Χτύπησαν το κουδούνι τις προάλλες για δώρο οι οδοκαθαριστές του Πειραιά.
Δεν το είπα καλά… Ήθελα να πω ΕΙΧΑΝ ΤΟ ΘΡΑΣΟΣ να χτυπήσουν.
Αυτό το κουδούνι το περίμενα μέρες… λέω “πλάκα θα έχει να περάσουν και φέτος”. Ναι είχε πλάκα γιατί χτύπησαν. Αλλά ήταν τυχεροί: Απάντησε η γυναίκα μου. Όχι ότι δεν τους είπε τίποτα, αλλά πράγματι ήταν τίποτα σε σχέση με ότι θα άκουγαν από μένα.
Μας είχαν αφήσει μέσα στη βρώμα με ΒΟΥΝΑ από σκουπίδια μέσα στις γιορτές (ΠΑΛΙ).
Μέσα στην υγεία για το 2 χρονών παιδί μου.
Είχαν απεργία τα πουλάκια μου – κάτι ζήταγαν πάλι.
Απορώ στα μαγαζιά που είχαν τα βουνά έξω από την πόρτα τους και περίμεναν να σταυρώσουν πελάτη, πήγαν;
Αυτά που δεν μου λένε είναι:
– Εγώ μπορώ να κάνω απεργία; (όοοοχι βέβαια)
– Εγώ από ποιον να ζητήσω δώρο; (από τον εαυτό μου και θα μου πει και όχι)
– Εγώ από ποιον να ζητήσω και τι επίδομα από τα ένα σωρό δικά τους; (από Το Θεό – αφού λένε “έχει Ο Θεός”)
– Πόσα βγάζουν; Να δούμε αν εγώ ή ένας δικός τους βγάζει περισσότερα; Εμένα όμως θα ξανα-ματα-φορολογήσουν σαν να είμαι εξ’ ορισμού κλέφτης.
Ίσως ο δήμος να τους χρωστάει – εξάλλου αυτός ο δήμος παντού χρωστάει …και μένα κάνα χρόνο μου χρώσταγε χρωστούμενα για δουλειές που τους είχα κάνει. Ποιος δήμος; Μα Ο Δήμος. Ο δήμος που έχει περισσότερα δημοτικά τέλη από την Κηφισιά. Ο Πειραιάς.
Ο δήμος που βρωμάει μόλις τον πλησιάζεις και όχι από τους… γαύρους (που είναι και ευωδία εξάλλου η γαυρίλα :)), αλλά επειδή ακόμα και ΧΩΡΙΣ απεργία η καθαριότητα είναι ΤΟ ΜΕΓΙΣΤΟ ΧΑΛΙ.
Μου έρχεται η ΔΕΗ (έχουμε και την γελοία ΕΡΤ μέσα – αλλά ας μη το πιάσω αυτό) σχεδόν 50% πάνω για δημοτικά τέλη, για μια πόλη που δεν έχει μέρος να παρκάρεις, που βρωμάνε και ζέχνουν οι δρόμοι, οι δρόμοι οι οποίοι αν φύγεις λίγο (λίγο εννοώ 500 μέτρα) από το κέντρο του Πειραιά είναι ΜΟΝΟ για Enduro μηχανές.
Πάω καμιά βόλτα στον ξάδερφο/κουμπάρο/λογιστή μου στο Περιστέρι και ντρέπομαι να πατήσω στα πεζοδρόμια. Που; Στο Περιστέρι. Όχι δεν είπα Άνω Βούλα.
ΡΕ ΟΥΡΤ!