. Με αρχηγό όπως φαίνεται το…

NethServer

Ο NethServer νίκησε στο… νήμα το Zentyal, για να αναλάβει το κομμάτι των services που έχω καλομάθει να έχω τοπικά (αν και ξέρω την τάση να φεύγουν όλα στο cloud – όμως το μηχάνημα υπάρχει ήδη, το Internet του σπιτιού είναι πια μια χαρά και δεν θέλω περαιτέρω κόστη).

Ας δούμε τι θα κάνει ο NethServer και μετά βλέπουμε γιατί νίκησε στο νήμα το Zentyal (αλλά μετά τη γραμμή τερματισμού συνεχίζει να μεγαλώνει την απόσταση από τον αντίπαλο του)!

  • Προσφέρει πλατφόρμα Chat. Για την ακρίβεια πλατφόρμες Chat. Προσφέρει το κλασικό Jabber, αλλά προσφέρει και Mattermost που επιτρέπει full collaboration σαν το Slack ή το Microsoft Teams.
  • Προσφέρει (ΒΑΣΙΚΟ), Active Directory. Γίνεται κανονικά Domain Controller (Samba 4), οπότε τα Windows 10 Pro μηχανήματα μου θα συνεχίσουν να έχουν κεντρική διαχείριση access (θα γίνει profile migration). Οι δυνατότητες είναι βασικές, αλλά φαίνεται να υπάρχουν extensions από άλλους που εμπλουτίζουν τη διαχείριση.
  • Για ότι αφορά τις δυνατότητες του Exchange, αυτές έρχονται με δυο τρόπους και μάλλον θα χρησιμοποιήσω το δεύτερο, που στις δοκιμές μου φάνηκε πιο πλούσιος. Υπάρχει και “σκέτο” email μέσω RoundCube που είναι αγαπημένο των Linuxάδων, αλλά δεν θα το πλησιάσω (το δοκίμασα), δεν είμαι τόσο μαζοχιστής.
    • SOGo. Μια συμπαθέστατη πλατφόρμα email, με Contacts και Calendar, αλλά και ActiveSync. Φυσικά και web access πέρα από POP/IMAP.
    • WebTop5. Μια ακόμα πιο συμπαθής πλατφόρμα. Έχει ότι η παραπάνω, σε πιο “πλούσιο” βαθμό. Παίζει να έχει και δικό της chat (δεν το έχω βρει ακόμα) και ίσως και με video! (ίσως δεν υπάρχει στο Team edition)
  • Σε συνέχεια των δυνατοτήτων του Exchange, υπάρχει Anti-Spam, υπάρχει Anti-Virus (ClamAV), υπάρχει mail connector (χρησιμοποιούσα τον POP Connector του SBS2011), υπάρχει δυνατότητα Smarthost. Υπάρχει και δυνατότητα Graylist που δεν είχε ο Exchange.
  • Τέλος δίνονται αρκετά (όχι όσο πλούσια θα ήθελα) network services, όπως DNS (φτωχό, α λα router) και DHCP. Αν και το δεύτερο ίσως δεν το δουλέψω πια (και βάλω το router να κάνει τη δουλειά όπως όλοι). Το συγκεκριμένο θέμα θα το ψάξω περισσότερο, ίσως βρω καταλληλότερα plug-ins του unRAID ή και χωριστό VM (pfSense). Δεν σκοπεύω να χρησιμοποιήσω το NethServer για firewall, proxy κλπ. αν και έχει και τέτοιες δυνατότητες.

Πολλά από τα παραπάνω τα προσφέρει και το Zentyal. Αλλά στήθηκαν και τα δυο σε VM, δοκιμάστηκαν μέρες και ενώ η αρχική μου τάση ήταν στο Zentyal (είναι πιο “όμορφο” και εύκολο), θα πάω προς NethServer. Εδώ παραθέτω τα στοιχεία σύγκρισης που ασχολήθηκα. Δεν ήταν πλήρης σύγκριση, αλλά μόνο σε στοιχεία που ενδιέφεραν εμένα. Όμως και πάλι είδα ότι και σε αυτά που δεν χρησιμοποιώ, ο NetServer έδινε περισσότερα. Για να δούμε μια μικρή σύγκριση των δυο λοιπόν…

  • Το Zentyal έχει πολύ πιο “σωστό” web interface. Ωραία χρώματα, χωρίς υπερβολές και τα περισσότερα πράγματα είναι εκεί που πρέπει. Ο NethServer έχει δυο web interfaces. Το παλιό που είναι περισσότερο σαν μια μεγάλη λίστα με options αριστερά και το νέο που χρησιμοποιεί μεγαλύτερο βάθος από παρακλάδια, αλλά δυστυχώς δεν είναι ακόμα μοιρασμένα όπως πρέπει και γενικά θέλει δουλειά. Υποθέτω αυτό θα βελτιωθεί γιατί τώρα ήταν το πρώτο release με αυτό το interface ενεργό για όλους. Ωστόσο υπάρχει το φαινόμενο ότι υπάρχουν features που τα βρίσκεις άνετα στο παλιό και στο νέο μπορεί και να μη τα βρεις καθόλου, αλλά και το αντίθετο (νέα “apps” έχουν προστεθεί μόνο στο νέο). Επίσης στο νέο interface υπάρχουν και πράγματα σε ΑΣΧΕΤΑ σημεία! Ωστόσο λειτουργικά κάνεις ότι χρειάζεσαι, απλά μπορεί να χρειαστεί βόλτα προς το παρόν και στα δυο interfaces. Παρ’ όλη την δικαιολογημένη γκρίνια στο interface του NethServer, το νέο του GUI, προσφέρει και κάποια πράγματα που δεν προσφέρει καθόλου το Zentyal (εκτός αν μπεις με ssh που έτσι κι αλλιώς έχει και το άλλο). Πρώτα από όλα έχει κονσόλα εκεί μέσα στο web interface του! Δεν χρειάζεσαι ssh! Επίσης όλα τα logs είναι σε λίστα και τα βλέπεις άνετα.
  • Το Zentyal επίσης έχει και πιο “streamlined” Active Directory configuration. Βλέπεις το directory, βάζεις πράγματα, μπορείς να φτιάξεις units κλπ. Το NethServer αν και το έχει “κάτω από το καπό” (εξάλλου και οι δυο με Samba 4 παίζουν), δεν στο δείχνει, αλλά αν θες “βάθος” υπάρχουν κάποια plug-ins να βοηθήσουν.
  • Εκεί είναι και το μεγάλο κόλπο του NethServer. Πολύ περισσότερα plug-in apps. Είναι πολύ πιο πλήρες. Τα παραπάνω του Zentyal είναι ότι έχει RADIUS (δεν μου χρειάζεται), έχει καλύτερο DNS (θα ήθελα, είναι η μεγαλύτερη έλλειψη), έχει πραγματικό Certificate Authority (επίσης σημαντικό σχετικά, στα δικά μου setup). Αλλά κάπου εκεί τελειώνει το Zentyal. Ο NethServer έχει πραγματικά περισσότερα services (από FAX, μέχρι 2-3 groupware και private cloud). Μάλιστα (και κάπου εκεί τελείωσε το θέμα για μένα) φαίνεται ότι ο Zentyal είναι επικεντρωμένος στους developers του, ενώ ο NethServer (όπως και το unRAID που είναι από κάτω του) επιτρέπει την προσθήκη (δυστυχώς μέσω κονσόλας ακόμα) άλλων “repositories” και άλλοι προγραμματιστές έχουν εμπλουτίσει ΠΟΛΥ το σύστημα. Εγώ θα χρησιμοποιήσω τουλάχιστον 2-3 επιπλέον plug-ins που δεν δίνονται καν στο “core” NethServer.

Οπότε φτάνουμε στο δια ταύτα. Κάποιες τον ημερών θα αρχίσει μια διαδικασία που περιγράφεται περιληπτικά (χωρίς τα έκτακτα) ως εξής:

  • Σήκωμα των βασικών email accounts σε PST μέσω Outlook.
  • (Δεν χρειάζεται backup αρχείων γιατί οι δίσκοι που χρησιμοποιεί ο SBS θα παραμείνουν μέχρι νεωτέρας στο μηχάνημα και θα μπορούν να γίνουν mount στο unRAID για διάβασμα ή και να ξαναbootάρει ο SBS αν χρειαστεί).
  • Βασικό στήσιμο unRAID. Βάζω τα βασικά docker container και ένα VM με το NethServer.
  • Βασικό στήσιμο του NethServer.
  • Profile migration σε νέο domain για τα PC (υπάρχει εργαλείο).
  • Αφού έχω (εκτός απροόπτου) βασικό “δίκτυο” με email, domain και κάποια βασικά services, βάζω το Outlook να συνδεθεί και “ρίχνω” πίσω από τα PST τα mail στο νέο server (μάλιστα φαίνεται να υπάρχει και script που το κάνει!). Αυτό ήταν βασικό για εμένα (και με σταμάτησε από πολλά Internet based mail services), αφού έχω πιάσει ΕΠΑΝΕΙΛΗΜΜΕΝΑ τον εαυτό μου να ψάχνει mail ίσως και 10 ετών πίσω (κάποιου πελάτη, κάποιας αγοράς, οτιδήποτε) και δεν θέλω να το χάσω. Ο όγκος δεν είναι τόσο μεγάλος, αλλά είναι αρκετά μεγάλο για ιδιωτικά hosting (δηλαδή θα με κάλυπταν μόνο cloud services από Google ή Microsoft, που σήμαινε ετήσιο κόστος).
  • Σιγά σιγά πέρασμα ένα ένα δίσκο του παλιού array. Mount το NTFS, πέρασμα του content σε δίσκο του array, φορμάρισμα του NTFS, πέρασμα στο array – μέχρι να τελειώσουν οι 10 δίσκοι.
  • Οι δυο τελευταίοι (SBS + live data + bare metal backup), πιθανά θα φύγουν μετά από καιρό όταν εμπιστευτώ το νέο σύστημα και θα δοθεί χώρος για άλλους 2 δίσκους στο array.

Αυτό είναι το τελευταίο άρθρο που αφορά τη σχεδίαση και επιλογή του νέου NAS/home-server και μάλλον θα υπάρξουν επόμενα (όπως παλιότερα) που αφορούν την πραγματική υλοποίηση.

Stay tuned.

(2019-10-16 – μικρό update)

NAS (and Home Server) version 4 (part 2)

Πρόσφατα λοιπόν ψαχνόμουν αν (και πως) θα συνεχίσω με το SBS2011. Είχε ενδιαφέρον που ξαναδιάβασα τη διαδρομή για ΝΑ φτάσω στο SBS2011 και βλέπει κανείς πως αλλάζουν οι ανάγκες, πως είναι κάποια πράγματα διαφορετικά από ότι τα περιμένουμε κλπ.

Αυτή τη στιγμή χρησιμοποιώ ένα server system που έχει καταργήσει η Microsoft εδώ και καιρό και ΔΕΝ θα αντικαταστήσει (κατάργησε όλο το “είδος”). Μου βγάζει θέματα, ως σύστημα, αν και έχω απενεργοποιήσει αρκετά services που δεν χρησιμοποιώ (πχ. WSUS και Sharepoint). Αλλά μου τρώει πολλά resources ένας SQL που πρακτικά δεν χρησιμοποιώ. Επίσης δεν έχω μόνιμο parity (μόνο snapshots με χειροκίνητο τρόπο), ούτε καν merging των folders ή των volumes, οπότε έχω χωριστά share, σπασμένα σε δίσκους (πχ. “Videos” και “Videos 2”). Ο κύριος FlexRAID δεν ξέρω καν αν ζει (ποτέ δεν ήταν εμπιστοσύνης – η πλάκα είναι ότι πήγα σε αυτόν επειδή αυτό ήταν το θέμα του developer του unRAID).
Άρα δεν είμαι και σε σούπερ κατάσταση. Απλά κρατάμε ένα σύστημα από τα “κορδόνια” για να μας δώσει το 70% των πραγμάτων που θέλαμε.

Η επόμενη λύση αν έμενα σε Microsoft, είναι full fledged servers (με action pack licenses) προφανώς σε VM. Δεν έχω τόσο δυνατό μηχάνημα στο σπίτι.
Όσο αφορά τα data, να έπαιζα με πιο “industry standard” RAID λύσης, πράγμα που μπορούσε να γίνει επειδή είχα πια όλο ίδιου μεγέθους δίσκους (10 x 3TB), αλλά θα μου στερούσε την (απαραίτητη) ευκολία να αλλάζω ΕΝΑΝ ΕΝΑΝ δίσκο σε μεγαλύτερο όποτε μπορώ. Επίσης με πάει σε ένα σύστημα που οι single δίσκοι έχουν unrecoverable data (και δεν έχω full backups). Το RAID4 του FlexRAID και SnapRAID (και unRAID) επιτρέπει οι δίσκοι να μπορούν ΣΕ ΑΝΑΓΚΗ να ξανα-είναι ανεξάρτητοι με ότι data έχουν μέσα. Ακόμα και αν χαλάσουν… 5, χάνεις τα data των 5 αλλά μένουν των άλλων (αν χαλάσει 1 δεν χάνεις τίποτα βέβαια).

Φίλοι πρότειναν (βασικά ακόμα προτείνουν) να πάω σε “συννεφάκια” όπως GSuite και αντικειμενικά έχουν δίκιο. Αλλά γουστάρω και το “project” ενώ με το (σκέτο) cloud χάνεις αρκετές ευκολίες και flexibility. Κερδίζεις φυσικά άλλα πράγματα (πχ. απείρως πιο ήσυχο μυαλό).

Τι σκέφτομαι λοιπόν; ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ μετά από 10 χρόνια (!!!) στο unRAID συν κάποια λύση για να μου δώσει τα features (κάποια) που “χάνω” αν φύγω από Windows Server. Φυσικά και άλλα που ΔΕΝ μου δίνει ο Windows Server. Η λύση αυτή λέγεται ή Zentyal ή NethServer, στα οποία ήδη κάνω evaluation σε VM. Ήδη απέρριψα άλλα δυο.

Πρόσφατα, είπα να δω αν το (pro unlimited) license μου του unRAID δουλεύει. Έχουν περάσει 10 χρόνια με ΔΥΟ major versions και άπειρα minor. Ο Tom μεγάλωσε (έχει και εγγόνια) και εμπλέκονται και άλλα άτομα στην εταιρία του (που ήταν μόνος του και εξαφανιζόταν), αφού πια έχει μεγάλους πελάτες (ενώ χρησιμοποιείται φουλ από μεγάλους vloggers όπως ο Linus της LTT). Δεν είχε πια λοιπόν το “αφήνω ένα beta για 8 μήνες και εξαφανίζομαι”. Τα προβλήματα λύνονται, ενώ υπάρχει και τεράστιο fan base με wizards.
Το ίδιο το σύστημα έχει εξελιχτεί πολύ. Επιτρέπει πια plug-ins, Docker containers (!!!) και VMs (!!!). Αυτά λοιπόν, πρακτικά λύνουν ΚΑΘΕ περιορισμό (στην τελική ακόμα και Windows ξαναβάζω σε VM).

Παίρνω λοιπόν το στικάκι μου που είχα φυλάξει (μην ξεχνάμε το unRAID bootάρει από USB stick και είναι δεμένο με το UID του, δεν βάζεις όποιο να ‘ναι). Ένα Corsair 2GB. 😀 Παίρνω όλα τα περιεχόμενα και τα πετάω σε ένα φάκελο στο PC μου. Βάζω το installer του (νέου) unRAID και ξαναρίχνει μέσα στο στικάκι τα “φρέσκα”. Παίρνω το key file και το ρίχνω στο στικάκι. Κάνω να bootάρω…
…bootάρει!!!
Βλέπω την αρχική κονσόλα, ΑΛΛΑ με έχει σε demo mode. Δεν είδε το κλειδί. Απογοήτευση. Αλλά μπας και;…
…ψάχνω μήπως μετά από τόσα χρόνια έχω δικαίωμα φρέσκου κλειδιού (γράφω στην εταιρία) ΑΛΛΑ ψάχνω και αν πρέπει πια να είναι το κλειδί σε κάνα φάκελο μέσα… …ναι στο φάκελο config… το βάζω… ξανάbootάρω…
…ΚΑΙ ΤΟ ΒΛΕΠΕΙ! Ναι είμαι Pro user μετά από 10+ χρόνια του stick σε ένα κουτάκι!

Ο δρόμος είναι πια ανοιχτός (αν και αν λάβουμε υπόψη τους προηγούμενους γεμάτος ταλαιπωρία). Μένει να κάνω κάποιες επιλογές στην σχεδίαση και να πάρω απόφαση να προχωρήσω.

Για τις επιλογές θα μιλήσω στο part 3.

NAS (and Home Server) version 4 (part 1)

Μετά από καμιά 20αριά (!!! …δεν είχα ιδέα ότι ήταν τόσα) παλιά blog-posts για το home server μου, φτάνει η ώρα για την επόμενη μεγάλη του αλλαγή. Που θα είναι σε software.
Για να ακολουθήσουμε την πορεία μέχρι τώρα:

  • (χάνεται στα βάθη του χρόνου… δεν θυμάμαι καν λεπτομέρειες) Κάτι βασισμένο σε Windows 2003 R2 SBS. Δεν ξέρω πότε. Υποψιάζομαι γύρω στο 2005.
  • Αρχές 2008. Αλλαγή σε unRAID. Αύξηση δίσκων, ταλαιπωρία. Δεν ξέρω τι έκανα με τα email (νομίζω τα δούλευα από το domain hosting μου απευθείας, με απλό -τότε- POP3).
  • Τέλη 2009. Ξαναφεύγω από το unRAID, για λόγους που εξηγώ στο άρθρο https://blog.ilogic.gr/nas-or-something-like-that-part-iii/ και έχει πλάκα να ξανα-ανακαλύπτω τι έλεγα τότε και πόσο δίκιο τελικά είχα (θα φανεί πιο κάτω). Windows Home Server + FlexRAID (snapshot based). Κατάργηση ενός μηχανήματος (είχα τρία, δεν το θυμόμουν) με τον ένα “server” να παίζει τη δουλειά των δυο. Πολύ ταλαιπωρία να ξαναπάω σε Windows, πήρε κάπου 2 μήνες.
  • Αρχές 2010 και ήδη δεν δουλεύω FlexRAID λόγω κάποιου θέματος, ενώ το WHS δείχνει τους μεγάλους περιορισμούς του. Αρχίζω τη σκέψη για SBS2008.
  • Τέλη 2010. Η αλλαγή δεν είχε γίνει ακόμα, είχα ένα WHS μισοδιαλυμένο. Με αλλαγές hardware (δεν εννοώ δίσκους αυτοί αλλάζονται κατά καιρούς χωρίς αναφορά) και περνάω τελικά σε SBS2011 που ήταν σε preview (δεν μπήκε ποτέ SBS2008)! Αυτός είναι ο πυρήνας και το χοντρικό στήσιμο του παρόντος μηχανήματος μου.
  • Μέσα στο 2011 πέρασα σε τελικής μορφής SBS2011, ξαναστήθηκε το FlexRAID.
  • Μέχρι σήμερα, είμαστε ακόμα σε SBS2011, έχουν αλλάξει πολλά κομμάτια hardware (το μηχάνημα έχει άλλο motherboard, RAM, έχει δυο PCIe SATA/SAS controllers κλπ.). Το FlexRAID το παράτησα γιατί άλλη μια φορά το παράτησε ο developer του (υπόψη ήμουν beta tester του, είχα ότι υπάρχει free, είχα τα email του κλπ. αλλά εξαφανίστηκε). Κάποια στιγμή πριν κάποιους μήνες πέρασα σε SnapRAID, ώστε να έχω έστω (όπως πριν χρόνια) snapshot based parity. Όμως και αυτό έχει θέματα, δεν μπορώ να γεμίζω αρκετά τους δίσκους γιατί το parity του δεν έχει αντιστοιχία χώρου 1:1, γιατί είναι file based και έχει overhead. Το SBS2011 έχει παρουσιάσει κάποια θέματα, τα χοντρά τα λύνω, αλλά αρχίζω να κοιτάω το επόμενο βήμα…

…το οποίο είναι να ξαναπάω στο unRAID!

(τέλος 1ου μέρους)

NAS or Something Like That, Version 2, Part I, addendum

Λοιπόν, όπως έγραψα σαν σχόλιο στο προηγούμενο άρθρο μου, βρήκα και τον τρόπο να κάνω το μηχάνημα και media server (uPnP/DLNA με transcoding κλπ.).
Αυτό μεγάλωσε τις απαιτήσεις προς το μηχάνημα.
Μέσα σε αυτά άρχισα να βλέπω ότι το μηχάνημα αυτό (ένας μια χαρά Windows Server 2003), αν ήταν αρκετά ισχυρό θα μπορούσε να εξυπηρετήσει και άλλες ανάγκες, όπως την ανάγκη του να έχω ένα “mail aggregator” (δεν λέω mail server γιατί απλά θέλω να είναι ένας client που μαζεύει όλα τα accounts μου), αλλά και την επιθυμία να έχω έναν συμπαθητικό Virtual Machine Server!
Όλα αυτά ξεφεύγουν από την κλίμακα ενός παλαιού Pentium 4 (έστω και στα 3.2GHz με Hyper-Threading, με 2GB RAM που είναι ο unRAID μου).
Εκεί άρχισαν να μου μπαίνουν “μαμούνια” για κάτι πιο δραστικό (από το ήδη δύσκολο έργο του να μετατραπεί αναίμακτα ΜΕ ΤΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ ΤΟΥ ο unRAID σε WHS)…
Πέρα από το NAS μου, έχω ένα HTPC στο σαλόνι μου, αρκετά σύγχρονης τεχνολογίας (Core2), αλλά και άλλα δυο μηχανήματα “γραφείου”. Εδώ είναι το… κόλπο. Το ένα μηχάνημα του γραφείου μου είναι ένα Core2Quad με 2 καλές VGA σε SLI, Windows 7 Ultimate κλπ. Αυτό το μηχάνημα θεωρητικά το είχα μόνο για gaming (πότε τρομάρα σου;…) και πράγματα απαιτήσεων (πχ. Photoshop και τέτοια). Το άλλο μηχάνημα, επίσης σύγχρονης τεχνολογίας (Core2) αλλά πιο αδύναμο, πολύ πιο ισχυρό πάντως από το P4, με Windows… Server 2008 (είναι η δουλειά μου και έπρεπε να έχω τριβή), το οποίο είχε αναλάβει το δύσκολο έργο του να είναι το main workhorse μου. Εκεί έρχονται τα mail μου, γίνεται το activesync μου κλπ. Θεωρητικά είχε φτιαχτεί πριν φτιάξω τον χωριστό file-server, ώστε ΑΥΤΟ να είναι το μηχάνημα που θα μένει ανοιχτό (torrents, mail aggregation κλπ.). Όταν μπήκε ο NAS και όταν έβαλα τα (ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ) Windows 7 στο “καλό” μηχάνημα, αυτό εδώ άρχισα να το ανοίγω όλο και λιγότερο.
Πήρα λοιπόν την μεγάλη απόφαση… Αυτό το μηχάνημα θα καταργηθεί! Ένα μηχάνημα λιγότερο στα πόδια μου (κυριολεκτικά) και ένα πολύ ισχυρότερος NAS (που Ο Θεός να τον κάνει NAS με όσα θα κάνει)!
Ένα μηχάνημα έτοιμο για τις αυξημένες απαιτήσεις, έτοιμο και για το επόμενο WHS που θα είναι 64bit (βασικά και ο P4 μου είναι 64μπιτη σειρά), με PCI και PCIe (που χρειάζεται για σοβαρές SATA2 κάρτες).
Αυτό βέβαια οδηγεί σε ένα migration plan σαφώς πιο πολύπλοκο. “Χαρίζει” όμως έναν επιπλέον (μικρό πάντως, 320GB) δίσκο για το NAS. Χρειάζεται και επιπλέον μια κάρτα IDE/SATA όμως (βρήκα μια PCIe 1xIDE+2xSATA2+2xeSATA2) μια και αυτό το μηχάνημα έχει ένα IDE bus λιγότερο (άρα θα έπρεπε να θυσιάσω δυο IDE δίσκους από το NAS) αλλά και έναν επιπλέον SATA που δεν θα είχε bus να μπει… Με αυτή την κάρτα λύνω το θέμα ΣΥΝ είμαι έτοιμος για τον τελευταίο μου δίσκο πριν αρχίσω αντικαταστάσεις (έχοντας αισίως φτάσει στους 11 δίσκους σε κουτί που χωράει 12).
Για… γούστο θα αναφέρω χοντρικά τη διαδικασία. Για τους PCάκηδες αυτό είναι “ελαφρύ διάβασμα”, για τους άλλους ανυπόφορο κείμενο. Φυσικά δεν είναι πράγματι για γούστο (δεν θα έγραφα όλα αυτά για πλάκα) αλλά το παρακάτω θα είναι το πραγματικό guideline μου για το migration:
1) Μεταφέρω στο unRAID ότι δεδομένα θέλω να κρατήσω από το server 2008.
2) Φυλάσσω (βασικό) όλες τις ρυθμίσεις/rules κλπ. του Outlook!
* Σε αυτό το σημείο το Server 2008 μηχάνημα είναι έτοιμο να “πεθάνει” αλλά πριν γίνει αυτό πρέπει να γίνουν βήματα στο άλλο. *
3) Αλλάζω τον unRAID server από την έκδοση που τρέχει τώρα (αλλά επιτρέπει torrent client κ.α.) στην τελευταία beta όπου όμως βλέπει τον PCI SATA controller μου που τώρα έχει δυο 320GB δίσκους που… κάθονται (πράγμα που τελικά θα βοηθήσει).
4) Προσθέτω τον ένα (ο άλλος δεν μου χρειάζεται).
5) Μεταφέρω όλα τα δεδομένα από έναν από τους 320GB IDE σε αυτόν που πρόσθεσα.
6) Αφαιρώ όλες τις εξαρτήσεις του unRAID από τον συγκεκριμένο IDE.
7) Τον αφαιρώ.
8) Ανοίγω πάλι το μηχάνημα και του λέω να ξαναυπολογίσει το parity του (ένα βήμα ίσως περιττό αλλά θα επιτρέψει να έχω μέχρι αρκετά αργότερα ένα λειτουργικό unRAID με δεδομένα που λειτουργούν για πιθανότητα ανάγκης ή… επιστροφής).
* Σε αυτό το σημείο έχω έναν άδειο IDE 320GB στο χέρι και ένα unRAID server που εξακολουθεί να είναι λειτουργικός, αλλά και έναν ακόμα άδειο SATA 320GB. *
9) Μπαίνει ο IDE 320GB στο μηχάνημα που είχε τα Server 2008.
10) Εδώ, αντικαθιστώ την VGA του Server 2008 που ως WHS δεν θα την χρειαστεί, που είναι μια DX11 compliant (!), ATI HD4000-κάτι (!) με 1GB RAM (!!!) με την κατώτερη (HD3400 νομίζω) που έχω στο καημένο HTPC μου (και παίζει 1080p… νομίζω θα “χαρεί” με το boost pου θα του δώσω).
11) Εγκαθιστώνται σε αυτόν το δίσκο τα WHS (θέλει 20GB partition)
* Σε αυτό το σημείο βρίσκομαι στο “πρώην server 2008” με εγκατεστημένο το WHS στο IDE 320GB και ελεύθερα 300GB σε αυτό το δίσκο για data, συν ο 320GB SATA που ήδη ήταν μέσα ο οποίος φορμάρεται και προστίθεται στο data pool. *
* Εδώ να εξηγηθεί ΓΙΑΤΙ έγινε η ιστορία με τον IDE… Γιατί πολύ απλά οι IDE παρά την αρχαιότητα τους θα είναι οι τελευταίοι δίσκοι που θα αλλαχθούν στο NAS μου… Γιατί; Γιατί έχω σε σύνολο IDE+SATA buses όσα bays έχει για δίσκους το μηχάνημα μου (12), άρα δεν υπάρχει λόγος να αφαιρέσω έναν IDE για να πάρει τη θέση του ένας SATA (δεν έχω άλλα SATA bus) και εφόσον η SATA τεχνολογία είναι η ζωντανή, πιθανότερο είναι να φτάσω να έχω αντικαταστήσει όλους τους SATA εν καιρώ (έχουν φτάσει στην αγορά και 2TB πια), παρά να αλλάξω τους μικρούς IDE. Θα πρέπει να φτάσω στο σημείο οι δίσκοι SATA να είναι ΑΧΑΝΕΙΣ αλλά ταυτόχρονα να μη με φτάνουν 8 SATA bus (!), ώστε να προτιμήσω κάποια στιγμή να πάρω κι άλλη SATA (SATA3;) κάρτα και να θυσιάσω IDE δίσκο (αλλά και πάλι θα πρέπει να φτάσω να θέλω ακόμα τέσσερεις SATA για να θυσιάσω και τον τελευταίο IDE). Αυτό με κάνει να θέλω να βάλω το WHS σε έναν IDE γιατί θα μείνει τον περισσότερο χρόνο απείραχτος. *
12) Κλείνω το unRAID και αφαιρώ (“ξερά” όπως λένε) έναν δίσκο του ακόμα αρχίζοντας από τους μικρότερους (320GB).
* Το “ξερά” γίνεται ώστε το unRAID να θεωρήσει ότι έχασε ένα δίσκο του (αυτό ήταν και το νόημα του ότι το array το είχα διατηρήσει υγειές μέχρι τώρα) με αποτέλεσμα αν κάτι δεν πάει καλά με το επόμενο βήμα, να βάλω το δίσκο πίσω και ότι και να έχει πάθει (format κλπ.) το unRAID θα τον “ξαναχτίσει” και δεν θα έχω χάσει τίποτα! *
13) Προσθέτω τον δίσκο που έβγαλα στο WHS μηχάνημα. Θυμίζω αυτός ο δίσκος είναι ReiserFS και έχει μέσα δεδομένα!
14) Βάζω ReiserFS driver για Windows, δοκιμάζω αν πράγματι βλέπει το δίσκο που έχω προσθέσει!
15) Αν όλα πάνε καλά μεταφέρω όλα τα δεδομένα από τον ReiserFS δίσκο στον 320άρη (NTFS) που κάποτε είχε το Windows 2008!
16) Αν όλα πάνε καλά και αδειάσει αυτός ο ReiserFS, τότε τον φορμάρω NTFS και τον προσθέτω στο data pool μου!
* Λόγω των βημάτων 8 και 12, μέχρι τώρα δεν έχω ρισκάρει τίποτα! Θα μπορούσα να ξαναξηλώσω το δίσκο αυτόν, να τον ξαναβάλω στο unRAID και το unRAID να επισκεύαζε ότι έκανα! Από το επόμενο βήμα αυτή τη δυνατότητα τη χάνω, αλλά την είχα όσο ακριβώς χρειαζόταν, να επιβεβαιώσω δηλαδή ότι μπορώ να κάνω mount το ReiserFS και να μεταφέρω δεδομένα! *
17) Εδώ αρχίζει ένα μεγάλο χειρωνακτικό κομμάτι. Εφόσον έχω εξασφαλίσει ότι τα βήματα μου “παίζουν”, κλείνω τα δυο μηχανήματα και…
18) Βγάζω το P4 motherboard την PCI SATA κάρτα και τροφοδοτικό από το κουτί του (πρώην) unRAID.
19) Βγάζω το σύγχρονο motherboard, το τροφοδοτικό και τους τρεις δίσκους (έφτασα στους τρεις αν θυμάστε: IDE με λειτουργικό + αυτός που ήταν ήδη μέσα + αυτός ο πρώην ReiserFS) από το κουτί του (πρώην) Server 2008 (και νυν WHS).
20) Τα βάζω… ανάποδα. Προσθέτω την PCI SATA και την νέα PCIe SATA2+IDE στο νέο σύστημα.
* Εδώ το P4 σύστημα χωρίς δίσκο μένει στο κουτί του πρώην Server 2008 και μπαίνει στην άκρη… (τυχερέ μπαμπά, πριν ένα μήνα σου αναβάθμισα το PC, τώρα θα στο ξανα-αναβαθμίσω). Το (πρώην) unRAID έχει πια το σύγχρονο hardware και ΟΛΟΥΣ τους δίσκους! Έχει όμως σε αυτό το σημείο, τρεις έτοιμους και… ΟΚΤΩ μη έτοιμους! Όλοι είναι συνδεμένοι ώστε να γίνουν mount. Bonus στην κατάσταση είναι (α) ότι ο ένας 750GB από τους δυο ήταν unRAID parity που τώρα είναι άχρηστο και (β) έχω έναν 320άρη SATA που είναι άδειος (γιατί δεν είχε χρησιμοποιηθεί ακόμα από το unRAID αν θυμάστε). Αυτά θα βοηθήσουν το επόμενο βήμα. Ξεκινάει πια η δουλειά σε λειτουργικό μηχάνημα. *
21) Ο 750GB που ήταν το parity του unRAID μπορεί να φορμαριστεί σε NTFS, να μπει στο WHS pool και να πάρει τα δεδομένα του άλλου 750GB.
22) Προσθέτω στο pool μου και τον άδειο 320άρη.
23) Αδειάζοντας ο 750GB πάνω στο χώρο του pool, ελευθερώνεται. Τελικός σκοπός αυτού του δίσκου (και εφόσον δεν έχω ακόμα δίσκους μεγαλύτερους από 750GB) είναι να γίνει parity δίσκος για το FlexRAID. Σε αυτό το βήμα λοιπόν, εγκαθίσταται το FlexRAID και φτιάχνω ένα αρχικό “snapshot” της κατάστασης ως έχει: 300GB (320-20) + 320GB + 320GB + 320GB + 750GB δίσκοι με δεδομένα πάνω στον 750GB που θα γίνει parity.
* Αυτό το βήμα γίνεται ώστε να δοκιμαστεί και το FlexRAID αλλά και να έχω μια υποτυπώδη ασφάλεια τουλάχιστον για τα δεδομένα που έχω ήδη μετακομίσει. Εδώ πια έχω έξι δίσκους σε χρήση και πέντε που έχουν δεδομένα και δεν έχουν μετατραπεί. Από το επόμενο βήμα και πέρα δεν χρειάζεται ιδιαίτερη διαδικασία, αλλά προσοχή θέλει το εξής. Ανάλογα τι ελεύθερο χώρο θα έχει αυτή τη στιγμή το pool (δεν θα κάτσω να υπολογίσω τώρα, θα δω εκείνη τη στιγμή τι θα βγει), θα συνεχίσω τη μεταφορά είτε ξεκινώντας από τους μικρότερους δίσκους (320GB), είτε από τους μεγαλύτερους που έχουν μείνει (500GB), ώστε να χωρέσουν όλοι και ο τελευταίος, ουσιαστικά μετά τη τελευταία μεταφορά να μείνει ελεύθερος! (αλλιώς θα χρειαστώ ΚΙ ΑΛΛΟΝ δίσκο έστω και προσωρινά σε USB για προσωρινή μεταφορά δεδομένων) *
24) Ανάλογα ποιος θα αποφασιστεί από τη σημείωση επάνω, θα μεταφερθούν δεδομένα από τον έβδομο δίσκο (ReiserFS) και αφού αδειάσει θα γίνει μέρος του pool.
25) Το ίδιο με τον όγδοο.
26) Το ίδιο με τον ένατο.
27) Το ίδιο με τον δέκατο.
28) Ο ενδέκατος αν όλα πάνε καλά, θα μεταφερθεί ολόκληρος στο κενό που θα έχει το pool, θα μπει ο ίδιος στο pool και θα μείνει προσωρινά άδειος μέχρι να αποφασίσει το WHS ότι τον χρειάζεται ή μέχρι το μεθεπόμενο προαιρετικό βήμα.
29) Εδώ πρέπει το FlexRAID να ξανατρέξει επειγόντως και να μου ξαναδώσει ασφάλεια!
30) Προαιρετικά, εδώ θα τρέξει ένα add-in του WHS που εξισορροπεί τα δεδομένα μεταξύ των δίσκων (μην ξεχνάμε έχω μείνει με έναν άδειο). Θα δω αν θα το κάνω αυτό το βήμα, αν το add-in τρέχει με τον τρόπο που θέλω (δηλ. φροντίζει τα shares να είναι το καθένα όσο γίνεται μαζεμένο σε έναν δίσκο).
31) Αν το #30 τρέξει, μετά ξανατρέχω το FlexRAID για να ησυχάσω.
32) Και την έβδομη μέρα, θα κάαααθομαι να απολαύσω τη δημιουργία μου. 🙂 Βασικά δεν το βλέπω να κάθομαι γιατί θα ξεκινήσει το… tweaking του WHS με το να κάνει αυτά που έχω σχεδιάσει να κάνει.
Πείτε τα σχόλια σας (“χαρά στο κουράγιο σου” και τέτοια) και ευχηθείτε μου καλή δύναμη.
Αν έχετε καμιά ένσταση για το σχεδιασμό μου θα χαρώ να την ακούσω ΠΡΙΝ αρχίσω τη διαδικασία or forever hold your peace (μετά θα είναι αργά και δεν θα με νοιάζει να ακούσω τι λάθος έκανα).

NAS or Something Like That, Version 2, Part I

Σε αυτό το άρθρο, παραθέσω το για μένα “αντίπαλο δέος” στην (πάλε ποτέ;) επαναστατική λύση του unRAID στο home και SOHO network storage.
Η λύση είναι στην πραγματικότητα ένα… μείγμα δυο προϊόντων!
Το καθένα με τα πλεονεκτήματα του και τα μειονεκτήματα του, ο συνδυασμός τους με πολλά πλεονεκτήματα (αλλά και πάλι ίσως κάποια μειονεκτήματα), απέναντι σε μια αρκετά καθιερωμένη λύση της οποίας τα πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα έχω ήδη αναφέρει.
Τα δυο προϊόντα θα τα αναφέρω ένα-ένα, ώστε στο τέλος μόνο να φανεί το γιατί αυτός ο συνδιασμός κατά τη γνώμη μου νικάει το ΠΑΡΟΝ unRAID. Ωστόσο θα παραθέτω τις διαφορές και κατά τη διάρκεια της ανάλυσης των επί μέρους στοιχείων.
Το πρώτο κομμάτι του συνδυασμού λέγεται: Microsoft Windows Home Server!
Ναι κι όμως… Είπα την “σατανική” λέξη που αρχίζει από Μ.
Ήξερα (φυσικά) την ύπαρξη του, αλλά δεν είχα ψάξει επισταμένα τις δυνατότητες του, ειδικά εφόσον είχα καθημερινή πρόσβαση σε πολύ σοβαρότερα (έλεγα) server περιβάλλοντα. Ακόμα και αυτό εδώ το post γράφεται σε έναν… Windows Server 2008 που εκτελεί χρέη PC! (μια και έπρεπε να έχω καθημερινή τριβή με την χρήση του, αφού είναι μέρος της δουλειάς μου)
Τότε στο ψάξιμο είχα δει ότι μάλλον δεν με καλύπτει όπως θα ήθελα από πλευράς ασφαλείας των δεδομένων μου, αλλά αυτό είναι θέμα συζήτησης πιο κάτω.
Μετά την πρόσφατη μου όμως αναζήτηση, άρχισα να ανακαλύπτω τι είναι αυτά που ΚΑΝΕΙ καλά το WHS, ας δούμε…
Το WHS έχει δυνατότητα να παρουσιάσει (πέρα από 20GB που κρατάει για τον εαυτό του – για την εγκατάσταση του συστήματος) όλο σας τον χώρο από δίσκους που έχετε στο σύστημα σας, σαν έναν, χωρίς περιορισμούς μεγεθών ή είδους bus. Σαν software JBOD το οποίο παρουσιάζει σαν shared folders. Αν το WHS σταμάταγε εκεί, είχε “χάσει” όμως. Αυτό όμως το χαρακτηριστικό του ήταν από τα δυνατά του χαρτιά για την δική μου χρήση.
Το WHS ξεκίνησε ως λύση που θα έφτανε στον καταναλωτή μόνο μέσω μεγάλων vendors όπως HP και Dell και πράγματι έτσι ξεκίνησε (και συνεχίζει) και σήμερα μπορείτε να βρείτε έτοιμα συστήματα WHS από μεγάλα ονόματα. Αργότερα όμως αποφάσισε να στραφεί στο enthousiast κοινό της η Microsoft και το άφησε να κυκλοφορεί και ως OEM που μπορεί να αγοραστεί (και σε πολύ καλή τιμή – φτηνότερα από το unRAID) και να μπει σε συναρμολογημένα μηχανήματα. Αυτό έδωσε μεγάλη ώθηση στο customization του μέσω add-ins!
Όντας σύστημα που έχει σχεδιαστεί για να μπαίνει στην πρίζα και στο δίκτυο, χωρίς οθόνη, πληκτρολόγιο κλπ. όλη του η διαχείριση (και όλα τα add-ins) είναι και πρέπει να είναι φτιαγμένα για να παίζουν είτε μέσω web interface, είτε μέσω της κονσόλας του που είναι ένα ιδιότυπο RDP-based παράθυρο. Εκεί είναι και μέρος της μαγείας. Παρακάτω θα παρουσιάσω και μερικά add-ins που βρήκα να μου αρέσουν.
Άλλο πράγμα που κάνει είναι η δυνατότητα πλήρους (και scheduled) backup (και restore) ολόκληρων PC (μέχρι 10) στο δίκτυο. Ένα σπίτι αποκτά “μαγικά” disaster recovery.
Το θέμα είναι ότι το WHS είναι χτισμένο πάνω στην πολύ σταθερή βάση του Windows Server 2003 R2 SP2 και ουσιαστικά μπορεί κάποιος να το χρησιμοποιήσει (με περιορισμούς) ακριβώς έτσι! Ως Windows machine δηλαδή, άρα χάνονται ως δια μαγείας περιορισμοί drivers (παίζουν οι πιο κοινοί των XP) αλλά και εγκατάστασης κάποιων προγραμμάτων που θα θέλατε να παίζουν συνεχώς σε ένα μηχάνημα που είναι ούτως ή άλλως ανοιχτό συνεχώς. Παράδειγμα το torrent client που με όλο πατέντα έβαλα στο unRAID μου. Ε, εδώ αρκεί να εγκαταστήσει κανείς το γνωστό μTorrent το οποίο θα διαχειρίζεται μέσω terminal services ή… θα δούμε παρακάτω! Επίσης αφού είναι ένας Windows server όλα διέπονται κανονικά από user security (τι ανήκει σε ποιον, ποιος βλέπει τι κλπ.).
Με τα updates (η MS είπε να τα ονομάσει Power Packs) που βγήκαν για το WHS (είμαστε στο 3 beta), έχουν δοθεί πολύ ωραίες δυνατότητες, όπως η δυνατότητα να εμφανιστεί ως media server, δυνατότητα remote (over the Internet!) πρόσβασης του κ.α.
Στο 3 beta βελτιώνεται η υποστήριξη των Windows 7 αφού μέχρι που προσθέτει τα media shares στα ανάλογα libraries του 7 (δηλ. το Music share αυτόματα προστίθεται στο Music library των Windows 7 PC του δικτύου σας).
Η δύναμη φαίνεται από τα πολλά add-ins που υπάρχουν. Ας αναφέρω κάποια ενδεικτικά.
  • Υπάρχει add-in για να προστεθεί (και να διαχειριστεί) μέσα στο WHS ένας FTP server (είτε της ίδιας της MS, είτε ένας από τους γνωστούς freeware). Αυτό το φαινομενικά απλό service στο unRAID υπήρχε τόσο ξεκούρδιστο που ήταν σαν να μην υπήρχε (αφού δεν σεβόταν home directories και shares).
  • Υπάρχει add-in για την συνεργασία του WHS με UPS (αλλά και των clients που βλέπουν τον WHS!). Αυτό το ΒΑΣΙΚΟ πράγμα δεν υπήρχε στον unRAID καθόλου (NAS χωρίς να ξέρει πότε θα πέσει το ρεύμα και το ΠΟΥΛΑΕΙ!) και μόνο οι linux-wizards που λέγαμε στο άλλο άρθρο είχαν κάνει τα μαγικά τους για να δωθεί (περίπου) μια λύση.
  • Υπάρχει add-in για διαχείριση power-down ΚΑΙ power-on και του ίδιου του WHS αλλά και των clients, με βάση schedules (πχ. όταν κοιμόμαστε κλπ.).
  • Υπάρχει add-in για τη διαχείριση του μTorrent μέσω της κονσόλας του WHS!
  • Υπάρχει σε add-in ο Squeezebox Server! (εκπληκτικό music streaming)
  • Υπάρχει add-in γενικώς για streaming! (ακόμα και με transcoding)
  • Υπάρχει add-in για να δείτε την webcams σας που είναι πανω στο WHS! (απλοϊκό home security, αλλά και το μεγαλείο να παίζει κάτι απλώς με XP drivers αντί να ψάχνεσαι)
  • Υπάρχει add-in για φτιάξιμο “intranet” αλλά και public σελίδων μέσα στον WHS!
  • Άλλο add-in φροντίζει την εύκολη διαχείριση του από WM ή iPhone!
Αυτά μόνο ενδεικτικά…
Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν βάλει TV κάρτα πάνω στον WHS και την κάνουν stream στο δίκτυο τους!
Κάθε καλός server πρέπει να προβλέπει για την ασφάλεια των δεδομένων από αστοχία. Ο WHS το προβλέπει και αυτό φυσικά, με έναν απλό και έξυπνο τρόπο. Τα shares που ο χρήστης θεωρεί σημαντικά, τα “τικάρει” για redundancy και το σύστημα φροντίζει να έχει κόπια σε διαφορετικό δίσκο (πρέπει φυσικά να έχεις πάνω από έναν)! Αυτό είναι καλό και εύκολο για σπιτική χρήση. Έχει όμως ένα μεγάλο μείον αν κάποιος θέλει να έχει ασφαλή ΟΛΑ του τα δεδομένα. Εκεί ουσιαστικά έχεις ένα άτυπο mirror, άρα αν έχεις ένα σύστημα με δίσκους σύνολο 4TB, τελικά έχεις διαθέσιμα… 2! Εκεί εγώ είχα διαφωνήσει από την αρχή… και εκεί μπαίνει στη σκηνή ο δεύτερος προταγωνιστής!
Η αλήθεια είναι ότι είχα καλομάθει με το unRAID και την “αυτόματη” ασφάλεια του, με δυνατότητα να μπορείς να χάσεις έναν δίσκο χωρίς καθόλου impact ή και δυο (ή και παραπάνω) χάνοντας μόνο τα δεδομένα των χαλασμένων δίσκων (πράγμα που δεν κάνει καν το γνωστό RAID). Ήθελα αν γινόταν να έχω WHS (άρα να βλέπω τους καμιά 10αριά δίσκους μου σαν ένα και να έχω και όλα αυτά τα μαγικά services που δεν μπορούσα καν να πλησιάσω με το unRAID!) αλλά να έχω και το κεφάλι μου ήσυχο. Η αλήθεια είναι ότι όταν έχτισα το unRAID ΠΡΩΤΑ ήθελα το κεφάλι μου ήσυχο (είχα χάσει δεδομένα κάποιες φορές πριν φτιάξω τέτοια λύση) και μετά “γλυκάθηκα” με επιπλέον services. Ε… αυτό μπορεί να επιτευχθεί.
Το όνομα αυτού: FlexRAID!
Τι είναι αυτό; Είναι ένα σύστημα βασισμένο στην ιδέα του unRAID, αλλά πιο “γενικευμένο” και όχι δεμένο με το filesystem αλλά από πάνω του! Αυτή την ιδέα την είχα πριν από χρόνια αλλά δεν ήξερα να την φτιάξω. Ε κάποιος το έκανε.
Πως δουλεύει;
Όπως λέει ο προγραμματιστής του (που είναι αφρικάνος από την Ακτή Ελεφαντοστού!), το FlexRAID δεν προστατεύει δίσκους… προστατεύει δεδομένα. Είναι ένα RAID4 (αργότερα και RAID6 και αργότερα και άλλα RAID engines) που όμως παίζει σε ΦΑΚΕΛΟΥΣ και όχι σε δίσκους!!!
Τι σημαίνει αυτό; (οι ψιλιασμένοι ήδη πανηγυρίζουν) Μπορείτε να κάνετε ακόμα και RAID σε ένα μόνο δίσκο… κάνετε RAID μερικών folders πάνω σε ένα parity folder!
Τα folder φυσικά μπορεί να είναι όλος ο δίσκος (δηλ. το folder D: παράδειγμα) οπότε στην πράξη να έχουμε το ίδιο (σχεδόν – το γιατί σχεδόν, διαβάστε παρακάτω) αποτέλεσμα με το unRAID.
Το μέγεθος του parity πάλι πρέπει να είναι όσο το μεγαλύτερο σας “φάκελο” που προστατεύετε. Αν πχ. έχετε μερικούς μεγάλους δίσκους, αλλά θέλετε να προστατεύσετε μόνο τα οικογενειακά σας video που είναι διάσπαρτα, τότε κάνετε το εξής:
DRU (data risk unit)
D:my_family_videos (ας πούμε 10GB)
D:various videosfamily (12GB)
E:morenewvideos_of family (9GB)
F:miscprivatefamily-camera (3GB)
PPU (parity)
C:Parity_Folder (γιατί εκεί πχ. έχω χώρο… πόσο χώρο; Μα όσο το μεγαλύτερο folder που θέλω να προστατεύσω, στην περίπτωση μας, 12GB!)
…μέσα στο parity folder όταν τρέξει το σύστημα, εμφανίζεται ένα πακέτο από “parity” αρχεία, με συνολικό μέγεθος 12GB! Πακέτο (και όχι ένα αρχείο, αν δεν θέλετε) επειδή για να αντιμετωπιστούν πιθανοί περιορισμοί του filesystem (μη ξεχνάμε αδιαφορεί για το τι είναι το filesystem) μπορεί να κάνει τα splits που χρειάζονται.
Μάλιστα (ειδικά μπορεί να εμφανιστεί αυτό σε περίπτωση RAID ολόκληρων δίσκων), σου λύνει τα χέρια γιατί αν έχεις γλυκαθεί από το νέο σε καλή τιμή 1.5TB δίσκο, δεν χρειάζεται να πάρεις ΔΥΟ (όπως στην περίπτωση του unRAID όπου θα πάρεις έναν για data αλλά υποχρεωτικά και έναν ακόμα μια και το parity πρέπει να είναι ίσο με το μεγαλύτερο δίσκο σου), αλλά κάνεις και το εξής… παίρνεις τον έναν, αλλά βάζεις για parity δυο 750άρηδες που είχες (πχ.)! Αρκεί “συνολικά” να βρει το χώρο που χρειάζεται.
Η ελευθερία του ως σύστημα (είναι πυρήνας από C++ και Java) και η αδιαφορία του για το τι είναι τα filesystem “από κάτω του” έχει επιτρέψει στον προγραμματιστή να το έχει μέχρι στιγμής σε δυο πλατφόρμες: Σε Windows και σε Linux!
Επίσης το τι κάνεις RAID είναι απόλυτα πρόβλημα σου. Θεωρητικά μπορείς να κάνεις RAID και τα DVD σου! Θεωρητικά δηλαδή, έχοντας τρία σημαντικά DVD (το… γάμο σου), τα βάζεις με τη σειρά να φτιάξουν ένα parity σε ένα δίσκο σου και αν ποτέ χαλάσει ένα από τα DVD, τότε από τα άλλα δυο συν το parity, μπορείς να το “αναστήσεις”. Ή ανάποδα μπορείς να φυλάξεις το parity κάποιων φακέλων σε ένα DVD, ώστε ΠΑΝΤΑ να μπορείς να επιστρέψεις στην κατάσταση που είχαν η φάκελοι πριν φτιάξεις το parity. Η πρακτική σημασία των παραπάνω παραδειγμάτων ίσως είναι μικρή (γιατί απλώς να μην έχεις αντίγραφα;), αλλά δείχνει τη δύναμη του συστήματος.
Α ξέχασα να πω ότι είναι FREE software!
Ας περάσουμε στα μειονεκτήματα…
Πρώτο και βασικότερο. Αυτή τη στιγμή το FlexRAID είναι “snapshot” RAID. Με άλλα λόγια ΔΕΝ φτιάχνει live το parity, αλλά μόνο όταν του πεις. Αυτό ακούγεται έως και… τρομακτικό στην αρχή, αλλά τελικά είναι (για τη χρήση των περισσοτέρων μας) αστείο. Βλέπετε τα δεδομένα μας είναι κατά κανόνα ΣΤΑΤΙΚΑ! Βλέπω εμένα. Έχω γύρω στα 3.5TB δεδομένα, και ζήτημα να πειράζω 100MB από αυτά μέσα σε έναν μήνα… Με “πειράζω” δεν εννοώ φυσικά να τα διαβάζω, αλλά εννοώ να τα κάνω edit. Σκεφτείτε το και αν δεν μιλάμε για databases (που ο ίδιος ο προγραμματιστής λέει “για τέτοια δουλειά όχι FlexRAID”) θα δείτε ότι τα δεδομένα που πραγματικά πειράζουμε είναι ελάχιστα! Ακόμα και όταν αλλάζουμε, αν κάτι γίνει, τότε έχουμε χάσει ότι έγινε από τον προηγούμενο συγχρονισμό του parity και τίποτα άλλο. Σιγά τα αυγά! Οι περισσότεροι βάζουν schedule να γίνεται resync το parity κάθε βράδυ. Άλλοι πιο αγχωμένοι ακόμα και κάθε μια ώρα. Σε κάθε περίπτωση κανείς δεν εμποδίζει, μετά από μια μεγάλη προσθήκη δεδομένων, να τρέξει αμέσως μετά το resync. Το ρίσκο είναι μικρό. Το snapshot RAID υπάρχουν περιπτώσεις που μπορεί να θεωρηθεί και πλεονέκτημα… Κάνατε μια μεγάλη βλακεία με ένα αρχείο; (το σβήσατε ενώ δεν έπρεπε, του κάνατε ένα άσχημο edit που δεν ξέρετε πως ήταν πριν και άλλα τέτοια) Ε απλά βάλτε το parity να σας φτιάξει τα δεδομένα όπως τα είχατε στο τελευταίο resync! Είναι το πλεονέκτημα να μην είναι κάτι ακριβώς live! Για home user, προσωπικά το βλέπω πάνω από αρκετό. Αν δεν σας κάνει μην αγχώνεστε… έρχεται και η έκδοση με το live parity (για χρήση σαν πραγματικό NAS).
Άλλο μειονέκτημα είναι η πολύ μικρή βάση χρηστών ακόμα. Μην περιμένετε τους linux-wizards του unRAID, ή την μάζα ανθρώπων που έχουν FreeNAS… Όμως τουλάχιστον ο προγραμματιστής εδώ είναι ζωντανός και προσπαθεί πράγματι να βελτιώσει το προϊόν του.
Άλλο μειονέκτημα είναι ότι είναι αρκετά νωρίς στο development ακόμα, οπότε θα ανακαλύψετε ότι ο καλύτερος τρόπος διαχείρισης του FlexRAID είναι το… command prompt (το οποίο πάντως είναι πολύ ανεπτυγμένο και υποστηρίζει εκτενές scripting), ενώ υπάρχει και webUI που ναι μεν είναι ΠΟΛΥ ομορφότερο από του unRAID, αλλά δίνει ένα ποσοστό των δυνατοτήτων του command prompt.
Αν μπορείτε να ανεχτείτε τα (τωρινά) μείον του FlexRAID, τότε έχετε μπροστά σας μια ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ καλή λύση ασφάλειας των δεδομένων σας. Γρήγορη και με μικρές απαιτήσεις από εσάς και το σύστημα σας.
Η εγκατάσταση του πάνω σε ένα σύστημα WHS (για να επιστρέψω στο σκοπό του παρόντος άρθρου – αν και εσάς δεν πρέπει να σας περιορίζει αυτό), είναι μια ΠΟΛΥ απλή υπόθεση. Εγώ προς το παρόν για να καταλάβετε το πόσο απλό είναι, έχω ένα τέτοιο σύστημα σε… virtual machine (WHS + FlexRAID με 4-5 virtual δίσκους) και δουλεύει μια χαρά για τις δοκιμές μου.
—
Ας κάνουμε μια μικρή σούμα του συνδυασμού FlexRAID + WHS (εγώ θα το ονομάζω άτυπα FlexWHS), ειδικά απέναντι στο unRAID.
Το FlexWHS είναι πάνω σε πλατφόρμα Windows Server 2003. Windows μεν, στιβαρό kernel δε και χωρίς ΚΑΝΕΝΑ πρόβλημα drivers, ΚΑΝΕΝΑ πρόβλημα να βρείτε software που χρειάζεστε (ειδικά αν επιτρέπει remote διαχείριση του) για ότι χρειάζεστε… Μπορείτε να έχετε το WHS σας σαν FAX server, σαν A/V streaming server, σαν ότι μπορείτε να βρείτε στα Windows…
Το unRAID είναι πάνω σε πλατφόρμα Slackware. Η δύναμη και το μικρό “βάρος” του Linux μεν, ένα από τα “μέτρια” (κατ’ εμέ) distributions δε, αρκετά περιορισμένο compilation μέσα στο unRAID (έχει μόνο ότι χρειάζεται το ίδιο το unRAID), το αν θα παίξει στo hardware σας είναι “hit or miss”. Ο Τομ έχει φροντίσει να είναι προς το “hit” παρά προς το “miss”, αλλά μην τολμήσει κανείς να ξεκινήσει unRAID χωρίς να ψάξει τα compatibility lists και να μην ρωτήσει παλαιότερους χρήστες. Ως software μην περιμένετε τίποτα, εκτός αν ποντάρετε στο τι έχουν πετύχει οι linux wizards, περιοριστείτε στις εκδόσεις που έχουν δοκιμάσει κλπ.
Το FlexWHS απαιτεί εγκατάσταση σε σκληρό δίσκο (θέλει ακριβώς 20GB partition, ότι δίσκο και να έχετε). Αυτό έχει το μείον ότι και ο ίδιος ο server χρειάζεται προστασία. Βέβαια μπορεί να γίνει backup, βέβαια μπορεί ο δίσκος με το σύστημα να είναι hardware mirrored σε έναν δεύτερο (τα πιο πολλά σημερινά motherboards το επιτρέπουν) κλπ.
Το unRAID “κατοικεί” υποχρεωτικά σε ένα USB stick (και μάλιστα ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ USB stick που έχει δεθεί με το license σας). Από τη μια δεν τρώει κανέναν χώρο στους δίσκους σας, από την άλλη όλο το σύστημα εξαρτάται από ένα πραματάκι που κρέμεται πίσω από το PC σας, το οποίο αν χαλάσει πολύ μεν εύκολα το αντικαταστάτε και συνεχίζετε να δουλεύετε, έχοντας όμως φροντίσει να πείσετε τον Tom (συνήθως είναι θετικώς σε τέτοια πάντως) να σας δώσει license για το νέο σας stick. Φυσικά πρέπει και εδώ να έχετε φροντίσει να έχετε backup του αρχικού stick ώστε να ξέρει το σύστημα σας τι configuration έχετε.
Το FlexWHS δουλεύει με snapshot RAID4 (και live mirroring χρησιμοποιώντας την native δυνατότητα του WHS). Αν έχετε πολλά δεδομένα που θέλετε να αλλάζουν συνεχώς, τότε ή δεν σας κάνει το κομμάτι του puzzle που λέγεται FlexRAID, είτε δέχεστε ότι για τα συγκεκριμένα δεδομένα που θέλετε να προστατεύετε σε πραγματικό χρόνο, θα τρώτε τον ακριβώς διπλάσιο χώρο (WHS mirroring). Φυσικά κανείς δεν σας εμποδίζει να κάνετε έναν έξυπνο συνδιασμό. Επίσης θυμίζω ότι υπάρχουν περιπτώσεις που το snapshot RAID4 είναι πλεονέκτημα αντί μειονέκτημα. Επίσης ένα καλό scheduling παρέχει αρκετή ασφάλεια για home χρήση. Μην ξεχνάμε ότι το 99% των δεδομένων μας, απλά μπαίνει κάπου για να παραμείνει εκεί (και να το διαβάζουμε), όχι για να το κάνουμε edit.
Το unRAID είναι ένα live RAID4 σύστημα χωρίς τους περιορισμούς του RAID4 στο να είναι όλοι οι δίσκοι ίδιοι. Πρέπει βέβαια το parity disk να είναι ίσο ή μεγαλύτερο (πάει χαμένος ο επιπλέον χώρος) με τον μεγαλύτερο data δίσκο σας. Δυστυχώς ότι είναι live RAID4 έχει αρκετό performance impact στο γράψιμο δεδομένων. Η λύση που βρήκε ο Tom είναι να υποστηρίζει το λεγόμενο cache disk, όπου τα δεδομένα πάνε εκεί προσωρινά και σε schedule πάνε στον τελικό προορισμό τους. Αυτό φυσικά τελικά λίγο απέχει από το snapshot RAID μια και ΜΕΧΡΙ να πάνε στον τελικό προορισμό, τα δεδομένα είναι ανασφαλή.
Το FlexWHS είναι ένα ανοιχτό σύστημα (ναι κι όμως μιλάμε για Microsoft), που επιτρέπει την προσθήκη ένα σωρό add-in και όπως προείπαμε κανονικών Windows προγραμμάτων. Το θέμα είναι ότι μόνο με το virtual machine test setup που έκανα, βρήκα δέκα λόγους να έχω ένα μηχάνημα συνεχώς ανοιχτό (πέρα από file server).
Το unRAID είναι αυτή τη στιγμή ένα κλειστό σύστημα (ναι κι όμως μιλάμε για Linux), που η μόνη δυνατότητα προσθήκης δυνατοτήτων είναι το χάκεμα του.Υποτιθέμενα κάποια στιγμή θα αλλάξει αυτό. Αυτή τη στιγμή είναι ένα μηχάνημα που είναι ένας file server και με ζόρια και παρακάλια στους κατάλληλους ανθρώπους, κάνει μια δυο δουλειές παραπάνω, χωρίς να μου επιτρέπεται αυτή τη στιγμή να αναβαθμιστώ σε νεώτερες εκδόσεις γιατί θα χάσω αυτά τα επιπλέον χαρακτηριστικά. Με το ζόρι δικαιολογεί το να είναι ανοιχτό νυχθημερόν (η αρχική “πόρωση” του να έχεις -μόνο- file server που να είναι πάντα εκεί και να σε περιμένει, φθίνει με τον καιρό… θες να υπάρχει μεν αλλά τελικά ίσως δεν είναι πρόβλημα να πρέπει να το ανάβεις μια στις τόσες).
Το FlexWHS αδιαφορεί για filesystems και αντιλαμβάνεται ότι αντιλαμβάνεται το σύστημα σας… Οι δίσκοι σας μπορεί να είναι NTFS, FAT32, CDFS, UFS, EXT3, ReiserFS, ZFS, γενικά ότι υποστηρίζει natively ή έχετε drivers.
Το unRAID παίζει πάνω σε ReiserFS και μόνο. Θυμίσω το ReiserFS είναι ένα filesystem που έγινε develop από έναν που δολοφόνησε τη γυναίκα του. Από τότε άλλοι ανέλαβαν να εξελίξουν το filesystem, αλλά το unRAID χρησιμοποιεί την παλιά έκδοση (του δολοφόνου). Όχι ότι έπρεπε να σημαίνει κάτι αυτό για εσάς, μια και είναι ένα άριστο filesystem. Ευτυχώς υπάρχει τρόπος να γίνουν mount οι ReiserFS δίσκοι στα Windows (έτσι θα μετακομίσω και εγώ από unRAID σε FlexWHS, ένα ένα δίσκο), ενώ με λίγη linux γνώση γίνονται mount NTFS δίσκοι πάνω στο unRAID (όχι για χρήση του, αλλά έτσι μετέφερα όταν το πρωτοέστησα, τα δεδομένα μου).
Το FlexWHS, λόγω του WHS τελικά έχει ένα πραγματικά ενοποιημένο χώρο για τα data σας, αν και οι δίσκοι παραμένουν χωριστοί κάπου “βαθύτερα” (και εκεί μπορεί το FlexRAID και κάνει τη δουλειά του). Το θέμα είναι ότι ο χρήστης πραγματικά δεν χρειάζεται καμία διαχείριση του σε ποιο δίσκο θα μπει το αρχείο του. Υποτιθέμενα το σύστημα διαχειρίζεται έξυπνα το χώρο ώστε τα shares να μοιράζονται και να μην χρειάζεται να ξεκινάνε όλοι οι δίσκοι κάθε φορά που χρειάζεται ο χρήστης κάτι. Η αποτελεσματικότητα της “εξυπνάδας” του συστήματος, μένει να αποδειχθεί.
Το unRAID παρέχει επίσης ενοποιημένο χώρο, αλλά δουλεύει καλύτερα όταν υπάρχει διαχείριση του που πάει τι. Αυτό είναι μεν πιο πολύπλοκο, αλλά τελικά βοηθάει σε ένα “greener” NAS μια και ο δίσκος που έχει το φάκελο που ενδιαφέρει, αυτός θα ξεκινήσει. Τουλάχιστον στη θεωρία. Στην πράξη με τον καιρό τα δεδομένα “ξεχειλίζουν”, πρέπει ο χρήστης να επιτρέψει κάποια shares να είναι πάνω σε επιπλέον δίσκους και σιγά σιγά, το “green” χάνεται.
Το FlexWHS, ως WHS έχει ένα active community (και μια Microsoft από πίσω) και συνεχή updates (ετοιμάζεται να βγει το τρίτο, χωρίς να υπολογίζουμε την επόμενη έκδοση που θα είναι βασισμένο πια στο Server 2008 R2), ως FlexRAID έναν “ζωηρό” developer (έτοιμο να ανοίξει μέρος του κώδικα του για να επεκταθεί το FlexRAID – αλλά μόνο για αυτό το σκοπό) με συνεχή releases.
Το unRAID, έχει ένα σχετικά μεγάλο και ΠΟΛΥ ενεργό community, με ισχυρούς lovers (και haters). Τα updates είναι ΣΠΑΝΙΟΤΑΤΑ, ο developer εξαφανίζεται κατά περιόδους (εδώ θυμίζω ότι μιλάμε για commercial software και όχι freeware), ενώ μέχρι στιγμής δεν έχει διάθεση καν να επιτρέψει κάποιο “επίσημο” pluging-in στο σύστημα του από extensions. Υποτιθέμενα ετοιμάζεται να αλλάξει αυτό, αλλά όπως το “live” RAID4 του FlexRAID δεν υπάρχει μέχρι να βγει, όπως το WHS2 δεν υπάρχει μέχρι να βγει, έτσι και το “επόμενο unRAID (version 5) δεν υπάρχει μέχρι να βγει. Θυμίζω ότι το τελευταίο beta του 4 βγήκε πριν 5 μήνες περίπου.
Αυτά έχω να πω. Για μένα είναι τόσο μονόδρομος (αυτή τη στιγμή) που να ετοιμάζομαι οικειοθελώς να ξανατραβήξω την πίκρα του “βάλε δίσκο, μετέφερε δεδομένα, φόρμαρε δίσκο, βάλε δίσκο…” κλπ. για περίπου 10 μεγάλους δίσκους.
Η γνώμη σας;

NAS or Something Like That, Part III

Το unRAID machine μου με έχει υπηρετήσει πιστά από την εποχή που το έστησα μέχρι και σήμερα.
Θα μπορούσα να συνεχίσω να το χρησιμοποιώ, τουλάχιστον για όσο δουλεύει το hardware που έχω (για μετά δεν ξέρω – το γιατί, είναι και μέρος του άρθρου μου).
Μάλιστα χάρη στην αξία κάποιων linux-wizards που είναι unRAID users, τελικά κατάφερα το ΠΟΛΥ σημαντικό για μένα feature του να έχω το torrent client μου επάνω σε αυτό το μηχάνημα και να μην έχω ανοιχτό δεύτερο μηχάνημα μέρα-νύχτα, αλλά και 1-2 ακόμα πολύ ωραία features (SMART monitoring, media streaming κ.α.).
Όλα αυτά καλά και όμορφα, αλλά δεν αρκούν για να γράψω ένα καλό “Part III”.
Το Part III λοιπόν, είναι το γιατί θα εγκαταλείψω το unRAID σύστημα και γιατί (και σε ποιο) θα το μετακομίσω. Είναι λοιπόν ένα Part III “κλείσιμο” αλλά και ένα Part I “άνοιγμα”.
Ας αρχίσω από το πρώτο και θα αποτελέσει και το μόνο αντικείμενο αυτού του άρθρου, που θα ακολουθηθεί όμως από το “Version 2 Part I”.
Το unRAID όπως έγραψα, είναι ένα πανέξυπνο σύστημα, που ουσιαστικά χρησιμοποιεί τα καλά του RAID4 (X δίσκοι data + 1 δίσκο parity) αλλά χωρίς τους περιορισμούς του, με σημαντικότερο τον περιορισμό όλων των RAID levels, του να έχεις ΙΔΙΟΥ μεγέθους δίσκους. Ο δημιουργός του (ο Tom, που αρέσκεται να εμφανίζεται πάντα ως η επιχείρηση του Limeware που όμως μέχρι και πρόσφατα αν όχι ακόμα και σήμερα, είναι ο ίδιος ο Tom και κανείς άλλος), κατάλαβε την εξυπνάδα της ιδέας του (τότε) και φρόντισε να κάνει το σύστημα του commercial και να πουλάει μάλιστα και έτοιμο hardware για αυτήν τη δουλειά. Όλα ωραία και καλά, έτσι αγόρασα και εγώ ένα όπως λένε και τα δυο παλιότερα άρθρα μου…
 
Βάζοντας ένα Linux σύστημα να κάνει τη δουλειά σου (το unRAID είναι slackware based), δέχεσαι κάποιους περιορισμούς. Περιορισμούς που μόνο που γράφω τη λέξη θα κάνουν τους linux users να γελάνε, αλλά σε ένα σχεδόν κλειστό σύστημα, όπως είναι το unRAID, οι περιορισμοί γίνονται απτοί.
Το μεγάλο μου πρόβλημα με το σύστημα είναι ο ίδιος ο δημιουργός του. Ο άνθρωπος αυτός, αν ψάξει κανείς το ιστορικό του unRAID, είναι ένας άνθρωπος που εξαφανίζεται για μεγάλα χρονικά διαστήματα, αφήνοντας ανοιχτά θέματα όπως betas κλπ. και τελικά μια αίσθηση ανασφάλειας. Όλα αυτά θα ήταν οκ αν μιλάγαμε για ένα freeware ή έστω ένα shareware. Για open source δεν θα ήταν καν θέμα συζήτησης (απλά θα επέλεγαν έναν άλλο maintainer). Όμως εδώ μιλάμε για σχέση πελάτη – εταιρίας. Βέβαια η αλήθεια είναι ότι οι ενεργοποιήσεις νέων αδειών γινόντουσαν σε χρόνο ρεκόρ, ενώ πραγματικά critical προβλήματα που του τα επικοινωνεί κάποιος μέσω email δεν έχει ακουστεί σοβαρό παράπονο. Όμως αυτό είναι… χειρότερο, γιατί αποδεικνύει ότι δεν υπάρχει Ανωτέρα Βία, αλλά απλά δεν δίνει σημασία στους πελάτες του. Όταν έχεις να εμφανιστείς 5 μήνες ΣΤΟ ΔΙΚΟ ΣΟΥ forum, ο κόσμος βλέπει ότι μπαίνεις κατά καιρούς (ανά κάτι βδομάδες), χωρίς να γράφεις τίποτα ακόμα και στις απευθυνόμενες προσωπικά ερωτήσεις, έχοντας αφήσει ένα beta από τότε να αιωρείται, χωρίς καν να μπαίνεις στον κόπο να ασχοληθείς με τα… πειραματόζωα που δέχτηκαν να γίνουν δοκιμαστές σου και που οι άνθρωποι γράφουν παρατηρήσεις για το beta… και εμφανίζεσαι μετά από αυτούς τους 5 μήνες μια φράση δυο λέξεων (άσχετη)… τι πρέπει να πει ο πελάτης που σε υποστήριζε; Μπράβο; Τι πρέπει να πει ο potential πελάτης; Α πάω να πάρω ένα τώρα αμέσως; Χλωμό.
Μου δίνει μάλιστα εντύπωση ΜΕΓΑΛΗΣ αναισθησίας, εφόσον έχει στηριχτεί σε 2-3 linux-wizards (που και οι ίδιοι δεν έχουν καταλάβει ότι κάνουν αφιλοκερδώς υποστήριξη σε κάτι που ΔΕΝ είναι open source community, αλλά βοηθάν την τσέπη κάποιου) οι οποίοι σπεύδουν να μπαλώσουν ότι μπορούν από τα θέματα που παρουσιάζουν οι χρήστες που δεν έχουν την τύχη να είναι τόσο wizards. Του έχουν οργανώσει wiki κλπ. Ο Tom; Όποτε θυμηθεί μπορεί να πει καμιά κουβέντα. Ποτέ για την εξαφάνιση, ποτέ να κάνει catch up.
Εμένα το πρόβλημα μου γινόταν πρακτικό σιγά σιγά, όχι μόνο θεωρητικό. Ο χώρος του συστήματος μου γέμιζε ταχέως. Βρήκα μια SATA PCI κάρτα που μου έδωσε δυνατότητα να μπορώ να βάλω 2 δίσκους ακόμα. Ειδικά εφόσον ο 80άρης cache μου σταμάτησε να παίζει (και μάλλον με πρόβλημα του ενός on-board IDE controller), αυτό έγινε ακόμα πιο κρίσιμο. Όμως… ο driver για αυτή την κάρτα ΔΕΝ περιλαμβανόταν (και δεν περιλαμβάνεται) στο τελευταίο stable release του unRAID. Προς τιμή του Tom, επικοινώνησα τις πληροφορίες και πράγματι στο τελευταίο beta, πρόσθεσε και αυτό το driver. Για ποιο beta μιλάμε; ΕΚΕΙΝΟ ΠΡΙΝ 5 ΜΗΝΕΣ!
Έλα όμως που αυτός που “χάκεψε” να παίζει ένας torrent client συν όλα τα άλλα καλούδια που χρησιμοποιώ, αποφάσισε (δικαίωμα του, αυτός ο καημένος δεν χρέωνε κάτι, το έκανε για το κέφι του) ότι ΔΕΝ θα βγάλει update πριν ο Tom πάει στο επόμενο release! Κάτι που για τα δεδομένα του Tom μπορεί να σημαίνει και ένα και δυο χρόνια από σήμερα!!! Φέξε μου και γλύστρισα.
Οπότε ή προχωράω στο αρχαίο πια beta, ΔΕΝ έχω υποστήριξη (γιατί έχει παρατηρηθεί ότι έχει bugs και εκτός από τον ίδιο τον author δεν μπορούν να σε βοηθήσουν οι wizards οι οποίοι σπεύδουν να σου πουν να γυρίσεις στο τελευταίο stable) και βλέπω τους επιπλέον δυο δίσκους μου και ΧΑΝΩ τη δυνατότητα torrents κλπ. Ή μένω στο τελευταίο stable, δεν βλέπω δυο φορεμένους στο μηχάνημα μου δίσκους και κάθομαι σαν καλό προβατάκι να περιμένω αν θα μας θυμηθεί ο Tom. Deadlock.
Βέβαια πολλά ακούγονται ότι θα επανέλθει με μεγάλο release που επιτέλους θα είναι ανοιχτό σε μετατροπές και τέτοια (άρα δεν θα είναι χάκεμα αυτά που χαριστικά έχουν προσθέσει οι linux-wizards πελάτες του), αλλά με το ρυθμό που πάει, ποιος ξέρει πότε θα εμφανιστεί το πρώτο beta εκείνου του release, το δεύτερο κλπ.
Αν προσθέσουμε και την γκρίνια και άλλων χρηστών (ΠΕΛΑΤΩΝ πρέπει να λέω) και την αντίδραση (καλά τι τους ταϊζει;…) 2-3 fanboys που όλα τους φαίνονται ρόδινα και “κακώς ο κόσμος φωνάζει”, καταλαβαίνει κανείς το κλίμα που σε κάνει να θες να φύγεις.
Όλα αυτά με κάνουν να θέλω να περάσω την ταλαιπωρία της αλλαγής από unRAID… και μιλάμε για τεράστια ταλαιπωρία αντίστοιχη με την μετατροπή των δίσκων (και μεταφοράς των δεδομένων) από τα NTFS removable disks μου, στα ReiserFS του unRAID…
Το τι είναι το εναλλακτικό που βρήκα, είναι και ένας ακόμα λόγος που θέλω να φύγω από το unRAID.
Την άδεια του unRAID την έχω φυσικά και θα την κρατήσω. Μπορεί το επόμενο unRAID να φέρει… επανάσταση. Επειδή όμως δεν θέλω να γεράσω περιμένοντας, θα πάω σε κάτι πιο ζωντανό και εύχομαι ότι καλύτερο στην Limetech (αφού ο Tom θέλει έτσι να τον λέμε) και στο χέρι της είναι να ξανακερδίσει τους αμφισβητίες.
Αλλά αυτά, στο δικό του άρθρο που έπεται.

NAS or Something Like That, Part II

Έφτιαξα το unRAID μου! (με μεγάλη Οδύσσεια)…

Τελικά χρησιμοποίησα ΟΛΟΥΣ τους removable μου (συν τους δυο δίσκους που αγόρασα), ενώ είχα σχέδιο να αφήσω τον ένα 500άρη να παραμείνει removable.
Θέματα «χωροταξίας» με έκαναν και τους έβαλα όλους.
Μάλιστα στο συγκεκριμένο motherboard (το πρώην του “home” server μου) χωρίς PCI κάρτα, δεν παίρνει άλλους. Έβαλα ΕΝΝΙΑ (5 IDE, 4 SATA), το mobo υποτιθέμενα παίρνει 6 IDE (έχει 3 bus) αλλά δεν έχω έκτο, άσε που τελικά κόλωσε όταν του έβαλα δυο στο ένα από τα bus (τελικά αυτό το bus έμεινε με έναν αλλά δεν με χαλάει δεν έχω και δεν θέλω άλλο IDE). Σαν κουτί παίρνει 12 δίσκους. Άρα ΑΝ χρειαστεί με καμιά καρτούλα (αρκεί να υποστηρίζεται από το Slackware) βάζω κι άλλους.
Αυτή τη στιγμή φτιάχνει το parity disk (θα του πάρει 6-10 ώρες). Μετά θα είμαι και safe. Το έβαλα στο τέλος γιατί αλλιώς το βασανιστικό transfer όλων των data θα έπαιρνε πολύ περισσότερο.
Αυτή τη στιγμή έχουμε:

2×750, 2×500, 4×320, 1×80. Ο ένας 750άρης είναι parity και ο 80άρης είναι “cache” (νέα πατέντα στην τελευταία έκδοση του unRAID). Όλα τα άλλα data…

ΣΥΝΟΛΟ ΧΩΡΗΤΙΚΩΤΗΤΑΣ ΔΙΣΚΩΝ (ΟΝΟΜΑΣΤΙΚΟ): 3860 GB
ΣΥΝΟΛΟ ΧΩΡΟΥ ΠΑΡΑΤΑΞΗΣ (ΟΝΟΜΑΣΤΙΚΟ): 3030 GB
ΣΥΝΟΛΟ ΧΩΡΟΥ ΠΑΡΑΤΑΞΗΣ (ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ): 2959632424 KB (2822,5 GB)

ΣΥΝΟΛΟ ΕΛΕΥΘΕΡΟΥ ΧΩΡΟΥ ΠΑΡΑΤΑΞΗΣ (14/4/08): 732,7 GB


Ναι, είπαμε ο 500άρης ο δεύτερος μπορούσε να μείνει έξω, αλλά αφού στο unRAID μπορείς να απευθύνεσαι και σε δίσκους (και όποτε μπορείς θες να το κάνεις, ώστε τα ίδιου τύπου data να τα έχεις μαζί, ώστε οι άλλοι δίσκοι να κάνουν spin down για οικονομία και μακροζωία), χωροταξικά είπα να τον βάλω. Εξάλλου να κάνω όλη αυτή την ταλαιπωρία και να έχω και “μόνο” 200GB ελεύθερα… κρίμα.

Θεωρητικά χωρίς να αλλάξω hardware και χωρίς προσθέσω controllers μπορώ να έχω σε ΑΥΤΟ το unRAID, χρησιμοποιώντας δίσκους που υπάρχουν ΣΗΜΕΡΑ στην αγορά (max. 500GB IDE και 1TB SATA), τα 5Tb on-line. Αν βάλω και controllers στο υπάρχον σύστημα μου, μπορώ να αγνοήσω τα IDE μου και να βάλω 10TB data (10 data disks + 1 parity + 1 cache ΑΝ θέλω, μια και δεν υποχρεώνει κανείς για τίποτα από τα δυο… φυσικά το parity ΤΟ ΘΕΣ αλλιώς γιατί να φτιάξεις unRAID).
Ξέρω ανθρώπους που έχουν φτάσει τα 15TΒ με το ανάλογο hardware (σήμερα το unRAID επιτρέπει μέχρι 15 data δίσκους + 1 parity + 1 cache).

Ας δούμε λίγο την Οδύσσεια (χωρίς ημερομηνίες γιατί τα έχω χάσει – πάντως τα components τα έχω περίπου 8-10 μέρες, οπότε η φάση της υλοποίησης απλώνεται σε αυτές)…

Όπως είπαμε, αρχικά έλεγα να βρω μτχ. υλικό να φτιάξω (μαζί με ότι μτχ. έχω) το unRAID μου.
Μετά είδα ότι οι τιμές στα μτχ. που ήθελα (γιατί δεν θες ότι να ‘ναι, θες πχ. mobo mε gigabit), ήμουν ΚΟΝΤΑ στο να πάρω κάτι “σημερινό” (που θα πήγαινε χαμένο σαν unRAID)… Άρα όπως είπαμε στο άλλο post, θα έπαιρνα κάτι φτηνό σημερινό (βλέπε Core2 και PCI-Express) και θα έκανα unRAID το Πάλε Ποτέ powerfull server μου με τον P4 @ 3.2GB (που είναι πιο αργός από τον πιο αργό Core2).

  • Είχα πάρει πρώτα το κουτί (από το e-Shop). Βλακεία όπως θα δείτε μετά (το ότι το πήρα στην αρχή).
  • Πήρα μετά τα 4-to-3 της LianLi από το HAC. Για αυτή την αγορά χαίρομαι. Πήρα τρία, άρα δώδεκα δίσκους.
  • Έλεγα να πάρω από το Πλαίσιο τα υπόλοιπα (λόγω 12 άτοκων δόσεων αν πάρεις “ολόκληρο” PC) αλλά διάφορα με χάλασαν, όπως ότι ΦΤΗΝΟΥΣ 750άρηδες ΔΕΝ είχε (τότε τουλάχιστον) αντίθετα από το e-Shop, που όμως ΔΕΝ είχε άτοκες. Αποφάσισα λοιπόν να τα πάρω όλα από το e-Shop και ΠΑΛΙ κουτί. Βλακεία λοιπόν που πήρα νωρίς αυτό που ήθελα, μια και πήρα άλλο ένα, φτηνιάρικο, αλλά συνέφερε να το κάνω για διάφορους λόγους: Θα ήταν όλα μέσα σε ένα κουτί (άλλο ότι μετά εγώ θα το ξαναδιέλυα, αλλά τουλάχιστον θα είχε περάσει από το lab τους), θα είχα ένα spare (ΠΩΛΕΙΤΑΙ!) κουτί ΜΑΖΙ με τροφοδοτικό που εξάλλου… ΠΙΟ ακριβό ήταν σκέτο τροφοδοτικό!
  • Μαζί πήρα και 1-2 άλλα πράγματα που ήθελα, όπως 8πορτο gigabit 3COM για να αντικαταστήσει το ΜΑΠΑ 5πορτο netgear με τις καμένες πόρτες που τηγανίζεις αυγό επάνω του και μια κάρτα PCI-express DVB-T (για τα ψηφιακά) + analog για να βλέπω και τέτοιο στο HTPC στο σαλόνι (ήδη έχει δορυφορική κάρτα και hardware-MPEG analog με FM radio)… Τέσπα αυτή η νέα κάρτα δεν έπαιξε σωστά ακόμα αλλά δεν έχω δώσει ούτε 5 λεπτά στο HTPC για να δω τα γιατί. Τέλος πήρα άλλη μια fanless κάρτα νέας γενιάς για να αντικαταστήσει την άλλη 2 γενιών πίσω του HTPC (μάλλον δεν πέτυχα και πολλά αλλά θέμα άλλου post αυτό).
…φτάνω λοιπόν με όλα τα εξαρτήματα, κουτί αχρησιμοποίητο (ΠΟΥΛΑΩ!), 2-3 αχρησιμοποίητα τροφοδοτικά (ΟΛΑ ΤΑ ΠΟΥΛΑΜΕ ΠΑΡΕ ΚΟΣΜΕ) κλπ.

Και άρχισε ο μεγάλος πόνος, που τον έκανε πιο μεγάλο ότι έπρεπε ταυτόχρονα (ή σχεδόν) να διαλύσω το ΚΥΡΙΩΣ PC μου (με ~4-5 χρόνια με τα ίδια Windows επάνω του! Server 2003 γαρ), να φτιάξω το ΝΕΟ κυρίως PC μου και από το παλιό να φτιάξω το unRAID.

Αυτά έγιναν με αυτή τη σειρά, με αρκετή πίκρα και για τα δυο πρώτα “επεισόδια” (αλλά θέμα άλλου post) για να φτάσω να ξαναέχω ένα μηχάνημα να δουλέψω (και είχα την φαεινή ιδέα να είναι Windows 2003 R2 SBS SP2 και τώρα έχω conflicts με το ActiveSync κλπ.).

Τέσπα φτάνουμε στο “επεισόδιο” unRAID.

Πριν διαλύσω το server, είπα να κάνω δοκιμές με το στικάκι (αφού θα ήταν το μελοντικό hardware του unRAID)…

Νέο USB στικάκι (2GB – άχρηστο μια και αρκούν 128MB, αλλά οι διαφορές τιμής είναι γελοίες για να το σκεφτώ), προσπάθεια να παίξει… δεν έπαιζε τίποτα. Βρε τι φταίει. Τελικά ήθελε να του πω τι σόι emulation θα το κάνει στο BIOS (σαν δισκέτα, σαν σκληρό κλπ.) μια και το “auto” δεν του έκανε. Καθόλου περίεργο θα πει κανείς… Sure. Γιατί όμως ΤΩΡΑ το “auto” του κάνει!; (ΙΔΙΟ το BIOS)

Τέσπα.

Έχω διαλύσει το server μου, έχω ξαναστήσει μέχρι ένα σημείο τον νέο (ώστε να έχω έστω, desktop) στον original δίσκο του (εκεί που ήταν το παλιό), έχω ρίξει όλο το παλιό setup του στον ένα από τους 750άρηδες που πήρα προσωρινά, ώστε λίγο πιο χαλαρά να δω τι θα πάρω από το παλιό. – αυτόν που θα χρησιμοποιούσα τελευταίο (για parity) και προχωράω με το unRAID.

Συναρμολόγηση οκ, χωρίς δίσκους.
Πρώτα θα έστηνα την υποδομή, εξάλλου η μεγάλη Οδύσσεια αφορά ακριβώς, τους δίσκους.

Παίρνω το “έτοιμο” stick, το βάζω, δείχνει ότι bootάρει (bzimage κλπ.)… ώσπου σε ένα σημείο (πάντα στο ίδιο) μου κάνει fail!

Θα έλεγα ότι φταίει κάποιο error στο stick, αλλά τότε δεν θα έκανε extract οκ τα linux images (ενώ έδειχνε ότι τα έκανε)… ΚΙ ΟΜΩΣ κάτι ήταν, μια και όταν αποφάσισα (μετά από αρκετές χαμένες ώρες μια και το στικάκι ΔΟΥΛΕΥΕ μέχρι πριν λίγες μέρες, χωρίς να πειραχτεί) να του ξαναβάλω ΟΛΑ τα αρχεία έπαιζε.

Παίξαμε λοιπόν (μου έφαγε 1-2 μέρες αυτό)…

Ή έτσι νομίζα.

Μετά από succesful boot, ανακάλυψα ότι ΔΕΝ παίρνω IP address (το unRAID είναι αρχικά μέσω DHCP)… Βάζω και στατική (όπως θα το είχα τελικά) κάνοντας edit τα αρχεία στο stick… ΤΙΠΟΤΑ! Είχα προφανώς πρόβλημα ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΡΤΑ ΔΙΚΤΥΟΥ!

Hardware; Ευτυχώς όπως λέω πιο πάνω, είχα το ghost του παλιού setup μου (που χρησιμοποιούσε αυτό το hardware) σε έναν 750άρη… το βάζω επάνω… ΔΟΥΛΕΥΕΙ και ΔΟΥΛΕΥΕΙ και η κάρτα δικτύου!

Άρα δεν είναι hardware… ή μήπως είναι; Μετά από το reboot, ΠΑΙΖΕΙ και το δίκτυο του unRAID… μετά ΔΕΝ παίζει και γενικά δεν παίζει, αλλά μπαίνοντας Windows πάντα παίζει…

Αυτά με το τελευταίο stable version (το “καμιά φορά”). Το τελευταίο beta (κακό σημάδι) ακόμα χειρότερα, δεν έβλεπε ποτέ το δίκτυο.

Αφού είχα βαρέσει λίγο μπιέλες, ένας καλός άνθρωπος στο forum του unRAID (το οποίο έχει ΠΟΛΛΑ posts μου τελευταία) μου είπε να δοκιμάσω μια παράμετρο στο boot sequence του linux… (βασικά 2-3 αλλά θα δοκίμαζα μια μια) ΕΤΣΙ ΚΑΙ ΕΠΑΙΞΕ!!! (και έτσι παίζει ακόμα) Είναι μια παράμετρος που έχει σχέση με τα IRQ και αφορά κάποια mobos…

Μου έφαγε 1-2 μέρες και αυτό…

Βάζω λοιπόν τον έτερο νέο 750άρη μέσα στο unRAID, ώστε να ξεκινήσω τα file moves.

Πως θα γίνουν αυτά;

Μέσω δικτύου, ΟΚΤΩ γεμάτοι δίσκοι, ΧΛΩΜΟ.
Ευτυχώς το linux επιτρέπει mount NTFS δίσκων (read only ή και read write αν βάλετε κανένα μοντέρνο driver όπως το NTFS-3G).

Ευτυχώς επίσης στα τελευταία beta, είχε μπει μια δικιά μου πρόταση… Midnight Commander, που είναι η linux έκδοση του κλασικού Norton Commander. Πράγμα που θεωρητικά θα μου επέτρεπε ένα πιο ανθρώπινο περιβάλλον για τις μεταφορές, μέσω terminal ή telnet.

Εντυπωσιακά ανακάλυψα ότι μέσω putty είχα ακόμα και… mouse support μέσα στον MC!

Όμως εδώ έρχεται και η συνέχεια της Οδύσσειας…

Ανακαλύπτω (ΕΥΤΥΧΩΣ αρκετά νωρίς, επειδή μου έκοβε να συγκρίνω πάντα ότι έγραφα με ότι γραφόταν), ότι filenames που έχουν έξω από τους γνωστούς ASCII chars (πχ. Ελληνικά), όταν είναι σε NTFS volume, ΟΥΤΕ ΚΑΝ ΦΑΙΝΟΝΤΑΙ!

Το ίδιο και από σκέτο terminal!
Μάλιστα folders που είναι με Ελληνικούς χαρακτήρες, δεν φαίνονται ούτε αυτά με αποτέλεσμα να μην μπορείς να μπεις να αντιγράψεις και τα περιεχόμενα τους (ακόμα και αν αυτά είναι με λατινικούς)!

Βάζοντας μέσω δικτύου στον ένα και μοναδικό ακόμα δίσκο του unRAID (που δεν είναι NTFS), αρχεία με Ελληνικούς χαρακτήρες, ΤΑ ΕΒΛΕΠΑ ΚΑΝΟΝΙΚΑ (από τα Windows).

Μέσω terminal αυτά τα αρχεία (είπαμε στον δίσκο που ΔΕΝ είναι NTFS), φαινόντουσαν μεν, όλο με CHR strings δε. (πχ. /245 /167 /192 κλπ.) Στην πράξη αν ήθελες να κινηθείς μέσω terminal σε Ελληνικά, έπρεπε να στραμπουλήξεις τα δάχτυλα σου.

Το πρόβλημα για να μην τα πολυλογώ ΔΕΝ έχει λυθεί, σχετίζεται πιθανά με το UNICODE support του NTFS (ΚΑΙ του NTFS-3G) driver, καθώς και με το ότι το ΠΟΛΥ LIGHT Slackware που είναι μέσα στο unRAID δεν έχει καμία ιδέα από internationalization.

Πρακτική λύση; Ο εξής κύκλος:

  • Βγάζεις τον NTFS removable σου από το κουτί του.
  • Τον βάζεις στο unRAID.
  • Τον κάνεις mount μέσω terminal.
  • Μέσω terminal μετακινείς όλα τα περιεχόμενα (ή τελικά λόγω του προβλήματος, ότι μπορείς) σε δίσκο του unRAID.
  • Ξαναβγάζεις τον δίσκο.
  • Τον ξαναβάζεις σε USB κουτί.
  • Τον βάζεις να τον δει ένα Windows PC σου ΑΛΛΑ ΜΟΝΟ ΜΕ VISTA (ή με 3ου κατασκευαστή file manager – το γιατί από κάτω).
  • Μέσα από τα Vista, επειδή έχουν έξυπνη διαχείρηση στο να κάνουν skip files (δηλ. σε ρωτάει μια φορά για όλα τα conflicts οπότε μια φορά λες να ΜΗΝ τα κάνει overwrite) και αυτό το κάνει και μέσα σε folders/subfolders, αρχίζεις και ξαναπετάς όλα τα περιεχόμενα του USB (NTFS) δίσκου, ΜΕΣΩ δικτύου πάνω στον unRAID δίσκο (στο share πια).
  • Ελέγχουμε πια ότι έχουμε ΟΛΑ μας τα αρχεία περασμένα.
  • Βγάζουμε τον USB δίσκο.
  • Τον βάζουμε σαν IDE ή SATA στο unRAID, πάλι.
  • Τον “αναθέτουμε” για χρήση στο unRAID (χάνοντας ότι είχε σαν NTFS) και προχωράμε στον… επόμενο την ίδια διαδικασία (εκτός αν ξέρουμε ότι δεν έχουμε Ελληνικά filenames/folders) με τον νέο άδειο μας χώρο…
Αυτό παίρνει χρόνο, αλλά όταν μιλάμε για 500άρη δίσκο, με μερικά megabytes αρχεία με Ελληνικά filenames, τότε είναι ΠΟΛΥ γρηγορότερο (και ασφαλέστερο) από το να γινόταν το transfer όλο μέσω δικτύου.

Αυτό έγινε για ΟΚΤΩ δίσκους. Ενδιάμεσα μάλιστα, για λόγους χωροταξίας, υπήρχαν ΚΑΙ εσωτερικές μεταφορές (από unRAID δίσκο σε unRAID δίσκο), ώστε κάτι να φτάσει στην τελική του θεση μέσω “τριγώνου” (γιατί πχ. ο τελικός δίσκος δεν είναι από την αρχή διαθέσιμος), καθώς και ένωση με data που είχα αλλού φυλαγμένα και τώρα είχα χώρο να τα βάλω στη θέση τους…

Βάζοντας δίσκους έναν έναν, μεταφέροντας κλπ. Έφτασα στο σημείο να βάλω το πέμπτο μου IDE (υπόψη αρχικά θα είχα τέσσερεις, αλλά το νέο feature που λέγεται cache disk, με έβαλε στο τριπάκι και πρόσθεσα και έναν μικρό πέμπτο που ήδη είχα εξάλλου παρατημένο).

Έλα όμως που δεν έμπαινε!
ΑΝΕΤΑ θα θυσίαζα το cache disk (και θα έμενα στους τέσσερεις), αλλά το cache disk το καημένο ήταν ΗΔΗ τοποθετημένο στο “τρίτο” (ξένο μάλιστα, όχι intel, εκεί που αν ήταν να έχω προβλήματα θα είχα) bus και είχα κρατήσει τα intel bus για data disks!

Μάλιστα είχα ήδη βάλει τους τρεις στα intel bus (και τον cache στο ξένο bus) οπότε δεν περίμενα Ο ΤΕΤΑΡΤΟΣ να μην δουλεύει (δηλ. σε bus που ΗΔΗ είχα έναν δίσκο επάνω που δούλευε!). Δεν bootαρε όλο το μηχάνημα (δεν έφευγε από το BIOS init)… Δεν ήταν καλώδιο. Δεν ήταν jumper settings (master/slave). Τι ήταν; ΔΕΝ ΕΜΑΘΑ!

Λύση; Το cache disk μπήκε στο bus που χωρίς λόγω παίρνει μόνο έναν δίσκο και οι δυο από τους άλλους δίσκους μπήκαν στο ΞΕΝΟ bus που μια χαρά σήκωσε και τους δυο.

Ενδιάμεσα σε όλα αυτά κάθησα επίσης και:

  • Όρισα users
  • Όρισα ποιά shares θα χρησιμοποιούν ποιούς δίσκους (και σε τι βάθος)
  • Όρισα security των shares βάση των users
(αυτά διαβάζονται ως απλά, στην πράξη ήθελα 2-3 πίνακες για να τα σχεδιάσω – ας είναι καλά το Excel αλλά και το PDA μου)

Με όλο αυτό το βάλε/βγάλε/τσέκαρε/ξαναβάλε, φτάσαμε στο σήμερα το πρωί όπου μέσω terminal (και detached commands) έκανα τα 2 τελευταία “εσωτερικά” copy, όντας ΜΑΚΡΙΑ από το unRAID μου και έφτασα στο αποτέλεσμα που καταγράφω επάνω.

…α και σε ένα δωμάτιο (γραφείο μου) στο σπίτι, το οποίο δεν θέλει κανείς να πλησιάσει από τα βουνά ανταλλακτικών και χαρτιών που έχω (επόμενο βήμα: να τα φτιάξω και αυτά).

Αυτή είναι η Οδύσσεια σε περίληψη, ΠΙΘΑΝΟΤΑΤΑ ξεχνάω κι άλλα.
Βάλτε κερασάκι ότι κάτι παίζει με το real time clock μου στο unRAID και με τα reboot χάνει την ώρα (ίσως όχι μπαταρία -αλλά θα δοκιμάσω μόλις βρω που έχω τις καινούριες- μια και το PC είναι πάντα στο ρεύμα άρα ίσως δεν έπρεπε να συμβαίνει – btw ψήνω τον Tom του unRAID να βάλει το NTPD επιτέλους) και είμαστε στο σήμερα…

Ευχαριστημένος.

Πλήρωσα τελικά αρκετά. Αλλά τα “αρκετά” τι είναι τελικά; Λίγα παραπάνω (έστω και 50% παραπάνω) από όσο κάνει ένα 2-disk RAID0 NAS, δηλαδή κάτι ΑΠΕΙΡΩΣ κατώτερο από ότι έφτιαξα. Και τελικά έχω και ένα ακόμα PC (σαν hardware).

Επόμενα βήματα, να δω μπας και μπορέσω να χώσω κάναν terminal based torrent client ώστε να μη χρειάζεται καθόλου άλλο PC ανοιχτό όσο λείπω.

Τελικά, να το κάνετε; Ναι να το κάνετε.

Όμως αν το κάνετε, ή ξεκινήστε (α) με πολύ υπομονή, ή (β) με άδειους δίσκους αδιαφορώντας για αρχική μαζική μεταφορά δεδομένων).

WP2Social Auto Publish Powered By : XYZScripts.com