Σε αυτό το άρθρο, παραθέσω το για μένα “αντίπαλο δέος” στην (πάλε ποτέ;) επαναστατική λύση του unRAID στο home και SOHO network storage.
Η λύση είναι στην πραγματικότητα ένα… μείγμα δυο προϊόντων!
Το καθένα με τα πλεονεκτήματα του και τα μειονεκτήματα του, ο συνδυασμός τους με πολλά πλεονεκτήματα (αλλά και πάλι ίσως κάποια μειονεκτήματα), απέναντι σε μια αρκετά καθιερωμένη λύση της οποίας τα πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα έχω ήδη αναφέρει.
Τα δυο προϊόντα θα τα αναφέρω ένα-ένα, ώστε στο τέλος μόνο να φανεί το γιατί αυτός ο συνδιασμός κατά τη γνώμη μου νικάει το ΠΑΡΟΝ unRAID. Ωστόσο θα παραθέτω τις διαφορές και κατά τη διάρκεια της ανάλυσης των επί μέρους στοιχείων.
Ναι κι όμως… Είπα την “σατανική” λέξη που αρχίζει από Μ.
Ήξερα (φυσικά) την ύπαρξη του, αλλά δεν είχα ψάξει επισταμένα τις δυνατότητες του, ειδικά εφόσον είχα καθημερινή πρόσβαση σε πολύ σοβαρότερα (έλεγα) server περιβάλλοντα. Ακόμα και αυτό εδώ το post γράφεται σε έναν… Windows Server 2008 που εκτελεί χρέη PC! (μια και έπρεπε να έχω καθημερινή τριβή με την χρήση του, αφού είναι μέρος της δουλειάς μου)
Τότε στο ψάξιμο είχα δει ότι μάλλον δεν με καλύπτει όπως θα ήθελα από πλευράς ασφαλείας των δεδομένων μου, αλλά αυτό είναι θέμα συζήτησης πιο κάτω.
Μετά την πρόσφατη μου όμως αναζήτηση, άρχισα να ανακαλύπτω τι είναι αυτά που ΚΑΝΕΙ καλά το WHS, ας δούμε…
Το WHS έχει δυνατότητα να παρουσιάσει (πέρα από 20GB που κρατάει για τον εαυτό του – για την εγκατάσταση του συστήματος) όλο σας τον χώρο από δίσκους που έχετε στο σύστημα σας, σαν έναν, χωρίς περιορισμούς μεγεθών ή είδους bus. Σαν software JBOD το οποίο παρουσιάζει σαν shared folders. Αν το WHS σταμάταγε εκεί, είχε “χάσει” όμως. Αυτό όμως το χαρακτηριστικό του ήταν από τα δυνατά του χαρτιά για την δική μου χρήση.
Το WHS ξεκίνησε ως λύση που θα έφτανε στον καταναλωτή μόνο μέσω μεγάλων vendors όπως HP και Dell και πράγματι έτσι ξεκίνησε (και συνεχίζει) και σήμερα μπορείτε να βρείτε έτοιμα συστήματα WHS από μεγάλα ονόματα. Αργότερα όμως αποφάσισε να στραφεί στο enthousiast κοινό της η Microsoft και το άφησε να κυκλοφορεί και ως OEM που μπορεί να αγοραστεί (και σε πολύ καλή τιμή – φτηνότερα από το unRAID) και να μπει σε συναρμολογημένα μηχανήματα. Αυτό έδωσε μεγάλη ώθηση στο customization του μέσω
add-ins!
Όντας σύστημα που έχει σχεδιαστεί για να μπαίνει στην πρίζα και στο δίκτυο, χωρίς οθόνη, πληκτρολόγιο κλπ. όλη του η διαχείριση (και όλα τα add-ins) είναι και πρέπει να είναι φτιαγμένα για να παίζουν είτε μέσω web interface, είτε μέσω της κονσόλας του που είναι ένα ιδιότυπο RDP-based παράθυρο. Εκεί είναι και μέρος της μαγείας. Παρακάτω θα παρουσιάσω και μερικά add-ins που βρήκα να μου αρέσουν.
Άλλο πράγμα που κάνει είναι η δυνατότητα πλήρους (και scheduled) backup (και restore) ολόκληρων PC (μέχρι 10) στο δίκτυο. Ένα σπίτι αποκτά “μαγικά” disaster recovery.
Το θέμα είναι ότι το WHS είναι χτισμένο πάνω στην πολύ σταθερή βάση του Windows Server 2003 R2 SP2 και ουσιαστικά μπορεί κάποιος να το χρησιμοποιήσει (με περιορισμούς) ακριβώς έτσι! Ως Windows machine δηλαδή, άρα χάνονται ως δια μαγείας περιορισμοί drivers (παίζουν οι πιο κοινοί των XP) αλλά και εγκατάστασης κάποιων προγραμμάτων που θα θέλατε να παίζουν συνεχώς σε ένα μηχάνημα που είναι ούτως ή άλλως ανοιχτό συνεχώς. Παράδειγμα το torrent client που με όλο πατέντα έβαλα στο unRAID μου. Ε, εδώ αρκεί να εγκαταστήσει κανείς το γνωστό μTorrent το οποίο θα διαχειρίζεται μέσω terminal services ή… θα δούμε παρακάτω! Επίσης αφού είναι ένας Windows server όλα διέπονται κανονικά από user security (τι ανήκει σε ποιον, ποιος βλέπει τι κλπ.).
Με τα updates (η MS είπε να τα ονομάσει Power Packs) που βγήκαν για το WHS (είμαστε στο 3 beta), έχουν δοθεί πολύ ωραίες δυνατότητες, όπως η δυνατότητα να εμφανιστεί ως media server, δυνατότητα remote (over the Internet!) πρόσβασης του κ.α.
Στο 3 beta βελτιώνεται η υποστήριξη των Windows 7 αφού μέχρι που προσθέτει τα media shares στα ανάλογα libraries του 7 (δηλ. το Music share αυτόματα προστίθεται στο Music library των Windows 7 PC του δικτύου σας).
Η δύναμη φαίνεται από τα πολλά add-ins που υπάρχουν. Ας αναφέρω κάποια ενδεικτικά.
- Υπάρχει add-in για να προστεθεί (και να διαχειριστεί) μέσα στο WHS ένας FTP server (είτε της ίδιας της MS, είτε ένας από τους γνωστούς freeware). Αυτό το φαινομενικά απλό service στο unRAID υπήρχε τόσο ξεκούρδιστο που ήταν σαν να μην υπήρχε (αφού δεν σεβόταν home directories και shares).
- Υπάρχει add-in για την συνεργασία του WHS με UPS (αλλά και των clients που βλέπουν τον WHS!). Αυτό το ΒΑΣΙΚΟ πράγμα δεν υπήρχε στον unRAID καθόλου (NAS χωρίς να ξέρει πότε θα πέσει το ρεύμα και το ΠΟΥΛΑΕΙ!) και μόνο οι linux-wizards που λέγαμε στο άλλο άρθρο είχαν κάνει τα μαγικά τους για να δωθεί (περίπου) μια λύση.
- Υπάρχει add-in για διαχείριση power-down ΚΑΙ power-on και του ίδιου του WHS αλλά και των clients, με βάση schedules (πχ. όταν κοιμόμαστε κλπ.).
- Υπάρχει add-in για τη διαχείριση του μTorrent μέσω της κονσόλας του WHS!
- Υπάρχει σε add-in ο Squeezebox Server! (εκπληκτικό music streaming)
- Υπάρχει add-in γενικώς για streaming! (ακόμα και με transcoding)
- Υπάρχει add-in για να δείτε την webcams σας που είναι πανω στο WHS! (απλοϊκό home security, αλλά και το μεγαλείο να παίζει κάτι απλώς με XP drivers αντί να ψάχνεσαι)
- Υπάρχει add-in για φτιάξιμο “intranet” αλλά και public σελίδων μέσα στον WHS!
- Άλλο add-in φροντίζει την εύκολη διαχείριση του από WM ή iPhone!
Αυτά μόνο ενδεικτικά…
Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν βάλει TV κάρτα πάνω στον WHS και την κάνουν stream στο δίκτυο τους!
Κάθε καλός server πρέπει να προβλέπει για την ασφάλεια των δεδομένων από αστοχία. Ο WHS το προβλέπει και αυτό φυσικά, με έναν απλό και έξυπνο τρόπο. Τα shares που ο χρήστης θεωρεί σημαντικά, τα “τικάρει” για redundancy και το σύστημα φροντίζει να έχει κόπια σε διαφορετικό δίσκο (πρέπει φυσικά να έχεις πάνω από έναν)! Αυτό είναι καλό και εύκολο για σπιτική χρήση. Έχει όμως ένα μεγάλο μείον αν κάποιος θέλει να έχει ασφαλή ΟΛΑ του τα δεδομένα. Εκεί ουσιαστικά έχεις ένα άτυπο mirror, άρα αν έχεις ένα σύστημα με δίσκους σύνολο 4TB, τελικά έχεις διαθέσιμα… 2! Εκεί εγώ είχα διαφωνήσει από την αρχή… και εκεί μπαίνει στη σκηνή ο δεύτερος προταγωνιστής!
Η αλήθεια είναι ότι είχα καλομάθει με το unRAID και την “αυτόματη” ασφάλεια του, με δυνατότητα να μπορείς να χάσεις έναν δίσκο χωρίς καθόλου impact ή και δυο (ή και παραπάνω) χάνοντας μόνο τα δεδομένα των χαλασμένων δίσκων (πράγμα που δεν κάνει καν το γνωστό RAID). Ήθελα αν γινόταν να έχω WHS (άρα να βλέπω τους καμιά 10αριά δίσκους μου σαν ένα και να έχω και όλα αυτά τα μαγικά services που δεν μπορούσα καν να πλησιάσω με το unRAID!) αλλά να έχω και το κεφάλι μου ήσυχο. Η αλήθεια είναι ότι όταν έχτισα το unRAID ΠΡΩΤΑ ήθελα το κεφάλι μου ήσυχο (είχα χάσει δεδομένα κάποιες φορές πριν φτιάξω τέτοια λύση) και μετά “γλυκάθηκα” με επιπλέον services. Ε… αυτό μπορεί να επιτευχθεί.
Τι είναι αυτό; Είναι ένα σύστημα βασισμένο στην ιδέα του unRAID, αλλά πιο “γενικευμένο” και όχι δεμένο με το filesystem αλλά από πάνω του! Αυτή την ιδέα την είχα πριν από χρόνια αλλά δεν ήξερα να την φτιάξω. Ε κάποιος το έκανε.
Πως δουλεύει;
Όπως λέει ο προγραμματιστής του (που είναι αφρικάνος από την Ακτή Ελεφαντοστού!), το FlexRAID δεν προστατεύει δίσκους… προστατεύει δεδομένα. Είναι ένα RAID4 (αργότερα και RAID6 και αργότερα και άλλα RAID engines) που όμως παίζει σε ΦΑΚΕΛΟΥΣ και όχι σε δίσκους!!!
Τι σημαίνει αυτό; (οι ψιλιασμένοι ήδη πανηγυρίζουν) Μπορείτε να κάνετε ακόμα και RAID σε ένα μόνο δίσκο… κάνετε RAID μερικών folders πάνω σε ένα parity folder!
Τα folder φυσικά μπορεί να είναι όλος ο δίσκος (δηλ. το folder D: παράδειγμα) οπότε στην πράξη να έχουμε το ίδιο (σχεδόν – το γιατί σχεδόν, διαβάστε παρακάτω) αποτέλεσμα με το unRAID.
Το μέγεθος του parity πάλι πρέπει να είναι όσο το μεγαλύτερο σας “φάκελο” που προστατεύετε. Αν πχ. έχετε μερικούς μεγάλους δίσκους, αλλά θέλετε να προστατεύσετε μόνο τα οικογενειακά σας video που είναι διάσπαρτα, τότε κάνετε το εξής:
DRU (data risk unit)
D:my_family_videos (ας πούμε 10GB)
D:various videosfamily (12GB)
E:morenewvideos_of family (9GB)
F:miscprivatefamily-camera (3GB)
PPU (parity)
C:Parity_Folder (γιατί εκεί πχ. έχω χώρο… πόσο χώρο; Μα όσο το μεγαλύτερο folder που θέλω να προστατεύσω, στην περίπτωση μας, 12GB!)
…μέσα στο parity folder όταν τρέξει το σύστημα, εμφανίζεται ένα πακέτο από “parity” αρχεία, με συνολικό μέγεθος 12GB! Πακέτο (και όχι ένα αρχείο, αν δεν θέλετε) επειδή για να αντιμετωπιστούν πιθανοί περιορισμοί του filesystem (μη ξεχνάμε αδιαφορεί για το τι είναι το filesystem) μπορεί να κάνει τα splits που χρειάζονται.
Μάλιστα (ειδικά μπορεί να εμφανιστεί αυτό σε περίπτωση RAID ολόκληρων δίσκων), σου λύνει τα χέρια γιατί αν έχεις γλυκαθεί από το νέο σε καλή τιμή 1.5TB δίσκο, δεν χρειάζεται να πάρεις ΔΥΟ (όπως στην περίπτωση του unRAID όπου θα πάρεις έναν για data αλλά υποχρεωτικά και έναν ακόμα μια και το parity πρέπει να είναι ίσο με το μεγαλύτερο δίσκο σου), αλλά κάνεις και το εξής… παίρνεις τον έναν, αλλά βάζεις για parity δυο 750άρηδες που είχες (πχ.)! Αρκεί “συνολικά” να βρει το χώρο που χρειάζεται.
Η ελευθερία του ως σύστημα (είναι πυρήνας από C++ και Java) και η αδιαφορία του για το τι είναι τα filesystem “από κάτω του” έχει επιτρέψει στον προγραμματιστή να το έχει μέχρι στιγμής σε δυο πλατφόρμες: Σε Windows και σε Linux!
Επίσης το τι κάνεις RAID είναι απόλυτα πρόβλημα σου. Θεωρητικά μπορείς να κάνεις RAID και τα DVD σου! Θεωρητικά δηλαδή, έχοντας τρία σημαντικά DVD (το… γάμο σου), τα βάζεις με τη σειρά να φτιάξουν ένα parity σε ένα δίσκο σου και αν ποτέ χαλάσει ένα από τα DVD, τότε από τα άλλα δυο συν το parity, μπορείς να το “αναστήσεις”. Ή ανάποδα μπορείς να φυλάξεις το parity κάποιων φακέλων σε ένα DVD, ώστε ΠΑΝΤΑ να μπορείς να επιστρέψεις στην κατάσταση που είχαν η φάκελοι πριν φτιάξεις το parity. Η πρακτική σημασία των παραπάνω παραδειγμάτων ίσως είναι μικρή (γιατί απλώς να μην έχεις αντίγραφα;), αλλά δείχνει τη δύναμη του συστήματος.
Α ξέχασα να πω ότι είναι FREE software!
Ας περάσουμε στα μειονεκτήματα…
Πρώτο και βασικότερο. Αυτή τη στιγμή το FlexRAID είναι “snapshot” RAID. Με άλλα λόγια ΔΕΝ φτιάχνει live το parity, αλλά μόνο όταν του πεις. Αυτό ακούγεται έως και… τρομακτικό στην αρχή, αλλά τελικά είναι (για τη χρήση των περισσοτέρων μας) αστείο. Βλέπετε τα δεδομένα μας είναι κατά κανόνα ΣΤΑΤΙΚΑ! Βλέπω εμένα. Έχω γύρω στα 3.5TB δεδομένα, και ζήτημα να πειράζω 100MB από αυτά μέσα σε έναν μήνα… Με “πειράζω” δεν εννοώ φυσικά να τα διαβάζω, αλλά εννοώ να τα κάνω edit. Σκεφτείτε το και αν δεν μιλάμε για databases (που ο ίδιος ο προγραμματιστής λέει “για τέτοια δουλειά όχι FlexRAID”) θα δείτε ότι τα δεδομένα που πραγματικά πειράζουμε είναι ελάχιστα! Ακόμα και όταν αλλάζουμε, αν κάτι γίνει, τότε έχουμε χάσει ότι έγινε από τον προηγούμενο συγχρονισμό του parity και τίποτα άλλο. Σιγά τα αυγά! Οι περισσότεροι βάζουν schedule να γίνεται resync το parity κάθε βράδυ. Άλλοι πιο αγχωμένοι ακόμα και κάθε μια ώρα. Σε κάθε περίπτωση κανείς δεν εμποδίζει, μετά από μια μεγάλη προσθήκη δεδομένων, να τρέξει αμέσως μετά το resync. Το ρίσκο είναι μικρό. Το snapshot RAID υπάρχουν περιπτώσεις που μπορεί να θεωρηθεί και πλεονέκτημα… Κάνατε μια μεγάλη βλακεία με ένα αρχείο; (το σβήσατε ενώ δεν έπρεπε, του κάνατε ένα άσχημο edit που δεν ξέρετε πως ήταν πριν και άλλα τέτοια) Ε απλά βάλτε το parity να σας φτιάξει τα δεδομένα όπως τα είχατε στο τελευταίο resync! Είναι το πλεονέκτημα να μην είναι κάτι ακριβώς live! Για home user, προσωπικά το βλέπω πάνω από αρκετό. Αν δεν σας κάνει μην αγχώνεστε… έρχεται και η έκδοση με το live parity (για χρήση σαν πραγματικό NAS).
Άλλο μειονέκτημα είναι η πολύ μικρή βάση χρηστών ακόμα. Μην περιμένετε τους linux-wizards του unRAID, ή την μάζα ανθρώπων που έχουν FreeNAS… Όμως τουλάχιστον ο προγραμματιστής εδώ είναι ζωντανός και προσπαθεί πράγματι να βελτιώσει το προϊόν του.
Άλλο μειονέκτημα είναι ότι είναι αρκετά νωρίς στο development ακόμα, οπότε θα ανακαλύψετε ότι ο καλύτερος τρόπος διαχείρισης του FlexRAID είναι το… command prompt (το οποίο πάντως είναι πολύ ανεπτυγμένο και υποστηρίζει εκτενές scripting), ενώ υπάρχει και webUI που ναι μεν είναι ΠΟΛΥ ομορφότερο από του unRAID, αλλά δίνει ένα ποσοστό των δυνατοτήτων του command prompt.
Αν μπορείτε να ανεχτείτε τα (τωρινά) μείον του FlexRAID, τότε έχετε μπροστά σας μια ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ καλή λύση ασφάλειας των δεδομένων σας. Γρήγορη και με μικρές απαιτήσεις από εσάς και το σύστημα σας.
Η εγκατάσταση του πάνω σε ένα σύστημα WHS (για να επιστρέψω στο σκοπό του παρόντος άρθρου – αν και εσάς δεν πρέπει να σας περιορίζει αυτό), είναι μια ΠΟΛΥ απλή υπόθεση. Εγώ προς το παρόν για να καταλάβετε το πόσο απλό είναι, έχω ένα τέτοιο σύστημα σε… virtual machine (WHS + FlexRAID με 4-5 virtual δίσκους) και δουλεύει μια χαρά για τις δοκιμές μου.
—
Ας κάνουμε μια μικρή σούμα του συνδυασμού FlexRAID + WHS (εγώ θα το ονομάζω άτυπα FlexWHS), ειδικά απέναντι στο unRAID.
Το FlexWHS είναι πάνω σε πλατφόρμα Windows Server 2003. Windows μεν, στιβαρό kernel δε και χωρίς ΚΑΝΕΝΑ πρόβλημα drivers, ΚΑΝΕΝΑ πρόβλημα να βρείτε software που χρειάζεστε (ειδικά αν επιτρέπει remote διαχείριση του) για ότι χρειάζεστε… Μπορείτε να έχετε το WHS σας σαν FAX server, σαν A/V streaming server, σαν ότι μπορείτε να βρείτε στα Windows…
Το unRAID είναι πάνω σε πλατφόρμα Slackware. Η δύναμη και το μικρό “βάρος” του Linux μεν, ένα από τα “μέτρια” (κατ’ εμέ) distributions δε, αρκετά περιορισμένο compilation μέσα στο unRAID (έχει μόνο ότι χρειάζεται το ίδιο το unRAID), το αν θα παίξει στo hardware σας είναι “hit or miss”. Ο Τομ έχει φροντίσει να είναι προς το “hit” παρά προς το “miss”, αλλά μην τολμήσει κανείς να ξεκινήσει unRAID χωρίς να ψάξει τα compatibility lists και να μην ρωτήσει παλαιότερους χρήστες. Ως software μην περιμένετε τίποτα, εκτός αν ποντάρετε στο τι έχουν πετύχει οι linux wizards, περιοριστείτε στις εκδόσεις που έχουν δοκιμάσει κλπ.
Το FlexWHS απαιτεί εγκατάσταση σε σκληρό δίσκο (θέλει ακριβώς 20GB partition, ότι δίσκο και να έχετε). Αυτό έχει το μείον ότι και ο ίδιος ο server χρειάζεται προστασία. Βέβαια μπορεί να γίνει backup, βέβαια μπορεί ο δίσκος με το σύστημα να είναι hardware mirrored σε έναν δεύτερο (τα πιο πολλά σημερινά motherboards το επιτρέπουν) κλπ.
Το unRAID “κατοικεί” υποχρεωτικά σε ένα USB stick (και μάλιστα ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ USB stick που έχει δεθεί με το license σας). Από τη μια δεν τρώει κανέναν χώρο στους δίσκους σας, από την άλλη όλο το σύστημα εξαρτάται από ένα πραματάκι που κρέμεται πίσω από το PC σας, το οποίο αν χαλάσει πολύ μεν εύκολα το αντικαταστάτε και συνεχίζετε να δουλεύετε, έχοντας όμως φροντίσει να πείσετε τον Tom (συνήθως είναι θετικώς σε τέτοια πάντως) να σας δώσει license για το νέο σας stick. Φυσικά πρέπει και εδώ να έχετε φροντίσει να έχετε backup του αρχικού stick ώστε να ξέρει το σύστημα σας τι configuration έχετε.
Το FlexWHS δουλεύει με snapshot RAID4 (και live mirroring χρησιμοποιώντας την native δυνατότητα του WHS). Αν έχετε πολλά δεδομένα που θέλετε να αλλάζουν συνεχώς, τότε ή δεν σας κάνει το κομμάτι του puzzle που λέγεται FlexRAID, είτε δέχεστε ότι για τα συγκεκριμένα δεδομένα που θέλετε να προστατεύετε σε πραγματικό χρόνο, θα τρώτε τον ακριβώς διπλάσιο χώρο (WHS mirroring). Φυσικά κανείς δεν σας εμποδίζει να κάνετε έναν έξυπνο συνδιασμό. Επίσης θυμίζω ότι υπάρχουν περιπτώσεις που το snapshot RAID4 είναι πλεονέκτημα αντί μειονέκτημα. Επίσης ένα καλό scheduling παρέχει αρκετή ασφάλεια για home χρήση. Μην ξεχνάμε ότι το 99% των δεδομένων μας, απλά μπαίνει κάπου για να παραμείνει εκεί (και να το διαβάζουμε), όχι για να το κάνουμε edit.
Το unRAID είναι ένα live RAID4 σύστημα χωρίς τους περιορισμούς του RAID4 στο να είναι όλοι οι δίσκοι ίδιοι. Πρέπει βέβαια το parity disk να είναι ίσο ή μεγαλύτερο (πάει χαμένος ο επιπλέον χώρος) με τον μεγαλύτερο data δίσκο σας. Δυστυχώς ότι είναι live RAID4 έχει αρκετό performance impact στο γράψιμο δεδομένων. Η λύση που βρήκε ο Tom είναι να υποστηρίζει το λεγόμενο cache disk, όπου τα δεδομένα πάνε εκεί προσωρινά και σε schedule πάνε στον τελικό προορισμό τους. Αυτό φυσικά τελικά λίγο απέχει από το snapshot RAID μια και ΜΕΧΡΙ να πάνε στον τελικό προορισμό, τα δεδομένα είναι ανασφαλή.
Το FlexWHS είναι ένα ανοιχτό σύστημα (ναι κι όμως μιλάμε για Microsoft), που επιτρέπει την προσθήκη ένα σωρό add-in και όπως προείπαμε κανονικών Windows προγραμμάτων. Το θέμα είναι ότι μόνο με το virtual machine test setup που έκανα, βρήκα δέκα λόγους να έχω ένα μηχάνημα συνεχώς ανοιχτό (πέρα από file server).
Το unRAID είναι αυτή τη στιγμή ένα κλειστό σύστημα (ναι κι όμως μιλάμε για Linux), που η μόνη δυνατότητα προσθήκης δυνατοτήτων είναι το χάκεμα του.Υποτιθέμενα κάποια στιγμή θα αλλάξει αυτό. Αυτή τη στιγμή είναι ένα μηχάνημα που είναι ένας file server και με ζόρια και παρακάλια στους κατάλληλους ανθρώπους, κάνει μια δυο δουλειές παραπάνω, χωρίς να μου επιτρέπεται αυτή τη στιγμή να αναβαθμιστώ σε νεώτερες εκδόσεις γιατί θα χάσω αυτά τα επιπλέον χαρακτηριστικά. Με το ζόρι δικαιολογεί το να είναι ανοιχτό νυχθημερόν (η αρχική “πόρωση” του να έχεις -μόνο- file server που να είναι πάντα εκεί και να σε περιμένει, φθίνει με τον καιρό… θες να υπάρχει μεν αλλά τελικά ίσως δεν είναι πρόβλημα να πρέπει να το ανάβεις μια στις τόσες).
Το FlexWHS αδιαφορεί για filesystems και αντιλαμβάνεται ότι αντιλαμβάνεται το σύστημα σας… Οι δίσκοι σας μπορεί να είναι NTFS, FAT32, CDFS, UFS, EXT3, ReiserFS, ZFS, γενικά ότι υποστηρίζει natively ή έχετε drivers.
Το unRAID παίζει πάνω σε ReiserFS και μόνο. Θυμίσω το ReiserFS είναι ένα filesystem που έγινε develop από έναν που δολοφόνησε τη γυναίκα του. Από τότε άλλοι ανέλαβαν να εξελίξουν το filesystem, αλλά το unRAID χρησιμοποιεί την παλιά έκδοση (του δολοφόνου). Όχι ότι έπρεπε να σημαίνει κάτι αυτό για εσάς, μια και είναι ένα άριστο filesystem. Ευτυχώς υπάρχει τρόπος να γίνουν mount οι ReiserFS δίσκοι στα Windows (έτσι θα μετακομίσω και εγώ από unRAID σε FlexWHS, ένα ένα δίσκο), ενώ με λίγη linux γνώση γίνονται mount NTFS δίσκοι πάνω στο unRAID (όχι για χρήση του, αλλά έτσι μετέφερα όταν το πρωτοέστησα, τα δεδομένα μου).
Το FlexWHS, λόγω του WHS τελικά έχει ένα πραγματικά ενοποιημένο χώρο για τα data σας, αν και οι δίσκοι παραμένουν χωριστοί κάπου “βαθύτερα” (και εκεί μπορεί το FlexRAID και κάνει τη δουλειά του). Το θέμα είναι ότι ο χρήστης πραγματικά δεν χρειάζεται καμία διαχείριση του σε ποιο δίσκο θα μπει το αρχείο του. Υποτιθέμενα το σύστημα διαχειρίζεται έξυπνα το χώρο ώστε τα shares να μοιράζονται και να μην χρειάζεται να ξεκινάνε όλοι οι δίσκοι κάθε φορά που χρειάζεται ο χρήστης κάτι. Η αποτελεσματικότητα της “εξυπνάδας” του συστήματος, μένει να αποδειχθεί.
Το unRAID παρέχει επίσης ενοποιημένο χώρο, αλλά δουλεύει καλύτερα όταν υπάρχει διαχείριση του που πάει τι. Αυτό είναι μεν πιο πολύπλοκο, αλλά τελικά βοηθάει σε ένα “greener” NAS μια και ο δίσκος που έχει το φάκελο που ενδιαφέρει, αυτός θα ξεκινήσει. Τουλάχιστον στη θεωρία. Στην πράξη με τον καιρό τα δεδομένα “ξεχειλίζουν”, πρέπει ο χρήστης να επιτρέψει κάποια shares να είναι πάνω σε επιπλέον δίσκους και σιγά σιγά, το “green” χάνεται.
Το FlexWHS, ως WHS έχει ένα active community (και μια Microsoft από πίσω) και συνεχή updates (ετοιμάζεται να βγει το τρίτο, χωρίς να υπολογίζουμε την επόμενη έκδοση που θα είναι βασισμένο πια στο Server 2008 R2), ως FlexRAID έναν “ζωηρό” developer (έτοιμο να ανοίξει μέρος του κώδικα του για να επεκταθεί το FlexRAID – αλλά μόνο για αυτό το σκοπό) με συνεχή releases.
Το unRAID, έχει ένα σχετικά μεγάλο και ΠΟΛΥ ενεργό community, με ισχυρούς lovers (και haters). Τα updates είναι ΣΠΑΝΙΟΤΑΤΑ, ο developer εξαφανίζεται κατά περιόδους (εδώ θυμίζω ότι μιλάμε για commercial software και όχι freeware), ενώ μέχρι στιγμής δεν έχει διάθεση καν να επιτρέψει κάποιο “επίσημο” pluging-in στο σύστημα του από extensions. Υποτιθέμενα ετοιμάζεται να αλλάξει αυτό, αλλά όπως το “live” RAID4 του FlexRAID δεν υπάρχει μέχρι να βγει, όπως το WHS2 δεν υπάρχει μέχρι να βγει, έτσι και το “επόμενο unRAID (version 5) δεν υπάρχει μέχρι να βγει. Θυμίζω ότι το τελευταίο beta του 4 βγήκε πριν 5 μήνες περίπου.
Αυτά έχω να πω. Για μένα είναι τόσο μονόδρομος (αυτή τη στιγμή) που να ετοιμάζομαι οικειοθελώς να ξανατραβήξω την πίκρα του “βάλε δίσκο, μετέφερε δεδομένα, φόρμαρε δίσκο, βάλε δίσκο…” κλπ. για περίπου 10 μεγάλους δίσκους.
Η γνώμη σας;
